Morgunblaðið - 07.03.2002, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. MARS 2002 45
Gunnar sneri aftur til Akureyrar og
við tóku ýmis störf og fjölskyldulíf.
Elsta barnið Steindór fæddist þeg-
ar Hekla gaus 1947 en síðan komu
þrjú til viðbótar, Sigbjörn, Kristín
og Gunnar. Það var sennilega
mesta gæfa Gunnars á lífsleiðinni
að hitta Guðrúnu. Þótt þau væru í
eðli sínu ólík varð úr mjög traust
og gott hjónaband. Guðrún náði frá
upphafi mjög góðu sambandi við
tengdaforeldra sína og vini Gunn-
ars og hann sýndi systkinum Guð-
rúnar og fjölskyldum þeirra mikla
ræktarsemi á móti.
Gunnar starfaði um árabil sem
slökkviliðsmaður á Akureyri, síðar
sem eldvarnaeftirlitsmaður, þá sem
umsjónamaður húseigna MA og
síðustu starfsárin sem kennari við
VMA. Hann kynntist fjölda fólks í
störfum sínum og var mjög vel lát-
inn af þeim sem þurftu að eiga
samskipti við hann.
Gunnar hafði létta lund og mikla
frásagnargáfu. Gaman var að
hlusta á hann segja frá ýmsum
uppátækjum og ævintýrum strák-
anna á Akureyri á æskuárum hans.
Þá var hann sérstaklega greiðvik-
inn við fólk og ætlaðist ekki til end-
urgjalds.
Börn Gunnars og Guðrúnar hafa
öll haldið tryggð við Akureyri og
samheldni ætíð verið mikil innan
fjölskyldunnar. Gunnar var umvaf-
inn börnum sínum, tengdabörnum,
barnabörnum og langafabörnum
sem stöðugt glöddu hann með
heimsóknum. Í þau fjölmörgu skipti
sem ég leit inn til Gunnars og Guð-
rúnar í áranna rás kom það afar
sjaldan fyrir að ekki væru einhverj-
ir afkomendur þeirra eða nákomnir
ættingjar í heimsókn líka og alltaf
var matur og kaffi á borðum, vel og
ríkulega fram borið.
Það er erfitt fyrir Guðrúnu,
börnin og fjölskyldur þeirra að
horfa á eftir elskulegum eiginmanni
og fjölskylduföður. Veikindastríð
Gunnars hefur reynt á þau. Því er
nú lokið og þá er mér efst í huga
minning um góðan fjölskylduföður
og tryggan vin. Auk nánustu fjöl-
skyldunnar er stór frændgarður og
vinahópur sem saknar Gunnars. Ég
bið Guðrúnu og fjölskyldunni allrar
blessunar á erfiðum tíma.
Sigfús Jónsson.
Þegar ég minnist Gunnars Stein-
dórssonar, vinar míns og velgjörða-
manns, hvarflar hugurinn til baka
rúm 40 ár. Þá var ég, sveitadreng-
urinn alls óreyndur á mölinni, send-
ur í skóla til Akureyrar. Skólafélag-
arnir tóku mér vel og eignaðist ég
fljótt marga góða vini. Þeirra á
meðal og hvað nánastur var Stein-
dór sonur Gunnars og varð heimili
hans mitt annað á þessum árum.
Gunnar og hans góða kona, Guð-
rún, tóku mér strax sem sínum eig-
in syni. Var ég m.a. kostgangari hjá
þeim einn vetur og fæ ég seint
þakkað vináttu þeirra og velgjörðir
þá og æ síðan. Gunnar var á þess-
um árum slökkviliðsmaður og staf-
aði nokkrum ljóma af því starfi í
huga mínum. Ekki minnkaði áhug-
inn við að fá að heimsækja hann á
stöðina og sjá öll herlegheitin. Þá
var ekki ónýtt að heyra frásagnir
hans af minnisstæðum eldsvoðum
og mannraunum í því sambandi.
Gunnar var sögumaður góður og
kunni þá list að magna spennu frá-
sagnarinnar og krydda söguna
áheyrandanum til yndisauka. Sat
ég margt kvöldið og hlustaði hug-
fanginn á frásagnir hans. Flugsag-
an var honum hugleikin, hafði enda
unnið á þeim vettvangi af og til.
Kunni hann margt eftirminnilegt af
þeim málum að segja, ekki síst af
ofurhugum flugsins í upphafi, en þá
þekkti hann marga persónulega.
Gunnar var mikill áhugamaður um
öll ferðalög og kunni góð skil á
landi og landshögum. Þá var hann
vel að sér um menn og málefni og
þetta allt tvinnaði hann saman í
frásögn sem var fróðleg og alltaf
skemmtileg því hann var gaman-
samur í betra lagi. Pólitík var hon-
um hugleikin. Hafði hann mjög
ákveðnar skoðanir í þeim efnum og
lá hreint ekki á þeim. Hann var Al-
þýðuflokksmaður fram í fingur-
góma. Vandaði hann andstæðingum
sínum ekki kveðjurnar og mátti ég,
„genetískur framsóknarmaðurinn“,
oft sitja undir harðri ádeilu. Um
alla hluti var Gunnar spurull og
forvitinn. Rakti hann úr manni
garnirnar um allt það sem honum
þótti forvitnilegt. Það var því aldrei
nein lognmolla yfir heimsóknunum
til Gunnars og Guðrúnar og svo
voru þau höfðingjar heim að sækja.
Gunnar var ekki gallalaus maður
fremur en við hin. Lífsnautnamaður
var hann nokkur. Háði hann stund-
um harða glímu við Bakkus konung
og stórreykingamaður var hann um
áratugaskeið. En á hvorutveggja
sigraðist hann og sýnir það vel
þann manndóm sem honum var
gefinn.
Mærðarfull eftirmæli voru Gunn-
ari ekki að skapi. Ósk hans var sú
að hann yrði kvaddur í kyrrþey. Ég
vona að hann misvirði það ekki við
mig þótt ég hafi hér að framan
brugðið upp örlítilli mynd af honum
eins og ég sé hann fyrir mér í
minningunni.
Ég kveð Gunnar með þakklæti í
huga fyrir trausta vináttu hans og
hjálpsemi við mig og mína og bið
