Morgunblaðið - 11.12.2001, Síða 56

56 ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 


 
 
 


 
 

BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
VINUR minn, Rögnvaldur Sigur-
jónsson píanóleikari, hafði samband
við mig og sagði að við ættum í
sameiningu bókartitil nokkurn sem
fleytti kerlingar á jólabókaflóðinu
þetta árið. Það er titillinn Með lífið í
lúkunum sem við kölluðum bókina
um listamannsferil Rögnvalds frá
1945–1979 en það ár kom hún út hjá
Almenna bókafélaginu og var fram-
hald bókarinnar Spilað og spaugað.
Ég minnti Rögnvald á að hann hefði
streist á móti þessum titli á sínum
tíma og honum fundist óvirðulega
að orði komist um sínar ágætu lista-
mannshendur en ég hefði haft bet-
ur. „Mikið rétt,“ svaraði Rögnvald-
ur að bragði. „En úr því að ég
samþykkti hann vil ég halda hon-
um,“ og hvatti mig til að mótmæla
þeim sem tekið hefðu þessa sam-
eign okkar ófrjálsri hendi.
Nú erum við Rögnvaldur bæði
friðsemdarfólk og ætlum ekki að
krefjast þess að höfundur og útgef-
andi viðkomandi bókar afhendi okk-
ur titilinn að nýju á silfurfati. Hins
vegar má spyrja hvort þessir aðilar
hefðu ekki átt að kynna sér hvort
áður hefði komið út bók með þessu
nafni. Bækurnar um Rögnvald,
Spilað og spaugað og Með lífið í lúk-
unum, sem ég skrifaði á sínum tíma
eftir frásögn hans, eru að vísu löngu
ófáanlegar og því mörgum gleymd-
ar. Skrár yfir útgefin rit ættu þó að
vera handbærar þeim sem sýna
metnað við bókaútgáfu. Hér er líka
hætta á meinlegum ruglingi. Segj-
um svo að ungur tónlistarmaður
vilji kynna sér glæsilegan feril
Rögnvalds og biðji um bókina Með
lífið í lúkunum á bókasafni. Hann
gæti fengið í hendur samnefnt verk
með læknabröndurum sem hann
hefði takmarkaðan smekk fyrir.
GUÐRÚN EGILSON,
Mávahrauni 3, Hafnarfirði.
Lánsfjaðrir
Frá Guðrúnu Egilson:
MIKIÐ væri annars skemmtilegra
að vera staddur í ævintýrinu í Hálsa-
skógi heldur en þessum gráa kvót-
araunveruleika.
Í veruleikanum virðast Íslending-
ar ætla að láta forystumenn í stjórn-
málum, með tilstyrk Morgunblaðsins
sjálfs, leiða sig til samþykkis á kvóta-
kerfinu í sjávarútvegi. Kerfi, sem
hinir fyrrnefndu bjuggu til með LÍÚ
og Morgunblaðið gagnrýndi ótæpi-
lega á árum áður á grundvelli rétt-
lætis- og jafnréttissjónarmiða, skild-
ist mér þá.
Allt í einu er verið að búa til mála-
miðlun, sem Morgunblaðið virðist
ætla að sætta sig við og þjóðin líka.
Hóflegt veiðigjald nefnist þessi mála-
miðlun. Fyrir greiðslu þess öðlast
handhafar kvótans lífstíðarábúð á
fiskimiðunum. Öllu talinu um réttlæt-
ið og jafnræði þegnanna er þar með
vikið til hliðar. Og til viðbótar sam-
þykkti landsfundur sjálfstæðis-
manna þessa framtíðarskipan fisk-
veiðimála á Íslandi á móti því að
ráðherrann gæfi trillukörlum tíma-
bundna ölmusu úr lófa sínum.
Enginn virðist hirða um það, að út-
gerðin á Íslandi hefur í rauninni
ávallt greitt ótæpilegt veiðigjald. Alls
ekki hóflegt veiðigjald heldur mikið
