Vísir - 19.01.1980, Blaðsíða 17

16
vtsm
Laugardagur 19. janúar 1980
, ,ÆTLA AÐ ENDA FERILINN A
ÞVf AÐ HALDA MIÐILSFUND
helgarviötaliö
99
Illugi Jökuls-
son, blaöa-
maöur
//Þetta gekk nú hálfbrösulega hjá mér i upphafi, ég
var eiginlega plataöur til að byrja. Það var á Egils-
stöðum fyrir fimm árum og ég hafði aldrei á svið
komið áður, meinti þetta bara sem grin. Ég var með
svo mikinn skjálfta meðan ég var aðæfa, að ég hélt að
ég myndi ekkert geta, svo var mér næstum hent inn á
sviðið... Þetta kostaði ægileg átök fyrir jafnfeiminn
mann og ég er".
Baldur Brjánsson töframaður hefur síðan sjóast
mikið í sviðsframkomu og er orðinn einhver alvinsæl-
asti skemmtikraftur landsins. Varla er haldin svo árs-
hátiðað Baldur sé þar ekki mættur með töf rabrögð sin
og kúnstir og virðist sem ekkert sé honum ofviða.
Hann lætur hluti hverfa og birtast aftur á óliklegustu
stöðum, grípur hænuegg utan úr loftinu, étur rak-
vélarbiöð í kippum, án þess að verða meint af og svo
framvegis. Þekktasta bragð hans er líkast til það þeg-
ar hann kveikir eld í skál með hugarorkunni einni
saman —að því er virðist. Þá aflaði hann sér lands-
frægðar, er hann i sjónvarpssal framkvæmdi upp-
skurð án þess náttúrlega að skera nokkurn skapaðan
hlut.
Líf mitt og yndi
— Hvernig skyldi nú nokkrum
manni detta I hug aö leggja þvi-
llkt og annaö eins fyrir sig?
— „Ja, þetta byrjaöi nú bara
meö fikti meöan ég var smápolli,
þaö fá allir strákar einhvern tima
dellu fyrir svona. Svo þroskast
þeir og annaö veröur ofan á. En
ég hef alltaf veriö mikill dellu-
maöur og hjá mér komst ekkert
annaö aö, töfrabrögöin voru lif og
yndi hér einu sinni.
Sennilega hefur mér bara þótt
gaman aö hrekkja fólk, mér
finnst reyndar alltaf jafn-
skemmtilegt aö sjá hvernig fólk
getur látiö plata sig. Nú, mér
finnst líka mjög gaman, þegar ég
er plataöur sjálfur...”
Sálfræðispursmál
— Þurfa ekki töframenn aö
vera gæddir einhverjum sérstök-
um hæfileikum?
„Fyrst og fremst þarf maöur
aö vera lipur og laginn meö
fingurna.
Svo byggist mikiö af þessum
brögöum á því aö beina athygli
fólks burt frá þvi sem maöur er
aö gera meö höndunum og aö ein-
hverju ööru, láta þaö horfa á rétta
staöi.
Annars er þetta mikiö sálfræöi-
spursmál, sérstaklega fyrir mig,
◄
Aö láta snæriö standa! Baldur
varpar hér snæri upp I loftiö og
sjá, þaö stendur beint eins og
teinn!
vegna þess aö ég tala ekkert
meöan á sýningum stendur, ég
hef aldrei getaö babblaö enda-
laust eins og margir töframenn
erlendis gera. Ég verö aö nota
andlitsgeiflur, augnagotur og
þess háttar til aö leyna hreyfing-
um og þreifa mig áfram meö þaö
hvaö ég get leyft mér aö gera.
Þaö fer held ég mikiö eftir týp-
um, hvort menn geta oröiö góöir
töframenn”.
Vildi gjarnan hafa sam-
keppni
Baldur Brjánsson er llklega
eini starfandi töframaöur lands-
ins um þessar mundir. Fyrir á aö
giska 20 árum geröi annar Baldur
garöinn frægan á þessu sviöi, þaö
er aö segja Baldur Georgs, en
hann er best þekktur af samstarfi
sinu viö leikbrúöuna Konna.
Baldur Georgs mun þó aöallega
hafa praktiseraö spilagaldra og
önnur minni háttar brögö.
,,Já, ég hef þvi miður enga
samkeppni”, segir Baldur
Brjánsson, ,,ég heföi ekkert á
móti þvi og ég held aö það sé
grundvöllur fyrir aö minnsta
kosti tvo eöa þrjá til viöbótar. Ég
veit um þó nokkra, sem hafa æft
töfrabrögð og sjálfur hef ég leið-
beint tveimur dálitiö. En þeir
þora ekki aö sýna og þaö skil ég
vel, þaö er svo miklu erfiöara aö
fara upp á sviö meö svona ná-
kvæmnissýningar heldur en til
dæmis aö halda ræöu eöa
syngja”.
Orðinn dauðleiður
— Hefuröu mikiö aö gera?
