Vísir - 26.03.1980, Blaðsíða 8

8
vtsm
Miövikudagur 26. mars 1980
utgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvæmdastjóri: Davfð Guflmundsson
Ritstjórar: ólafur Ragnarsson
Ellert B. Schram
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Ellas Snæland Jónsson.
Fréttastjóri erlendra frétta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaflamenn: Axel Ammendrup, Frlða Astvaldsdóttir, Gisli Sigurgeirsson, Hannes
Sigurðsson, Halldór Reynisson, lllugi Jökulsson, Jónina Michaelsdóttir, Katrin
Pálsdóttir, Páll Magnússon, Sæmundur Guðvinsson.
Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson.
Ljósmyndir: Bragi Guðmundsson, Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson.
utlit og hönnun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson, Magnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson. Askrift er kr. 4.500 á mánuði
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson. innanlands.
Auglýsingar og skrifstofur:
Siflumúla 8. Simar 86611 og 82260.
Afgreiflsla: Stakkholti 2-4, simi 86611.
Ritstjórn: Síðumúla 14, simi 86611 7 linur.
Verð i lausasölu
230 kr. eintakifl.
Prentun Blaflaprent h/f.
Skatlpíning l alglevmingi

SKattaiækkun er ekkt
á daoskrá á kessu ari
Ef velsæmi og sjálfsviröing ráöamanna er ekki meiri en svo, aö þeir telji sig geta þyngt
skattbyröina gegndarlaust, þá veröur almenningur aö koma þeim góöu mönnum i
skilning um, aö þaö veröur ekki liöiö. Þetta er ekki skattlagning á hina rfku, heldur á
ailan fjöldann. Hann er oröinn þræll rikisjötunnar.
Þegar vinstri stjórnin sáluga
lagði margvíslega nýja skatta á
fjjóðina af ótrúlegri hugkvæmni,
hækkaði vörugjald og söluskatt,
greiptil afturvirkni skatta og jók
enn tekjuskattinn, olli það miklu
f jaðrafoki meðal skattgreiðenda.
Sú ólga varð svo mögnuð, að
stjórnmálamenn og f lokkar lýstu
yfir því, hver í kapp við annan,
að skattþol almennings væri þan-
iðtil hins ítrasta og lengra mætti
ekki ganga.
Stjórnmálaf lokkarnir gerðu
það að stefnumálum sínum að
draga úr skattbyrðinni, þótt eng-
inn gengi lengra en Sjálfstæðis-
flokkurinn, sem hét beinum
skattalækkunum. Eftir myndun
núverandi ríkisstjórnar var því
enn lýst hátíðlega yf ir af einstök-
um ráðherrum að skattar yrðu
ekki hækkaðir.
Þetta er hér rif jað upp, vegna
þess að öllum slíkum yfirlýsing-
um og loforðum hefur nú verið
kastað fyrir róða. Þau eru
gleymd og grafin.
Skattpíningaráform eru í al-
gleymingi.
Samkvæmt upplýsingum Þjóð-
hagsstofnunar hefur skattbyrði
einstaklinga hækkað um 30 mill-
jarða króna á síðustu þrem ár-
um, og enn er vegið í sama kné-
runn. Nýjasta dæmið er frum-
varp ríkisstjórnarinnar um
breytingar á álagningarkerfinu
og skattstiganum, þar sem
beinlínis er tekið fram að ,,inn-
heimtur tekjuskattur muni vera
ívið meiri en f járlagaf rumvarpið
gerði ráð fyrir".
Þar er því haldið fram, að
skattaraf lægri tekjum léttist og
er það í sjálfu sér góðra gjalda
vert ef rétt reynist. En skattar af
meðaltekjum og þaðan af hærri,
þ.e. skattar á því fólki, sem ber
raunverulega uppi þetta þjóðfé-
lag, munu þyngjast verulega. [
fyrrnefndu frumvarpi er það
berum orðum sagt, að heildar-
skattgreiðslur hjóna hækki um
nær 9% og nú er jaðarskattur
af hærri tekjum 65%, sem þýðir
einfaldlega að tvær af hverjum
þrem krónum af tekjum
heimilisins ganga til hins opin-
bera.
