Vísir - 10.03.1980, Blaðsíða 14

vlsm
Mánudagur 10 mars 1980
LIPURT AFGREHSLUFOLK A AKUREYRI
Bréfritari þakkar lipra þjónustu afgreiöslufólks á Akureyri.
„Ég las i vetur grein eftir
„Dalviking” um verslanir á
Akureyri. Ég er honum ekki
sammála þvi mér finnst versl-
unarfólk svona yfirleitt lipurt og
almennilegt.
Þvi til sönnunar vil ég nefna
ákveðiö dæmi: Ég er ekki frá
Akureyri og var orðin sein fyrir
og mig vantaði smágjöf handa
nýfæddum frænda mlnum. Ég
fór þá inn i stóra verslun i mið-
bænum á Akureyri sem verslar
meö barnaföt ásamt mörgu
öðru. Ég rétt náöi inn fyrir
lokun, en eitthvað var ég búin aö
snúast áður en ég komst inn i
barnafatadeildina til að kaupa á
frændann. Þegar ég loksins
komstþangaðvarklukkan orðin
rúmlega 6. Kom þá afgreiðslu-
stúlkan til min og spurði hvort
hún gæti aðstoðað mig. Ég varð
auðvitað mjög fegin yfir þessum
góðu móttökum sem mér fannst
ég varla eiga skilið.
Það þarf ékki að orðlengja
það að ég fékk þarna afbragðs
þjónustu. Mér var sýnt allt
mögulegt á frændann og ekki
fannst mér konan sem afgreiddi
mig sýna það i neinu að ég væri
að eyða hennar fritima og annað
starfsfólk farið heim.
Það má vel þakka kurteisu og
lipru starfsfólki það sem það á,
en auðvitað er alltaf misjafn
sauður i mörgu fé. Min reynsla
af verslunarfólki á Akureyri er
hins vegar yfirleitt góð.
Sveitakona
Bréfritari bendir á að göturnar
séu þessa dagana eins og gata-
sigti og geti það aukið á slysa
hættu I umferðinni.
Malbikiö
er eins 09
gatasigtí
H.G. Reykjavík skrifar.
Skelfing er að sjá göturnar I
Reykjavik þessa dagana. Allar i
holum og dældum. Malbiksholur
eru það alversta sem til er fyrir
bilana af þvi tagi. Ein slæm hola
getur þýtt dempari eða jafnvel
pústgrein. Svo eru margir bilar
á radialdekkjum og getur eitt
högg af malbiksholu slitið stál-
virinn i þeim og þá er dekkið
farið.
Nú eru göturnar að koma i
ljós eftir vetraraksturinn og þá
þarf eitthvað að fara að gera.
Það er mikill skaði fyrir þjóð-
félagið þegar dýrmæt tæki eins
og bilar verða fyrir miklum
skakkaföllum eða eyðileggjast
fyrir aldur. Þess vegna er það
allra gróði að göturnar séu
góðar.
Svo er það mikið öryggisatriði
að göturnar séu i sæmilegu
standi. Viða eru komnar rásir i
göturnar og flóir þar vatnið i
rigningu. Veröur miklu hálla
fyrir bragðið.
Þessar rásir i götunum eru
einnig stórhættulegar, þvi bil-
arnir eru eins og i stórsjó i þeim,
rása til og frá. Sérstaklega er
þetta hættulegt við akreina-
skipti. Þá veit maður ekki fyrr
til en maður stefnir á einhvern
ljósastaurinn, annan bil eða
jafnvel gangandi vegfarenda.
„Athugaðu stýrisendana”,
segir kannski einhver. Jú, jú
mikið rétt. Þeir þurfa auðvitað
að vera i lagi. En með slæmum
götum aukast tvimælalaust lik-
urnar á slysum og þau ber að
hindra eins og hægt er.
Að lokum vil ég svo benda á,
að séu göturnar mikið „bættar”
i beygjum, þá aukast likurnar á
holum þar og slikt er stórhættu-
legt. Þvi bið ég sérstaklega um
heillegar viðgerðir i beygjum.