veiðigjald, sem hefur birzt í velsæld
fjöldans og oftlega erfiðum tímum í
útgerðinni. Stjórnmálamennirnir
hafa teygt útgerðina sjálfa og togað á
sama hátt og þeir hafa skammtað al-
þýðunni lífskjörin með gengisfelling-
um eða gengissigum í einu eða fleiri
stökkum.
Hversvegna virðist alþýðunni ekki
detta í hug að velta því fyrir sér
hversvegna dollarinn kostar núna
110 kr. en kostaði 80 í fyrra? Doll-
arinn kostaði 6,50 þegar nýkrónan
var tekin upp og tvö núll voru strikuð
aftan af gömlu krónunni 1980. Og
dollarinn er auk þess svipur hjá sjón.
Skyldi þessi íslenzka þjóð halda að
þetta sé náttúrulögmál? Dettur henni
í hug að þetta sé hegðunartengt?
Hegðun þjóðarinnar birtist okkur í
félagafrelsinu og réttlætingu alls-
kyns kröfugerða einstakra hópa á
hendur þeim, sem ekki geta varið sig.
Til hvers var öll þessi „kjarabarátta“
og þessi fórnfúsu verkföll? Hverju
skilaði stóra mjólkurverkfallið 1955
öðru en hressilegum slagsmálum og
hasar? Allar kauphækkanir hinna
lægst launuðu umfram það sem gengi
krónunnar eða hagur útgerðarinnar
þolir eru nefnilega teknar til baka
með gengisfalli til þess að útgerðin
geti lifað. Gengisfall er ávallt upp-
gjöfin fyrir veruleikanum, timbur-
mennirnir sem fylgja kjarabótafyll-
eríi hinna svonefndu lægstlaunuðu.
Fámennir hálaunahópar með
kverkatök á samfélaginu eiga svo yf-
irleitt óvandaðan eftirleik þegar
gengið er farið af stað.
Hverju skilaði svo þjóðarsáttin
1990, sem leyfði engri stétt kaup-
hækkanir umfram aðra stétt? Verð-
bólgan hvarf á einni nóttu, gengið
varð stöðugt og dollarinn lækkaði
jafnvel. Nú gengur þetta ekki lengur
í okkur, við erum búin að fá nóg af
lognmollunni og hver stétt verður að
komast fram úr hinni. Við viljum
stríð.
Og gengið fellur af því að Davíð er
svo vondur, segja margir. „Ó, heilaga
einfeldni,“ sagði Bruno þegar góða
gamla konan lagði hrís í bálköstinn
hans. Fyrir áratug talaði Einar Odd-
ur um fyrir þjóðinni á máli sem al-
þýðan skildi. Nú hlustar enginn á
neitt nema góð samningatíðindi úr
Karphúsinu og meðfylgjandi gengis-
fallateikn fyrir þá sem skilja vilja.
Hverju breytir það fyrir útgerðina
þótt veiðigjald sé lagt á hana? Hún
fær það jafnharðan borgað í álagi á
dollarann sem hún skilar í Seðla-
bankann. Man einhver bátagjaldeyr-
inn? Hvernig er hægt sé að fá heila
þjóð og heilt Morgunblað til þess að
sætta sig við brottfall frumburðar-
réttarins með svona sjónhverfing-
um? Í staðinn fyrir „atvinnufrelsi og
einstaklingsfrelsi á grundvelli víð-
sýnnar og þjóðlegrar umbótastefnu“
skulu menn fá dúsu ef þeir vilja sætta
sig við að vera þrælar kvótagreifanna
um alla framtíð.
Mikið var gott að bundinn var endi
á þetta hneykslanlega brottkast með
því að taka veiðileyfið af honum
Bjarma. Svona nokkuð gera menn
ekki í besta fiskveiðistjórnarkerfi í
heimi. Nú ættu öll dýrin í Hálsaskógi
að geta verið vinir.
HALLDÓR JÓNSSON verkfr.,
Hvannhólma 30, Kópavogi.
Hátíð í Hálsaskógi
Frá Halldóri Jónssyni: