Morgunblaðið - 12.01.2002, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. JANÚAR 2002 41
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
✝ Þórdís Ásmunds-dóttir fæddist í
Borgarnesi 4. janúar
1923. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akraness
4. janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Ásmund-
ur Jónsson, f. 27. apr-
íl 1892, d. 4. desem-
ber 1967, og Jónína
Kristín Eyvindsdótt-
ir, f. 26. janúar 1901,
d. 13. september
1982. Systkini Þór-
dísar eru: 1) Ragn-
heiður Ingibjörg, f. 23. ágúst 1920,
maki Jóhann Kr. Jóhannesson, f.
10. nóvember 1914, d. 2. nóvember
1995. 2) Guðbjörg, f. 9. júní 1924,
maki Ólafur Þórðarson, f. 9.júlí
1909, d. 31. janúar 1990. 3) Eyvind-
Herði Ólafssyni, f. 20.10. 1919. For-
eldrar hans voru Ólafur Guð-
mundsson, f. 8. febrúar 1876, d. 24.
ágúst 1961, og kona hans Ásgerður
Helgadóttir, f. 3. febrúar 1896, d. 6.
febrúar 1987. Dóttir Þórdísar og
Harðar er Guðrún María, f. 28. maí
1946, maki Sigmundur Halldórs-
son, f. 30. nóvember 1943. Börn
þeirra eru: a) Hörður Ólafur, f. 12.
maí 1965, maki Alda Alberta Guð-
jónsdóttir, f. 12. mars 1963, eiga
þau þrjá syni, Sigmar Örn, Bjart-
mar Egil og Ingimar Guðjón. b)
Sigurbjörg, f. 27. ágúst 1966, maki
Arnar Már Gíslason, f. 26. mars
1963, börn þeirra eru tvö, Gísli Már
og Þórdís Sif. c) Kristinn Óskar, f.
1. september 1972, maki Kristín
Gísladóttir, f. 19. mars 1973, börn
þeirra eru tvö, Agnar Daði og
Klara Ósk. d) Jón Þór, f. 12. sept-
ember 1975, sambýliskona Hrefna
Ásgeirsdóttir, f. 2. apríl 1976, dótt-
ir þeirra er Ása Katrín.
Útför Þórdísar fer fram frá
Borgarneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
ur, f. 17.október 1927,
d. 18. febrúar 1991,
maki María Ásbjörns-
dóttir, f. 17. ágúst 1931.
4) Jón, f. 24. desember
1930, d. 21. nóvember
1974, maki Valgerður
Sigurðardóttir, f. 9.
október 1931. 5) Valdi-
mar, f. 8. mars 1935,
maki Edda Sigurðar-
dóttir, f. 6. september
1940. 6) Margrét, f. 5.
mars 1938, maki Guð-
bjartur Guðmundsson,
f. 1. desember 1937.
Hálfsystkini: 1) Guðbjörg, f. 5. nóv-
ember 1911, d. 23. júní 1923. 2)
Björn, f. 13. nóvember 1914, d. 14.
ágúst 1974. 3) Egill Ragnar, f. 24.
júní 1918, d. 29. apríl 1996.
Hinn 4. júlí 1946 giftist Þórdís
Elsku amma Dísa. Nú hefur þú
kvatt okkur á afmælisdaginn þinn 4.
janúar eftir stutt en erfið veikindi. Þú
sem varst alltaf svo brosmild og góð
við allt og alla. Gerðir lítið af að láta
eigin tilfinningar í ljós, og svo var
einnig þegar á þessum veikindum þín-
um fór að bera. Alltaf var gott að
koma til þín, þú varst alltaf svo kát og
brosandi. Margar yndislegar minn-
ingar eigum við um þig og alla handa-
vinnuna sem þú hefur gefið okkur.
Það verður tómlegt að koma á Kveld-
úlfsgötuna þegar þig vantar. Þín verð-
ur sárt saknað en minningin um þig
mun búa í hjörtum okkar alla tíð.
Elsku Hörður afi, Guð gefi þér
styrk til að takast á við söknuðinn og
sorgina.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Blessuð sé minning þín,
Hörður Ólafur, Alberta,
Sigmar, Bjartmar og
Ingimar.
Lýs, milda ljós, í gegnum þennan geim,
mig glepur sýn,
því nú er nótt, og harla langt er heim.
Ó, hjálpin mín,
styð þú minn fót; þótt fetin nái skammt,
ég feginn verð, ef áfram miðar samt.
Ég spurði fyrr: Hvað hjálpar heilög trú
og hennar ljós?
Mér sýndist bjart, en birtan þvarr, og nú
er burt mitt hrós.
Ég elti skugga, fann þó sjaldan frið,
uns fáráð öndin sættist Guð sinn við.
Þú ljós,sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
Nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fögru dyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyr.
(M. Joch.)
