Vísir - 17.01.1980, Blaðsíða 4

4
LOÐFÓÐRUÐ GÚMMÍSTÍGVÉL
gul/blá — stærðir: 22-27. Verð kr. 11.500.-
stærðir: 28-35.Verð kr. 11.995.-
dökkblá/ljósblá — stærðir: 31-35.
Verð kr. 11.995.-
Minni númerin komin aftur
VÍSIR
Fimmtudagur 17. janúar 1980.
STRUMPA-SJIGVEL
PÓSTSENDUM
STJÖRNUSKÓBÚÐIN
Laugavegi 96 (viö hliöina á Stjörnubiói).
Simi 23795.
Skrifstofustarf
Viö útgáfu Lögbirtingablaðs og Stjórnartíð-
inda er skrifstofustarf, hálfan daginn, eftir
hádegi, laust til umsóknar. Krafist er
stúdentsprófs, góðrar íslenskukunnáttu og
vélritunarkunnáttu.
Umsóknir sendist skrifstofu útgáfunnar,
Laugavegi 116, fyrir 22. þ.m.
Dóms- og kirkjumálaráðuneytið, 15. janúar
1980
Urval af
bílaáklæðum
(coverum)
Sendum
í póstkrofu
Altikabúoin
Hverfisgotu 72 S 22677
Erum f luttir í
ÁRMÚLA 22
nýtt simanúmer
83022
KJARAIM
UMBODS - & HEILDVERZLUN
Nýr Ungverjaianfls-
afturkippur fyrir
Moskvu-kommúnisma
Sovétrikin hafa með innrás
sinni i Afghanistan áorkað
tvennu: Á meðan innbyrðis
sundrungar gætti hjá NATO fyrir
jólin vegna umræðnananna um
nýju eldflaugaskotpallana, þá
standa aðildarrikin núna einhug-
ar saman á fundunum i aðal-
stöðvunum i Brussel þessa dag-
ana. Og um leið hafa Rússar gert
allar vonir um Evrópu-kommún-
isma-einingu óhugsandi um ófyr-
irsjáanlega framtið.
Með öðrum orðum sagt, hafa
Sovétmenn sundrað trúbræðrum
sinum i NATO-löndunum, en um
leið þjappað rikisstjórnum þess-
ara landa betur saman, en þau
hafa gert lengi.
Skiija nú
Carter betur
Meðal þessara bandamanna
USA er mikill skilningur á þvi, aö
Carter Bandarikjaforseti skyldi
telja sig þurfa að biðja þingið um
að fresta i bili umf jöllun sinni um
SALT-samkomulagið, sem beið
samþykktar öldungadeildarinn-
ar. Þessi skilningur er hins vegar
ekki jafnútbreiddur hvað varðar
ákvörðunina um að takmarka
kornsöluna til Rússa. Aðrar að-
gerðir gegn Moskvu eftir innrás-
ina i Afghanistan virðast þó njóta
fulls samþykkis.
Þessir örlagaatburðir siðustu
viku hafa vakið efasemdir um
stefnu NATO varðandi „afvopnun
með vigbúnaði”, eins og kölluð
eru þau viðhorf, að best sé að
mæta Sovétmönnum við samn-
ingaborðið verandi sjálfur sterk-
ur. Það eru ekki efasemdir um,
að þær staðhæfingar, að komm-
únistar skilji ekkert og virði ekk-
ert annað en styrkleika og valdið,
séu réttar. Heldur hitt, að þessi
stefna muni fá nokkru áorkað til
vigbúnaðartakmarkana i bráö.
Þetta hefur ekki komið helstu
andstæðingum kjarnorkuvopna i
Evrópu til þess að hlaupa upp og
hrópa: Hvað sögðum við ekki?!
Það eru miklu frekar hinir, sem
voru aðaltalsmenn þess, að nýjar
eldflaugaskotstöðvar væru reist-
ar i Evrópu, sem geta sagt það
sama og þeir hafa alltaf sagt:
Það er vonlaust að treysta á góð-
an vilja Kremlstjórnarinnar,
þegar menn ætla að reyna að
gæta öryggishagsmuna vestan-
tjaldslanda.
Holland og Belgia vildu að fyrst
yrði reynd samningaleiðin við
Sovétrikin, en siðan ákveðið að
reisa eldflaugaskotpallana, ef
þessar samningatilraunir leiddu
ekki til neins. Þessi ásteytingsat-
riði frá fundinum 12. desember
heyrast nú ekki lengur nefnd. A
dögunum staðfestu öll rikin á
NATO-fundi i Brussel, að þau
stæðu einhuga að baki ákvöröun-
inni um kjarnorkuvopnin. Um
leiö lögðu þau enn einu sinni á-
herslu á, að tilboðið um samn-
ingaviðræður við Sovétmenn
standi enn.