Otsvar á að hækka um 10%,
þ.e. 5 milljarða, og felld er tillaga
sem gerir ráð fyrir að lágtekju-
fólki verði hlíft við þessari hækk-
un.
Orkuskattur er í uppsiglingu,
ekki aðeins fyrir einstaklinga
heldur f yrir f yrirtæki og allan at-
vinnurekstur. A fundi, sem
Verslunarráð íslands efndi til í
gær upplýsti Hjalti Geir Krist-
jánsson form. Verslunarráðsins
að í skatta og gjöld til hins opin-
bera renni 45% af tekjum ís-
lensku þjóðarinnar.
Enn má þess geta að eignar-
skattar munu hækka geigvæn-
lega eða um 58%.
Þetta er óhugnanleg upptaln-
ing. Blygðunarleysi ríkisstjórn-
arinnar virðast engin takmörk
sett. Hvað ætlar almenningur að
láta bjóða sér mikið í þessum
efnum? Er ekki mælirinn end-
aníega fullur?
Hefur enginn ráðandi stjórn-
málamaður kjark og reisn til að
segja hingað og ekki lengra?
Víst þarf hið opinbera að afla
fjár til að standa undir samfé-
lagslegri þjónustu og opinberum
rekstri. En þar verður að reisa
skorður eins og annars staðar, og
það er ekki stöðugt mögulegt eða
réttlætanlegt að seilast lengra og
lengra ofan í vasa skattborgar-
anna. Ef velsæmi og sjálfsvirð-
ing ráðamanna er ekki meiri en
svo, að þeir telji sig geta þyngt
skattbyrðina gegndarlaust, þá
verður almenningur í landinu að
koma þeim góðu mönnum í skiln-
ing um, að slíkt verður ekki liðið.
Tekju- og eignaskattar, útsvör og
orkuskattur er ekki skattlagning
á hina ríku. Það er skattpíning á
fjöldanum, hinum venjulega
launamanni. Hann er orðinn
þræll ríkisjötunnar. Sósíalistar
kunna að láta sér þessa þróun í
léttu rúmi liggja, en hvað um
hina? Hafa þeir einnig gengið í
björgin?
hvern þann sem kynnast vill
þankagangi blaöafulltrúa ASt,
Hauks Más Haraldssonar aö
lesa svar hans viö ábendingu
minni um hvaöa afleiöingar
geta hlotist af vanhugsaöri
framsetningu á kjörum ein-
stakra starfshópa, ef þær eru
settar fram jafn fyrirvaralaust
og villandi og H.M.H. leyföi sér i
greinarkorni i Vinnunni nú fyrir
skemmstu, og ég geröi aö um-
talsefni i Visi.
í greininni vakti ég athygli
blaöafulltrúans á þvi sem gerst
hefur i kjölfar birtingar hans á
nefndri könnun, er ég haföi
ýmislegt viö að athuga, fyrir
það hve yfirborðsleg og villandi
hún var, m.a. vegna rangra
fullyröinga um kjör opinberra
starfsmanna. t yfirskrift sinni
fyrir þeirri könnun, sem oröiö
hefur okkur aö ágreiningsefni,
segir H.M.H.: ,,og þá ekki siöur
hve gifurleg friöindi þaö eru hjá
opinberum starfsmönnum aö fá
fæöi á þvi veröi sem tiökast hjá
opinberum stofnunum.” Fram-
setning hans hafði þær af-
leiöingar aö f jármálaráöuneytiö
hefur gengist fyrir þvi meö
bréfaskriftum og fyrirmælum,
aö söluverö á máltiöum til rfkis-
starfsmanna hefur veriö stór-
hækkaö.
