Vísir - 26.03.1980, Blaðsíða 12

Miövikudagur 26. mars 1980
12
Miövikudagur 26. mars 1980
betta var alveg dásamlegur matur — sórstaklega
fisk rétturinn. Hvernig matreiddir
þú hann? _______________________
Vissiráu þaöekki?
Varst þú ekki fpartiinu
hjá Maude?
Hann var ofnsteiktur— Hún Karen Olsen
gaf mér uppskriftina.
Karen óslsen?
Ég hef heyrt
aö hún hafi
giftsigaftur.
Ég haföi ekki
hugmynd um þaö!
Hrollur er oröinn
þreyttur!
Þegar Gréta mætti
feldrauöa kjólnum?
Já... Heyröu ég
veröaö tala betur
viö þig seinna!
Teitur heldur áfram aö dáleiöa !
Þorpurunum fannst þeir svífa I loftinu!
Segiö þorpurunum aö viö
.höfum réöuféö.... Ifka bflintv
En í raun og
veru gengu þeir
ósköp hægt og
rólega niöur
stigann!
Hérna '
eru þeir.
Áfram!
Þess þarf ekki!
01979 Klrtq
Öh Teitur, viö \ Marda, viö ’
vorum svo /vorum heppnin
hræddar um ykkur./ þetta endaöi /
allt vel. yQ
Já/ þess vegna
komust vopnin
um borö.
En hræöilegt!
Jack ... Hvaö
fór úrskeiöis?
Viö semvorum
búin aö ganfla/
rfrá ölluJfjMfe
Einn af
þorpurunum
var öryggis
vöröur
Oh/ Trölli
varst þú
hræddur?
ekki.Égerenn
\þá ruglaöur.
^Sama gamlavandamálii
THveráaögæta
FNei, Karma.
Hver er
hræddur
þarsem Teitur
annars vegar?
öryggisvaröanna?
'fNæstuvikurNýtt ævintýri.
Hm-já/
en sýniö mér
heldur
fyrirliöann
s, vkkar! ^
Þetta ár ætla ég svo sannarlega aö
sýna þeim þaöá svörtuog hvítu! Viltu
senda einhvern meö þessa skýrslu I fund-
arherbergi* skólastjórnar!
Herra skólastjóri, ætlar þu
aö fylgjast meö klappliöa-
keppninni sem er I kvöld?
Aggi, biddu bara þangaötilaö
þú sérö nýja klappliöiö okkar!
Þvi miöur, Philips,
ég get þaö ekki, ég
I verö aö mæta á fund <
J hjá skólastjórninni til
'aö herja út meiri peninga
-------ifyrir skólann!.—^
IINCIPAL
Hm-ha! Þaö litur út fyrir aö skólastjórinn
ætii aö hafa áhrif áokkur.
Klappliö skólans er mætt! / TjT m
Hér veröur
klappliöakeppnin!
Halló frú Grundi, hvar erij
fundarherbergi skólastjórnar?
Aggi, þú ert ekki I
réttu húsi..
Hvaö!!!! Viöhöfum þá
sent klappliöiö til
skólastjórnarinnar!
Skugginn er sniöugt
fyrirbæri!
Og þetta er
skál meö rjómais!
Maöur getur búiö til
allskonar hluti!
Þetta er súkkulaöi is!
© Buns
Sjáöu, þetta er
rlsa-jaröaberjashake.
og þarna is I brauðformi!
TEITUR
HROLLUR
Ronald Reagan á kosningafundi f Cohassett.
George Bush ræðir við stuðningsmenn sina 1 Westfield f Massachusetts.
Reagan f iþróttasal i gagnfræðaskdianum I Cohassett
Hér hefur eiginkona Reagans sagt eitthvað sniðugt.
1 é i m A .^9 k f m í w í ]

Fyrir tuttugu árum varð John F. Kennedy öðrum frambjóðendum f
Bandarlkjunum fordæmi I því, hvernig haga ætti kosningabaráttunni
tilþess aðná fylgi kjósenda. Ráðiðvarað hafa um sig hirð snjallra sér-
fræðinga, eldklárra sölumanna, lipra penna fyrir ræðuskrifara, þaul-
reynda sjónvarpsráðgjafa, slungna fjáröflunarmenn, og þannig koll af
kolli.
Það voru ekki aðeins frambjóðendur I Bandarlkjunum, sem svo
reyndu að notfæra sér reynslu Kennedys. Amerlsku aðferðinni I kosn-
ingastarfi skaut viða upp annars staðar I heiminum. — Til dæmis litu
Islenskir stjórnmáiamenn I þá átt, þegar þeir alls óvanir þurftu að búa
sig undir að heyja kosningabaráttuna I fslenska sjónvarpinu, eftir að
það tók til starfa hér. Þingflokkar fengu sjónvarpsreynda menn til
ráðgjafar um, hvernig að skyldi fara, og þeir sérfræðingar höfðu mikið
af sinni visku úr sérfræðingabrunni Kennedys.
I þá daga létu þessir kosn-
ingahirömenn litið á sér bera i
starfinu fyrir frambjóöandann.
En svo-uröu menn frægir af þvi
að hafa skrifaö hina og þessa
snjalla ræöu fyrir forsetann og
það var ekki lengur pukrast
meö slika ræðusmiði. Annar
varö eftirsóttur af öðrum
Texti: Guð-
mundur
Pétursson
Myndir:
Þórir Guð-
mundsson
stjórnmálamönnum vegna lagni
sinnar við að afla i kosninga-
sjóði. Þriöji þótti góöur skipu-
leggjandi sjálfboðaliðsins.
