Morgunblaðið - 16.12.2001, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. DESEMBER 2001 41
Kæri vinur, fátækleg orð á
kveðjustund eru léttvægt þakkar-
efni fyrir ötult og samviskusamt
starf liðinna ára í þágu Karlakórs-
ins Þrasta.
Um leið og við vottum aðstand-
endum hluttekningu óskum við þess
að andi Þórðar Björgvins megi svífa
á vit ókunnra heimkynna í samfylgd
syngjandi Þrasta himinhvolfanna.
Karlakórinn Þrestir,
Sigurður Stefánsson.
Kveðja frá Rótarýklúbbi
Hafnarfjarðar
Einn af sex núverandi heiðurs-
félögum Rótarýklúbbs Hafnarfjarð-
ar, Þórður Björgvin Þórðarson, er
fallinn frá. Þórður hafði ekki verið
starfandi félagi frá árinu 1995 er
hann sagði sig úr klúbbnum sökum
aldurs og heilsubrests eins og hann
kaus sjálfur að orða það. Engu að
síður er hans minnst sem trausts
Rótarýfélaga í fjörutíu ár, en Þórð-
ur gerðist félagi í Rótarýklúbbi
Hafnarfjarðar árið 1955.
Rótarýfélagsskapurinn er alþjóð-
leg hreyfing sem byggist á starfs-
greinaklúbbum, nokkrum í hverju
landi. Þar er mönnum boðin fé-
lagsaðild á þeirri forsendu að þeir
hafi unnið starfsgrein sinni vel og
séu sómi stéttar sinnar. Í klúbbnum
var Þórður fulltrúi póstþjónustunn-
ar, en seinni helming starfsævinnar
helgaði hann þeirri starfsgrein. Áð-
ur hafði hann þjónað bæjarbúum og
félögum sínum í Vörubílstjórafélagi
Hafnarfjarðar frá stríðslokum í ná-
lega tvo áratugi.
Þórður var enginn hávaðamaður
en átti alltaf traust félaga sinna
hverjir sem þeir voru hverju sinni.
Hann varð framkvæmdastjóri fé-
lags vörubílaeigenda er það var sett
á laggirnar 1931 sem deild innan
Verkamannafélagsins Hlífar. Þórð-
ur hafði forgöngu um stofnun Vöru-
bílastöðvar Hafnarfjarðar árið 1940.
Fram að því var einfaldlega hringt
með höppum og glöppum heim til
eigenda vörubílanna. Það kom í hlut
Þórðar sem framkvæmdastjóra
hinnar nýju stöðvar að fá félögun-
um verkefni eftir því sem þau bar
að og er orð á því haft hve Þórður
var strangur og heiðarlegur gagn-
vart félögum sínum þegar hann
deildi út verkefnum. Hann vék aldr-
ei frá settum reglum um röð, hvort
sem verkefnin voru stór eða smá.
Þetta voru einkenni Þórðar, traust
og heiðarleiki.
Þórður söng fyrsta bassa með
karlakórnum Þröstum í áratugi.
Hann var formaður Þrasta 1954–58
og gjaldkeri 1982–86. Þórður átti
drýgstan þátt í því að koma á
styrktarfélagi kórsins og hélt vel
utan um styrktarfélagana með því
að heimsækja þá á hverju vori og
bjóða þeim til vortónleika að laun-
um fyrir veitt framlag.
Innan Rótarýklúbbsins birtust
þessir eiginleikar í því að hann setti
sig aldrei úr færi að koma til viku-
legs fundar við félaga sína. Í
klúbbnum dró hann heldur ekki af
sér í félagsstarfinu. Einnig þar voru
honum fengin ýmisleg trúnaðar-
störf og hann var kjörinn gjaldkeri
í stjórn klúbbsins starfsárið 1970–
71. Þórður var sæmdur nafnbótinni
Paul Harris-félagi árið 1987. Það er
viðurkenning sem ber nafn upp-
hafsmanns Rótarýhreyfingarinnar,
Paul Harris, en hann stofnaði
fyrsta Rótarýklúbbinn í Chicago ár-
ið 1905. Grundvöllur Rótarý er að
öll störf og athafnir félaga standist
eftirfarandi prófun: Er það satt og
rétt? Er það drengilegt? Eykur það
velvild og vinarhug? Er það öllum
til góðs? Þeim sem kynntust Þórði
ber saman um að hann hafi í hví-
vetna lifað samkvæmt þessum ein-
kunnarorðum. Við þekktum hann
sem heiðarlegan og góðan mann
sem sagði aldrei meira en það sem
hann gat staðið við og vann öll sín
störf óaðfinnanlega.
Þórður Björgvin var gerður að
heiðursfélaga í Rótarýklúbbi Hafn-
arfjarðar árið 1998. Við, félagar í
klúbbnum, þökkum honum sam-
fylgdina og vottum fjölskyldu hans
og vinum samúð á þessari kveðju-
stund.
Sigurþór Aðalsteinsson.

