Vísir - 11.01.1980, Blaðsíða 14

18
■ Hefur r.t.o.
■ aldrel heyrt
■ gamansðgur
i afSkotum?
M.H.G. hringdi:
„Mig langar til aft svara
R.T.Ó. sem skrifaöi um
I™ Bryndisi Schram i Visi 9. janúar
sl. Mér finnst fyrir neöan allar
hellur aö niöa manneskjuna
svona. Hann talar um að fara
illa með Gyöinga, en þá langar
mig til að spyrja hann hvort
Ihann hafi ekki heyrt gaman-
sögur af Skotum? Og hvort þær
Ihafi orðið til vegna þess að
Skota séu svona heimsk þjóð?
IA minu heimili er alltaf horft
á Stundina okkar og hefur svo
Iverið gert i mörg ár. Við erum
sammála um það að hún hefur
Ialdrei verið betri — sérstaklega
vegna þess að Bryndis lætur
Ibörnin svo mikið koma fram.
Vonumst við þvi til að hún haldi
I áfram með Stundina okkar”.
Frá og með sunnudeginum 6.
janúar hef ég ákveðið að
kveikja aldrei framar á sjón-
varpstæki minu á sunnudags-
eftirmiðdögumt
Kemur það til af þvi að eftir
að hafa horít á Stundina okkar
áður tiltekinn dag, missti ég alla
lyst á gyðingakökunum, sem ég
átti í stömpum uppi i skáp. Fékk
ég einnig andstyggð á Gyð-
ingum, þ.e.a.s. pottablómum,
sem skreytt hafa heimili mitt
árum saman. Liggur þetta nú
allt i hrærigraut i öskutunnunni.
Óttast ég nú að hin viðurstyggi-
lega figúra og fordómari,
brandarabankastjórinn, taki
upp á þvi að segja Skota-
brandara, sem hefðu þær afleið-
ingar að allur „Skotinn” minn
(„viskiið”) færi sömu leið.
Húsmóðir i Hafnarfirði
M.H.G. spyr hvort R.T.Ó. hafi
ekki andstyggö á Skotum
einnig, vegna Skotabrandar-
anna.
„Ep siáif
komin af Gyð-
íngaættum”
„Óttast ég nú að hin viðurstyggilega figúra og fordómari,
brandarabankastjórinn, taki upp á þvi að segja Skotabrandara...”
seglr Bryndls Scltram
I svarl tli R.T.Ó.
Ég hef fylgt þeirri reglu að
láta afskiþtalausar umsagnir
um „Stundina okkar” i lesenda-
dálkum blaðanna, hvort heldur
þær eru til lofs eða lasts.
En þegar farið er að væna mig
um kynþáttafordóma i garð
Gyðinga, get ég ekki orða bund-
ist. Ég hef sjálf alla tið verið
mikill aðdáandi Gyðinga vegna
sögulegra afreka þessarar
þjóðar i þágu menningar, vis-
inda og lista. Ég get þvi fallist á
að fyndni á þeirra kostnað sé
gáleysisleg, ef hún er tekin
alvarlega.
í þessu samhengi sakar ekki
að geta þess, að forfeður minir i
föðurætt, sem settust að hér á
landi við upphaf 19. aldar, voru
Gyðingakaupmenn frá Schles-
vik-Holstein og gott ef Gyðingar
eru ekki i móðurættinni lika
(sagt er að Gyðingar hafi bætt
blóð hennar). Sem slik ætti ég
e.t.v. að taka umrædda Gyð-
ingabrandara til min. Ég er hins
vegar ekkert móðguð við Binna.
Hafa ber i huga, að til eru
hundruð safnrita með „Skota-
bröndurum”, „Irafyndni”
o.s.fr. Við skulum ekki vera of
hátiðleg. Bryndis Schram
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
G
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
Starfsmenn
slónvarpslns
stýrl umræðum
S.B. Akureyri hringdi:
Ég fæ ekki orða bundist vegna
umræðuþáttarins sem var i
sjónvarpinu á miðvikudags-
kvöldiö um barnabókmenntir i
landinu. Það er vist óhætt að
fullyrða, að aldrei hafa jafn-
margir sérfræðingar sagt jafn-
litið af viti um jafnþýðingar-
mikið mál og stöðu barnabókar-
innar i'slensku á bókamarkaðn-
um.
Eini maðurinn, sem hélt sig
niöri á jörðinni var að minu
mati örlygur Hálfdánarson,
bókaútgefandi, en hinir þátttak-
endurnir virtust hafa allar
heimsins áhyggjur á herðum
sér og ekki sjá neina ljósa
punkta framundan.
Stúlka , sem kynnt var sem
bókasafnsfræðingur i þættinum,
virtist helst sjá þá möguleika til
lausnar vandanum að banna út-
gefendum að gefa út barna-
bækur af erlendum uppruna, og
bókmenntafræðingurinn, Silja
Aðalsteinsdóttir, var á þvi að
banna ætti útgefendum að gefa
út bækur til að græða á þeim,
það væri allt annað að leyfa
mönnum að framleiða og græða
á fötum og mat.
Allsherjarbarnasérfræöingar
Rikisútvarpsins sem með
þessum þætti virðist vera M-ðin
ómissandi til vandamálaum-
fjöllunar i Sjónvarpinu lika og
heitir Gunnvör Braga eða
Bragadóttír, talaði einna lengst
um ekki neitt i þættinum og kom
það engum, sem fylgst hefur
með henni i útvarpinu á övart.
