Vísir - 01.04.1980, Blaðsíða 15

VÍSIR
15
ÞETTA Á AD LÍKJ-
AST TRÚ HUNDRADS-
HÖFDINGJANS
Þaö er mikil sorg hjá þér, MóB-
ir þin er svo mikið veik, að læknar
huga henni ekki lif. Vinir og ætt-
ingjar koma og hughreysta þig.
Svo kemur presturinn, og hann
segir: „Mundu, að Guð er almátt-
ugur og hann einn getur læknaö
móður þina”.
Þegar allir eru farnir, leggst þú
á bæn. Þú biður Guð heitt og inni-
frændfólkinu á fermingardaginn
fyrir svona góöa ritgerð — að
þeirra áliti. En nú mörgum árum
seinna þarf ég að standa i þvi —
og á bágt með.
Áhrifin eftir ferminguna fund-
ust mér litil, nema þegar gengið
var til altaris kvöldiö eftir. Alla
tiö siðan er ég geng til altaris rifj-
ast ósjálfrátt upp fyrsta altaris-
Vilhjálmur Ketilsson
lega að láta móður þina lifa. Þú
ert á bæn allan daginn. Svo um
kvöldið koma fréttir til þin um að
móöur þinni hafi rénað sóttin. Þú
verður himinglaöur og hugsar
meö þér: Svo sannarlega er Guð
almáttugur. Og þú beygir kné þin
aftur I bæn og þakkar Guði.
Eftir nokkra mánuði er móðir
þln komin á fætur, albata. Þú ert
allt I einu orðinn svo trúaöur, aö
þú ert farinn að biðja kvölds og
morgna og svo feröu I kirkju á
hverjum sunnudegi.
Hver sem trúir á Guö mun
blessun hljóta.
(1964) Vilhjálmur Ketilsson
gangan og ég velti fyrir mér til-
ganginum um leið og ég hugsa um
ltf og dauða frelsarans.
Hvað sonum minum viðkemur,
(en sá elsti fermist næsta ár),
vona ég, aö þeir upplifi fprming-
una á sinn hátt, ekki endilega
minn og aö stðasta setningin I rit-
geröinni veröi bæði þeim og ferm-
ingarbörnum landsins til styrktar
I trúnni um ókomin ár.
Vilhjálmur Ketilsson
skólastjóri, Keflavlk.
r-------------------------------
Foreldrar mlnir hafa sagt mér
frá þvi, að þau hafi byrjað strax
og ég fæddist aö lesa bænirnar
yfir mér. Nú, svo kom að því, að
ég lærði bænirnar strax og ég gat
talað. Fyrsta bænin, sem ég læröi
var: „Vertu Guð faöir, faöir
minn”, og svo komu mörg vers
þar á eftir. Svo kom að þvl, að
mér var kennt Faðirvoriö. Ég
man eftir þvi, hvað mér gekk illa I
Faöirvorinu þar sem endaöi á...
„vorum skuldunautum”. Þarna
vildi ég alltaf sleppa. Þetta end-
aöi samt vel, og ég lærði Faðir-
vorið alveg rétt.
Nú, svo fór ég að fara I sunnu-
dagaskólann i Frón. Var ég mjög
ungur, þegar ég byrjaði á þvi. Ég
fóriFrónþangaðtilég var llára,
og ég fór stundum hálftima á
undan krökkunum, þvl Kristrún I
Frón leyföi mér alltaf aö spila á
gamla orgelið, þegar ég vildi og
hafði ég mjög gaman af þvi. Svo
fór ég að fara á drengjafundi
K.F.U.M. strax og ég hafði aldur
til, niðri I Frón. Þar er gert margt
fyrir okkur, það eru sýndar
myndir, og farið er I spurninga-
leiki og ýmislegt fleira. Og svoer
alltaf eitthvað af timanum, sem
fer i trúarlegt efni og er þaö
ágætt. Ég hef yfirleitt mætt einu
sinnilvikuallan veturinn. Svo fer
ég oft i kirkju og hef ánægju af.
Jafnaldrar minir hafa spurt mig
að þvi, hvernig ég geti setið
heilan klukkutlma I kirkju án
þess aö láta mér leiðast. Ég hef
sagt þeim, að ég færi ekki i
kirkju, ef mér leiddist það. Ég er
oröinn vanur kirkjunni, þvi aö ég
æfi mig á kirkjuorgelið oft I viku
og er búinn að gera það I mörg ár.
