Morgunblaðið - 02.10.2001, Qupperneq 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. OKTÓBER 2001 41
✝ Gunnar Jökullfæddist í Reykja-
vík 13. maí 1949.
Hann lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 22. september
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans eru Hákon
Pétursson verkstjóri,
f. 12. ágúst 1914, d.
1999, og Guðrún Ein-
arsdóttir húsfreyja,
f. 9. maí 1921. Bræð-
ur hans eru Pétur
Jökull bygginga-
meistari, f. 5. júlí
1947, og Sigurður
danskennari, f. 4. október 1945.
Gunnar Jökull kvæntist Margréti
Kolbeins 10. október
1971, þau skildu.
Sonur þeirra er
Högni Jökull fram-
kvæmdastjóri, f. 29.
október 1972,
kvæntur Mörtu Hall-
dórsdóttur, f. 3. des-
ember 1975. Dóttir
þeirra er Rakel Ýr, f.
17. júní 1996. Högni
Jökull á einnig son-
inn Andra Jökul
Hansen, f. 4. febrúar
2000.
Útför Gunnars
Jökuls fer fram frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi minn.
Þú munt alltaf vera í minningu
minni sem Jökullinn, við erum Jökl-
arnir frá Jökuldalnum. Þegar ég
heyri trommutakt verður mér hugs-
að til þín og ég ósjálfrátt „bíta“ með.
Þú munt alltaf verða besti trommu-
leikari Íslands fyrr og síðar. Þegar
ég heyri tónlistina þína fæ ég gæsa-
húð af trommuslættinum, annað eins
fyrirfinnst varla í heiminum. Fyrsta
skiptið sem ég prufaði trommur var
ég smá peyi með þér á æfingu og
þegar ég fór að tromma varðstu him-
inlifandi því takturinn var góður.
Þegar menn sáu þig spila sögðu þeir
að þeir hefðu ekki séð annað eins, þú
gast slegið nánast jafnhratt með
höndum og fótum. Því verður ekki
hægt að gleyma að Jökullinn fann
upp „tvöfalda bítið“ eins og Stuð-
menn sungu svo eftirminnilega um í
einu laga sinna. Ég gleymi því aldrei
þegar þú bauðst mér með þér á
Broadway þegar Trúbrot kom sam-
an aftur. Þá var ég smápjakkur og
þú kynntir mig fyrir öllum stjörn-
unum í tónlistarbransanum, það var
æði.
Þegar við vorum saman vorum við
miklir mátar og þú vildir alltaf að ég
fengi allt það flottasta. Ég gleymi
ekki þegar þú komst til ömmu og afa
með risapáskaegg sem þú ætlaðir að
gefa mér en það hafði bráðnað í bíln-
um. Þú varst alveg eyðilagður yfir
þessu en mér fannst það bara fyndið
og á endanum borðuðum við það
saman. Þú varst alltaf á flottum bíl-
um og það var svo gaman að vera á
rúntinum með þér. Ég veit að þú
varst fæddur snillingur í músíkinni
en margir hafa sagt mér af snilld
þinni í sölumennsku og um það eru
til margar frábærar sögur. Frá því
að ég var sautján ára varstu alltaf að
spyrja mig hvort þú værir ekki að
verða afi og þegar afaprinsessan
fæddist varðstu himinlifandi. Ég er
búinn að láta hana hafa Barbie-borð-
ið sem þú hafðir nýlokið við að smíða
en hafðir ekki haft tækifæri til að
færa henni. Síðan eignaðist ég strák
og þegar þú vissir að hann bæri Jök-
ulnafnið okkar varðstu svo ánægður.
Jökulnafnið mun alltaf haldast hjá
okkur. Ég mun ávallt sakna þín og
veit að guð geymir þig. Þá mun eng-
um leiðast í himnaríki með alla þá
músík sem þú munt veita þeim.
Þinn sonur,
Högni Jökull.
Fallinn er í valinn gamall og góður
vinur, Gunnar Jökull, trommuleik-
ari, langt fyrir aldur fram. Það er
erfitt, að játa fyrir sjálfum sér, að
tímabil vináttu okkar og samskipta
spanni á fjórða tug ára. Mér finnst í
minningunni það frekar vera eins og
augnablik gærdagsins. Augnablik
sem stendur grópað í vitundinni,
sem gefandi, góður og skemmtilegur
tími.
Það var veturinn 1968 sem kynni
okkar Gunnars hófust. Þá var ég
með nokkrum félögum mínum, sem
voru úr „músikbransanum“ í Silfur-
tunglinu. En það var skemmtistaður
rekinn í húsi Austubæjarbíós við
Snorrabraut, sem núna telst til Sam-
bíóa. Þá voru að spila þar hljómsveit-
in „Flowers“ með flokk ungra og
efnilegra hljóðfæraleikara, sem allir
áttu eftir að gera garðinn frægan.
En í þessum hópi vakti sérstaka at-
hygli mína knálegur og karakterrík-
ur trommuleikari, sem þandi tromm-
ur með „soundi“, sem var engu því
líkt, sem ég hafði heyrt fyrr. Ég varð
dolfallinn yfir leikninni, tækninni og
„beatinu“. Hann gæddi hljómlistina
nýjum hljómi og víddum. Ég spurði
félaga mína strax, hver þessi maður
væri og var mér tjáð, að hann héti
Gunnar Jökull, væri nýkominn frá
Englandi. En þar hafi hann spilað
með frægum rokkhljómsveitum. Í
„pásu“ gáfu félagar mínir sig á tal við
Gunnar og var honum boðið til borðs.
Eftir það varð ekki aftur snúið. Upp-
hófst vinátta sem stóð þar til Gunnar
féll.
Gunnar Jökull var hrókur alls