,,Já, miklu meira en nóg! Ég er
alltaf eitt kvöld i viku með sýn-
ingu i Hollywood og svo þarf ég
oft aö fara á þrjá fjóra staöi á
kvöldi um helgar. Og nú fara árs-
hátiöirnar aö byrja...”
UriGeller varö frægur fyrir aö beygja skeiöar og gaffla meö hugarork-
unni. Nú er komiö i ljós hvernig hann fór aö þvl, og hér hermir Baldur
Brjánsson eftir Geller meö góöum árangri.
Það viröist fara hrollur um
Baldur Brjánsson. Ertu að verða
þreyttur á þessu?
,,Já, ég er satt að segja orðinn
alveg dauðleiður á þessu. Veit
reyndar ekki hvað ég held lengi
áfram. Maður þyrfti aö skipta um
prógram aö minnsta kosti tvisvar
á ári og koma þá með allt nýtt en
ég hef bara engan tima til þess,
það er svo mikið að gera.
Það getur enginn enst i þessu til
lengdar, þú sérð nú á mér hvernig
það fer saman að vinna fullan
vinnudag og fara svo út að galdra
á kvöldin!
Þrisvar sinnum meira
kaup en i Englandi
— Geturðu ekki lifaö af töfra-
brögöunum?
„Ja, ég heföi nú sjálfsagt getaö
lifað af þessu, en þaö hefur ein-
hvern veginn aldrei komiö til þess
aö ég hætti aö vinna á daginn.
Maöur veit náttúrlega aldrei
hvenær botninn dettur úr þessu og
ég hef alltaf litið á töfrana sem
hobbi.
Mér sýnist reyndar aö ég hafi
ágætar tekjur miöaö við þaö sem
gerist i öörum löndum. Ég heim-
sótti einu sinni kunningja minn
sem er töframaöur i Englandi og
komst aö þvi aö ég hef þrisvar
sinnum hærri laun fyrir kvöldiö
en hann og er hann þó vinsæll og
eftirsóttur.
Þegar svo menn komast á topp-
inn, þá fara þeir hins vegar að
moka inn peningum”.
//Þarna er sökudólgur-
inn!"
— Vantreystir fólk þér ekkert,
ef þaö veit aö þú ert töframaöur?
„Nei, nei, þaö get ég ekki sagt.
Þó einu sinni, kannski. Þá vorum
við Július bróöir minn meö
sýningar i Austurbæjarbiói og
stunduðum dálitiö vasaþjófnað,
fengum fólk upp á svið og rænd-
um af þvi úrum, veskjum og þess
háttar.
Þá benti fólk gjarnan á mig og
sagði: „Þarna er sökudólgur-
inn!” ef eitthvaö hvarf. En þaö
var nú mest i gamni, held ég”.
— Gætiröu labbaö þig inn í
banka og gengiö út meö seðlabúnt
i vasanum án þess aö nokkur tæki
eftir?
Baldur hugsar sig lengi um.
„Jú, ætli ég gæti það nú ekki... En
i guðanna bænum, ekki segja
neinum frá þvi!”
Mistök
„Flest þessara töfrabragða
minna eru sáraeinföld, en það er
samt erfitt fyrir áhorfendur að
gera sér grein fyrir þvi hvernig
maður fer aö. Þeir geta auövitað
haft sínar grunsemdir en það
hankar mig enginn ef atriðið er
vel æft.
Eitt besta bragöiö hjá Baldrler aökveikja eldlskál, sem er alltaö 30-40 metra Iburtu. Þetta bragö fann hann upp sjálfur, og neitar algjörlega svomtkiösem aöhvisla þvi aöbiaöamönnum.hvernighann fer aö þvl
„Flest þessara töfrabragöa minna eru sáraeinföld”.
En ef ég geri mistök þá reyni ég
að kvitta fyrir þau með einhverju
ööru. Stundum tekur fólk lfka
ekki eftir neinu og heldur aö allt
hafi átt aö vera svona.
Það er samt erfitt aö gera mis-
tök þegar ég er oröinn upptrekkt-
ur i lok sýningar og stemmningin
er fin. Einu sinni mistókst mér aö
kveikja eldinn, það var siöasta
atriðiö og allt miöaöist viö að það
tækist vel. En þá var alveg sama
hvernig ég rembdist og rembdist,
ég gat ekki kveikt eldinn! Þaö var
mjög neyðarlegt”.
Að kveikja eld
„Eldurinn þaö er bragö sem ég
fann upp sjálfur. Ég fékk hug-
myndina ári eftir að ég byrjaöi og
gekk meö hana i mörg ár. Þá
loksins datt mér i hug hvernig þaö
myndi vera hægt. Sumir héldu aö
ég væri með einhver efnasam-
bönd i skálinni sem fuðruðu upp á
vissum tima.
Þeir þögnuöu þegar ég leyfði
þeim aö ráöa timanum, það er aö
segja ákveöa hvenær ég segði:
„Hviss!” og eldurinn kviknaði.