Sýning ísienska dansflokksins til
mikils soma fyrir bessa listgrein
Tilefni þessara skrifa er
gagnrýni, sem birst hefur um
nýlega sýningu Islenska dans-
flokksins. 1 þeirri gagnrýni þótti
heldur litið til koma þess hluta
dagskrárinnar, sem var „show”
með alls kyns rytmiskum döns-
um. Höfundar þessa hluta dag-
skárinnar var þar að litlu getií
og árangurinn ekki talinn upp á
marga fiska. Þetta þykir mér
ósanngjörn gagnrýni og vil þvi
leeeia orð I belg.
Sýning dansflokksins 17.
febrúar siöastliðinn var öll að
minum dómi aðdáunarverö. Ég
hef sjálf veriö meira og minna
við Þjóðleikhúsið frá 7 ára aldri
og mér finnst ég hafa smá nasa-
sjón af hvað hægt er að gera á
skömmum tima ef vel er á
haldið. Klassiskur dans er
dásamlegur, en eigum við að
halda áfram að righalda okkur i
hann eingöngu. Sýningin þann
17. febrúar þar sem „Klassikin”
byrjaði með öllum sinum glæsi-
brag, dansararnir voru tigu-
legir og sérlega nákvæmir I tón-
listinni. Efa ég ekki að þessi
. fyrri hluti sýningarinnar tók
mikið þrek enda erfiður tekniskt
séð. Eftir 20 minútna hlé, sem
fór i hraöar búningaskiptingar
og farðabreytingar.
Þar á eftir kom „Kerran’
sem krefst bæði gáska, tækni og
leikrænnar túlkunar, sem mér
fannst þau komast nokkuð vel
frá. Þessir tveir hlutar sýn-
ingarinnar voru eftir ballet
meistara flokksins Mr. K. Till
son og eftir allan þann tima sem
hann er búirv aö vera hér hefði
e.t.v. átt að vera hægt að ná
jafnvel meiru út úr þeim efnivií
sem hann hefur.
Nú koma aðrar 20 minútur i
hlé og enn eru búningaskipt-
ingar og farðabreytingar, þvi nú
kemur allt annaö efni og öðru-
visi en það, sem viö erum vön aC
sjá til fslenska dansflokksins.
Að minu mati er þetta einmitt
það sem áhorfendur hafa lengi
haft áhuga á, fjölbreytilegri
dönsum, sem reynir á meira en
bara klassik, og verö ég aC
segja að eftir allt sem var á
undan gengið (dansað) var
undarlegt að sjá og finna allt
það þol sem dansararnir áttu
eftir til að sýna „Dans-kokkteil”
sem saminn var af Sveinbjörgu
Alexanders.
Þar kom margt mjög
skemmtilegt fyrir augu áhorf-
enda sem nutu til fullnustu og
miða ég þá við klapp og hlátur
sem fór um salinn.
Til dæmis var sýndur Rag-
time þáttur sem var mjög hnit-
miðaður, og Tango (óborgan-
legt) þau voru öll fjögur dýrð-
lega alvarleg þrátt fyrir hlátra-
sköll i sal, svo Charleston, og þá
var nú gaman þvi það var bæði
vel gert og samið, Svinka stóð
sig bara vel enda skemmtu
börnin sem voru á sýningunni
sér auöheyrilega vel, Disco-
djassinn var svo smitandi að ég
átti erfitt meö að sitja kyrr.
Kynnirinn á heldur betur eftir
að láta að sér kveða meö þessu
áframhaldi. Siðan eftir alla
þessa þolraun sem þetta hlýtur
að hafa verið, dansa stúlkurnar
Can Can af svo mikilli innlifun,
að allur áhorfendasalurinn tók
til að klappa I takt og verð ég að
segja að mér hlýnaði um
hjartaíætumar, þvi hvernig I
ósköpunum var hægt á svo
stuttum tima að kenna dönsur-
unum alla þess mismunandi
tækni ef ekki væri góður efni-
viður i þeim, og ég tala nú ekki
um góða, þolinmóða og ákveðna
stjórnun. Sveinbjörg lagði mikiö
á sig til þess að koma hingað,
þvi hún vildi heldur sleppa
a.m.k. tveim góðum hlutverk-
um Uti i Köln, en missa af tæki-
færi til að vinna með dönsurun-
um hér sem hún augsýnilega
hefur trú á, og leggur mikið á
sig fyrir.
