Morgunblaðið - 13.12.2001, Blaðsíða 16

HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
16 FIMMTUDAGUR 13. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
HREPPSRÁÐ Bessastaða-
hrepps lýsir yfir áhyggjum
vegna nýrrar bráðabirgðaveg-
tengingar úr Ásahverfi í
Garðabæ inn á Álftanesveg í
Engidal. Telur ráðið að veg-
tengingin muni auka umferð-
arálag á gatnamótin í Engidal
sem fyrir voru umferðarþung
á álagstímum.
Vegtengingin, sem er ný-
komin í gagnið, var til umræðu
á fundi hreppsráðs þar sem
áhyggjurnar eru bókaðar. Að
sögn Gunnars Vals Gíslasonar
sveitarstjóra eru vissir þættir
á Álftanesvegi varasamir. „Við
höfum í gegn um tíðina verið
að fara þess á leit við Vegagerð
ríkisins að úrbætur verði unn-
ar á veginum og nú er verið að
vinna mat á umhverfisáhrifum
af alveg nýjum Álftanesvegi.
Við höfum líka bent á að á
álagstímum er ansi mikið álag
á ljósunum í Engidal á leiðinni
út úr Bessastaðahreppi og við
höfum áhyggjur af því að
þarna bætist við það álag. Með
þessu erum við að brýna menn
í því að fylgja eftir þessum ósk-
um okkar í gegn um tíðina og
gera dálitlar úrbætur á þess-
um gatnamótum.“
Hann segir að óskað sé eftir
að tíminn á umferðarljósunum
verði stilltur upp á nýtt og að
vissir beygjumöguleikar í
Reykjavík og Hafnarfirði verði
lagfærðir. „Þessi vegur er
hannaður fyrir miklu minni
umferð en nú fer um hann og
hvað þá þegar þessi aukning
kemur til,“ segir Gunnar.
Áhyggjur vegna
vegtengingar
Bessastaðahreppur




 




 






 







   


   


 

          

      










 



