Morgunblaðið - 13.12.2001, Blaðsíða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. DESEMBER 2001 49
✝ Hörður Ragnars-son fæddist á Ak-
ureyri 14. ágúst
1928. Hann andaðist
á deild 11-E á Land-
spítalanum við
Hringbraut 4. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ragnar Ágústsson, f.
10. júlí 1898, og Guð-
rún Ólafía Ásbjörns-
dóttir, f. 1. febrúar
1898. Systkini Harð-
ar eru Þóra, f. 24.
febrúar 1931, og
Svanberg Ingi, f. 19.
apríl 1933.
Á unga aldri flutti Hörður
ásamt foreldrum og systkinum í
Nýja-Bæ á Þingeyri við Dýra-
fjörð. Á Þingeyri fékk Hörður við-
urnefnið „Höddi skó“. Á fullorð-
insárum flutti Hörður suður og
bjó bæði á Suðurnesjum og í
Reykjavík. Síðustu árin bjó Hörð-
ur á Hrafnistu í Hafnarfirði ásamt
eftirlifandi eiginkonu sinni, Unni
Þyrí Guðlaugsdóttur, f. 9. júlí
1930.
Hörður og Þyrí giftu sig 17.
október 1970. Börn Unnar eru: 1)
Salóme Herdís Fannberg, f. 24.
janúar 1951, maki Kjell Elfström,
f. 30. júní 1955. Börn Salóme eru
Yrsa Þurí, f. 22. nóvember 1973,
Þórey Kristjana, f. 18. apríl 1981,
og Magnús, f. 10. nóvember 1983.
Börn þeirra eru Björn Ingimar, f.
12. febrúar 1990, Þór Viðar, f. 29.
ágúst 1991, og
Nanna Herdís, f. 26.
desember 1992. 2)
Áskell Bjarni Fann-
berg, f. 11. febrúar
1953, maki Þóra
Kristjana Einars-
dóttir, f. 13. nóvem-
ber 1955. Barn Ás-
kels er Áslaug Dögg,
f. 24. ágúst 1974.
Börn þeirra eru
Unnur Björk, f. 9.
október 1976, maki
Matthew Abrach-
insky, f. 27. mars
1976, Eyþór Ingi, f.
15. apríl 1982, og Einar Már, f. 22.
október 1983. 3) Kristjana Ólöf
Fannberg, f. 27. júlí 1956, maki
Gestur Helgason, f. 13. október
1954. Synir þeirra eru Hörður
Már, f. 13. janúar 1978, maki Jó-
hanna Elísa Engelhartsdóttir, f. 4.
maí 1978, Helgi Þór, f. 5. apríl
1981, og Heiðar Freyr, f. 9. júlí
1990. 4) Eyþór Fannberg, f. 24.
október 1964, maki Anna Þórunn
Björnsdóttir, f. 30. maí 1970. Syn-
ir þeirra eru Brynjar Þór, f. 15.
desember 1991, og Bjartur Freyr,
f. 19. febrúar 1998.
Hörður vann ýmis störf um æv-
ina, bæði til sjós og lands. Lengst
af vann hann hjá Gamla kompaní-
inu og hjá Tollvörugeymslunni í
Reykjavík.
Útför Harðar fer fram frá Víði-
staðakirkju í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Hörður.
Þú varst minn vetrareldur.
Þú varst mín hvíta lilja,
bæn af mínum bænum
og brot af mínum vilja.
Við elskuðum hvort annað,
en urðum þó að skilja.
Ég geymi gjafir þínar
sem gamla helgidóma.
Af orðum þínum öllum
var ilmur víns og blóma.
Af öllum fundum okkar
slær ævintýraljóma.
Og þó mér auðnist aldrei
neinn óskastein að finna,
þá verða ástir okkar
og eldur brjósta þinna
ljós á vegum mínum
og lampi fóta minna.
(Davíð Stef.)
Þín eiginkona,
Unnur.
Elsku pabbi. Þegar við setjumst
niður og látum hugann reika til baka
er ákaflega margs að minnast.
Þú hefðir ekki verið okkur betri
faðir þó svo þú hefðir átt okkur. Það
sem leitar sterkast á hugann er að í
kringum þig var ávallt mikið um að
vera. Stórfjölskyldan átti margar
góðar stundir saman á heimili ykkar
mömmu og ferðalögin sem við fórum
í saman voru alltaf fjörug.
Sumarbústaðurinn ykkar mömmu
var oft eins og félagsheimili, þar var
alltaf glatt á hjalla. Þar kennduð þið
börnunum okkar að spila og eiga þau
margar góðar minningar þaðan.
