Morgunblaðið - 24.03.2002, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. MARS 2002 37
skáldið Jón frá Ljárskógum, ljóðin
hans og lög. Hún vildi reisa minn-
isvarða til minningar um hann, það
tók hana 7 ár að safna fyrir minn-
isvarðanum en 1985 varð draumur
hennar að veruleika og glæsilegur
minnisvarði var afhjúpur í heima-
sveit Jóns í Dölunum.
Kom, vornótt, og syng þitt barn í blund!
Hve blítt þitt vögguljóð og hlý þín mund.
– Ég þrái þig,
breið þú húmsins mjúku verndarvængi,
væra nótt, yfir mig.
Draumljúfa nótt, fær mér þinn frið,
firr þú mig dagsins háreysti og klið,
ó, kom þú fljótt!
Elfur tímans áfram rennur,
ennþá hjartasárið brennur,
– Skapanorn, ó, gef mér stundargrið!
Kom, ljúfa nótt,
sigra sorg og harma,
svæf mig við þinn barm,
– svæf glaumsins klið
og gef mér frið,
góða nótt…
(Jón frá Ljárskógum.)
Ég kveð þig nú, elsku amma mín,
þú markaðir djúp spor í líf mitt og
fótspor þín liggja um sál mína alla.
Takk fyrir allt, Guð geymi þig.
Silja Sverris og fjölskylda.
Elsku amma mín, nú ertu farin yf-
ir móðuna miklu. Það er svo sárt að
þú sért dáin og geta ekki lengur
heimsótt þig niður í Norðurgötu og
tekið þig með í búðina eða setið og
spjallað við þig. Það var svo gaman
að gera eitthvað fyrir þig því þú
varst alltaf svo þakklát fyrir allt. Svo
varstu líka svo góð við okkur krakk-
ana og vildir allt fyrir okkur gera.
En ég ætla að vera sterk því ég veit
að þú hefðir viljað að ég mundi
gleðjast. Síðustu jól varstu orðin svo
veik og það voru fyrstu jólin sem ég
upplifði án þín og það var eitthvað
svo skrítið því það vantaði svo eitt-
hvað. En síðustu tvær vikurnar þín-
ar hér hjá okkur voru erfiðastar því
þá lástu á sjúkrahúsinu og maður sá
þér hraka með degi hverjum. Þú
varst orðin svo máttvana og líkam-
inn þreyttur, samt var kollurinn al-
veg skýr. En ég vil trúa að nú sértu
komin á betri stað þar sem þjáningin
finnst ekki og þú getur notið þín til
fulls og gert það sem þig lystir, því
þú varst alltaf svo lífsglöð.
Ég man eftir sögunum sem þú
sagðir mér af þér ungri, þú dansaðir
og söngst og kleifst fjöllin, já ég hef
aldrei kynnst meira náttúrubarni.
Þú hreinlega elskaðir blómin, og þó
svo þú værið komin á níræðisald-
urinn, þá var garðurinn þinn alltaf
svo fallegur, þú gróðursettir alltaf
svo mörg blóm á hverju sumri og við
hjálpuðum til við að stinga upp kart-
öflugarðinn. Hefði ég ekki þekkt
ömmu, þá hefði ég líklega seint trú-
að að svona gömul kona sæi um
þennan garð. Og þegar veður var
gott sastu svo oft úti í gróðurhúsi í
sólinni. Svo fannst þér svo gaman að
ferðast og skoða landið og ég man
þegar ég var lítil þegar við ferðuð-
umst með þér um landið og það var
svo margt fallegt sem var skoðað.
Þú naust þín svo í fallegri náttúru.
Já, heill haugur af góðum minn-
ingum sækja á mig þegar ég hugsa
til ömmu, öll jólin okkar saman, allar
ferðirnar í berjamó á haustin og all-
ar stundirnar í garðinum á sumrin.
Þetta eru allt svo ljúfar minningar
og ég er lánsöm að eiga þær nú þeg-
ar þú ert farin.
Þín verður alltaf minnst, elsku
amma mín, þú varst hvers manns
hugljúfi.
Hvíldu í friði
Bryndís Birgisdóttir.
Elsku amma mín, mér þykir voða
leiðinlegt að þú hafir farið frá okkur
en þér líður núna mjög vel. Þú
komst oft til okkar til Reykjavíkur,
við fórum saman í búðir og líka
stundum í Blómaval. Við vorum oft á
þvælingi, bara við þrjár, ég, mamma
og þú. Þegar þú hringdir eða talaðir
við mig þá þurfti ég að tala hátt og
skýrt því þú heyrðir svo illa. Þú
varst mjög góð kona og hress. Mér
fannst gott að hitta þig og mér þykir
mjög vænt um þig amma mín. Ég
ætla að senda þér fallegt ljóð til þín
frá mér.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Ég græt undir kodda minn því ég
sakna þín en nú verð ég að kveðja,
elsku amma mín.