ÞAÐ er engu líkara en maður
detti nokkra áratugi aftur í
tímann þegar gengið er inn á
Rakarastofu Leifs og Kára
sem stendur við Njálsgötu í
Reykjavík. Við manni blasa
innréttingar frá árinu 1935, á
borðum má sjá brilljantín og
Old Spice og stólarnir eru svo
gamlir að þeir eru líklega
orðnir eftirsótt tískuvara í
dag.
Um er að ræða elstu rak-
arastofu borgarinnar en hún
var stofnuð árið 1949. Nú eru
dagar hennar hins vegar senn
taldir því eigendurnir, Leifur
Jóhannesson og Kári Elías-
son, sem hafa staðið aftan við
stólana frá upphafi vega
hyggjast leggja skærin á hill-
una á aðfangadag enda búnir
að snyrta hár og skegg borg-
arbúa í nærfellt 60 ár. Við
húsnæðinu tekur Gerður
Bjarnadóttir kjólameistari
sem hyggst setja þar á lagg-
irnar saumastofu.
„Samstarf okkar hefur ver-
ið ágætt,“ segir Leifur hóg-
vær. „Ég lærði úti í Dan-
mörku og þegar ég kom heim
árið 1945 byrjaði ég að vinna í
Eimskip og þá var Kári nýút-
lærður sveinn þar og þar unn-
um við saman í 4 ár.“ Í ljós
kemur að Leifur er ekki að
tala um skipafélagið Eimskip
heldur samnefnda rakara-
stofu sem hann segir hafa
verið þá stærstu í bænum í þá
daga. „Þar urðum við kunn-
ingjar og fórum að ræða sam-
an um það hvort það væri
ekki sniðugt að stofna saman
rakarastofu og við létum
verða af því.“
Kári heldur áfram þar sem
frásögn Leifs sleppir: „Við
fengum pláss hérna uppi á
Frakkastíg. Svo þegar við
vorum búnir að vera á
Frakkastígnum í 27 ár dó eig-
andinn og þá átti að fara að
selja húsið. Þá átti Haraldur
heitinn Ámuntínusarson rak-
ari þetta pláss hér á Njálsgöt-
unni en hann byggði þetta og
bjó í íbúð hér við hliðina.“
Kári bendir á plötu á veggn-
um. „Hérna var gat á milli
stofunnar og íbúðarinnar og
hann gat talað við konuna
sína í gegnum það og hún gat
rétt honum kaffi og annað.“
Þegar Haraldur frétti af
húsnæðisleysi þeirra félaga
bauð hann þeim að fá tvo
stóla hjá sér gegn hóflegri
leigu.
„Andskotans rakarinn“
Það er óhætt að segja að
hártískan hefur mikið breyst
á þeim árum sem liðið hafa
frá því að þeir félagar hófu
reksturinn við Frakkstíginn.
„Áður var það þannig að
menn fóru ekki einu sinni í
bíó án þess að láta raka á sér
hálsinn,“ segir Kári og Leifur
bætir inn í: „Og þá fóru menn
ekki í úlpum í Þjóðleikhúsið
eins og núna.“ Kári heldur
ótruflaður áfram: „Þá voru
þeir í bíó, Clark Gable og allir
þessir fínu leikarar, og þeir
voru svo flott klipptir eftir
tísku sem okkur líkaði svo
vel. Um tíma var mikið í tísku
að vera eins og Tony Curtis
leikari. Hann hafði hárið svo-
lítið snöggt í hnakkann og
vafði það upp að framan. Það
var ansi gott og alltaf snyrti-
legt og fínt en svo kom bítla-
tískan og það var alveg rosa-
legt,“ segir Kári með þunga.
„Þá kom pabbinn kannski
með átta ára gamlan strákinn
sem sagði: „Taka lítið.“ Svo
hvíslaði pabbinn að manni
meðan maður var að klippa:
„Taktu meira, taktu meira“
af því að hann borgaði. Svo
þegar strákurinn kom út varð
hann alveg brjálaður og
sagði: „Andskotans rakarinn,
hingað kem ég aldrei aftur.“
Svo eftir árið var pabbinn
kannski að safna líka!“
Allt í burt
Það er greinilegt að þeim
félögum er meinilla við bítla-
tískuna enda kemur á daginn
að viðskiptin snarminnkuðu
með tilkomu hennar og þeir
segja að á þeim tíma hafi þeir
setið aðgerðarlausir í allt að
tvo, þrjá tíma á dag. „Við fór-
um samt aldrei eins illa út úr
þessu og margir aðrir því við
höfðum svo mikið af svona
snyrtimennum sem vildu ekki
vera í bítlatískunni,“ segir
Leifur. „Okkur datt aldrei í
hug að verða vörubílstjórar
eða fara að vinna í banka eins
og aðrir gerðu.“
Hártískan í dag fær þó
engu betri einkunn en lubb-
arnir á bítlaárunum. „Mér
finnst hún alveg rosalega
ljót,“ segir Kári og reynir
ekki að leyna hneykslun sinni.
„Karlmennirnir láta bara
klippa sig hátt upp og snöggt
í kring eða jafnvel snoða sig
hvort sem það klæðir þá eða
ekki. Í gamla daga reyndum
við að klippa svo það klæddi
manninn, ef hann var grann-
ur á hvirflinum þá létum við
hann hafa svolítið hár þar.
Hingað hafa komið ungir
menn með þetta svakalega
