Morgunblaðið - 14.03.2002, Blaðsíða 58

58 FIMMTUDAGUR 14. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 
 





 


 


 






   


 

 !


BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
31. MARS næstkomandi eru 130 ár
frá fæðingu dr. Helga Pjeturss jarð-
fræðings, höfund kenningarinnar um
líf í alheimi og eðlissamband lífvera.
Hann setti fram fullkomið líkan
(módel) að nýrri heimsmynd árið
1919 í ritinu Nýall, en Nýall merkir
ný tíðindi. Fyrsti kaflinn ber nafnið,
„Hið mikla samband“ þar setur hann
fram niðurstöðu áratuga rannsókna á
sambandi lífs í alheimi. Hann bætir
stöðugt við undirstöður kenningar-
innar allt til ársins 1949, er hann lést.
Maðurinn er sambandsvera, vegna
samvinnu milljarða frumna, segir dr.
Helgi, skapast líkami og þegar lífið
hefur fjarað út, rofnar þessi sam-
vinna og líkaminn fer að leysast í
sundur. Eðlissamband lífsins varir að
eilífu og hvert það líf sem myndast,
öðlast þegnrétt til eilífrar þróunar.
Gamla deilan um líf eftir andlátið
er fyrir dr. Helga ekkert vafamál.
Dauði er þáttur í ferli lífsins og
áfangi á leið mannsins til þroska.
Farið er af einu stigi á annað eftir
þroskamöguleikum lífsins hverju
sinni, hvort sem er hér á jörð eða
annars staðar þar sem vitsmunalíf er
að finna í alheimi. Dauðinn, eins og
hann blasir við okkur, er aðeins
ástand jarða þar sem illa er lifað, en
þar sem vel er lifað leysist líkaminn
upp um leið og andlát á sér stað. Dr.
Helgi staðsetur framlíf mannsins á
öðrum hnöttum og eru þeir fjölmarg-
ir sem taka við innflytjendum af jörð-
inni. Engin hætta er á að hnettirnir
offyllist því menn flytja á enn aðra
hnetti þegar þeir þroskast, en leið
þroskans er endalaus.
Fyrir mannkyninu á að liggja að
vera þátttakandi í sköpun heims-
hverfa og verða guðum líkir. Eitt af
aðalatriðum skilnings á hinu mikla
sambandi, er draumar. Þeir eru
sönnun sambandsins. Draumakenn-
ingin er þannig, draumgjafi er ger-
andi í draumnum, en dreymandinn er
draumþegi. Draumgjafinn er yfirleitt
íbúi annars lífhnattar.
Draumur byggist á sambandi við
annan einstakling og þegar heili okk-
ar meðtekur hugsanir hans og gerðir,
köllum við það draum. Eitt af bestu
dæmunum er að vakna af draumi
með minningar, sem eiga ekkert
skylt við þekkingu eða reynslu
dreymandans, en smella ágætlega
við gerandann í draumnum. Til að
mynda draumgjafi gengur niður að
höfn og sér skip. Hann hafði á yngri
árum verið þar háseti og minningar
hrannast upp. Draumþeginn, þú,
vaknar og segir frá þessum undar-
lega draumi og nefnir jafnframt, ég
hef aldrei séð þannig skip eða höfn og
hef minningar um atburði sem ég á
engan þátt í. Þannig draumar eru
ekki fátíðir. Sambandstal (miðilstal)
er einn þátturinn í hinu mikla sam-
bandi og er einfaldlega hugsanaflæði
á milli tveggja huga, líkt og draum-
samband. Munurinn aðeins sá að
miðillinn talar upp úr svefni, ef svefn
skal kalla. Sumir sambandsmenn
þurfa ekki að sofna heldur verða fyrir
sterkum áhrifum af hugsanaflæði frá
sambandsverum og ræðst það sam-
band yfirleitt af stilliáhrifum fundar-
manna sem eru samnefnari fyrir
hugtengslin til hvaða þroskastigs er
leitað fanga við sambandstilraun.
ATLI HRAUNFJÖRÐ,
Marargrund 5, Garðabæ.
Ný heimsmynd
Frá Atla Hraunfjörð:
FÁTT ER verra starfsfólki en ein-
ræðissinnaðir stjórnendur, svo ekki
sé minnst á þá sem þar á ofan eru til-
litslausir og illir. Erfitt er að búa við
lágt kaup þótt slík martröð sé fjarri.
Það hefur valdið mér vonbrigðum og
undrun hve margar konur í stjórn-
unarstöðum fyllast mikillæti og jafn-
vel hroka gagnvart starfsfólki sínu.
Þetta er nokkuð áberandi hjá hjúkr-
unarfræðingum sem eru verk- og
starfsmannastjórar. Óvelkomnir at-
burðir hafa orðið til að gefa mér færi
á betri innsýn í þessi mál en ég í raun
kæri mig um. Þeir hafa vakið mig til
umhugsunar um starfsöryggi og vel-
líðan þeirra sem þurfa að umlíða
óþolandi stjórnanda sem oft hefur
svo sterkan pólitískan bakhjarl að
ekki verður við honum hróflað. Allir
hafa óbeit á stjórnanda sem gerir
starfsumhverfið óvinsamlegt og
hrekur gott fólk úr starfi. Stjórnandi
sem úthýsir góðvild er öllum til
vandræða og kostar vinnuveitanda
sinn stórfé, hvort sem það er sjúkra-
hús eða eitthvað annað. Stórfyrir-
tæki í Reykjavík réð konu sem byrj-
aði umsvifalaust að segja upp
mönnum sem starfað höfðu þar í ára-
tugi. Sök mannanna var svo lítil að
undrum sætti hvernig hún fann hana
út. Á öðrum stað hringdi stjórnandi í
hjúkrunarfræðing sem hafði meiðst
og var erindið óskiljanlega langt frá
að votta samúð og vita hvernig liði.
Svo er það sá sem sagði starfsfólki
sínu að ræða ekki við þá sem þeim
var ætlað að aðstoða, það færi of
mikill tími forgörðum. Fólkið sem
ekki var þess virði að eytt væri orð-
um í er lamað. En víða er þó kuld-
anum úthýst. Hjúkrunarkona, deild-
arstjóri á Kleppi, var með fund og
var þá bankað og svo opnað. Í dyr-
unum stóð stúlka, sjúklingur, sem
bað um að fá að hringja. Stjórinn
sneri sér vinalega að henni og spurði
hvort hún gæti ekki komið seinna.
Hún þakkaði glaðlega fyrir og fór.
Ein hjúkrunarkonan sneri sér að
henni og gagnrýndi fyrir linkind.
Stjóri brosti til hennar og sagði mik-
ilvægt að sjúklingum liði vel, því þá
liði starfsfólkinu þannig líka. Þar
sem góður starfsandi ríkir er hugs-
andi stjórnandi og góðviljaður.
Hvernig skyldi fólki annars líða sem
hefur allt á hornum sér? Ætli það viti
ekki hvað það er miklu einfaldara og
betra líf að virða aðra? Þeim vesa-
lings stjórnendum sem skapillskan
þjáir er í raun vorkunn, þótt mér sé
vandræðalaust að vera án samúðar
með þeim.
ALBERT JENSEN,
Sléttuvegi 3, Reykjavík.
Illt skap veit á illt
Frá Alberti Jensen: