Alþýðublaðið - 17.03.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐOBLAÐIÐ
Prímusarnir. Á þessum vetri
hefir all oít koœið upp eldur hér
i bænutn, ea sem betur fer hefir
bmnaliðið getað hjálpað, og efa*
Itamt á dugit&ður þeirra masna
sem það skipa þar í mikinn hlut.
Oísökin til œa'-gra þessara bruna
er sú, að prímussr apringa eða
eitthvað þv£ uan Iikt Það væri
því vei gert ef eiehver sem þekkir
vel þesrar mjög syo mikið notuðu
vébr, vildi lýsa því fyrir aimenn
ingi, á hvern háit slíkar spreng
ingar atvikast, og yfirleitt að gefa
fólki leiðbeiningar um það á hvern
hátt á fcð meðhöndia þessar véiar.
Mér dettur í hug í sambandi við
þetta, að óvönduð og þess vegna
hættuleg tegund aí primsum sé á
tnarkaði, og ef svo skyldi veta
þá er það tölvert atriðí. Eg er
fullviss um það að Alþýðublaðið
mundi veita upplýsingum þessu
viðvíkjandi þakklatssamar mót-
tökur. Baldvin Björnsson.
Kanpfélagið er flutt úr Gamla
bmkanum í Pósthússtræti 9 (áður
verzlun Sig. Skúlasoaar)
Kaupið ÆskuminuÍDgar. Fást
á afgreiðslunni.
Nýkomið
hauda sJómfi&Bum:
Oiiukápur.
O íubuxur.
Sjóhattar.
Trébotnaskór.
Færeyskar peysur,
Ísíenzkar psysur.
íslenzk ullar næríöt.
Sjóvetlingar.
Sokkar.
*
Treflar.
Xaupjél. Reykvikinga.
Pósthússtræti 9.
Bílstj órar.
Við höfum fyrirliggjandi ýmsar
stærðir af Willard rafgeymum f
bíla. — Við hlöðum og gerum
við geyma. — Höfum sýrur,
Hf. Rafmf. Hiti & Ljós
Laugav, 20 B. Sfmi 830 Aðal
umboðsm. fyrir Willard Storage
Battary Co Cleveland U. S. A.
Alþbl. er blafl allrar alþýðu.
Af greiðsla
blaðsins er í Aiþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti og Hverfisgötu,
® í mi 9 8 8.
Augiýsingum sé skiiað þangað
eða í Gutenberg, í sfðasta lagi
ki. 10 árdegis þann dag sem þsar
eiga að koma í blaðið.
Askriftagjald ein kr. á mánuði.
Auglýsingaverð kr. 1,50 cm. eind.
Útsölumenn beðnir að gera skil
til afgreiðsiunnar, að minsta kesti
ársfjórðungslega.
Handsápar
eru ódýrastar og beztar í
Kaupfélaginu.
Laugav. 22 og Pósthússtræti 9.
Alþbl. koðtar I kr. á mánufli.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Bdgar Rice Burroughs'. Tarzan;
<og horfði með snörum augunum alt í kring um skíð-
garðinn.
Enginn var sjáanlegur. Augun stönstuðu við opinn
kofa rétt hjá. Ég ætla að sjá þar inn, hugsaði Tarzan,
<og hann framkvæmdi samstundis hugsunina og nálgað-
ist kofann.
Eitt augnablik stóð hann fyrir utan og hlustaði með
eftirtekt. Ekkert hljóð heyrðist. Hann fór inn i hálf-
rökkrið.
Vopn héngu á veggjunum — löng spjót, einkenni-
lega lagaðir hnífar, tveir stuttir skyldir. í miðjum kof-
anum var pottur, og inst inni var bæli úr þurru grasi
og stráábreiðum, sem va'falaust var náttból eigandans.
Allmargar mannahauskúpur láu á gólfinu.
Tarzan apabróðir þuklaði á öllum hlutum, vóg spjótin
i hendi sér og þeíaði af þeim, því hann skynjað mjög
vel með þeffærunum, nærri því „sá“ með þeim. Hann
langaði til þess að eignast eitt af þessura Iöngu odd-
hvössu spjótum, en i þetta sinn gat hann ekkert þeirra
tekið vegna þess, að hann ætlaði að taka svo margar
örvar.
Hann setti alt sem í kofanum var í vörðu á mitt
kofagólfið, spjótunum stakk hann niður á endann, setti
pottinn á hvolfi ofan á þau og þar ofan á hauskúp-
urnar, en ofan á þær setti hann fjaðurskrautið af hausi
Kulonga.
Því næst gekk hann dálítið frá, og horfði á verk sitt
eg glotti. Tarzan apabróðir var gamansamur.
En nú heyrði hann úti fyrir mannamál mikið, kvein-
stafi og óp. Hann hrökk við. Var hann búinn að vera
«f lengi? Hann stökk til dyranna, og leit eftir þorps-
götunni til skiðgarðshliðsins.
Enn þá sást ekki til þorpsbúa, þó hann heyrði að
þeir væru á leiðinni yfir akurinn. Þeir hlutu að vera
rétt að segja komnir.
Eins og elding hljóp hann að örvahrúgnnni. Hann
setti eins mikið og hann gat undir annan handlegginn,
rak fótinn í eiturskálina og helti úr henni, og hvarf
upp í tréð um leið og fyrsti svertinginn kom inn um
hliðið hinum megin á svæðinu, Hann bjó um sig í
trénu og athugaði þá sem voru að koma, reiðubúinn
til þess að hverfa á brott, ef nokkur hætta yrði á
ferðum.
Svertingjarnir komu í þéttum hóp, og báru fjórir
lfkið af Kulonga. Konurnar voru aftastar og kveinuðu
ákaflega. Þeir héldu til kofa Kulonga, en það var ein-
mitt sami kofinn og Tarzan hafði heimsótt.
Varla voru sex komnir inn, þegar þeir ruddust út
ógurlega skelfdir. Hinir söfnuðust í kringura þá. Allir
bentu, veifuðu höndunum og töluðu hver upp i annan;
því næst nálguðust nokkrir hermenn kofann og gægð-
ust inn.
Loksins fór gamall karl inn í kofann. Hann varmeð
marga málmhringa um fætur og hendur og á bijósti
hans héngu margar þurkaðar mannshendur.
Þetta var Monga konungur, faðir Kulonga.
Allir þögðu nokkur augnablik. Monga kom út, 1 svip
hans mátti lesa bæði gremju og hræðslu. Hann talaði
orð við hermennina, sem þutu í allar áttir og Jeituðu
f hverjum krók og kima innan skíðgarðsins.
Varla var leitin á enda, þegar tekið var eftir eitur-
skálinni og þýfi örvanna. Þeir fundu ekkert meira og
má nærri geta hvílík skelfing hefir gripið þessa veslings
villimenn, sem hópuðust saman kringum konu«g sinn.
Monga gat á engann hátt skírt það sem skeð hafði.
Það var full dularfult, að Kulonga skyldi finnast ný-
dauður rétt í útjaðri rjóðursins, gegnumstunginn og -