Alþýðublaðið - 20.03.1922, Qupperneq 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Smávegis.
Hérmeð er skorað á
— Verkamannaþing Austur
landa wss.r halðið í Moskva í febr.
Voru þar ftaman komnir 200 full-
trúar frá Klna, Japan, Kóreu,
Morgolíu (sem nú er sjáifstætf
lýðveldi) og frá ýmsum eyjum í
Kyrrahafi. 40°/o áf þátttakendun
utn voru kommúoistar.
alla þá, sem send hafa verið eyðublöð undir framtal tekna sinna
árið 1921 og eigna í árslok 1921,'að senda þau útfylt og undir-
rituð til skattstofunnar á Hverfisgötu 21 í síðasa lagi 25. þ. m. Ella
verður skattur þeirra ákveðinn samkvæmt 33. gr. tekjuskattslaganna.
* Skattstjórinn í Reykjavík 18. mars 1922.
Einar Arnórsson.
Ársfimdur
Búnaðarfélags Islands
verður haldinn á morgun í Goodtemplarnhúsinu í Reykjavík.
Fundurinn hefst kl. 4 e. h.
Á fundinum verður skýrt frá starfí Búnaðarfélagsins s. 1. ár.
Jón Guðmundsson ostagerðamaður heldur fyrirlestur um gráðu-
ostagerð. Allir velkomnir.
Búnaðarfélag íalands.
Nýkomíð
handa sjómönnum:
Olíukápur.
Olfubuxur.
Sjóhattar.
Trébotnaskór.
Færeyskar peysur.
íslenzkar peysur.
Islenzk ullar nærföt.
Sjóvetlingar.
Sokkar.
Trefiar.
Kanpjél. Reykvikinga.
Pósthússtræti 9.
Alþbl. ®r bla$ allrar alþýðu.
Á L&ugaveg 24 C er
tekið á móti taui til að straua
— Sama þótt tauið sé óþvegið.
Roiðhjól gljábrend og
viðgerð í Fálkanum.
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Edgar Rice Burreughs: Tarzanj
svar við því hvernig stóð á honum hér meðal villidýra
skógarins.
Þetta var dagbók Johns Glayton, lávarðar af Gray-
stoke — rituð á frönsku, eins og venja hans var.
Tarzan setti kassan aftur niður 1 skúffuna, en æ síðan
bar hann í huga sér myndina af manninum sem hann
sá þarna, og hann hugsaði oft um það, hvernig hann
mætti skilja orðin, sem skráð voru í litlu bókina svörtu.
En núna var annað að gera, því örvaforðinn hans
var Á þrotum, og hann varð að koínast til þorps svert-
ingjanna til þess að endurnýja hann.
Árla næsta morgun hélt hann af stað, og fór hratt.
Um hádegi var hann kominn að rjóðrinu. Hann settist
aftur að 1 stóra trénu, og eins og áður sá hann konur
á akrinum og eitur sjóðandi f skál fyrir neðan sig.
Tímum saman beið hann tækifæris, að renna sér ó-
séður til jarðar og taka örvarnar, sem hann var kom-
inn að sækja; en í þetta sinn skeði ekkert, sem dró
burtu athygli þorpsbúa. Allan daginn hnipraði Tarzan
apabróðir sig saman fyrir ofan konuna við eiturpottinn.
Alt í einu komu konurnar af akrinum. Veiðimenn-
irnir' komu úr skóginum, og þegar allir voru komnir
inn fyrir skíðgarðinn var hliðinu lok&ð vandlega.
Pottar voru nú heingdir yfir elda víðsvegar um þorpið,
og settist kona á hækjur sér fyrir framan hvern pott.
Alt í einu heyrðist kall úr skógarröndinni.
Tarzan leit þangað.
Það voru nokkrir veiðimenn, sem voru að koma heii*.
Þeir hálf dróu á milli sín dýr, sem streittist á móti.
Þegar þeir komu að skíðgarðinum var hliðið opnað
og þeir komu inn. Þegar þorpsbúar sáu veiðina, ráku
þeir upp ógurlegt óp, því dýrið var maður.
Þegar hann var dreginn eftir þorpsgötunura, köstuðu
konur og böm að honum grjóti og spítum, og Tarzan
apabróðir, sem ekki var annað en villidýr, furðaði sig
á ilsku kinflokks síns.
Shlta, pardusdýrið, var eina dýrið í skóginum, sem
kvaldi herfang sitt Siðfræði allra hinna dýranna sagði
fyrir um skjótann og bráðan bana.
Tarzan hafði í bókum sínum lært glepsur um mennina.
Þegar hann elti Kulonga hafði hann búist við að
hitta fyrir sér einkenmlega borg úr húsum á hjólum,
sem þeyttu reykjarmekki upp úr stóru tré, er rekið
væri ofan í þakið — eða sjó alþakinn stórum fljótandi
húsum, sem hann hafði séð, að ýmist voru kölluð,
seglskip, gufuskip, bátar eða far.
Hann hafði orðið mjög sár, þegar hann sá ekkert
nema kofa villimannanna og það falda í skóginum
hans, og enginn kofinn var eins stór og húsið hans
við ströndina.
Hann sá, að þessir menn voru viltari en aparnir
hans, og eins grimmir og Sabor sjálf. Tarzan var farið
að lítast illa á kinflokk sinn.
Nú voru þeir búnir að binda herfang sitt við stóran
staur, því nær í miðjum kofanum, beint úti fyrir kofa
Monga. Hermenn, vopnaðir með hnífum og spjótum,
slóu hring um fangann og hófu tryldan dans með óp-
um og óhljóðum.
Konurnar voru í stærri hring og börðu trumbur, æp-
andi. Þetta minti Tarzan á dum-dum-hátíðina, svo
hann vissi á hverju var von. Hann var hissa á því, ef
þeir réðust á manninn, til að rífa hann í sig, meðan
hann væri á llfi. Það gerðu aparnir aldrei.
Hermennirnir nálguðust fangann meira og meira.
Þeir-dönsuð hraðar og hraðar eftir tryllingslegu hljóm-
fallinu. Alt í einu snart eitt spjótið fangann. Það var
merki til fimtíu annara.