Vísir - 22.03.1980, Blaðsíða 29

vtsm Laugardagur 22. mars 1980
29
ASTINNI HALDA
ENGIN BOND
Fangelsid var talið svo futlkomið að útilokað væri að flýja þaðan.
Fyrirmyndarfanginn Arthur Barry lét það ekki aftra sér þegar
hann komst að því ab kona hans átti skammt eftir ólifað
s

Daginn sem Arthur Barry var
dæmdur til 25 ára fangelsisvist-
ar fyrir skartgripaþjófnaö,
höföu hann og Anna Blake veriö
gift i'nákvæmlega eitt ár. Annaö
eins hamingjutimabil haföi
Arthur Barry aldrei áöur upplif-
aö.
Þau höföu hist i fyrsta sinn i
kaffihúsi i Bronx, þar sem Anna
starfaöi. Hann var, eins og allt-
af,á flöttaundan lögreglunni og
vissi aö nú voföu yfir honum
þungir dómar ef hann næöist.
Hann bauö stúlkunni Ut og þegar
hann tjáöi henni ást sina, sagöi
hann henni jafnframt hvaö á
daga sina heföi drifiö.
Arthur Barry var hvorki
meira né minna en „konungur
skartgripaþjófanna” á þriöja
áratugnum i Bandarikjunum.
Hann var dæmigeröir „heldri
manna” þjófur, sem meö glæsi-
legu útliti og fágaöri framkomu
vann sér aögang aö hverju auö-
mannsheimilinu eftir ööru og
þakkaöi svo fyrir gestrisnina
meö þvi aö ræna skartgripum,
sem laust áætlaö voru metnir á
tiu milljónir dala.
Anna og Arthur voru trúlofuö i
fjóra mánuði og hann lofaöi
henni aö hann skyldi aldrei
framar stela nokkrum hlut. Hún
treysti honum og þegar hann
bað hennar sagöi hún já.
,JÞú veröur aö gera þér grein
fyrir þvl, aö sambúöin gæti orð-
iöskammvinn”, sagöi hann, „ef
ég verö handtekinn verö ég
dæmdur i aö minnsta kosti 20
ára fangelsi. Ef svo fer skal ég
gera allt sem I minu valdi
stendur til þes aö losna aftur.
Þegar Anna og Arthur giftu
sig kallaði hann sig Arthur
Gibson. Þau fluttu inn I Ibúð
önnu i New York, Arthur fékk
vinnu á hóteli og f eitt ár bjuggu
þau hamingjusöm og næstum á-
hyggjulaus saman. Þau voru
farin aö ræöa um aö flytja til
Kaliforniu og byrja nýtt lif þeg-
ar ógæfan dundi yfir.
Anna slasaöist f umferöar-
slysi og þegar maöur hennar
kom til þess aö heimsækja hana
á sjúkrahúsiö bar lögreglu-
þjónn, sem þar var staddur,
kennsl á hann og Arthur var
handtekinn.
I júli 1927 var hann dæmdur i
25 ára fangelsi og átti aö afplána
dóminn i Auburn rikisfangels-
inu. Frá fyrsta degi var hann
fyrirmyndarfangi. Hann geröi
sér vonir um aö veröa e.t.v. náö-
aöur eftir tiu ár eöa svo.
A sama tima átti Anna I erfiö-
leikum i sjúkrahúsinu. Viö slys-
iöhöföu lungu hennar oröiö fyrir
miklu hnjaski og varö hún aö
gangast undir uppskurö. Lækn-
arnir treystu sér ekki til þess aö
segja til um hvort aögeröin
myndi heppnast. HUn gæti kost-
aö Onnu lifið. Kannski átti hún
eitt ár eftir ólifaö, kannski tutt-
ugu. Engu var hægt aö spá.
Anna vildi ekki auka á
áhyggjur bónda sins meö þvi aö
segja honum frá veikindum sin-
um. Þaö liöu næstum tvö ár
áöur en Arthur varö hinn bitri
sannleikur ljós. I einni af heim-
sóknum sinum var Anna svo
veikindaleg, aö Arthur gekk á
hana og kraföist þess aö hún
segöi sér ef ekki væri allt meö
felldu.
Um leiö og Arthur vissi
hvernig komiö var hóf hann
undirbúning flótta. Hann fékk til
samstarfs viö sig þrjá fanga
sem hann þekkti vel og gat
treyst. Allir vissu þeir aö ef til-
raunin mistækist gæti þaö kost-
aö þá lifiö.
Þó þaö hljómi ef til vill fárán-
lega taldi Arthur sig aöeins
vanta tvennt til þess aö fram-
kvæma flótta sinn. Tertu og
tennisbolta, Hann komst yfir
hvort tveggja, bora öi holu i bolt-
ann og fyllti hann af ammoni-
aki.
Akveöið var aö gera flóttatil-
raunina 28. júli 1929 á meöan
fangarnir 1700 voru á gangi i
fangelsisga röinum.
í þeirri álmu sem Arthur var i
var vopnageymsla fangelsisins
og var hennar gætt af tveimur
fangavörðum, Umhverfis
geymsluna var há giröing og
útilokaö virtist aö komast þar i
gegn.
Arthur gekk aö giröingunni
meö boltann og tertuna, sagöist
eiga aö færa vörðunum tertuna.
Um leiö og vöröurinn opnaöi
hliöiö sprautaöi Arthur
ammoniakinu framan i hann.
