Morgunblaðið - 13.02.2002, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. FEBRÚAR 2002 35
Elsku amma mín, nú kveð ég þig í
hinsta sinn með smá útdrætti úr öll-
um þeim ljúfu og góðu minningum
sem ég á um þig. Ég bjó fyrst uppi á
lofti hjá þér frá því ég fæddist og þar
til ég varð tveggja ára, og á ég óljós-
ar minningar um þá veru nema það
að ég renndi mér á rassinum niður
stigann til þín og afa og þú tókst á
móti mér í neðsta þrepinu. Þegar við
fluttum leið aldrei það kvöld að þú
hringdir ekki til að bjóða góða nótt,
fyrr fórum við systkinin ekki að sofa.
Öll boðin hjá þér þar sem öll fjöl-
skyldan hittist yfir mat og góðgæti
sem þú varst búin að hlaða á borð
eins og þér einni var lagið.
Einnig þegar þú vissir af okkur á
snjósleða þá beið undantekningar-
laust eftir okkur heitt kakó og vöffl-
ur.
Elsku amma, þegar afi dó flutti ég
með fjölskyldu mína á loftið hjá þér.
Þessi tími sem við bjuggum hjá þér
er mér dýrmætur, ég var tvítugur
krakki með tveggja ára barn og
lærði ég margt af þér á þessum tíma.
Við elduðum saman á kvöldin, bök-
uðum saman fyrir jólin og ekki þurfti
tilefni til að skella eins og einni köku
í ofninn.
Ef þú varst ekki að elda eða baka,
sastu við að sauma.
Við bjuggum hjá þér í fjögur ár en
fluttum svo út á land. Þú bjóst áfram
heima, en fórst á Sólvang sjötta
október 1998.
Um áramótin flutti ég aftur suður
og þá í ömmuhús, það var stutt að
heimsækja þig á Sólvang. Oft náðum
við í þig og fórum með þig heim þar
sem við elduðum og kom þá fjöl-
skyldan saman og var þetta þá orðið
eins og í gamla daga, ömmuhús troð-
ið af mat og fólki, þá líkaði þér lífið.
Elsku amma, á Sólvangi fannst
þér gott að vera, þú lofaðir starfs-
fólkið þar í hástert, því kynntumst
við fjölskyldan í veikindum þínum,
sama var hvort það var dag-, kvöld-
eða næturvaktin, þær voru allar ynd-
islegar við þig og einnig okkur.
Elsku amma, oft var erfitt að
horfa á þig svona veika, en ég er
samt þakklát fyrir þær stundir sem
ég var hjá þér, hélt í hendina þína og
hvíslaði í eyra þitt því sem ég vildi
deila með þér, því þótt þú hafir ekki
getað svarað þá veit ég að þú heyrðir
til mín. Og ég veit líka að þessar síð-
ustu vikur varstu að hugsa um alla
aðra en sjálfa þig, því ég veit að þú
þraukaðir svona lengi í þessum
heimi til þess eins að undirbúa okkur
hin sem eftir sitjum sem allra best
undir ferðalag þitt. Nú veit ég að þú
ert komin til afa og þangað sem þér
líður vel.
Elsku amma mín, kveðja til þín frá
Jóa, Heiðu Hrönn og Konráði.
Takk fyrir allt elsku amma, þín
Ólöf Ásta.
Elsku amma. Nú ertu farin.
Alltaf var gott að koma til ykkar
afa í Köldukinnina, svo seinna til þín
á Sólvang. Þú varst svo góðhjörtuð
og hugsaðir alla tíð um að gleðja
aðra. Börn og barnabörn voru ávallt
aðalatriðið hjá þér. Við munum alla
tíð sakna þín, elsku amma mín. Megi
guð þig geyma þig elsku Ásta amma,
vonandi líður þér vel núna. Kveð ég
þig með þessari bæn sem þú kenndir
mér.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pétursson.)
Ingibjörg Þórdís.
Kveðja til ömmu og langömmu.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku amma, takk fyrir allt.
Sveinn, Lára og Aron.
Elsku langamma mín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín
Heiða Hrönn.
Við viljum með nokkrum orðum
kveðja kæra vinkonu og samstarfs-
konu til margra ára, Ástu Stefáns-
dóttur. Kynni okkar Ástu hófust
fljótlega eftir að hún og Sveinn flutt-
ust í Köldukinn 14 forðum daga.
Kynnin urðu þó fyrst náin þegar hún
fór að vinna hjá okkur í Húsgagna-
versluninni Dúna í Kópavogi á árinu
1964. Ásta var einstök kona. Hún var
létt í lund, fljótvirk og velvirk og því
framúrskarandi góður starfskraftur.
Við minnumst hennar þó fyrst og
fremst sem kærs vinar og sérlega
góðrar manneskju, sem alltaf bar
hag náungans fyrir brjósti og lagði
aldrei illt orð til nokkurs manns.
Það var oft glatt á hjalla á gamla
vinnustaðnum okkar og átti Ásta svo