fagnaðar. Glaðlyndur, ræðinn, rök-
fastur, spaugsamur, stríðinn. Vinur í
raun. Mörg voru böllin, ferðalögin,
tónleikarnir, veislurnar, útihátíðirn-
ar. Margt brallað. En þegar ég lít til
baka og skoða hug minn, finnst mér
minningin ljúf og eftir engu að sjá.
Ljósheimarnir, Víðimelurinn,
Möðrufellið. Minningarnar hrannast
upp. Vinahópurinn var stór. Margt
fagurt fljóðið, sem með fylgdi. Eins
og vera ber, þegar lífið er ungt. Leik-
ur við hvern sinn fingur.
Gunnar Jökull var drengur góður,
örlátur og stálheiðarlegur. Hann var
hæfileikaríkur á mörgum sviðum.
Auk þess að vera einstakur hljóm-
listarmaður á heimsvísu hafði hann
gott viðskiptavit. M.a. hafði hann á
höndum umboðsmennsku fyrir sum-
ar af þeim hljómsveitum, sem hann
spilaði með. Rækti hann þann starfa
með sóma. Trúbrot, Eik, Mánar. Allt
nöfn, sem greipt eru í „músikvitund“
þjóðarinnar. Þá rak hann eigin mat-
vöruverslun um hríð og fékkst við
fasteignasölu um tíma. Gunnar flutt-
ist til Svíþjóðar á níunda áratugnum
og dvaldi þar langdvölum. Mörg hin
síðari ár átti Gunnar við banvænan
sjúkdóm að stríða, sem að lokum
lagði kappann að velli.
Ég hitti Gunnar á Lækjatorgi
skömmu áður, en hann lést. Hann
var á labbi á leið heim. Ræddum við
um gamla tíma og veikindi hans. Var
hann í skoðunum jafn ákveðinn og
staðfastur sem alltaf. En um veikindi
sín sagði hann: „Ég ætla að hafa bet-
ur“. En ég sá þá glöggt, betur en áð-
ur, að andinn var sterkur, en líkam-
inn skar. Að lokum sagði þessi vinur
minn við mig: „Þú verður að koma
upp á Hverfisgötu, heimsækja mig
og sjá hvernig ég bý.“ Ég játaði því
og einsetti mér að láta verða úr því
fljótlega. En of seint. Kallið kom áð-
ur en ég kom því í verk. Þetta er
áminning til mín um það, að fresta
ekki því til morguns sem hægt er að
gera í dag. Ég hefði betur gengið
með honum þennan fallega haustdag
í sólinni og séð hvernig hann bjó á
nýjum stað.
Blessuð sé minning þín Gunnar
Jökull Hákonarson og ég bið alla
góða vætti að vaka yfir fjölskyldu
þinni og veita henni huggun og frið í
sorginni.
Róbert Árni.
Gunnar Jökull er látinn. Ég vissi
að hann var orðinn langt leiddur af
veikindum en dauðinn kemur okkur
mönnunum ávallt að óvörum.
Ég kynntist Gunnari Jökli fyrst
þegar við stofnuðum Trúbrot árið
1969. Ég hafði dáðst að trommuleik
hans í Flowers og Tónum og mig
langaði að spila með þessum einstak-
lega hæfileikaríka dreng. Það leyndi
sér ekki að þarna fór náungi gæddur
stórbrotnum og fjölhæfum tónlistar-
gáfum. Hann spilaði af svo miklu ör-
yggi og hugmyndaauðgi en samt svo
stílhreint.
Tímabilið sem við unnum að Lifun
verður mér ávallt ofarlega í huga. Þá
spiluðum við ekkert opinberlega en
einbeittum okkur að því að semja
tónlist. Það var jafnvel sérstaklega á
þessum tíma sem mér varð það ljóst
hversu hæfileikaríkur Gunnar Jökull
var. Hann var músikant af guðs náð,
hugmyndarík tilfinningavera, enda
átti hann stóran þátt í Lifun.
En Gunnar átti sér stóra drauma
og það var órói í sálinni. Hann fann
lítinn tilgang í því að spila um land
allt og leiddist jafnvel spilamennsk-
an á böllunum. Hann vildi vinna fyrir
sér á annan hátt, fór út í verslunar-
rekstur og flutti síðar til Svíþjóðar.
Við spiluðum saman í aðeins þrjú ár,
skemmtileg, en jafnframt rótlaus ár.
Eitt sinn bað hann mig að koma
með sér heim til sín og hlusta á tón-
list sem hann vildi eindregið að ég
heyrði. Þegar heim var komið í Álf-
heimana setti hann á 6. sinfóníu
Tchaikovskis. Við áheyrn aðalþem-
ans í fyrsta þætti sagði Gunnar:
„Þetta er fallegasta stef sem ég hef
heyrt, geturðu ekki búið til svona
músík nafni?“ Ekki man ég svar
mitt, líklega varð ég orðlaus, en ég
hef oft hugsað til þess síðar meir að
þegar við hinir, þá ungu, tónlistar-
mennirnir hlustuðum á Bítlana og
Stones þá var Jökullinn að gæða sér
á Tchaikovski.
Það eru aðeins nokkrir samferða-
menn í lífinu svo sérstakir að það að
hafa gengið með þeim nokkurn spöl
sé gjöf í sjálfu sér. Gunnar Jökull var
og er í huga mínum samferðamaður
sem ég verð ævinlega þakklátur fyr-
ir að hafa kynnst og gengið með, þó
allt of stuttan spöl. Minningar um
hann, snilligáfu hans og tímana sem
við unnum að tónlist saman, munu
ylja mér til æviloka.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Gunnar Þórðarson.
GUNNAR JÖKULL
HÁKONARSON
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Formáli
minning-
argreina
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
5' 7  87
$