Berglind Rós Guðmundsdóttir.
Elsku Binna mín! Núna hefur þú
lokið þínu jarðneska lífi – allar
þrautir horfnar og blessaður friður
lagstur yfir allar erfiðar minningar.
Ég þakka þér allar ljúfu stund-
irnar, sem við áttum í æsku okkar.
Þá var framtíðin yndislega lokkandi,
björt og engin ský sjáanleg á hug-
arhimnum okkar. Bjartsýnin alls-
ráðandi. Við ætluðum að verða heil-
miklar manneskur, gera mikið, fara
víða og geta flest það sem eftirsókn-
arvert var þá. Margar voru göngu-
ferðirnar og margt var talað, um
menn og málefni líðandi stundar, en
mest um hið ókomna heillandi líf
sem við trúðum að biði okkar og yrði
dásamlegt. Svo skildu leiðir, þú
varst búsett langt í burtu. Tíminn
leið en svo hittumst við aftur er líða
tók á ævina.
Kæra vina, svona fór það, margar
af okkar áætlunum gengu ekki upp
en sumar rættust eins og gengur.
Guð geymi þig í náðarfaðmi.
Ég kveð þig með sálmaversi eftir
Valdimar Briem.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
Sigríður G. Schiöth.
við gert. Elínborg braut ísinn og
sagði ákveðin: „Förum allar í þjóð-
búninginn,“ alveg dæmigert fyrir El-
ínborgu. Innan stundar var þessi
hópur skartklæddur í íslenzkum
búningi og söng „Ísland ögrum skor-
ið“. Síðan var stefnan tekin á virðu-
legasta hótelið í Ósló. Ég vildi eiga á
filmu svipinn á þjónunum þegar
kvennasveitin gekk í salinn. Flestar í
möttlum. Þeir viku til hliðar með
ótta- og lotningarsvip. Þarna gekk
Elínborg fremst í flokki, enda vel til
forystu fallin.
Á þessum tíma vorum við báðar í
forsvari fyrir Orlof húsmæðra, hún á
Snæfellsnesi og ég í Reykjavík, á
þeim brautum vorum við samstiga.
Orlofið á Snæfellsnesi var rómað fyr-
ir reisn og myndarskap, þjóðlegur
fróðleikur, söngur, kvæði og leiklist
voru ríkjandi þáttur í kvöldvökunum
hjá henni. Ég sagði leiklist og bið
ekki afsökunar á því. List er mikið
umhugsunarefni, leitandi afl í
mannssálinni og í kvennahópunum
leyndust duldir hæfileikar. Elínborg
var liðsmaður í Leikfélagi Ólafsvíkur
um árabil, ljóðalestur lét henni
einkar vel. Í Kvenfélagi Ólafsvíkur,
þar sem hún var formaður í fjölda
ára, naut félagið fjölhæfni hennar. Í
fáum orðum sagt hún var mann-
kostakona, gæfusöm og góð móðir.
Barnalán hennar er mikið. Þar fer
gott og dugmikið fólk sem reyndist
móður sinni vel, og þá ekki sízt er
mest á reyndi. Í fjölda ára tókst hún
á við hjartasjúkdóm, sem leiddi hana
í þrjá erfiða hjartaskurði. En skap-
gerðin viljastyrkurinn og einlæg trú
hennar og trúrækni gaf henni jafn-
vægi og orku til að standa af sér
stormana.
Okkar kynni sem hófust í kvenna-
hópnum í Noregi áttu eftir að endast
alla ævi. Hún var tíður gestur á heim-
ili mínu og ekki dró úr nálægð okkar
þegar hún gerðist lífsförunautur
bróður míns. Er ég nú lít til baka
koma upp í hugann fjölmargar gleði-
stundir sem hún gaf með sinni já-
kvæðu framkomu og elskulega hug-
arfari. Kæra Auður, Sturla, Snorri
og barnabörnin öll, ég sendi ykkur
einlægan vinarhug á þessum við-
kvæmu stundum, er þið kveðjið
elskulega móður og ömmu.
Gangi hún á Guðs vegum.
Steinunn Finnbogadóttir.
Merkiskonan Elínborg Ágústs-
dóttir frá Mávahlíð er látin. Þegar ég
hugsa aftur í tímann og rifja upp löng
kynni mín af þessari góðu frænku
minni, sem alltaf, í huga mínum, heit-
ir Bogga í eða frá Mávahlíð, þá fer
um mig hlýr straumur fallegra minn-
inga og þakklætis. Þakklætis fyrir
allt sem hún gerði fyrir mig bæði er
ég sem barn dvaldi í Mávahlíð hjá
foreldrum hennar og ekki síður á
fullorðinsárum er ég kom í ófáar
heimsóknir á glæsilegt heimili henn-
ar á Borg og síðar í Borgartún í
Ólafsvík.