Betra að gera illt en ekk-
ert
Þvi veröur ekki neitaö aö meö
þessari ráöstöfun hefur fjár-
málaráöuneytiö komiö á móts
viö þá kröfu, aö kjör launþega
veröi jöfnuö, en alls ekki á þann
hátt sem þeir forustumenn
launþega er ég þekki til hafa
stefnt að. En sjónarmiö þeirra
og blaöafulltrúa ASt fara auö-
neöanmdls
Gunnar Gunnarsson,
framkvæmdastjóri
Starfsmannafélags ríkis-
stofnana, svarar hér
grein Hauks Más
Haraldssonar, blaðafull-
trúa Alþýðusambands
Islands, sem birtist í Vísi
mánudaq um mötuneytis-
mál launafólks.
sjáanlega ekki saman, þvi aö
hann ræöur sér auösjáanlega
ekki af ánægju yfir árangrinum,
Betra er að gera illt en ekkert
sagði draugurinn, og gæti
blaöafulltrúinn gert þau orö aö
sinum, i gleöi sinni yfir „gagn-
inu”.
Enn er H.M.H. við sama hey-
garöshornið, þrátt fyrir aö hon-
um hafi veriö bent á afleiðingar
gjöröa sinna, og aö betri viö-
miöanir væru til i öörum kjara-
samningum, ef vilji var til að
benda á þaö sem best var og
sannast. Þvi þrátt fyrir betri
vitund heldur blaöafulltrúinn á
viö þá iðju sem hann hefur haf-
iö. Orörétt segir hann: „Hins-
vegar er á þaö aö lita aö matar-
verö á borö viö þaö sem tlökast
i mötuneytum opinberra starfs-
manna er alls ekki meginregla
hjá starfshópum innan ASl.”
Skemmtir svarthausum
Þaö er einsog flest annaö I
grein blaöafulltrúans rangt
aö tala um særindi min eöa
BSRB-mann, vegna sjónar-
miöa þeirra sem ég setti fram.
Greinarkorniö er skrifað af
mér, til skýringar á minum
sjónarmiðum, en ekki annarra.
Og sett fram i vinsemd honum
til leiöbeiningar. Ég fer ekki
meö það umboö aö vera opinber
málpipa BSRB. i annan staö er
ég alls ekki sár heldur miklu
frekar undrandi á því aö opin-
ber talsmaöur jafn áhrifa-
mikilla samtaka og H.M.H. er
blaöafulltrú fyrir, skuli leyfa
sér aö sýna iðrun i sér meö þeim
hætti, sem hann gerir I svari
sinu i VIsi s.l. mánudag. Þar
skemmtir hann engum nema
svarthausum þessa þjóöfélags.
umgleöi sinni yfir afrekunum,
umtalsveröum áfanga er náö til
jöfnunar eöa svo viö notum hans
eigin orö:„SárindiBSRB manna
I minn garö eru af þvi sprottin,
aö rikisvaldiö hljóp upp til
handa og fóta, þegar eftir aö
umrætt tölublaö Vinnunnar kom
út. Verö í rikismötuneytum var
hækkaö verulega. Nefnirl
Gunnar sem dæmi, aö I mötu-
neyti Bifreiöaeftirlits rikisins
hafi máltiöirhækkaö úr 700 kr.
| 1.388 krónur eöa rétt tæp
100%”. Mig undrar ekki þótt
hægt gangi aö bæta kjör þeirra
lægst launuðu, ef fleiri eru sem
telja þennan árangur til þess
fallinn að hæla sér af. Að
minnsta kosti finn ég mig ekki i
þvi aö birta H.M.H. neinar opin-
berar þakkir fyrir áfangann.
Þaö má vera aö Coke-salar
þessa lands eöa annarra geri
þaö, en hafi hann mlna skömm.
„Litlu verour
Vðogur legkin”