'
  
  '

    '
 
'
-
(B-
'9. +
#2/ +A3 !  $,
;. .
' ( 23 (3  $ 
+ &) + ")+  + ,

    


77
'



'6F
6
   )  $ $
    
  6' <
 
   

)! -"
")+ ,
2 3


 
   

   
  

?#.6
 &!3 5!4
!     

   
)*  

  &!) " # 
!/ $ 
#" &$ &!) " D 4 D  $ 
+  + ")+  +  + ,
2 3
 

    
   
9?#.6 ( /!!
6)$!


 $
  

 
$ 
  )

(,**
5  $    
  6$



D $) $  73  &2$"
#" &$$) " # ;$!+" )-$ 

 $) " 6!4+" )(  $ 
/&$3"
      +  + ")+  +  + ,
5'  7  87       8 

 




 
   

'  6'
,



-5  .)&$ $  2!$9&!$G"
.)&$ 2! " & 4 
 $ 
73  > 2! "
 +3 $ 

 2! $   2))/$#" / !"
9&!$G2! "
    ")+  +  + ,
> 
#
 3
  7 
7 8  
8 '
 '

    '
   




. & 

 + <
&23 /4,
9!
 
 #
      

 $
  
 "    
- .

8 '  
3 !!$) " /  4  ) $ 
&!) $)  $ 
$$) " &!&7 $ 
 $) " (& ) #" &$$ 
6)$!!$) " +3 )-$
    ")  + ,