Franskur
undlrlægju-
háttur
Frakkland, sem ekki er aðili að
hernaðarsamstarfi NATO, ætlar
ekki að gripa til viðskiptalegra
refsiaðgerða gegn Sovétrikjun-
um. Þessi ákvörðun hefur kallað
fram haröa gagnrýni af hálfu
gaullistanna, sem eiga að heita
enn' aðili að samsteypustjórn
Frakklands. Gaullistar krefjast
þess, að stjórnin standi með USA
(án þess þó að USA sé nefnt á
Marchais: Hvaö skyldi húsbóndinn i Moskvu nú ætlast til af mér?
nafn þó). Blaðið ,,Le Monde” lét
þau orð falla um afstöðu rikis-
stjórnarinnar, eða réttara sagt
viðbragðsleysi, að hún væri „ýkt
hæverska”.
Georges Marchais, leiðtogi
franskra kommúnista, verður
ekki sakaður um, að hafa verið
jafn óþarflega orðvar i þessu
sambandi. Flokkur hans tók sér
þó ruma viku til umhugsunar,
áður en hann brá við opinberlega
vegna innrásarinnar i Afghan-
istan. En þegar fram var kominn
hinn hundtryggi stuðningur við
krossferð Kremlverja, leiddi það
til þess, að Francois Mitterrand,
leiðtogi socialistaflokksins
franska, tók af skarið með það, að
klofningur þessa gamla kosn-
ingahræðslubandalags yrði hér
eftir aldrei aftur brúaður.
Evrópukommúnisminn, sem
einkenndur hefur verið af sjálf-
stæði sinu gagnvart móður
Moskvu, hefur þar með misst —
ef hann hefur einhvern tima haft
hann---franska kommúnista-
flokkinn úr röðum sinum. Er vel 1
liklegt, að þau vonbrigði, sem
Marchais hefur valdið mörgum
kjósendum sinum i Frakklandi,
eigi eftir að segja- til sin i bæði
skoðanakönnunum og kosning-
um. Mótmælin við innrásinni i
Tékkóslóvakiu 1968 sýndu á sin-
um tima, að innan franska
kommúnistaflokksins var vilji til
þess að sýna, að flokkurinn væri
óháður Moskvufyrirmælum.
Þessi nýi undirlægjuháttur
flokksforystunnar við Kreml-
herrana mætir varla miklum
•skilningi hinna óbreyttu flokks-
manna.
Evrðpukommar
roðna
Aður en Marchais fór til
Moskvu að votta Kremlherrunum
hollustu sina og stuðning, heim-
sótti hann hinn italska starfsbróð-
ur sinn, Enrico Berlinguer, leið-
toga italska kommúnistaflokks-
ins. Að þeim viðræðum loknum
var gefin út sameiginleg yfirlýs-
ing, og var sú ekki margorö eða
fjálg. Hún var heilar 23 linur og
aöutan
var Afghanistan þar hvergi nefnt
á nafn.
ftalski kommúnistaflokkurinn
hefur harðlega gagnrýnt innrás
Sovétmanna i Afghanistan, eins
og spænski kommúnistaflokkur-
inn, sem minna kom á óvart, þvi
að spænskir kommúnistar þóttu
dæmigerðari Evrópukommar.
Það er i leiðinni eftirtektarvert,
að kommúnistaflokkur Júgó-
slaviu, eins austantjaldsrikjanna,
stendur itölsku og spænsku flokk-
unum nær i þessu máli en sá
franski. Sjá menn fram á, að
kólna muni þelið milli júgóslav-
neskra og franskra kommúnista i
kjölfar þessa.
Fundur þeirra Marchais og
Berlinguer hafði fyrir löngu verið
ákveðinn, og varð þvi ekki frest-
að, eins og italskir kommúnistar
barma sér nú yfir. Kommúnistar
Berlinguers vonast enn eftir
„sögulegu samstarfi og mála-
miðlun” með kristilegum demó-
krötum og aðild að rikisstjórn,
enda ástandið á Italiu þannig
núna, að slik „nýsköpunarstjórn”
þar gæti þótt æskileg til þess að
glima við vandamálin. Þegar
þannig horfir má ljóst vera, að
fundurinn við „svikarann”
Marchais var hið vandræðaleg-
asta mál. Þvi getur liðið á nokkru
áður en þessir tveir leiðtogar láta
sjá sig saman aftur.
„Evrópukommúnisminn á
framtiðina fyrir sér. Franski
kommúnistaflokkurinn mun leika
þar leiðandi hlutverk”, sagði
Marchais sjálfur i ágúst siðasta
sumar. En meðan hann gekk
rauðan dregilinn til faðmlaga við
Kremlherrana i heimsókn sinni
til Moskvu, fjarlægðist hann jafn
hröðum skrefum það takmark
sitt. Ef það þá nokkurn tima var
nokkuð meira en ryk til þess að
þyrla i augu franskra kjósenda.