sannarlega sinn þátt í því. Hún hafði
gott skopskyn og ágæta frásagnar-
gáfu. Það var því alltaf gaman að
heyra hana segja frá, ekki síst upp-
vaxtarárunum og leiklistaráhuga-
num sem hefur áreiðanlega fylgt
henni fram í andlátið. Hver veit
nema hún geti nú látið gamla
drauma rætast.
Við hittum Ástu ekki oft hin síðari
ár. Hún var þeim mun oftar í huga
okkar og er gjarnan vitnað í hana á
okkar heimili. Við þökkum Ástu ára-
löng kynni og einstaklega ánægju-
legar samverustundir. Við erum lán-
söm sem fengum að njóta samvista
við þessa sómakonu.
Blessuð sé minning Ástu Stefáns-
dóttur. Við vottum ástvinum hennar
okkar innilegustu samúð.
Óskar, Helga og börn.
Þótt holdið liggi lágt
og læst í dróma,
fær andinn hafizt hátt
í himinljóma.
Hann fylgir Drottni
fjalls á tindinn bjarta,
þar fögur útsjón er,
Guðs undrahjúp þar sér
hið hreina hjarta.
(V. Briem.)
Það er alltaf sárt, þegar tilkynnt
er um lát náins ættingja eða vinar.
Þannig hófst mánudagurinn 14. jan
sl. er móðir mín tilkynnti mér lát
Helgu frænku minnar. Þótt fjöl-
skylda og vinahópur hennar hafi vit-
að um hennar miklu veikindi þá er
eins og andlátsfrétt komi alltaf
óvænt. Þannig fór fyrir mér.
Helga átti við langvarandi veik-
indi að stríða en vonin var alltaf til
staðar að bati fengist en því miður
þá var baráttan hörð og leikurinn
ójafn. Ég ætla ekki að rekja æviferil
Helgu, heldur heldur aðeins rifja
upp fáein myndbrot. Við ólumst upp
í húsi afa okkar og ömmu, Ragnhild-
ar Benidiktsdóttir og Þorsteins F.
Einarssonar, á Holtsgötu 37 og
sögðum oft í gamni, að við værum
þriðja kynslóð vesturbæinga.
Mín fyrsta minning, er með
Helgu. Það er svo skrýtið, að ég
man ekki neina æskuminningu án
þess að hún sé þar. Það sýnir hversu
nánar við vorum, að við gengum oft-
ast eins klæddar hárið með eins
greitt. Og þegar Helga fermdist, þá
fékk hún græna kápu og ári seinna
þegar ég fermdist, þá kom ekki ann-
að til greina en að ég fengi sams
konar kápu. Því héldu margir að við
værum systur, enda svipmótið ekki
HELGA
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Helga Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
6. júní 1943. Hún lést
á Landspítalanum
við Hringbraut
sunnudaginn 13. jan-
úar síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Neskirkju
22. janúar.
ólíkt, sérstaklega á
þessum árum. Þá vil ég
minnast á samveru
okkar sumarið 59 úti á
Jótlandi. Ég í skóla á
Ego og Helga hjá Val
og Karen í Ry, og ári
seinna í Kaupmanna-
höfn þegar ég réði mig
á Hotel D’Angleterre
og hún og Nína komu
með Gullfossi. Þetta
var einn besti tími okk-
ar ungdóms- og mót-
unarára. Þá var allt
svo auðvelt og gott,
engar áhyggjur, bara
leikur, lífið allt framundan og við
gengum bjartsýnar fram á veg.
Helga gekk að eiga æskuvin og
skólabróður, hinn mæta mann Sig-
urð Ægi Jónsson, sem lengi starfaði
hjá Kristjáni Skagfjörð. Hamingjan
var mikil þegar frumburðurinn og
einkasonurinn Benedikt Bjarki
fæddist, fallegt barn og nú mann-
vænlegur ungur maður. En það dró
ský fyrir sólu, Ægir eins og hann
var alltaf kallaður, lést eftir stutt
veikindi, aðeins 44 ára að aldri. Og
svo var sorgin mikil, að það má
segja að það hafi aldrei birt til í
brjósti Helgu. Hún helgaði líf sitt
syninum og barnabörnunum þegar
þau komu.
Henni var líka margt til lista lagt,
enda átti hún ekki langt að sækja þá
eiginleika, þar sem faðir hennar
Guðmundur Þorsteinsson var góður
listmálari, og eiga margir málverk
eftir hann, þar á meðal við hjónin.
Guðmundur og Alda gáfu okkur
Gunnlaugi fagurt málverk af Sels-
vörinni, einmitt þeim stað þar sem
við Helga undum okkur löngum sem
börn vesturbæjarins. Þetta málverk
er okkur dýrmæt eign, minning um
vorið þegar allt var svo bjart.
Að leiðarlokum bið ég góðan Guð
að styrkja Benedikt Bjarka og hans
fjölskyldu, og þú, elsku Alda, það er
þungt högg að sjá á eftir einkadótt-
urinni á besta aldri. Við Gunnlaugur
sendum ykkur öllum samúðarkveðj-
ur.
Hildur Jónsdóttir (Hiddy).
0 # 

