Vísir - 29.01.1980, Blaðsíða 2

...og svo á hún það til aö slá inni I miðjum fréttatima,” segir Jóhannes Arason, þulur, og bendir á gömlu útvarpsklukkuna.
Visismyndir: GVA.
Hefur þú hugsað þér að
sjá kvikmyndina „Land
og synir ?
Kim Whitelaw:
Nei, ég hef ekki séð hana, en ég
hef hugsaö mér aö gera þaö mjög
bráölega.
Manueia Wiesler, flautuleikari:
Mér finnst þetta alveg frábært
framtak og hlakka til aö sjá hana.
„Annaö hvort veröur aö taka
þessari klukku tak — og þaö
fljótlega — eöa þá aö viö verö-
um aö hætta aö nota hana, sagöi
Jóhannes Arason, þulurinn góö-
kunni.
Klukkan er stillt inn á aö slá
aöeins klukkan sjö, þaö er þegar
útvarp hefst á morgnana, og i
Þannig lltur hún út, gamia, góöa
útvarpsklukkan.
Valur Pálsson, nemi:
Ég er ekki búinn aö sjá hana, en
þaö ætla ég mér. Mér lrst mjög
vel á framtakiö.
Anna Reynisdóttir, húsmóðir:
Jú.endilega. Þetta er ágætt fram-
tak og þaö er um aö gera aö fá
sem mest af þessu. Einnig hef ég
heyrt þvl fleygt, aö hún væri góö.
VÍSIR
Þriðjudagur 29. janúar 1980
Brynja Blomsterberg, nemi:
Jú, ætli þaö ekki.
,,Og nú er klukkan orðin sjö aftur... Það er ekki
nema ein minúta siðan hún varð það siðast!”
Þannig komst Jón Múli Árnason, útvarpsþulur,
að orði i kvöldfréttatima nýlega, en þá tók gamla
góða útvarpsklukkan upp á þeim óleik að slá
tvisvar sinnum sjö högg, og það með minútu milli-
bili.
Þá hafa glöggir hlustendur tekið eftir þvi, að
stundum virðast þulirnir biða með eftirvæntingu
eftir þvi að klukkan slái sin sjö högg, en svo gerist
ekkert og þeir verða að tilkynna að klukkan sé
orðin sjö — og einni minútu betur.
Hvað er að gerast: — Er gamla útvarpsklukk-
an búin að syngja sitt siðasta?
„Klukkan hefur veriö mjög
hrekkjótt aö undanförnu. Viö
biöum þess alltaf i ofvæni aö.
hún slái, en ef hún slær ekki á
réttum tima, veröum viö bara
aö segja aö klukkan sé oröin sjö
— og þaö alveg sláttlaust. Svo á
hún þaö til aö slá inni i miöjum
fréttatima. Þá er um aö gera aö
vera fljótur aö loka fyrir hljóö-
nemann.
„Nei, sjáum til, klukkan er ekki merkt neinum framleiöanda”. Jóhannes Arason og Jón Sigbjörnsson
leita aö merki. Þessi úrvalsgripur, sem er búinn aö slá fyrir landsmenn I 50 ár, er ómerktur og ekkert
vitaö um framleiöandann.
kvöldfréttatimanum. Meöan út-
varp hófst klukkan átta á
morgnana, var hún náttúrulega
látin slá klukkan átta.
Jón Sigbjörnsson, yfirmaö-
ur tæknideildarinnar, sagöi aö
klukkunni heföi beriö breytt
þegar útvarpiö var flutt á
Skúlagötuna. Nú gengur verkiö
fyrir rafmagni og klukkan tengd
IBM-klukkukerfi. Núna eru lóö-
in aöeins dregin upp fyrir slátt.
„Ekki veit ég hvort klukkan
er aö syngja sitt siöasta, en hitt
er vist, aö hún er oröin slitin og
þaö þarf aö endurnýja gang-
verkiö”, sagöi Jón.
Þaö er sem sagt nokkuö óvist
um framtiö gömlu útvarps-
klukkunnar, sem hefur slegiö
mörgum kynslóöum hátt og
snjallt tvisvar á dag. Þaö yröi
eftirsjá af þungum en hreinum
slættinum, og þaö væri ekki þaö
sama, þó aö slátturinn yröi leik-
inn af bandi, ef maöur vissi aö
sjálf klukkan væri komin á
hauga eöa væri oröin elliær og
slægi bara, þegar vel lægi á
henni. Þaö yröu dapurleg enda-
lok þessa glæsilega grips, hvers
framleiöandi var svo litillátur
aö merkja sér hana ekki.
— ata
Annars er ekkert undarlegt,
þó hún sé farin að gefa sig,
greyiö, þvi hún er fimmtug, eöa
jafngömul útvarpinu. Þaö var
Guöni A. Jónsson, úrsmiöur,
sem flutti klukkuna inn aö
beiöni Jónasar Þorbergssonar,
útvarpsstjóra, en lengst af sá
Siguröur Tómasson, úrsmiöur,
um viöhald hennar”.
Er gamla úlvarpsklukkan
aO syngia sitt síöasta?