Vísir - 01.04.1980, Blaðsíða 8

IWOWÍW'W""
Skreytt gæsaegg frá Tékkóslóvaklu, Rúmeniu Júgóslaviu og Þýskalandi. !llVM
eggjanna og jafnv-el hvert héraó.
g^jeggjanna og jafnv-ei hvert héra
VÍSIR
8
Dr. Gunnar Kristjánsson. Reynivöllum:
TÁKNMÁL
PÁSKANNA
uráttog ,,afneitaði djöflin-
um og öllu hans athæfi og
öllum hans verkum". Gekk
síðán upp þrep og ofan í
laugina. Þar var honum
dýft alveg niður í, þrisvar,
og sagði hann á undan
hverju sinni „ég trúi".
Loks sté hann upp úr aust-
an megin og gekk mót rís-
andi sól aftureldingarinn-
ar, sem þá var komin upp
fyrir sjóndeildarhringinn
— og jafnskjótt og þeir
voru stignir upp úr laug-
innj voru þeir færðir í hvít-
ar skikkjur og páskamess-
an hófst. Aústrið er tákn
Krists, sem er „sól uppris-
unnar" og „Ijós heimsins".
Að deyja hinu iila og rísa
upp til nýs lífs með Kristi
er merking þessa táknmáls
skírnarinnar.
Páskaegg
Til þess að minna á upp-
risu Jesú hefur eggið not-
ast kristnum mönnum frá
ómunatíð. Hvítskurnin ber
þess engin sýnileg merki,
að innra sé lifandi ungi að
undirbúa „upprisu" áína til
nýs lífs. Við páskamessur
víða um heim, m.a. í allri
Austur-Evrópu kveðjast
menn að messu lokinni
með því að segja „Kristur
er upprisinn" hver við ann-
an og slá saman tveim
ALLUR
VEISLUMATUR
Heitt og ka/t borð
Smurt brauð og brauðtertur
Fullkomin þjónusta
VEITINSAtíÚSIÐ
Sá, sem ætlar að taka
þátt í lífi kristinnar kirkju í
helgihaldi og hversdags-
legu lífi, og sá semætlar að
njóta hins kristna arfs í
listum og hefðum kemst
ekki hjá því að læra tákn-
mál trúarinnar að ein-
hverju marki. Og engan
þarf að undra, að táknmál
páskanna sé býsna fjöl-
skrúðugt þar sem páskarn-
ir eru ekki aðeins elsta há-
tíð kirkjunnar heldur voru
þeir öldum saman eina há-
tíð kirkjunnar.
Táknmál páskanna ein-
kennist einkum af samspili
lífs og dauða, Ijóss og
myrkurs. Hvaðeina, sem
minnti á upprisu Jesú frá
dauðum tóku kristnir menn
i þjónustu sína á einhvern
hátt, hvort sem þar var um
að ræða fyrirbæri úr nátt-
úrunni eða siði heiðinna
þjóða. Upprisan var og er
fyrir kristnum mönnum
ekki einhver „venjulegur"
atburður eins og vorkoman
t.d., heldur kraftaverkið
mesta, sigur Krists yfir
dauðanum og öllum illum
öf lum tilverunnar. Að vera
kristinn var ekki aðeins að
„trúa" þessu heldur eign-
ast hlutdeild í þessum sigri
Jesú Krists. En hvernig
eignuðust menn slíka hlut-
deild? Með því að ganga í
kirkjuna, þ.e. með skírn-
inni.
Skírnin var ekki aðeins
(og er) inntökuathöfn inn í
kirkjuna heldur er hún
táknmál um innihald þess
að vera kristinn maður.
Þess ber að minnast, að
kirkjan var ofsótt hreyf ing
í rúmar þrjár aldir í Róm-
arveldi og allt starf hennar
varð að fara fram leyni-
lega, jafnvel neðanjarðar.
Þetta átti bæði við um
skírnina, sem fór fram á
páskum, og undirbúning
trúnemanna á föstunni.
Páskarnir voru tilvaldir
til þess að vera inntökuat-
höfn inn í kirkjuna, þar
sem menn eignuðust hlut-
deild í sigri Krists yfir
dauðanum og þessi athöfn
var allt annað en „einföld"
eins og gamlar heimildir
sýna, og fornar skírnar-
laugar renna stoðum undir
það.
Skírnarathöfnin hófst
aðfararnótt páskadags í
myrkri með því að skírn-
þegar stóðu við skírnar-
laugina sem ýmist var inn-
anhúss eða utan. Hver og
einn þeirra sneri sér í vest-
Páskaliljur eru
páskunum.
fornt tákn páskanna. Og eiga aö tákna upprisu Krists á