Félagar hans yfirbuguöu hinn
vöröinn og náöu svo I þau vopn
sem þeir töldu sig þurfa.
Vopnabúrið lá upp aö þriggja
metra háum vegg. Þangað
hlupu nú flóttamennirnir og
skutu jafnframt í allar áttir til
þess aðhaldahinum vöröunum i
skefjum.Þannig tókst Arthur og
einum meðfanga hans aö kom-
ast upp á vegginn, en þá var
þrautin þyngri eftir. Þeir uröu
aö taka áhættuna af þvi aö
stökkva niöur af þessum háa
múr og niöur á steinsteypta göt-
una. Á þvi augnabliki sem
Arthur var aö heröa upp hugann
fékk hann byssukúlu i annan
fótinn og um leið og hann lét sig
falla lenti önnur kúla f baki
hans. Arthur leiö óstjórnlegar
kvalir en beit á jaxlinn.
Maöur nokkur sem var i
sunnudagsökuferö meö fjöl-
skyldu sina átti leiö fram hjá
fangelsinu á þessu augnabliki.
Hann snarstansaði þegar
flóttamennirnir beindu aö hon-
um byssum sinum. Fangarnir
neyddu hann til þess að aka
þeim 40 kilómetra leiö til Syra-
cuse. Þangaö komust þeir á-
fallalaust, en fóru si"öan hver
sina leiö.
Arthur var nú i slæmri klipu,
hann þurfti á læknisaöstoð aö
halda, þvi aö auk skotsáranna
haföihannbrotiö á sér þrjár tær
viö stökkið af fangelsisveggn-
um.
Hann hélt fyrst á fund nokk-
urra vina sinna sem veittu hon-
um aðhlynningu, útveguöu hon-
um föt og peninga. Sjálfur fór
hann og stal bifreiö Siöan ók
hann til vinkonu sinnar sem var
hjúkrunarkona og fékk hjá
henni þá hjálp sem hann þurfti á
aö halda.
Félagar hans viö flóttann náö-
ust allir fljótlega en Arthur
lagöi af staö meö járnbrautar-
lest til New York til fundar viö
önnu.
Yfirvöldin höföu ekki
hugmynd um hjónaband þeirra
önnu og þvi var ekki leitaö aö
henni. óttinn viö lögregluna
kvaldi þau þó ekki eins mikiö og
vitneskjan um aö dauöinn voföi
yfir önnu. Þau ákváöu aö lifa
lifinu og njóta hverrar minútu
sem þau gætu veriö samvistum.
Þau tóku hús á leigu og Arthur
þóttist vera kaupsýslumaöur á
eftirlaunum. Hann sótti fjár-
muni sem hann haföi geymt og
þau liföu góöu lffi. Svo virtist
sem þau væru hólpin.
Þá gripu örlagadisirnar inn i.
i hinni umfangsmiklu leit sem
gerð var aö ræningjum barns
Lindberg-hjónanna lá leiö leit-
armanna til bæjarins þar sem
Arthur og Anna bjuggu. Dag
nokkurn var drepið á dyr hjá
l*5*111- . . .. ...
Lögreglumenmrmr truöu ekki
þeirri sögu Arthurs aö hann
heföi hætt störfum af heilsufars-
ástæöum. Hann hafði engin skil-
riki og gat á engan hátt útskýrt
á hverju hann byggöi afkomu
sina. Hann var tekinn til yfir-
heyrslu og þegar fingraför hans
voru tekin kom sannleikurinn i
ljós.
Anna var óhuggandi þegar
hún kvaddi hann i Auburn fang-
elsinu.
„En ég sagöi henni, aö ég
heföi notiö hverrar minútu sem
viö vorum samvistum. Ég sá
svo sannarlega ekki eftir þvi
sem ég haföi gert,” sagöi
Arthur.
Arthur fékk sjö ára viðbótar
fangelsisdóm og var fluttur i
Sing Sing. Þar var hann i eins
manns klefa i fimm ár.
„Viö Anna bjuggum saman i
þrjú ár, þrjú dásamlegustu ár
ævi minnar. Ekkert getur tekiö
þau frá mér”.
Anna heimsótti mann sinn i
fangelsiö fram til 1940. 1 siöustu
heimsókn sinni sagöi hún: „Ég
hef þaö á tilfinningunni, aö viö
eigum ekki eftir aö sjást oftar.
Vertu sæll Arthur og þakka þér
fyrir yndislegu samverustund-
irnar”.
Tæpri viku siöar voru Arthur
bornar þær fréttir, aö kona hans
væri látin.
Arthur var látinn laus úr Sing
Sing áriö 1949. Hans fyrsta verk
var aö heimsækja gröf önnu.
Þaö geröi hann siöan vikulega
þaö sem hann átti eftir ólifað.
Hrollkaldan sunnudag 1970
kom hann heim frá kirkjugarö-
inum og fannst hann vera hálf-
lasinn. Hann hafði fengiö
lungnabólgu sem siöan dró hann
tildauöa. Hiö eina, sem hann lét
eftir sig var gömul, gulnuö
ljósmynd af konu hans, önnu.
Arthur Barry var látinn
laus árið 1949 og andaðist
1970. t einni af
vikulegum heimsóknum
sinum að gröf
önnu fékk hann
lungnabólgu
og andaðist
sköminu
siðar.