Vísir - 29.03.1980, Blaðsíða 8

Laugardagur 29. mars 1980
8

utgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvæmdastjóri: Davfð Guómundsson
Ritstjórar: ólafur Ragnarsson
Ellert B. Schram
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson. Elías Snæland Jónsson.
Fréttastjóri erlendra frétta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaðamenn: Axel Ammendrup, Frlða Astvaldsdóttir, Glsli Sigurgeirsson, Hannes
Sigurðsson, Halldór Reynisson, lllugi Jökulsson, Jónina Michaelsdóttir, Katrin
Pálsdóttir, Páll Magnússon, Sæmúndur Guövinsson.
Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson.
Ljósmyndir: Bragi Guðmundsson, Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson.
utlit og hönnun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson, Magnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson. Askrift er kr. 4.500 á mánuði
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson. innanlands.
Auglýsingar og skrifstofur:
Slðumúla 8. Simar 86611 og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4, simi 86611.
Ritstjórn: Slðumúla 14, slmi 86611 7 linur.
Verð i lausasölu
230 kr. eintakið.
Prentun Blaðaprent h/f.
Sama vfsan sf og æ
Ar eftir ár er sama vlsa kveftin um þaö, sem aflaga fer f þjóölffinu og þær villigötur,
sem menn úr öllum flokkum eru sammála um aö viö séum á. En raunhæfar ráöstafanir
sjá ekki dagsins ljós.
Það kom glöggt fram á árs-
þingi iðnrekenda á dögunum, að
þar hafa menn verið að kveða
sömu vísuna aftur og aftur, ár
eftir ár, ef svo má að orði
komast. Forystumenn iðnrek-
enda hafa sett fram kröfur og
óskir fyrir hönd atvinnugreinar
sinnar ár eftir ár þar sem megin-
áhersla hefur verið lögð á bætt
starfsskilyrði og aukningu fram-
leiðninnar. Ráðamenn á hverjum
tíma hafa tekið þessum óskum
vel, og ekki hef ur verið annað að
sjá, en flest af því, sem iðnrek-
endur hafa nefnt hafi hlotið
góðan hljómgrunn hjá bæði em-
bættismönnum og kjörnum leið-
togum þjóðarinnar.
Máltækið segir, að sjaldan
verði góð vísa of oft kveðin, en
það er álitamál í þessu tilviki,
hve oft og lengi er hægt að hamra
á sömu kröfunum og vara við
sömu villigötunum. Jafnframter
athugunarefni, hvort eitthvað sé
ekki að hjá stjórnvöldum, ef ekk-
ert verði úr framkvæmd mála,
sem þau hafa talið góð og gegn.
Davíð Scheving Thorsteinsson,
sem verið hefur leiðtogi
íslenskra iðnrekenda undanfarin
sex ár, er einn þeirra forystu-
manna atvinnuveganna, sem
segja álit sitt tæpitungulaust á 1
stöðu þjóðmála.
Hann brá ekki vana sínum á
ársþingi Félags islenskra iðnrek
enda á dögunum. Þar nefndi
hann nokkur atriði, sem sýna að
við erum enn við sama heygarðs-
hornið og undanfarin ár þrátt
fyrir það að stjórnmálaflokkar
og forystumenn þjóðarinnar hafi
gef ið fögur fyrirheit um að taka
í taumana.
Enn höldum við uppi fölskum
lífskjörum með síauknum er-
lendum lántökum. Enn eyðir
ríkisvaldið meiru en það af lar og
greiðir hallann með prentun
peningaseðla, sem fóðra hið sí-
gráðuga bál verðbólgunnar. Enn
er fjárfestingu og opinberri að-
stoð fyrst og fremst beint þang-
að, sem hún gefur flest atkvæði
en ekki þangað sem hún gefur
mestan arð. Enn höldum við á-
fram aðf járfesta í landbúnaði og
aukum þar með framleiðslu hans
til útf lutnings á verði, sem er að-
eins lítill hluti af því, sem það
kostar okkur að f ramleiða þessar
landbúnaðarvörur. Enn höldum
við áf ram að kaupa togara, enda
þótt stærð og ástand fiskistofn
anna geri það að verkum, að
bannað er að nota þessi dýru tæki
til þorskveiða meira en fjórða
hluta ársins. Enn stækkar ríkis-
geirinn og er nú svo komið að á
þessu ári er kostnaðurinn við
hann orðinn um ein og hálf
milljón króna á hvert mannsbarn
á íslandi.
