Vísir - 05.03.1980, Blaðsíða 2
Miövikudagur 5. mars 1980
2
Visir spyr sjómenn að
störfum við Reykjavik-
urhöfn.
Hverjir eiga aö ráöa þvl, hve
mikiö magn af loönu er veitt á
hverri vertlö?
Ragnar Sigurösson: Ég get ekk-
ert sagt um þaö — ég hef ekki
kynnt mér málin nógu mikiö, en
þaö veit ég aö þaö veröur aö vera
einhver stjórn á þessu.
Sighvatur Páisson: Ég treysti
fiskifræöingum alveg fyrir þessu
og þeir eiga aö fá meira fjármagn
til að rannsaka loönustofninn.
Guömundur Geir Jónsson: Fiski-
fræðingarnir hafa nú ekki rétt
fyrir sér, þaö er alveg á hreinu.
Þeir taka ekkert tillit til sjómann-
anna.
Hrafn Sveinbjörnsson: Mér finnst
aö þaö eigi aö veiöa loönuna, eftir
þvi sem réttmætt getur talist
hverju sinni, en ekki láta skoöanir
ákveöinnar stéttar manna rikja
yfir skoöunum hinna á málunum.
Bjarni Sigursveinsson: Ég tel aö
báöir aöilar eigi aö ráöa þar um
og þaö er allt i lagi þó aö veidd séu
meira en 300 þúsund tonn á þess-
ari vertlö, þvi aö einhvernveginn
veröur aö bjarga rlkiskassanum.
„Hiö heilaga prentfrelsi er
kallaö til varnar fyrir hiö viöur-
styggilegasta ritmál. Fagur-
bókmenntirnar eru hins vegar
dæmdar til dauöa samkvæmt
öörum lögum: lögmálinu um
frelsi markaöarins”.
Þannig komst Sara Lidman
aö oröi I gærkvöldi þegar hún
veitti viötöku bókmenntaverö-
launum Noröurlandaráös.
1 ræöu sinni fór hún mörgum
oröum um þá hættu sem sænsk-
um fagurbókmenntum stafar af
svokölluöum „sjoppubókmennt-
um”, en meö þvi hugtaki er átt
viö rit sem seld eru I sjoppum og
eru ýmist ofbeldis- eöa klámrit,
nema hvorttveggja sé. Sara
Lidman taldi þetta vandamál
miklu stærra i sniöum i Svlþjóö
en á hinum Noröurlöndunum og
hvatti landa slna I Noröurlanda-
ráöi til að kynna sér hvernig hin
löndin heföu brugðist viö þess-
ari hættu. Slfellt stærri hluti af
seldum bókum I Sviþjóö er af
fyrrgreindri tegund.
Undir lok ræöu sinnar minnt-
istSara Lidman á NORDSAT og
sagöi:
„Menn segja aö þessi sjón-
varpssendir eigi aö skapa
möguleika fyrir auknum tengs^l-
um milli Noröurlandanna.
En ef hnötturinn veröur svo
dýr aö viö höfum ekki efni á aö
biia til efni hér á Noröurlönd-
um? Ef viö ekki „stöndumst
samkeppnina" viö alþjóölegu
framleiösluna? Ef þaö veröur
þannig aö þaö veröi aö sýna
pang-pangmyndir á flestum
rásum til aö fylla sendingartim-
ann? Ef VALFRELSIÐ veröur I
rauninni þaö sama og réttur
okkar noröurlandabúa til aö sjá
aö minnsta kosti eitt morö á
tlmann ef viö næöum þá ekki
svo langt aö fá eitt morö á
miniitu, sem væri hin algera
sönnun frelsisins.” —P.M.
Sara Lidman tók viö bókmenntaverölaunum Noröurlandaráös við há tiðlega athöfn i Háskólabiói i gær. Matthias A. Mathiesen, forseti
ráösins, afhenti verölaunin. Einnig voru tónlistarverðlaun ráösins afhent, en þau hlaut Pelle Gudmundsen Holmgreen.
„Hið heiiaga prentfreisi er
kaliað til varnar fyrir hinar
vi ður styggil egustu ritsmíðar”,
- sagOi Sara Lidman við möttöku bókmenntaverðiauna Norðurlandaráðs
„SIFELLT AÐ REKAST A HLUTI
SEM VERÐA MÉR EFNIVIÐUR”
Sænski rithöfundurinn Sará'
Lidman hlaut bókmenntaverö- '
laun Noröurlandaráðs aö þessu
sinni.
Hún er fædd I Vasterbotten •
áriö 1923 og er dóttir smábónda
þaðan úr byggöinni. Sara varö
fyrstþekkt aö ráöi utan Svlþjóö-
ar fyrir bækur sem voru stjórn-
málalegs eölis og hún gat sér .
orö sem mikill og virkur and-
stæöingur strlösreksturs
Bandarlkjamanna I Vletnam.
Vísir spuröi Söru um efni .
„Vredens barn” (Börn reiöinn-
ar), en fyrir hana fékk hún
verölaunin.
„Þetta er önnur bókin I ritröö
um þaö hvernig heimaslóöir
minar I Svlþjóð byggöust á sln-
um tlma. Fyrsta bókin I þessar
röö var „Din tjanare hör” og
slöan á eftir aö veröa framhald
á þessu.
Þessi heimabyggö min I
Vasterbotten I Norrland er nú
sem óöast að fara I auön okkur
Ibúunum misllkar þaö. Ég er aö
vona aö ef hægt væri aö gera
fólki ljósa sögu þeirrar baráttu
sem þaö kostaöi aö byggja
héraöið, þá myndi þaö auövelda
fólki aö festa sig þar”.
- sagði sara Lidman
Sara Lidman: „Ég er stööugt aö gera áætlanir, en um leiö og ég
byrja aö skrifa, þá veröur allt annaö úr þessu en upphaflega var ráö
fyrir gert”. Vlsismynd: B.G.
— Hvernig veröur framhaldiö
á ritrööinni?
„Þaö versta viö þetta er aö ég
er stööugt aö gera áætlanir, en
um leiö og ég byrja aö skrifa, þá
veröur eitthvaö allt annaö úr
þessu en upphaflega var gert
ráö fyrir.
Þegar ég fletti I gegnum
gömul skjöl frá þvl tlmabili sem
sagan gerist, kirkjubækur og
dómsskjöl, er ég sífellt aö rek-
ast á hluti sem veröa mér efni-
viöur I söguna. Ég á þvi mjög
erfitt meö aö segja fyrir um
hvernig framhaldiö á þessu
verður, en þaö veröur”.
— Hvaö finnst þér um bók-
menntaverölaun af þessu tagi
og hvaöa þýöingu hafa þau fyrir
þig sem rithöfund?
„Ég held ekki aö svona verö-
laun komi fagurbókmenntunum
sem sllkum til góöa á nokkurn
afgerandihátt, en þaö er auövit-
aö mjög skemmtilegt og spenn-
andifyrir rithöfund, sem venju-
lega situr uppi I Norrland og
skrifar, aö fá aö koma til ls-
lands og taka þátt I þessu öllu.”
i