Alþýðublaðið - 18.03.1922, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐ0BLAÐIÐ
í slenzkur
helmilisiðnaðuv
Prjónaðar vörur:
Nærfatnaður (karloi.)
Kvenskyrtur
Dreogjaskyítur
Telpuklukkur
Karlm.peysur
Dfeogjspeysur
Kvensokkar
Karl œanna sokkar
Sportsokker (litaðir og ólitaðir)
Drengjahúfur
Teipuhúfur
Vetlingar (karlm þæíðir & óþæfðir)
Treflar
Þessar vörur eru seldar
í Pósthússtræti 9.
Kaupfélagið.
2 StÚIkttV vantar að V/fils
stöðum 1. apr. Upplýsingar hjá
yfirhjúkrunarkonunni.
Útsal
Sökum þess að yerzíun mín hættir,
verða allar vörur seldar með aíar
miklum afslætti til mánaðamóta. —
Bankastræti 11, »5/3 1923.
Jón Hallgrímsson.
verður haldin í Bárunni sunnud. 19. þ. m. kl. 8 síðd. til ágóða iyrir
Fríkirkjuna í Reykjavik. — Tii skemtunir: Söngur: Karla-
kór (ágætir kraftar) — Sungnar gamaavfsur. — A hlutaveltunni verða
margir ágætir munir, þar á meðal: Tonn af koium, 1 nýtt gólfteppi
og margt fleira. Eitthvað gott handa ölium. Aðgöngumiðar seidir
Bárunni á sunnud. ki. 1 siðd. og við inng og kosta 1 kr. N efndin
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Trésmiðafélag Reykjavíkur
heidur aðalfusd í G T.-húsinu, niðri, sunnud. >9/3 kl. 5 síðdegis,
Dagskrá samkvæmt félagsiögunum. — Fél&giltjómin:
Edgar Rice Burrougks'. Tarzan^
heingdur rétt við dyr föður slns. En út yfir tók, að
slík unaur skyldu gerast innan við skiðgarðinn, meira
að segja 1 kofa Kulonga. Það var engin furða, þó
svertingjunum féllist hendur og skelfing gagntæki þá.
Þeir stóðu í smáhópum, töluðu saman i lagum hljóð-
um og gutu kvikulum augunum óttaslegnir í kringum
sig.
Tarzan apabróðir horfði um stund á þá úr fylgsni
sinu. Það var margt i fari þeirra, sem hann skildi ekki.
Hann vissi ekkert hvað hjátrú var og hræðslu þekti
hann varla.
Sólin var hátt á lofti. Tarzan hafði ekki bragðað mat
um daginn, og það var langt þangað, sem hann hafði
grafið hræið af geltinum.
Hann snéri því baki að þorpi Monga og hva»f hljóð-
lega á braut inn í skóginn.
XI. KAFLI.
iKonnngur apamna«.
Það var ekki orðið dymt þegar hann kom til fiokks-
ins aftur, þó hann hefði stanzað hjá hræinu sem hann
daginn áður hafði grafið, og tafist við það að sækja
boga og örvar Kulonga.
Tarzan var hinn kátasti þegar hann rendi sér niður
úr trjátoppunum mitt á meðal félaga sinna.
Hann sagði frá æfintýri sínu og afreksverkum með
miklum eldmóði.
Kerchak urraði og fór burtu, því hann var afbrýðis-
samur. Hann reyndi til þess að finna einhverja ástæðu
til að hefna sín á Tarzan.
Daginn eftir æfði Tarzan sig að skjóta af boganum.
Fyrst hitti hann aldrei, og loksins lærði hann að stjórna
örinni, svo að mánuði liðnum misti hann aldrei marks.
En tilraunir hans höfðu kostað þvf nær allar örvarnar.
Flokkurinn hafðist við við ströndina og Tarzan skiftist
því á að reyna skotfimi sína og grúska í bókum föður
síns.
Það var um þetta leyti, sem hinn ungi lávarður fann
dálítinn pjáturkassa falinn í einni skúffu í matarskápn-
um. Lykillinn stóð í skránni, og eftir nokkrar tilraunir
hepnaðist honum að opna kassann.
I honum fann Tarzan allmáða mynd af smáleitum
ungum manni, gullnisti sett demöntum með gullfesti
við, nokkur bréf, og litla bók.
Tarzan skoðaði þetta alt vandlega.
Honum þótti mest koma til myndarinnar, því augun
voru brosandi og svipurinn hreinn og góðlegur. Það
var faðir hans.
Honum þótti gaman að nistinu og festi keðjuna um
háls sér, eins og hann hafði séð suma villiraennina gera.
Gimsteinamir ljómuðu einkennilega á brúnu brjóstj
hans.
Hann komst illa fram úr bréfunum, því hann hafði
sama og ekkert lært í skrift,'hann setti þau þvf aftur
niður í kassann ásamt myndinni, og fór að skoða bókina.
Hún var því nær útskrifuð, en þó hann kannaðist
við alla stafina, botnaði hann ekkert 1 samsetningi
þeirra, sem var honum alveg ókunnur og óskiljanlegur.
Það var langt síðan Tarzan hafði lært að nota al-
fræðisorðabókina, en honum til mikillar hrygðar komst
hann að raun um, að hún dugði skamt 1 þessu falli.
Hann fann ekki eitt einasta orð, sem var í bókinni,
svo hann lét hana aftur niður í kassann, en með þeim
fasta ásetningi, að kynnast síðar innihaldi hennar.
Veslings litli apamaðurinn! Ef hann hefði vitað, að
þessi leyndardómur var lykillinn að uppruria hans;