Þess er reyndar að minnast er
Vísir vekur nú athygli á þessari
upptalningu Davíðs, að a.llt eru
þetta baráttumál, sem við höfum
tekið til umræðu í forystugrein-
um blaðsins undanfarna mánuði
og misseri, en það er eins með
okkur og Davíð, að við höfum á
tilf inningunni, að við séum í hlut-
verki hrópandans í eyðimörkinni,
vegna þess að orð okkar virðast
fara inn um annað eyra stjórn-
málamannanna og út um hitt. Á
meðan þau hljóma þó í kollinum
á þeim segjast flestir þeirra vera
sammála um að grípa þurfi í
taumana og gera ýmsar ráðstaf-
anir en um leið og þeir komast í
aðstöðu til þess að hafa áhrif á
gang mála virðist eitthvað annað
gagntaka hugi þeirra.
Ýmsir benda á sértil málsbóta,
að í landi samsteypustjórna og
hrossakaupa byggist stjórnar-
stefna á eilífum málamiðlunum,
og má það til sanns vegar færa.
Einnig greinir menn á um leiðir
en það er eitthvert illviðráðan-
legt tregðulögmál, sem virðist
ríkja í stjórnsýslunni og koma í
veg fyrir að skynsemin sé látin
ráða ferðinni. Alvarlegast er þó
dæmið um verðbólguna.
Sí og æ ræða menn um þörfina
á að kveða niður verðbólgu-
drauginn. Fyrir kosningar hafa
menn á þeim vanda margvís-
legar patentlausnir, en eftir
kosningar er verkefnið orðið
erf iðara viðfangs og mun þyngra
í vöf um, — og verðbólgan heldur
áfram að setja ný met, íslands-
met, Evrópumet, og nálgast
stöðugt heimsmet.
P
L
Mikiti hefur veriB rætt undan-
fariB um pðlitiska innrætingu i
skólum landsins, sumum
hverjum, og eins og alltaf gleBj-
ast nokkrir slikum fréttum aBrir
hryggjast. Rangt er aB halda
þvi fram aB þetta sé eitthvaB
nýtt, og ég man ekki betur en
slikir tilburBir hafi veriB hafBir
uppi, þá ég var I skóla, og er þó
æBi vatn runniB til sjávar siBan.
Kvöld eftir kvöld gátu menn
kapprætt um þaB sem þeir héldu
aB væri pólitik, fariB I göngur,
látiB henda sér út fyrir eitthvaB
sem þeir álitu skoBun sina, en
komust sÍBan aB, aB þeir höfBu
fengiB lánaB hjá pabba eBa ein-
hverjnm kennara.
Þetta var gaman, virkilega
gaman, og ég sé ekki betur en
flestir hafi náB sér eftir nuddiB,
eldheitir „kommar” orBnir
prúBustu „ihaldsmenn” og
öfugt. Vorgárur á fleti sálar
verBa venjulega til góBs. Já,
vorgárurnar, þessar sem
strjúka brumin svo þau springa
út. En til er önnur innræting I
skólum sem engan veginn
verBur viB voriB likt, og mig
undrar, aB foreldrar skuli ekki
veita þessum Isnálum meiri
gaum en þeir virBst gera. Hér á
ég viBhina trúarlegu innrætingu
sem sumir sértrúarsöfnuBir
stunda I æ fleiri skólum. Til þess
aB skýra mál mitt nánar skrái
ég hér vart vikugamla sögu úr
skóla I nágrenni Reykja-
vikur. Litill drengur haföi
þjáöst af stööugum höfBuverk
sem læknar kunnu ekki ráB viö.
ABstandendur drengsins fréttu
af bónda, fyrirbæna manni, sem
þeim var sagt, aB liklegur væri
til aö búa yfir þeim hæfileikum
aB geta veitt aöstoB. AkveBinn
var fundur viö þennan mann.