Elsku amma mín. Eftir erfið veik-
indi kvaddir þú okkur á afmælisdag-
inn þinn 4. janúar. Ég sakna þín sárt
og mikið, en ég á yndislegar minn-
ingar um jákvæða, skemmtilega og
frábæra ömmu. Að fara niður til
ömmu og afa og fá sér eitthvað gott í
gogginn, fá að vaska upp, því upp-
þvottavél var á efri hæðinni, hlusta á
þig syngja, þú kunnir svo mörg kvæði,
ljóð og lög. Horfa á þig gera alla þína
fallegu handavinnu, þú saumaðir mik-
ið af fötum á okkur systkinin. En það
væri efni í heila bók ef ég færi að telja
upp allt sem þú hefur gert í hönd-
unum þínum og varst óspör að gefa.
Börnin mín fengu sem betur fer að
kynnast þér og það vel því þau voru
hálfan daginn í pössun hjá ykkur afa
Herði þegar þau voru yngri, og nutu
þess bæði vel, því þú kenndir þeim
margt og fræddir um ýmislegt.
Þakka þér fyrir allt og allt, elsku
amma. Ég lofa að við gætum afa fyrir
þig. Guð geymi þig.
Þín
Sigurbjörg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð blessi þig, amma Dísa.
Jón Þór, Hrefna og Ása Katrín.
Vertu, Guð, faðir faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Elsku amma Dísa. Þú kvaddir okk-
ur á afmælisdaginn þinn 4. janúar. Ég
var svo heppinn að fá að kynnast þér
vel, var í pössun hálfan daginn hjá þér
og afa Herði fyrstu árin mín. Við spil-
uðum mikið á spil, vorum í boltaleik
með bolta sem þú gerðir úr dagblaði
og álpappír, eldhúsvogin þín var karf-
an. Fórum í fjallaferðir upp á holt,
gerðum báta úr blöðum sem við sigld-
um í vaskinum. Já, við gerðum margt
saman og þú kenndir mér margt. All-
ar minningarnar um þig varðveiti ég
vel. Þakka þér fyrir allt, langamma
mín.
Þinn
Gísli Már.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt
(Þýð. S. Egilsson.)
Elsku amma Dísa. Það er sárara en
nokkur orð geta sagt, hversu mikið
við söknum þín. Alltaf þegar við kom-
um og fórum af Kveldúlfsgötunni
komst þú út og gafst okkur mola og
súkkulaði sem við áttum að setja upp í
munninn, báða í einu, því þá kæmi svo
gott bragð. Þannig varst þú við allt og
alla, þú gafst fuglunum sem voru í
garðinum þínum brauð og þú fórst
með mat og gafst krumma en þeir
voru farnir að koma og bíða eftir þér
og flugu svo á undan þér út að fjöru
þar sem þú lagðir matarbitann til
þeirra. Blómin í garðinum þínum
fengu líka sinn skammt af góð-
mennsku þinni þar sem þú meðhöndl-
aðir þau af slíkri virðingu að annað
eins höfum við ekki séð. Stundum
fannst manni að þú hefðir eitthvert
æðra samband við náttúruna og um-
hverfið í kringum þig, annað en við
hin höfum. Þannig varst þú við alla.
Ef eitthvert vandamál kom upp, hvort
sem það var stafsetning, saumaskap-
ur, stærðfræði, matreiðsla eða bara
að maður þurfti að tala við einhvern,
þá var alltaf viðkvæðið hjá okkur:
„Farðu bara til ömmu Dísu, hún
hjálpar þér,“ og það gekk eftir, þú átt-
ir alltaf svör á reiðum höndum.
Elsku amma Dísa, takk fyrir allt.
Kristinn Óskar og Kristín.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Elsku amma Dísa. Alltaf þegar við
komum á Kveldúlfsgötuna til ykkar
og sváfum á efri hæðinni hjá ömmu
Gunnu og afa Simba þá læddumst við
niður á morgnana til þín þegar full-
orðna fólkið lúrði og þú spældir fyrir
okkur egg. Núna erum við og amma
Gunna búin að fara niður og ná í pönn-
una þína og spaðann og amma Gunna
ætlar að spæla fyrir okkur eggin eins
og þú gerðir.
Elsku amma Dísa, nú ert þú engill
og passar okkur, takk fyrir allt.
Agnar Daði og Klara Ósk.
Kær vinkona mín, Þórdís Ás-
mundsdóttir (Dísa), hefur verið burt-
kölluð.
Það reyndist mér mikil gæfa að fá
að kynnast henni og verða henni sam-
ferða stuttan spöl á æviskeiðinu.
Gjafmildari manneskju á bros, upp-
örvun, jákvætt viðmót og sína ein-
stöku handavinnu er erfitt að finna.