fallega og fína hár sem hægt
er að gera alveg glimrandi
flotta en þeir vilja bara láta
taka allt í burt!“
„Hvert á maður
þá að fara?“
En hvers vegna að hætta
núna? „Það er aldurinn,“ seg-
ir Leifur en Kári bendir á fé-
laga sinn: „Hann er nú bara
að verða 83 ára þótt hann líti
út fyrir að vera sextugur og
þó að ég líti út eins og ferm-
ingarstrákur er ég að verða
76. Og við erum orðnir svolít-
ið þreyttir.“
Síðasti séns til að næla sér í
klippingu hjá þessum herra-
mönnum verður á að-
fangadag en þá verður opið
hjá þeim milli klukkan 10 og
12 eins og alltaf. Fram að því
verður opið hjá þeim sam-
kvæmt venju, alla virka daga
nema miðvikudaga. Eftir há-
tíðarnar verða innréttingar
stofunnar og tveir stólar flutt-
ir upp á Árbæjarsafn enda
vafalaust ómetanlegar minjar
um rakarastörf á allri síðustu
öld.
Einn stólinn ætlar Kári þó
að taka með sér heim og hafa
fyrir símastól. „Ég vil geta
sest í hann og hugsa aftur í
tímann,“ segir hann. Leifur
ætlar hins vegar að leyfa
mublunum að verða eftir. Það
er þó greinilegt að þeir eru
ekkert af baki dottnir. „Hann
ætlar bara á hestbak og ég
fer upp á golfvöll því við er-
um kolvitlausir í íþróttunum,“
segir Kári og skellihlær.
Þeir eru þó vissir um að
kúnnarnir eiga eftir að sakna
þeirra og segja ákaflega leið-
inlegt að þurfa að fara frá
þeim. „Ég er búinn að klippa
einn þeirra í 60 ár, hef þekkt
hann frá því að við vorum
strákar,“ segir Kári en bætir
því við að það sé aldrei að vita
nema hann fái að koma heim í
símastólinn eftir að þeir loka
stofunni.
Á leiðinni heim í leigubíln-
um fer bílstjórinn, eldri mað-
ur, að forvitnast við blaða-
mann um hvað hafi verið á
seyði á rakarastofunni. Eftir
að hafa verið upplýstur um að
stofan sé að hætta, segir
hann: „Hvert á maður þá að
fara?“ og það er ekki laust við
að það gæti svolítillar ar-
mæðu í rómnum.
Klippt og
skorið í
hálfa öld
Miðborg
Morgunblaðið/Ásdís
Leifur Jóhannesson og Kári Elíasson, kampakátir á stofu sinni í gær skömmu áður en mót-
taka í boði borgarstjóra hófst til heiðurs þeim félögum. Þangað var viðskiptavinum og vel-
unnurum boðið enda hafa þeir félagar haft hendur í hári ansi margra í gegnum tíðina.
Elstu rakarastofu borgarinnar lokað á aðfangadag og breytt í saumastofu eftir áramót
HÉRAÐSSKJALASAFN
Kópavogs var formlega opnað
í gær en safnið mun sjá um
söfnun og innheimtu á skjöl-
um frá stofnunum og embætt-
um í Kópavogi. Jafnframt
mun safnið geyma skjöl frá
einstaklingum, félögum og
fyrirtækjum.
Í fyrra samþykktu bæjar-
stjórn og Þjóðminjasafn Ís-
lands stofnun safnsins en það
er til húsa í Hamraborg 1 auk
þess sem það rekur skjala-
deild og skjalageymslur á öðr-
um stöðum.
Formleg opnun
Héraðsskjala-
safns bæjarins
Morgunblaðið/Sverrir
Frá opnun safnsins í gær. Frá vinstri: Bjarni Þórðarson,
fjármálastjóri Þjóðskjalasafnsins, Ólafur Ásgeirsson þjóð-
skjalavörður, Gylfi Gröndal, stjórnarmaður hjá Héraðs-
skjalasafninu, Leo Ingason héraðsskjalavörður og Hilmar
Björgvinsson, formaður stjórnar Héraðsskjalasafnsins.
Kópavogur
ÞAÐ var sannkölluð tónlist-
armaraþonveisla í Hafnar-
borg á laugardag þegar hátt
í 900 söngvarar hófu upp
raust sína. Þarna voru sam-
an komnir hvorki meira né
minna en 21 kór sem hélt úti
standandi söngdagskrá frá
því klukkan eitt um daginn
til átta um kvöldið.
Viðburðurinn er árviss í
Hafnarfirði og gengur undir
nafninu Syngjandi jól en
þetta er í fimmta sinn sem
hafnfirskir söngvarar á öll-
um aldri leiða saman raddir
sínar. Söngfuglarnir eru allt
frá þriggja ára til þess að
vera komnir á níræðisaldur.
Það er Egill Friðleifsson,
stjórnandi Kórs Öldutúns-
skóla, sem á veg og vanda af
skipulagningu þessa við-
burðar.
Það var ekki annað að sjá
en að jólastemning hafi ráðið
ríkjum í Hafnarborg þennan
daginn, að minnsta kosti ef
marka má þetta unga fólk,
sem syngur í Kór Setbergs-
skóla, en það mætti í sínu
fínasta pússi til að skemmta
sér og öðrum með fögrum
jólasöng.
Sungið
allan
daginn
Hafnarfjörður
Krakkarnir í Kór Setbergsskóla voru bæði prúðbúin og í hátíðarskapi á tónleikunum.