Litli drengurinn gladdist yfir
þeirri tilraun sem I vændum
var, og I gleöi sinni sagöi hann
Á nú ad færa
þig djöflinum?
frá henni I skólanum. Kennslu-
konan vatt sér aö drengnum og
þrumaöi yfir bekkinn: Nú, nú, á
nú aö fara aB færa þig djöflin-
um?
Sú var tiöin, aB forheimskaö
fólk eignaöi djöflinum allt sem
þaö skildi ekki sjálft, elti uppi og
brenndi fólk, og geröi þaö jafn-
vel i þjónustu einhvers van-
skapnaBar sem þaö kallaöi guö
sinn. Meira aö segja Kristur
sætti þeirri ákúru, aö hann ynni
kærleiksverk sin I krafti djöfuls-
ins (Lúk. 11:14-28). ViB höfum
veriöblessunarlega laus viö þær
Helgarþankar
sálir sem þykjast ganga meö
guö I vasanum, hinn eina sanna
og rétta, og geta tekiö hann upp
þegar hentar, sýnt hann og gefiö
lýsingu á veru hans allri. Já, viB
höfum veriö laus viö þetta, en i
streituiöu nútimans skjóta æ
fleiri slikir upp kollinum, og
fara har.stkrumlum um hugi
ungs fólks, færa þá i fjötra vit-
fiirtsótta.Hver þykist þaB stór,
aB hann sé fær um aö segja:
Svona, og aöeins svona er guB,
og aöeins svona getur hann
starfaö? Þú getur aldrei haft
yfirsýn yfir neitt nema þaö sem
er minna en þú sjálfur. AB halda
ööru fram er heimskuhroki. Aö
halda þvi fram, aö þú einn
skiljir boBskap Krists, er ekki
aöeins sjálfgagnrýnislaus hroki,
M- 1
ÍHIp j, ,
heldur sjúkdómur. 1 næstu viku
minnist kristinn heimur atburöa
sem „egeinnþekkiguBsjúkl-
ingar” hrundu af staö. Þaö
mætti vera okkur umhugsunar-
efni, aö slikum sálum fjölgar á
íslandi 20. aldar.
Litli drengurinn, sem ég sagBi
söguna af, er ekkert einangraB
dæmi, þau eru mörg til, og þvi
vara ég viö þeim, aö mér er
annt um ungt fólk, og mér
rennur til rifja aö heyra kvala-
stunur þess og sjá angistina sem
sýkingin hefir reyrt þaö I. „A nú
aö færa þig djöflinum?” spuröi
kennslukonan litinn dreng sem
var i leit aö likn frá lifsins.lind.
ÞaB sem hún átti viö er fáum
ljóst, svo er um margt undar-
legt oröbragö sértrúarfólks, er
þaö ræöir um þaB sem þaö
kallarandatrú. Viljir þú fræöast
af þvi,þá vellurfroöan úr munni
og ber meB sér hol og innihalds-
laus orB, en allavega skelfir
andatrúin blessaö fólkiö, þaö
sem fólk ekki þekkir þaö skelfir
venjulega. Þvl var kennslu-
konan hrædd um nemánn sinn I
höndum bóndans. Enginn, sem
á samkomur hans hefir komiö,
gæti lygalaust frætt aBra á þvi,
aö þar sé djöflinum þjónaö.
Hinu neita ég ekki, aö þar er
höfö I frammi andatrú. Kristnir
ættu vart aö hræöast slikt. Einu
sinni var Kristur á tali viö konu
nokkra I bænum Sikar i
Samariu. Hann var aö fræöa og .
þar kom aö hann sagöi um Guö:
Guö er andi og þeir sem tilbiöja
hann, eiga aö tilbiöja hann i
anda og sannleika. (Jóh. 4:24).
Hverju skiptir sú trú sam barn-
inu þinu er innrætt? Hamingju
þess allri. Þaö á þvi aö skipta
þig máli, hvort um akurinn fer
vorblær gróandans eBa haust-
hret dauöans. Islenzka þjóö
skiptir þaö aö minnsta kosti
máli.