Allir þeir er kynntust henni og
hlustuðu á dillandi hláturinn, sönginn,
ljóðin og nutu hennar frábæru frá-
sagnarhæfileika, hljóta að hugsa líkt
og ég: „Þvílíkur missir og þvílíkt ríki-
dæmi að hafa fengið að þekkja þessa
konu.“ Slíkt er ómetanlegt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Kæri Hörður, Gunna Maja, Simbi,
barnabörn og barnabarnabörn. Ég
votta ykkur mína dýpstu samúð. Þið
hafið öll misst mikið, en minningin lif-
ir.
Ég mun minnast hennar með þakk-
læti og í hennar anda með bros á vör.
Ingileif.
ÞÓRDÍS
ÁSMUNDSDÓTTIR
Elskulega litla barn. Hver eru ör-
lög svo grimm, er hrifsa þig svona
skjótt úr faðmi ástríkra foreldra?
Hver er tilgangurinn með því að
kveikja það líf og ljós er svo skamma
hríð fær lifað?
Raunar mun óþarft að spyrja svo
fávíslega, því vissulega hafði þessi
litli drengur fært foreldrunum ríka
gleði og hamingju, þótt sú gleði væri
blandin óvissu og trega vegna veik-
inda barnsins.
Jökull Már var aðeins þriggja og
hálfs mánaðar gamall er hann and-
aðist. Nokkrum vikum eftir fæðingu
kom í ljós hreyfihömlun hjá barninu
er stafaði frá mænunni. Var dreng-
urinn litli settur í meðferð hjá
sjúkraþjálfara og sýni tekin og send í
rannsókn til útlanda. Í byrjun des-
ember féll síðan hinn hræðilegi úr-
skurður samkvæmt niðurstöðum
rannsókna. Barnið væri haldið þeim
sjúkdómi, fátíðum, sem ekki yrði við
ráðið. Gaf sérfræðilæknirinn enga
von um lengra líf barninu til handa
en í mesta lagi tvö til þrjú ár, og gæti
þar brugðið til beggja vona með mun
skemmra líf, sem raunar kom á dag-
inn.
Hvatning mín til syrgjandi for-
eldra er þessi: Ástundið bænina svo
sem kostur er. Bænin veitir styrk og
huggun sorgmæddum hjörtum.
Bænin má aldrei bresta þig,
búin er freisting ýmislig.
Þá líf og sál er lúð og þjáð,
lykill er hún að Drottins náð.
(Hallgr. Pét.)
Nú dvelur þú, afadrengurinn minn
litli, á blómskrýddum völlum sum-
arlandsins hlýja, meðal þúsunda
annarra engla í umsjá Drottins Jesú
Krists.
Sofðu rótt, elskulega barn.
Bragi Björgvinsson.
Okkur langar að kveðja Jökul litla
með þessari bæn:
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Guð blessi þig, litli vinur.
Amma og afi,
Anna, Búi og Sigríður.
Elsku litli drengurinn okkar. Þú
varst heimagangur hjá okkur frá
JÖKULL MÁR
BJARKASON
✝ Jökull MárBjarkason fædd-
ist á Landspítalanum
við Hringbraut 17.
september 2001.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Aust-
urlands 3. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Margrét
Lísa Sigþórsdóttir
frá Búastöðum í
Vopnafirði og Bjarki
Hrannar Bragason
frá Egilsstöðum
Jökull Már verður
til moldar borinn frá
Egilsstaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
fæðingu og fannst okk-
ur fjölskyldunni við því
eiga heilmikið í þér.
Það kom fljótt í ljós að
þú varst mjög athugull
ungur drengur sem
ekkert lét framhjá sér
fara. Alltaf var stutt í
fallega brosið þitt og
hjalið lífgaði upp á
skammdegið, líkt og
jólaljósin sem þú varst
svo hrifinn af. Síðasta
heimsóknin þín til okk-
ar var kvöldið áður en
þú fórst með mömmu
og pabba í sveitina fyr-
ir jólin. Þú varst sjálfum þér líkur;
brosandi og hjalandi. Ekki óraði
okkur fyrir að þetta yrði síðasta
heimsókn þín til okkar og að jóla-
knúsið yrði hinsta kveðjan. Það var
mikið áfall þegar við fréttum að þú
hefðir kvatt þennan heim. Hugurinn
hefur dvalið hjá þér og foreldrum
þínum síðan, en minningin um þig
verður ætíð í hjarta okkar.
Það er með miklum trega sem við
kveðjum þig eftir stutta veru hjá
okkur. Þó er huggun harmi gegn að
vita til þess að þú ert nú hjá Guði og
að englarnir vaka yfir þér.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Elsku Bjarki og Lísa. Missir ykk-
ar er mikill og þung byrði hefur verið
á ykkur lögð. Á svona stundum er
gott að eiga góða fjölskyldu og vini
til að létta byrðina. Þið hafið ætíð
verið sem ein af fjölskyldunni, kæru
vinir, og okkar heimili er ykkar.
Megi góður Guð styrkja ykkur í
sorginni.
Ykkar,
Björn, Sigrún og Gylfi.
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minning-
argreina