Fyrstu minningar mínar um
Boggu frá Mávahlíð eru frá því hún
dvaldi veturlangt á heimili foreldra
minna. Þær voru þá þrjár með nafn-
inu Elínborg á heimilinu. Elínborg
amma mín, Elínborg frá Mávahlíð og
Elínborg systir mín og til aðgrein-
ingar voru þær alltaf kallaðar Bogga
litla (systir mín) Bogga stóra (frá
Mávahlíð), en amma mín var sú eina
sem kölluð var Elínborg.
Síðar fékk ég að kynnast þessari
frænku minni betur og eflaust hef ég
ekki kunnað sem drengur og síðar
ungur maður að meta alla kosti henn-
ar og frábæran fróðleik, en hún var
hafsjór að fróðleik um menn og mál-
efni, vel lesin og fróð kona. Fáa hef
ég hitt sem voru fróðari um menn og
málefni á Snæfellsnesi og gaman var
að hlusta á hana segja sögur og fróð-
leik frá Snæfellsnesi og víðar. Kynn-
in af henni eru mér í dag dýrmæt
minning.
Er ég frétti andlát hennar kom of-
arlega í huga mér er ég sem smá-
pjakkur fékk að verða samferða þeim
Elínborgu og Böðvari, manni hennar,
þá nýgiftum, að vori til með bátnum
Snæfelli, sem Víglundur Jónsson út-
gerðarmaður frá Arnarstapa, var að
kaupa og fara með til Ólafsvíkur til
að hefja útgerð. Ef ég man rétt var
báturinn 24 brúttólestir og þótti
nokkuð stór á þeim tíma. Margir
tóku sér far með bátnum enda ekki
búið að ryðja snjó af veginum vestur.
Við lögðum af stað í rjómalogni frá
Reykjavík en fljótlega fór veður
versnandi og varð mjög vont. Úti á
miðjum Faxaflóa bilaði vélin og bát-
inn rak stjórnlaust í átt að Mýrunum.
Reynt var að konum og börnum í þær
fáu kojur sem voru og ég man að við
vorum 4 krakkar í sömu kojunni, öll
sjóveik. Böðvar var niðri í vél að
hjálpa til við að koma vélinni í gang,
en Bogga var að hjúkra okkur krökk-
unum og þeim konum sem voru mest
sjóveikar. Vélin komst loks í gang og
við komumst til Arnarstapa þar sem
gert var við. Seinna sagði Bogga mér
að þetta hefði nú verið allt í lagi ef
sjóveikin hefði ekki verið svona
slæm. Á milli þess sem hún hjúkraði
okkur niðri í lúkarnum fór hún upp í
óveðrið til að kasta upp.
Þessi litla saga er hér sögð til að
rifja upp fyrir mér og þeim sem þess-
ar línur lesa hvernig Bogga frá
Mávahlíð var alltaf tilbúin að fórna
sér til að láta öðrum líða vel. Þannig
man ég þessa góðu frænku mína,
fórnfúsa og ósérhlífna.
Hún var félagslynd og vann mikið
að málefnum kvenna, þar á meðal
mun hún hafa verið einn af frumherj-
um að koma af stað orlofi húsmæðra.
Ég gæti haldið áfram að skrifa og
rifja upp minningar mínar um Elín-
borgu, en læt hér staðar numið enda
veit ég að henni var ekki að skapi að
hátt væri haft um störf hennar.
Ég kveð þessa frænku mína með
söknuði í huga, söknuði yfir að hafa
ekki heimsótt hana oftar hin síðari ár
og þakklæti fyrir að hafa orðið þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að fá að kynnast
henni og njóta góðmennsku hennar
og gestristni.
Kæru frændsystkini, Auður,
Sturla og Snorri, og fjölskyldur ykk-
ar, ég vona að góðar og hlýjar minn-
ingar um móður ykkar, tengdamóð-
ur, ömmu og langömmu, megi hjálpa
ykkur í sorg ykkar og ylja ykkur um
ókomin ár.
Við Steinunn sendum okkar hlýj-
ustu kveðjur.
Óli Jón Ólason, Reykholti.
Frá vordögum mínum mun minn-
ingar geyma, þó margt hafi breyst
síðan þá. En áfram í huganum enn þá
fram streyma allskonar myndir þeim
frá. Þar er sól, þar er blíða, þar er
blíðvina fundur er bætist í ástvina
hóp. Það er gestkvæmt á hlaði, þar er
amma og afi. Þar er eining er fjöl-
skyldan skóp.