Þar var haldið upp á sjötugsaf-
mælið þitt og þrátt fyrir að Eyþór og
Gestur hafi næstum kveikt í kjötinu
var það ógleymanlegt kvöld. Eyþóri
sýndir þú mikinn stuðning í hans
veikindum og lýsir það þér vel. Þú
varst okkur alltaf sá klettur sem við
þurftum á að halda þegar við leit-
uðum til þín. Veikindi þín voru þér
oft á tíðum mjög erfið. Þrátt fyrir
það gafstu okkur mjög dýrmæta
stund í Reykjabyggðinni rétt áður
en þú lést. Þar sast þú með okkur,
horfðir á boltann í sjónvarpinu og
gerðir grín að lífinu og tilverunni á
þinn sérstaka hátt.
Þrátt fyrir að við kveðjum þig með
söknuð í hjarta, vitum við að nú líður
þér loksins vel aftur.
Kallið er komið
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði.
Guð þér nú fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku mamma, Guð gefi þér styrk
í sorg þinni.
Kristjana Ólöf og Eyþór.
Elsku afi minn.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðar kraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Takk fyrir allar stundirnar sem
við áttum saman.
Heiðar Freyr.
Elsku afi. Takk fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman. Til
dæmis þegar við vorum saman í
sumarbústaðnum þínum og grilluð-
um saman. Þegar þú og amma kom-
uð til Reyðarfjarðar og voruð hjá
okkur um jólin. Ég fékk alltaf að
vera hjá ykkur ömmu þegar mamma
var á spítalanum hjá pabba.
Í sumar fengum við Bjartur Freyr
að vera hjá ykkur ömmu á Hrafnistu
meðan mamma og pabbi voru í
vinnunni. Mér finnst leiðinlegt að þú
fékkst krabbamein og dóst. Nú líður
þér vonandi vel uppi hjá Guði. Ég
elska þig, afi.
Þinn afastrákur,
Brynjar Þór.
Elsku pabbi og afi.
Þakka þér fyrir allar samveru-
stundirnar sem við áttum saman, við
vildum að þær hefðu verið fleiri.
Megi Guð gefa mömmu styrk til þess
að takast á við sorgina.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós,
þráir lífsins vængjavíddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn, rósin mín,
er kristaltærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður, kyssa blómið
hversu dýrðlegt finnst mér það.
Finna hjá þér ást og unað,
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist
aldrei það er minning þín.
(Guðm. Halld.)
Salóme og fjölskylda.
HÖRÐUR
RAGNARSSON
Elsku frændi. Nú
tími þrauta er liðinn
og laus ertu nú úr viðj-
um líkama þíns sem
ekkert var orðinn ann-
að en þjáningin ein og lífið orðið að
þungum hlekkjum, kallið var í raun
orðið löngu tímabært og er ég viss
um að léttleikinn og frelsið hafi ver-
ið kærkomin og sál þín fagni því
undri. Öll erum við hér í einhverj-
um tilgangi, allt sem við verðum
fyrir í lífinu hvort sem það er góð
eða slæm reynsla fylgir okkur á
næsta tilverustig og þá stöndum við
betur að vígi þegar áfram er haldið
ef sál okkar hefur fengið að þrosk-
ast á marga vegu í lífsins ólgusjó.
Þú, Jonni minn, varst indæll róleg-
heitarkarl sem okkur þótti svo
vænt um, þið afi voruð góðir saman,
ég man ekki eftir ykkur öðruvísi en
saman, í fjósinu, við búskapinn, og
við hin ýmsu störf, það var ekki
mikið um orðaskipti er þið voruð
við vinnu og það kæmi mér ekkert á
óvart að þið hreinlega læsuð hugs-
anir hvor annars eftir öll þessi ár,
og til hvers þá að vera að þvaðra
einhvern óþarfa (eins og amma
myndi taka til orða). Þú varst nú
samt alltaf meira á ferð og flugi en
afi og naust þess að fara endrum og
eins í bæjarferð til höfuðborgarinn-
ar, þá komstu brunandi á Land
Rovernum sem er eitthvað svo
táknrænn fyrir þig, því hvar sem ég
sé Land Rover í dag kemur þú upp í
hugann og hefur alltaf gert. Sveitin
JÓNMUNDUR
JÓNSSON
✝ Jónmundur Jóns-son fæddist á
Möðruvöllum í Kjós
6. mars 1920. Hann
lést 1. desember síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá
Möðruvöllum í Kjós.
Jarðsett var frá
Reynivallakirkju 8.
desember.
ykkar bræðra var ykk-
ur afar kær, og fyrir
okkur hin sem höfum
fengið að vera þess að-
njótandi að eiga hjá
ykkur athvarf hvenær
sem okkur hefur hent-
að, er það ómetanleg
lífsreynsla, bæði að fá
að kynnast náttúrunni,
dýralífinu og alvöru
vinnu í alvöru sveit.