Ég var einn sunnudag fyrir há-
degi I sumar að æfa mig á kirkju-
orgelið. Þá kemur presturinn upp
tilmöi ogspyr mig, hvort ég getið
spilaö við skirn hjá sér, þvl hann
fáiengan til að spila, það séu allir
I sumarfrii. „Þaö er ekki vlst aö
ég geti það”, segi ég. „Jú”, segir
séra Björn, „þú getur þaö vel”.
Svo fer presturinn niöur og byrjar
aðsyngja og ég að spila. Hann er
aðeins á undan mér I laginu, en þá
setti ég bara á fullt á orgelinu og
náði prestinum einhvers staöar I
miðjulaginu, svoþetta endaði allt
vel.
Mér liður alltaf vel I kirkju,
hvort sem ég er við messu eða er
að æfa mig á kirkjuorgelið.
Friörik Vignir Stefánsson.
Viðtal við Friðrik Vigni
Stefánsson, nema
— Hvaða áhrif hefur ritgeröin
sem þú skrifaðir árið 1976 á þig I
dag?
„Hún hefur efnislega sömu
áhrif á mig og þegar ég skrifaði
hana. En ég hefði nú liklega sagt
öðruvisi frá I dag, þ.e. breytt
stilnum eitthvað”.
— Hvaö er það besta sem þú
fékkst I fermingarundirbúningn-
um?
„Ég fékk að vita mikiö um
trúna, sem ég hafði ekki vitað um
og gert mér grein fyrir áður, og á
fermingardaginn tók ég svo af-
stöðu til þessarar vitneskju.
1 sambandi við fermingar-
undirbúninginn hefði mér fundist
aö mátt heföi eyöa meiri tima I að
ræöa um trúarlifið almennt”.
Þessmá geta aö Friðrik Vignir
stundar orgelnám viö Tónlistar-
skóla Akraness, og hefur hann æf-
ingaraöstöðu I kirkjunni. Hann
segir aö þaö að fá að vera einn I
kirkjunni hafi sérstaklega góð
áhrif á sig og sér finnist hann
vera laus frá öllu stressi nútlm-
ans.
„Þegar verið er að spila
reikar hugurinn vltt og breitt, og
maöur Imyndar sér t.d. hvernig
meistari Bach hafi verið og hvert
hafi verið hans takmark”.
Hver sem trúir á Guð |
mun blessun hljóta.
Um þessar mundir eru liðin 16 ■
ár frá fermingu minni og við lest- |
ur þessarar stuttu ritgerðar ■
minnar rifjast margt upp I hug- I
anum varðandi ferminguna, þ.e. jb
undirbúningurinn og það sem ■
honum fylgir, spennan, kvlðinn, ■
veisluhaldið. Presturinn sem 9
fermdi mig séra Björn Jónsson ■
vandaði mjög til fermingarundir- ■
búningsins, svo um var talað. 1
Hann reyndi sem hann gat aö
leiða umræöur og hugsanir okkar
frá væntanlegum gjöfum og pen-
ingum. Þvi þá, rétt eins og nú,eru
til krakkar sem hugsa meir um
þaö, en sjálfa athöfina sem felur I
sér staðfestingu skirnarsáttmál-
ans.
Ekki finnst mér ég geta farið að
leggja dóm á það sem ég skrifaði
sem unglingur, dálitið hikandi og |
feiminn við að láta séra Björn fá
ritgeröina, þvi hún var framlag B
mitt til þess að játa kristna trú og ■
loforð um að hafa hana að leiðar- I
ljósi. Mér leið ekkert of vel er ■
presturinn las hana upp ásamt ™
öðrum ritgerðum sem hann ætl- g
aöi aö láta birta i fermingarblað- ■
inu okkar. Ég kveið þvi að þurfa g
að svara fyrir svona „guðlega”
ritgerð, en ekkert gerðist nema
hvað ég fékk hól frá ömmu og
Friðrik Vignir Stefánsson, Akranesi.
í HÚSI GUÐS ER GOn AD VERA
Garðar Olafsson
Ursmiður Lækjartorgi