Þá fóru menn aö segja aö ég væri
meö einhvern útbúnaö inn á mér
en ég gat kveikt eldinn þegar ég
stóö allt að 30-40 metra frá skál-
inni. Svo hef ég lika gert þaö á
náttfötunum og allt gekk eins og i
sögu”.
Baldur Brjánsson er ófáanlegur
til aö svo mikið sem hvisla þvi aö
okkur hvernig hann fer aö.
„Þetta er mitt eigið bragö. Þaö
kom eldgleypir til landsins fyrir
nokkrum árum og meira aö segja
honum datt ekki i hug nein leiö til
að gera þetta. Þegar ég svo hætti,
þá sel ég „ideuna”.
Kötturinn át dúfuna!
En það er varla alltaf tekiö út
meö sitjandi sældinni aö vera
töframaður?
„Ég nota stundum dúfur og
fyrir nokkru siöan þá var ég lika
meö kött, lítinn, snjóhvitan kett-
ling sem ég fékk lánaöan hjá
Gisla Rúnari Jónssyni. Þá setti ég
dúfu á borð/breiddi yfir hana dúk
og þegar ég tók hann upp aftur
hafði dúfan breyst i köttinn.
Þaö var agalegt aö hemja þetta
kvikindi hann var svo grimmur
og trylltur, ég tala nú ekki um,
þegar hann fann lyktina af dúf-
unni nálægt sér. Hann klóraði og
beit og ég þurfti að halda^honum
niðri... Það héldu lika margir að
kötturinn heföi hreinlega étið dúf-
una!”
Uppskuröur inn í sjón-
varpssal
„Einhverju sinni var ég með
eldspýtnastokksbrögö, lét stokk-
inn skriöa eftir hendinni á mér,
risa upp á rönd, snúast á alla
kanta og þess háttar án þess að
snerta hann. Ég var þá bendandi i
allar áttir með fingrunum til að
sýna þetta og einu sinni vildi svo
til aö glas sem ég benti á brotnaði
allt i einu, fór i þúsund mola.
Þaö hlýtur aö hafa gerst vegna
einhverra hljóöbylgna, en fólk er
ennþá aö koma til min og segja:
„Mikið var þaö flott, þegar þú
braust glasiö!”
Hér að framan var minnst á
uppskuröinn, sem Baldur Brjáns-
son framkvæmdi i sjónvarpssal
eftir að miklar umræöur höföu
veriö hér á landi um svokallaða
andalækna á Filipseyjum, sem
skáru fólk upp meö hugarorkunni
einni saman aö þvi er sagt var.
Sýndist sitt hverjum og lagöi
Baldur þar sitt af mörkum til að
sanna aö um blekkingar væri aö
ræöa.
— Var ekki erfitt aö skera upp?
„Þaö var gifurleg áreynsla i tvo
sólarhringa meðan ég var aö
reyna aö finna aöferö til aö gera
þetta, svo var þaö ósköp auövelt.
Þessir læknar eru bara
svindlarar, held ég, en ég veit
auövitaö ekki hvort þeir gera
þetta á sama hátt og ég”.
Galdrar
— Trúir töframaöurinn Baldur
Brjánsson á galdra eöa yfir-
náttúruieg fyrirbæri?
„Nei. Þaö hefur ekkert slikt
komið fyrir mig og þar til það
veröur trúi ég þvi ekki.
En það er náttúrlega svo margt
sem við vitum ekki og mikiö gim-
ald sem undir býr, maöurinn not-
ar ekki nema einn tiunda af heila-
búinu. En það er eiginlega alveg
ótakmarkað sem hægt er aö gera
meö töfrabrögöum eins og ég
nota, alls konar skynvillum og
dáleiðslu, svo aö ég tek ekkert
mark á goldrum eða sliku.
Tökum til dæmis Uri Geller,
sem beygöi skeiöar og gaffla meö
hugarorkunni. Þaö er búiö að
koma upp um hann og komið i ljós
aö hann var meö einhvers konar
ofurlitla sýrugeyma i fingrunum.
Hann snerti fyrst á skeiðunum,
staröi svo á þær meö ægilegum
svip og þá herptust þær saman —
vegna sýrunnar...”
Ætla að halda miðilsfund
„Ég er annars búinn aö heita
sjálfum mér þvi að enda ferilinn
meö þvi aö halda miðilsfund!
Ég er mjög vantrúaöur á miöla
og langar til aö fletta ofan af
þeim, ég myndi til dæmis smala
fólki i Háskólabió og ég hef trú á
þvi að ég geti haldiö góöan miöils-
fund, þó aö enginn tæki mark á
mér. Ég þyrfti ekki nema læra ut-
an aö nokkrar minningargreinar
og þylja upp úr þeim... Alla vega
ætla ég aö gera þetta”.
— Ertu búinn aö finna þér arf-
taka þegar aö þvi kemur aö þú
hættir?
„Ja, ég er alltaf aö reyna aö
eignast strák en þaö koma bara
stelpur. Ef þaö tekst, ætla ég aö
kenna honum...”
—IJ
■zmV’Tír’