honum og öllum sem honum unna
blessunar Guðs.
Jón A. Baldvinsson.
Ég vil minnast Gunnars Stein-
dórssonar með örfáum orðum.
Gunnar Steindórsson var einn af
þeim mönnum sem settu svip á Ak-
ureyri um áratuga skeið. Það var
haustið 1976 sem kynni okkar hóf-
ust. Ég var nýráðinn kennari við
Akureyrardeild Vélskóla Íslands og
Stýrimannaskólann, sem þá starf-
aði í Iðnskólahúsinu við Þórunn-
arstræti. Gunnar Steindórsson
kenndi þar einnig. Hann reyndist
mér ákaflega vel þegar ég var að
stíga mín fyrstu spor sem kennari á
Akureyri, og er ég honum þakk-
látur fyrir það og vináttu hans allar
götur síðan.
Það sem einkenndi Gunnar
Steindórsson voru miklir og góðir
mannkostir, fyrst og fremst hlýja,
hjálpsemi og jákvæðni. Réttlætis-
kennd hans var rík og tengdist trú
hans á jafnaðarstefnuna í stjórn-
málum. Félagslegt óréttlæti, þar
sem fólki var mismunað vegna ætt-
ar, uppruna eða annars, var um-
ræðuefni sem stundum bar á góma
þegar við hittumst. Gunnari var
jafnaðarmennskan í blóð borin,
hann var sannfærður um að á þeirri
stefnu myndi þjóðfélag framtíðar-
innar grundvallast, og hagur
fjöldans yrði þannig best tryggður.
Ég þekki engan mann, sem talað
hefur af meiri sannfæringu um
ágæti jafnaðarstefnunnar en Gunn-
ar Steindórsson. Hann gat tekið
ótal söguleg dæmi, gömul og ný,
um það sem betur hefði mátt fara í
stjórn landsins og þjóðarhag ef
fylgt hefði verið hugsjón og stefnu
jafnaðarmanna.
Gunnar var mikill mannþekkjari.
Hann var fordómlaus, og ávirðingar
samferðamanna hafði hann ekki að
umtalsefni. Hann vildi rétta þeim
hjálparhönd sem hann gat, og
munu margir hafa notið þess.
Um sögu Akureyrar, bæði sögu
byggðarlagsins og persónusögu,
var Gunnar fróður, og naut ég þess
að hlusta á frásagnir hans frá liðn-
um tímum, en frásagnargáfu hafði
hann einstaka. Ég á erfitt með að
sætta mig við að eiga ekki eftir að
mæta honum hressum á göngu í
Hafnarstrætinu eða við Ráðhústorg
á góðviðrismorgni. Það var einmitt
á slíkum gönguferðum sem fundum
okkar bar oftast saman síðari árin.
Hlýlegt handaband og bros Gunn-
ars geymist í minningunni um góð-
an mann.
Ég vil þakka Gunnari Steindórs-
syni með þessum fáu orðum fyrir
langvarandi vináttu og hlýjan hug í
áranna rás til mín og fjölskyldu
minnar. Fjölskyldu hans votta ég
innilega samúð á þessari erfiðu
stundu.
Egill Héðinn Bragason
og fjölskylda.
Það eina sem maður getur gefið náunga
sínum, er maður sjálfur ( – A. Munthe.)
Það hefur aldrei horfið úr huga
mér, hve vel Gunnar Steindórsson
reyndist mér, þegar ég ásamt syni
hans og öðrum góðum félögum í Al-
þýðuflokknum, tók þátt í kosninga-
baráttunni fyrir norðan, árið 1995.
Gunnar og Guðrún, kona hans,
buðu mér þá herbergi á heimili sínu
og þar átti ég athvarf þegar komið
var til Akureyrar, hvort heldur var
í lengri eða skemmri tíma.
Það reyndi mikið á Norðlendinga
á þessum tíma, einn erfiðasti vetur
í manna minnum og enn og aftur
var fólk minnt á, hve mannfólkið er
í raun áhrifalítið, þegar náttúruöflin
vilja ráða ferð. Þær aðstæður sem
ég persónulega var í, vegna póli-
tískra sviptinga í Alþýðuflokknum,
tóku líka mikið á mig ekki síður en
aðra sem voru í forsvari barátt-
unnar fyrir norðan. Það er mik-
ilvægt að vera í jafnvægi og standa
keikur þó á móti blási, en til þess
að það takist, þurfa allir að fá tæki-
færi til að slaka á og hlaða batt-
eríin. Að eiga slíkt athvarf, sem
heimili þeirra Gunnars og Guðrún-
ar, þar sem manni leið alltaf eins
og heima hjá sér, var á þessum
tíma ómetanlegt og miklu meira
virði en þau nokkurn tíma hafa gert
sér grein fyrir. Í þeirra huga var
það einfaldlega sjálfsagt mál að
opna heimili sitt. Viðmót þeirra
beggja var einstakt í minn garð og
þarna byggðist upp sérstakt sam-
band okkar á milli sem hefur verið
mér og þeim hjónum mikils virði.
Gunnar hafði mjög gaman að því að
spjalla við fólk og við áttum saman
margar góðar stundir, þar sem
rætt var um allt milli himins og
jarðar.
Frá árinu 1995 hef ég kíkt við á
heimili Gunnars, Guðrúnar og
Steindórs, eins oft og ég get, þegar
leiðin hefur legið til Akureyrar. Á
árlegum ökuferðum mínum á milli
Garðabæjar og Húsavíkur hefur
kaffisopinn í Hafnarstrætinu, þar
sem horft er yfir fjölbreytt mann-
lífið, verið ómissandi þáttur ferða-
lagsins.
Alltaf hefur ríkt þar sama við-
mótið, hlýja, væntumþykja og gleði
yfir heimsókninni.
Elsku Guðrún. Mikið hefur verið
lagt á fjölskyldu þína á síðustu
mánuðum. Guð gefi ykkur öllum
styrk og kraft til að halda áfram
með ljós minninganna í veganesti.
Innilegar samúðarkveðjur sendi
ég fjölskyldunni allri.
Anna Karólína Vilhjálmsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Gunnar Steindórsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.