  


 



    
   
       
 
 
  
  !
"  #"!!
!  #  $%

" 
"  #"!!    $%
&' ()
"  $% *$! *+$!$#"!!
% '$,-'# .

  

  
    
  
   


 


 

 




 

 
 
   

 !

  
  
     

     !" 
 
 
   
#$
" 
  $% &   

' (  )
      
  


" $%  *  

 
(+    
+ , $  


  


  

     
   
   

      
  
 



  
   
 !"! #
 

 !   !   "     # "  
  


 $  



 $ 


 %
  "  $" $" %%& " 
'% ! #
(& "   & %%  %'%
$" %%&
(&'%

%  )&*
%  +"  % $" 
%% 
",'- & % " 
.%-"  / %  '%#

 
 

     


    








   

 !"#$%&!$'(%%& ) *!' +&$%&!$$#!
&  "#$%&!$'(%%& ) *!' ,&!$$#!
-./!!"#$%&!$'(%%& 0$ &. 1!& ,#2$$#!
/  "#$%&!$$#! 3 4%"(

! / "#$%&!$'(%%& ,(5!!5#!$!
2!2/!# 2!2!2/!
Kæri vinur. Ekki ór-
aði mig fyrir því er við
sátum saman yfir
kaffibolla á fimmtu-
dagsmorgni að þú
hyrfir úr þessum heimi aðeins
þremur dögum síðar. Hjalta kynnt-
ist ég fyrir mörgum árum. Hann
kom næstum í hvert sinn þegar
seldur var lyftari eða skoða þurfti
eitthvert tæki er fyrirtæki mitt
seldi. Hjalti kom í fyrstu fyrir sem
fámáll, vandvirkur, seintekinn en
ákaflega fastur fyrir. Ef hann fann
eitthvað að skrifaði hann sína
skýrslu og rétti mér þegjandi og
hvarf á braut. Þegar ég kynntist
Hjalta betur og komst inn fyrir
embættismannaskelina kom hlýr
maður með hjarta úr gulli í ljós.
Smám saman myndaðist með okkur
Hjalta góð vinátta sem hélst.
Ég kynnti Hjalta fyrir félagsskap
sem ég starfaði í og fékk Hjalta til
að ganga til starfa með Lionskubbn-
um Þór. Þar starfaði hann hann að
líknarmálum og lét til sín taka. Hon-
um var sérstaklega hugleikin störf
fyrir skjólstæðinga okkar í Tjalda-
nesi, þar kom hans rétta eðli í ljós
gagnvart þeim sem minna mega sín
í þjóðfélaginu. Mikill missir er af
Hjalta úr klúbbnum og er hans þar
minnst með þakklæti og Sesselíu
eiginkonu hans vottuð samúð. Á lífs-
ins braut verða margir ólíkir ein-
staklingar á vegi manna. Sumir líða
hjá en aðrir staldra við og skilja eft-
ir sig trausta og heiðarlega vináttu
sem skiptir máli. Þannig maður var
Hjalti. Ekkju hans, Sesselíu, og öðr-
um aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð og bið algóðan guð að
styrkja þau í sorg sinni.
Kári Kort Jónsson.
Að morgni mánudagsins 3. des-
ember frétti ég lát Hjalta Ásgeirs-
sonar, vinar míns og samstarfs-
manns til fjölda ára. Þótt mér og
öllum sem til Hjalta þekktu væri
ljóst að heilsa hans væri ekki góð
voru þessar fréttir þó mjög óvæntar
og reiðarslag fyrir mig. Fyrir rétt
rúmri viku vorum við Hjalti að ræða
aukin störf hans við vinnuvélanám-
skeiðin þegar hann færi á eftirlaun
hjá ríkinu eftir 2 ár.
Við Hjalti kynntumst fyrst við
kennslu á vinnuvélanámskeiðum,
fyrir um 16 árum. Núna síðustu 5
árin jókst samstarf okkar og var
hann mín hægri hönd í vélanám-
skeiðunum Nýja ökuskólans og
raunar báðar hendur ef svo bar
undir.
Hjalta prýddu margar dyggðir,
s.s. stundvísi, ósérhlífni, reglusemi,
og hollusta við vini sína, en þeir
voru margir. Traustari kennara en
Hjalta var ekki hægt að hugsa sér,
ævinlega mættur ekki minna en 45
mínútum fyrir kennslu, aldrei stóð
upp á neitt sem að honum laut í
kennslunni. Mig rekur ekki minni til
þess öll þessi ár að hann hafi beðið
mig um tilfærslu á kennslu í nám-
skeiðum fyrir sig sjálfan beint. Þá
sjaldan að hann bað um breytingu