Eitt var þó rétt, sem hún sagði,
en það var að bráönauðsynlegt
hefði verið að senda þeim
barnaleikritahöfundum, sem
þátt tóku i samkeppni útvarps-
ins greinargerð um hvers vegna
leikritum þeirra var hafnað.
Þeir geta auðvitað ekki bætt rit-
verksin á meðan þeir fá ekki að
vita hvaö leikritasérfræðingum
stofnunarinnar hefur fundist að
þvi, sem þeir senda frá sér.
Elva Björk Gunnarsdóttir
Aldrei jafn margir sagt jafn lltlð
■■■
Bókaormur i Kópavogi
hringdi:
Mig langar til að þakka sjón-
varpinu fyrir aö taka vanda is-
lenskra barnabókahöfunda og
útgefenda til meðferðar i þætt-
inum „Vöku”, sem lengi haföi
þann undirtítií að hann ætti aö
fjalla um bókmenntir og listir á
liðandi stund.
Ýmislegt fróðlegt kom fram i
þættinum, einkum þó i byrjun
hans, þegar þátttakendur komu
á framfæri ýmsum tölulegum
upplýsingum um stöðu barna-
bókarinnar islensku í saman-
buröi viö erlendu bækurnar og
alþjóðlega fjölprentið. Þar vil
ég sérstaklega nefna upplýs-
ingar Silju Aðalsteinsdóttur.
Siðari hluti þáttarins fannst
mér aftur á móti renna aö miklu
leyti út i sandinn, og held ég að
þar hafi verið um aö kenna, að
vanan stjórnanda slfkra um-
ræðna vantaði i þáttinn.
Elva Björk, sem staðiö hefur
sig mjög vel sem borgarbóka-
vörður er sérfræðingur á sinu
sviði og hefði gjarnan mátt
verða meðal þeirra, sem lögðu
eitthvað til málanna i þessum
þætti. En hún hefur auðvitað
enga reynslu i að stjórna um-
ræöum i sjónvarpi og finnst mér
það þvi litill greiði við hana af
hálfu sjónvarpsins að setja hana
i stjórnandastólinn.
Það er oft ansi hvimleitt,
þegar forráðamenn sjónvarps-
ins gripa upp sérfræðinga á þvi
sviði, sem til umræðu er og
biðja þá að stjórna umræðu-
þáttum i stað þess að fá þá sem
þátttakendur. Það hefur sýnt
sig að sérþjálfaðir starfsmenn
sjónvarpsinseiga oftfullt i fangi
með að stýra umræðum þótt
yfirleitt takist þeim vel upp, en
það er fráleit tilætlunarsemi að
krefjast slikrar sérþekkingar af
fólki sem aldrei hefur ef til vill i
sjónvarpið komið.
„Hef andstyggð á Gyðingum og gyðingakðkumr
i
■
■
■
■
i
i
i
■
■
■
i
■
i
i
■
i
i
■
■
■
■
■
■
i
i
i
■
■
■
i
■
■
i
■
i
■
■
i
i
■
■
■
■
i
i
i
i
i
■
i
■
i
i
i
i
i
i
i
i
i
sandkorn
Sæmundur
Guövinsson
skrifar
Talað og
talað
Umræðuþátturumbarnabók-
menntir var I sjónvarpinu i
fyrrakvöld. Ekki er ég nú
alveg klár á þvi hvort það var
Silja Aðalsteinsdóttir sem
stjórnaði umræöunum eða
Elva Björk borgarbókavörður
sem var skrifuð fyir þættin-
um.
Hins vegar varég alveg jafn
nær eftir þáttinn hvort hér
væri gott eða slæmt ástand á
þessum vettvangi hér. Senni-
lega hefur þessi þáttur verið
einhverjar eftirhreytur
barnaárs þvi þess var vand-
lega gætt að sjónarmið barna
kæmust ekki að.
Hvað seglr
Björn nú?
Barnaársnefnd ASt hefur
lagt til að börnum yngri en 15
ára verði bönnuð öll yfirvinna
og börnum innan 16 ára
bönnuð öll næturvinna.
Sjálfsagt er að koma I veg
fyrir þá barnaþrælkun sem
viögengist hefur i sjávarpláss-
um vfða um land. Hins vegar
hlýtur að vera erfitt að banna
yfirvinnu barna innan 15 ára á
sveitaheimilum, ekki sist um
sauðburðinn. Það heid ég að
eitthvað hvini I Birni á Löngu-
mýri þegar hann heyrir um
þessar tillögur.
Hitt er svo annaö og meira
mál að það er ekki síður þörf á
að draga úr hömlulausri yfir-
vinnu fullorðinna þar sem
margir f oreldrar sjá ekki börn
sin nema endrum og eins.
Popplð
Það er stundum talað um að
popptónlist nútimans sé eins
og hver annar iðnaöur. Um
þetta eru þó skiptar skoðanir
eins og best kom i ljós er
nokkrir popparar óskuðu eftir
opinberum f járstuðningi til
fcrðar til Cannes I Frakklandi.
Samkvæmt frétt Vísis af
málinu i gær var málið tekiö
fyrir i rikisstjórninni er það
kom þangað frá Iðnaðarráðu-
neytinu. Stjórnin visaði þessu
til fjárveitinganefndar en þar
á Eiður Guðnason formaður
nefndarinnar aö hafa sagt að
nefndin heföi um veigameiri
mál að fjalla en skemmtiferð
poppara.
Ég legg til að málinu verði
visaö til landbúnaðarráðu-
neytisins og að poppararnir
fái styrk til fararinnar gegn
þvi að syngja lof um islenskt
lambakjöt sem við erum i
vandræðum með aö selja er-
lendis.