  

  
 
&
 #  
# ).'6.96
/6
9;;6.
>
. "& +& ?
/ & 8
 
    
% 
 


+ 
    
  

 



(


  (
 


"

      !


.
 4
 .
/

.
@
/

 
.
@  # .
@
"'
.
@
1
4 4
!(23
 !!
 

 
 
 
4
2 3



 
 

 
 
&




 



/6= /6
/6=) .  !AA
. 2
2&
 .  5

$ *








6 

  

  

&

    
 

 + 

   
  





(


  (
 


"
     $
& 

.
 ,&-&
 ', ''
 *  3 # !!
'

(B/&(
 /  )( (+
 %!

(/&( !! )
(
( $!

/%! C  #/&(

 

 
 
 
4
2 3 
 
 

  






;:

/6,
9;;




 

"


 /
 * 

 + 
   


 7 
 7 "# 




 
  +
*" 
! 3

 
.

-( !!
9 "&! 3


) $
!+

2

  !!
-
1
! 3

 +
/ &  !!
)


! 3

 !"
-
!!
,

! 3
 !! )

.(  

 

4
8

 (




(

 
9 
 
  "9"

    #

  3

/6=. /%! $
&  !! /&#
-#



      $)1 "
/ & '
* &4
: (
  
"

  ;  "9 "     ;

3  $ 

  

  
 

    3
  . /6,4,/

9;;6
$(

 
 1#AD
(+$ "$
(#
  9%  "

 
) 
; #  
.4)

(

 $ 


!"
 
 !!


 
 !!4
*
 3 
 
 








):

/:=6/:
9;;

 (# 
.2& 
$
(
 

  <

 #

 ' 
  +
.
$"
.
$
 )1 "
 (  !!
# " "
 2 !! "$
# )( 

"&(
  !!
 

 
 

4