 


 
 

 





 



&@!
2&
*2!!5
(8 ( 
8  " BC
, (  7)(
 

  7


 




" 
  #$$
2 $ 
.
2  / &$   *7 $ .
& &$  ! .8 ! 
/ /0  / / / 4

 )
 
 
)
 


++2
&+%D
2:!- .8+ 
   
!  



 5 


 
  
  4  
 3


 6 
  ,$$
&) %   9 2 $/ %E ( 
2 $/ %  )8 *)  
8 ,%   2 $/ ( 
% *  F&)   8  ( &)  


 % #  
?" 8      8 4
& ;
 !-
+:!!5
.85# 
*(# /=G
, (  7)(
 

1



( 
& !) 
/0  .)0 7 4

 


 
 

 





 



:; !!5 * H0IG
 7)"$
   7
 2

  4  



# 
 % !"  
/0  /0 / /0
/ / /0 4
% & )
 
 
)







!@
+&%-!- . 
. .
   

   








6/ '
&( ! )8 !   
! .
 '! !&4)8  
% ! 
2 !!  !" #"$) 
    / /0  / / /0 4

 

 
 )
 
 
!
)
 )
 


!&@; 
+&9!- ?. J
 7)"$
   
 
 7
 2

  8)2
 

3


 , 
 + !)  
% $ +  ! .8 2  
!" +   *)0  

 +   !$!" 

  )   % $ 
 
/ /0 4

 )
 
2
@& ;
!-     



  4



 

 6+ '
  


 4


 



 " 
 #$$
9)  

 



3


 3
  


 

    ' 



  4


    *0  /0 
    / /0    0((/0 4