Nú vitum við að það þarf fjöl-
breytni i dansinn þVi aö i öllum
þættinum hennar Sveinbjargar
Alexanders, lýsti dansgleðin af
dönsurunum. Gerir aðrir
ballettmeistarar betur, með
kærri þökk fyrir komuna I þetta
sinn Sveinbjörg og i von um að
þú leyfir okkur sem fyrstu aftur
að njóta þinna hæfileika, þakka
ég fyrir mig og þá sem hugsa
svipað mér.
A. Inga llaraldsdóttir.
tslenski dansflokkurinn stóð sig mjög vel, aö mati bréfritara, þegar hann setti upp syningu sina á nu
timadönsum og finnst honum gagnrýni hafa verið ósanngjörn.
18
■ i
sandkorh
HVAD GERIR
TÓMAS?
Alþýðublaðið hefur vakið
athygli á að fyrir meira en ári
afhenti verðlagsstjóri þáver-
andi viðskiptaráöherra,
Svavari Gestssyni, skýrslu um
vanskil umboðslauna.
t skýrslunni kom meðal
annars fram, að áætluð
óskiiuð umboðslaun isienskra
innflytjenda hafi numið, 2,3
milljörðum króna á árinu 1978.
Er þessi upphæð talin nema
31-36% af áætluöum mynduð-
um umboðslaunum. Bent er á I
skýrsiunni að ætla megi aö
vanskil af umboðslaunum hafi
I för með sér undanskot á
tekjum til skatts.
Það hefur veriö mjög hljótt
um þetta mái i langan tima, en
fróðlegt verður aö fylgjast
með þvi hvernig Tómas Arna-
son núverandi viðskiptaráð-
herra tekur á málinu.
DANSKA OG
LISTIR
Það mun vera ákveðið að
menntamálaráðuneytið verji
20 milljónum króna til að
kosta dönskukennsiu i sjón-
varpi og mun þetta koma fram
I nýja fjárlagafrumvarpinu
sem senn verður lagt fram.
Hvers vegna danska var valin
frekar en til dæmis norska eða
sænska er ekki vitað.
Þá mun vera gert ráð fyrir
1,5 milljón króna framlagi til
tslenska dansflokksins en 35
milljón króna framlagi til
Safnastofnunar Austurlands.
Þessi mikli mismunar kann
að stafa af þvi að nokkrir ráð-
herranna eru að austan en
enginn þeirra hins vegar i
Dansflokknum.
Kvikmyndasjóður mun eiga
að fá 20 milljón króna framlag
og gæti það dugað til að gera
fimmta part úr einni kvik-
mynd.
SÖLUSKATTUR
Eins og Visir hefur greint
frá hafa skattyfirvöld úr-
skurðað að Olfar Ágústsson
kaupmaður á tsafirði skuli
greiða söluskatt af samlokum
sem hann framleiðir og selur.
Af þessu tilefni birti Úlfar
eftirfarandi auglýsingu i Vest-
firska Fréttablaöinu:
„Samkvæmt ákvörðun
skattyfirvalda ber versluninni
HAMRABORG að innheimta
söluskatt af samlokum, þótt
verslanir i Reykjavik geri það
ekki. Þess vegna hafa samlok-
urnar hækkað.
Ennþá höfum við þó ekki
fengið fyrirmæli um að inn-
heimta söluskatt af ÍSMOL-
UM svo þeir eru enn á gamla
góða verðinu”.
FÆÐINGIN
Um leið og Óli fékk að vita
að konan hans hafði eignast
tvibura ruddist hann inn i fæð-
ingarstofuna meö miklum lát-
um.
— tlt, hrópaði hjúkrunar-
konan. Þú ert ekki steril.
— Ég þarf nú ekki aö láta
segja mér það, svaraði Óli
hróðugur.