var ef eitthvað stóð til hjá konu
hans og hann vildi vera með henni
þar. Hjalti bað svo sjaldan um nokk-
urn hlut að það var sérstök ánægja
að gera það sem hann bað um.
Þau hjónin Hjalti og Sesselía
höfðu komið sér upp fallegu og sér-
lega hlýlegu heimili í Grafarvogin-
um og stundum sátum við Hjalti í
fallegum blómaskálanum þeirra og
ræddum sameiginleg áhugamál sem
var námskeiðsreksturinn. Við Hjalti
ræddum sjaldan einkamál okkar en
það fór ekki fram hjá mér að hann
HJALTI EIRÍKUR
ÁSGEIRSSON
✝ Hjalti EiríkurÁsgeirsson fædd-
ist í Neskaupstað 18.
apríl 1939. Hann lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans í Foss-
vogi 3. desember síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Graf-
arvogskirkju 10. des-
ember.
taldi konu sína Sessel-
íu það besta hnoss sem
honum hefði hlotnast í
lífinu.
Hjalti hefði ekki
þjónað námskeiðunum
betur eða af meiri trú-
mennsku þótt hann
hefði átt þau einn og
sjálfur. Eigendur skól-
ans, Einar og Tryggvi,
mátu trúmennsku hans
mikils enda ekki á
hverju strái launa-
menn sem vinna eins
og eigendur.
Hjalti náði mjög vel
til þess markhóps sem sækir þessi
námskeið. Hann fór sínar eigin leið-
ir í kennslunni og honum lét ekkert
sérstaklega að kenna eða vinna eftir
forskrift annarra. Hann var því
betri sem maður skipti sér minna af
hans aðferðum og leyfði honum að
ráða meira sjálfum. Vélstjórnar-
menntun og löng reynsla á þeim
vettvangi til sjós og einn og hálfur
áratugur sem tæknifulltrúi hjá
Vinnueftirliti ríkisins gerði það af
verkum að hann hafði góða þekk-
ingu á þeim málaflokkum sem hann
fjallaði um á námskeiðunum. Hann
hafði gott lag á að skreyta kennsl-
una með gamansögum sem tengd-
ust efninu og oft bárust hlátrasköll-
in úr kennslustofunni þegar Hjalti
fór á flug. Eitt sinn spurði ég einn
nemendanna hvernig honum hefði
líkað við Hjalta sem þá hafði kennt
kvöldið áður. Og svarið kom um
hæl, „karlinn, hann er langflottast-
ur.“
Þótt við Hjalti hefðum fyrirætl-
anir um framtíðina fór ekki hjá því
að ég óttaðist um heilsu hans og
ræddum við það nokkrum sinnum.
Hann taldi mig svartsýnan í meira
lagi að láta í ljósi efasemdir um að
hann gæti bætt við sig verkefnum.
Ef mér fannst hann venju fremur
þungur fyrir brjóstinu og bauð hon-
um að skipta við hann á kennslu-
kvöldi, þá taldi hann aldrei þörf á
því og þykknaði heldur í honum.
Honum var ekki um það gefið að
hann væri ekki talinn fullgildur til
hvers sem var. Það er dugnaðar-
forkum vafalaust þungbært að finna
þrekið minnka og að það sem áður
var auðvelt er orðið erfitt eða jafn-
vel ógerlegt.
Hjalti var sérlega hjálpsamur og
greiðvikinn og sýndist mér það
gilda um alla sem til hans leituðu,
kunnugra sem ókunnugra.
Það er víst að við starfsmenn
Nýja ökuskólans og Einars og
Tryggva ehf. í Klettagörðum 11
söknum Hjalta Ásgeirssonar, bros-
milds og létts, alltaf til í glens og
grín.
Þegar dauðann ber svo brátt að
sem þarna var, þá fer ekki hjá því
að mér finnist að allt sem ég þurfti
að segja við Hjalta hafi verið ósagt.
Það er svo margt persónulegt sem
ég hefði kosið að segja við Hjalta en
það verður ekki gert héðan af í
þessu lífi.
Guð blessi minningu Hjalta Ás-
geirssonar.
Svavar Svavarsson.
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Formáli
minning-
argreina