Fjóröi frábær hugmyndabrunn-
ur og ómissandi við stefnumót-
un. Fimmti laginn viö að pota
sinum manni i fréttir fjölmiöl-
anna.
Hugh Sidey, greinarhöfundur
hjá timaritinu „TIME” lýsti því
nýlega nokkuð skemmtilega i
einni af greinum sinum, hvernig
þessir snillingar urðu smám
saman áberandi mektarmenn
sumir. Myndaöist þar heil stétt
kosningamakara, skólaðir upp i
harösoðnum sölu- og aug-
lýsingabransanum. Hlutverk
þeirra var einna likast
tamningamanns veðhiaupa-
hests, og þvi fleiri sigra og betri,
sem góðhesturinn vann, þeim
mun meiri varö vegur
tamningamanns eða hesta-
sveinsins.
Sidey vill ætla, að tamninga-
mennirnir hafi miklað fyrir sér
nytsemi þeirra i pólitlkinni og
jafnvel fyllst hroka af. Dramb-
semin hefur jafnvel leitt til þess,
aö hestasveinarnir eru farnir
sin á milli að tala I lltils-
virðingartón um hlaupagæðing-
inn: — „Man hann, hvar hann er
núna? — Minntu hann á aö taka
meö sér ræöuna. —■ Viltu biðja
’ann um að reyna að láta það
vera aö klóra sér fyrir framan
myndatökuvélina! — Annað
hvort gerir hann eins og ég hef
ráðið honum til, eða ég er hætt-
ur.”
En drambsemin er ekki til
þess fallin að auka vinsældir, og
telur Sidey, að meðal kjósenda
og óbreyttra flokkssystkina gæti
orðiö andúöar á slikum skutil-
sveinum. Bendir hann i þvi
sambandi á, hversu John
Anderson, einu framboðsefna
repúblikana, vegnaði vonum
betur I fyrstu forkosningunum,
en hann er húskarlafár miðað
viö hina. Eöa hvernig Ronald
Reagan fór illa af stað, en tók
siðan afgerandi forystu eftir að
hann rak aðalkosningastjóra
sinn, John Sears, sem margir
höfðu eiginlega ætlaö oröinn
óaðskiljaniegan hluta af Rea-
gan sjálfum.
Sears þessi naut mikils álits
sem hörkutól I kosninga-
bransanum og slægðarrefur.
Þaö fékkst aö vísu aldrei staö-
fest, en margra hald var þaö, aö
slægö hans heföi legið að baki
þvi, þegar George Bush varð
fyrir álitshnekkinum í sjón-
varpssal fyrir forkosningarnar I
New Hampshire. Skipulögö
haföi verið kappræöa I sjón-
varpi milli þeirra Reagans og
Bush, og eitt blaðanna I New
Hampshire ætlaði að kosta sjón-
varpstimann. A siðasta degi
segist Reagan hafa fengiö þá
hugdettu, aö bjóöa þeim How-
ard Baker, Robert Dole, Philip
Crane og Anderson — nefnilega
hinum keppinautunum — að
taka þátt 1 kappræöunni, og
þáðu þeir þaö. Af einhverjum
sökum „gleymdi” Reagan aö
segja Bush frá þessu, eða undir-
búnings- og umráðaaöilum
sjónvarpsþáttarins, sem vissu
ekki hvaðan á þá stóð veöriö,
þegar hersingin birtist, sem
„fyrir tilviljun” var nákvæm-
lega, þegar þeir Reagan og
Bush voru sestir.
íSjónvarpsmennirnir neituðu
aö breyta upphaflegri áætlun,
öllum slnum undirbúningi, sviö-
setningu og öðru. Reagan þreif
hljóönemann, kraföist lýðræðis-
legs réttlætis og mælti drengi-
lega um aö eitt skyldi yfir alla
ganga. Bauðst hann meira að
segja til þess aö greiöa ræðú-
tima hinna úr eigin vasa.
Umsjónarmenn þáttarins létu
ekki hagga sér, en fát kom á
Bush, sem sagðist vera gestur
þarna og hljóta aö beygja sig
undir vilja gestgjafanna, um-
sjónarmanna þáttarins, og vildi
hann leiöa hjá sér deilurnar.
Fyrstu viöbrögð við þessum
tilþrifum I sjónvarpssal voru á
þá lund, að Bush kynni ekki að
bregðast rétt við óvæntum at-
vikum og slikt mundi ekki tjóa
manni, sem ætlaöi að veröa
Bandarlkjaforseti. Siðar runnu
á menn tvær grimur og þeir
tóku aö renna tortryggnisaug-
um til John Sears, kosninga-
stjóra Reagans. Var uppákom-
an kannski ekki eins óvænt fyrir
Reagan, og I veöri var látið
vaka?
Þaö lýsir kannski best þvl áliti
sem menn hafa á slægö Sears,
að komnar eru á kreik getgátur
um, að hann hafi sjálfur sett á
sviö „brottrekstur” sinn úr her-
búöum Reagans til þess aö
frambjóöandinn birtist kjósend-
um I nýju ljósi sem maður, er
ekki léti aðra segja sér fyrir
verkum. Reagan væri tvimæla-
laust skipstjóri á eigin skútu!
Vonlegt er, að menn hafi
ýmigust á kosningameisturun-
um og tafli þeirra. Hver vili fá
þá mynd af þjóöarleiötoga sln-
um, að hann sé aöeins strengja-
brúða I þráöarspottum, sem
einhver Króka-Refur kippir I að
vild?
Bush á blaöamannafundi.