Við eigum öll eftir að
búa að því sem við
lærðum og unnum með
ykkur, ásamt því sem
við stúlkurnar lærðum
ýmislegt í eldhúsinu hennar ömmu
sem var hennar yfirráðasvæði auð-
vitað. En tímarnir líða og nú er
þetta hugarflæði minningin ein, en
rætur okkar allra eru sterkar í
Kjósinni þar sem minningin um
þremenningana afa, Jonna og
ömmu er svo ljúf. Við erum svo
heppin að vera ömmu enn aðnjót-
andi þar sem hún dvelst á Grund í
góðu yfirlæti og nýt ég hverrar
mínútu með henni þar þegar við
nöfnurnar hittumst. Elsku Jonni
minn, með söknuði kveð ég þig þar
til við hittumst á nýjan leik og ég
veit að afi og góður Guð taka vel á
móti þér. Öllum aðstandendum
votta ég mína dýpstu samúð.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin,
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
oss þykir þungt að skilja,
en það er guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guðı́ er frá.
(V.Briem.)
Ingibjörg Reynisdóttir.
Í dag kveð ég mína
ástkæru Ástu systur.
Ég minnist allra ár-
anna, sem við áttum saman, sérlega
eftir að við komum til Reykjavíkur
árið 1947, frá Stapaseli í Borgar-
firði, en þá varst þú orðin svo fín
dama, hvað ég dáðist alltaf að þér,
þú sýndir litlu systur svo mikið og
margt nýtt. Alltaf varst þú að gera
eitthvað fyrir aðra.
Ég man þegar þú varst búin að
kynnast Otta Sæm, eins og við köll-
uðum hann alltaf, svo Otti mágur
eftir að þið giftuð ykkur.
Svo komu fjórar dætur, þú varst
svo hamingjusöm, það var alltaf svo
gott að koma á ykkar heimili, þar
sátum við í eldhúsinu yfir kaffibolla,
engir drekka eins mikið kaffi og Ís-
lendingar.
Já, minningarnar renna um svo
margt, ég man svo margt og vel,
þegar ég var að koma heim frá
Buenos Aires eða frá Flórída og
kom fyrst í Skipholt 5, þá stóðst þú
uppi á efstu tröppunni með út-
breiddan faðminn og kallaðir „vel-
komin heim, Erla mín,“ og tókst
mig í faðminn, þessi innilega ást og
hlýja var dásamleg, þá fann ég að
ég var komin heim. Svo kom öll fjöl-
skyldan saman hjá mömmu okkar,
ÁSTA SIGRÍÐUR
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Ásta SigríðurMagnúsdóttir
fæddist 26. júní 1922
á Háafelli í Hvítár-
síðuhreppi í Borgar-
firði. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík föstudaginn 16.
nóvember síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskapellu 26.
nóvember.
þar var alltaf glatt á
hjalla, alltaf varst þú
tilbúin að rétta út
hendur þínar öðrum til
hjálpar.
Ég þakka þér fyrir
alla þína ást og kær-
leika og hvað þið hjón-
in voruð móður okkar
góð, og líka stelpurnar
þínar og Otta, sem ég
kalla alltaf mínar,
svona varst þú við öll
okkar systkini. Stund-
irnar sem við áttum
saman tvær einar, þá
var sungin „Harðar-
hólmi“, engin kunni það kvæði bet-
ur en þú.
Já, kæra systir, þú kenndir mér
svo margt, sem ég ætíð man og
enginn tekur frá mér.
Svo fékkst þú þessa hræðilegu
veiki, sem bugaði þig, en nú ert þú
hjá guði, hjá mömmu og pabba og
Rögnu systur, það var enginn eins
og þú, Ásta systir, ég held ég tali
fyrir okkur öll systkinin, nú erum
við 8 eftir, Ragna kvaddi fyrir 7 ár-
um, svo þú núna.
Ég kveð þig í huga mínum, ég
gat ekki komið heim við útför þína,
en er þar samt.
Að lokum, guð blessi þig, Otti
mágur, og dætur þínar og allar
stóru fjölskyldurnar og okkur
systkinin. Að lokum læt ég þessa
vísu fylgja með eftir föður okkar.
Nú er orðið um þig hljótt
þú ýttir burt frá strönd
vertu sæt og sofðu rótt
þig signi drottins hönd.
Anna Erla Magnúsd. Ross,
Miami, Flórída,
Bandaríkjunum.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
;   ,   
 * ,  
/ ! 0
 !  +/+  
  !
0 *
343
675 );+ < 
& 2
-" ,       +  
#" ! <
 - 2 + ',$$' +1&- "%&
$,-
+1' + ',$$'
$0'' $,-
&1 ' 1'2
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/
sendanda fylgi. Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppi-
stöðugrein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling tak-
markast við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd,
- eða 2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Frágangur afmælis-
og minningargreina