Ég minningar geymi frá mynd
þeirra daga er veröld var örugg og
hlý og fólkið mitt mættist úr ólíkum
áttum að eiga sitt sumardags frí. Þar
var gleði og friður, þar var glaðróma
kliður, þar var glettni og alvara í
bland. Þar bærðust í grasinu, blómin
sem risu eins og bylgjur við fjörunn-
ar sand.
Enn er gleði og friður og glaðróma
kliður, líka glettni og alvara í bland.
Þá er ástvinir mætast, fá óskir að
rætast, nú er eilífðin minninga land.
Álfheiður frá Böðvarsholti.
Hún Bogga á Borg kvaddi okkur
hinn 6. marz sl. Einstök ógleymanleg
kona. Þegar ég flutti til Ólafsvíkur
vorið 1959 varð ég þeirrar gæfu að-
njótandi að fundum okkar bar sam-
an. Fljótlega varð úr vinátta, sem
entist ævina út. Leikstarf staðarins
stóð þá í miklum blóma, og þar var
Bogga einn af máttarstólpunum.
Sannkölluð „prímadonna“, sem skil-
aði hlutverkum sínum frábærlega
vel. Þegar ég hóf störf þar, byrjuðu
lífsþræðir okkar að spinnast saman. Í
hverju leikritinu af öðru unnum við
saman. Yfir pottum og pönnum lærð-
um við rullurnar okkar, hlýddum
hvor annarri yfir og hlupum frá börn-
um og búi á æfingar, sem oft stóðu
fram á nótt. Báðum okkar var þetta
sem heilög köllun. Að launum hlutum
við, þessi litli leikhópur, fögnuð og
hrós áhorfenda og áfram var haldið. Í
minningu minni er þetta sem eitt
stórt ævintýri. Daglega var sam-
gangur milli heimila okkar. Allt var
þetta gefandi og lærdómsríkt. Að
tveim árum liðnum kvaddi ég þennan
stað með sárum söknuði. Vinátta
okkar Boggu hélzt sem aldrei fyrr.
Einn sona minna dvaldi iðulega hjá
henni og hennar fólki. Æskuminn-
ingar hans eru samofnar dvöl hans
hjá þeim. Árið 1968 ákvað Bogga að
koma til vetrardvalar í Reykjavík.
Tilefnið var skólaganga sona hennar.
Örlögin höguðu því þannig, að þau
dvöldu hjá afa mínum á Framnesvegi
þar sem hún gat haldið þeim heimili
og verið afa mínum dýrmæt ráðs-
kona. Svon héldu leiðir okkar að
liggja saman.
Að vori héldu þau til síns heima.
Stuttu seinna fór Bogga að kenna
þeirra veikinda, sem áttu eftir að
fylgja henni til æviloka. Ákvörðun
lækna var tekin, hjartaaðgerð í Ed-
inborg. Mér var sýnt það mikla
traust að fylgja henni í þessa ferð, að
verða þess trausts verðug, er ég
þakklát fyrir. Þessi spítaladvöl var
bæði löng og ströng, við höfðum bara
hvor aðra í framandi landi. Styrkj-
andi og uppörvandi bréf og símtöl frá
manni hennar, óbilandi bjartsýni og
trú skiluðu okkur heim aftur eftir
margar vikur. Batinn kom hægt og
var Bogga ekki söm og áður. Seinna
á lífsleiðinni átti hún eftir fleiri spít-
alavistir og læknisaðgerðir. Þá
ákvörðun tók hún að yfirgefa mann
sinn og heimili og flytja til Reykja-
víkur. Þá spunnust lífsþræðir okkar
enn nánar saman. Oft þurfti ég á
styrkri stoð að halda og lagði ég þá
leið mína til minnar góðu vinkonu í
Gnoðarvoginum. Bað ég hana þá að
lesa fyrir mig á erfiðum stundum,
það þurfti ekki að leita að lestrarefni.
Hún tók sér í hönd Passíusálmana og
las. Þessa stundir veittu okkur ró og
frið. Svona var nú þetta ferðalag okk-
ar Boggu minnar, saman tókum við á
móti gleði og sorg. Hún gerði heim-
inn betri og bjartari, hafði svo margt
að gefa og gjafirnar eru geymdar í
hjörtum allra þeirra, sem nutu.
Ógleymanleg, gáfuð glæsikona hefir
lokið dagsverki sínu, er farin þangað,
sem þreyttir fá hvíld og við hittumst
á ný. Guð blessi yndislega vinkonu.
Sælir eru syrgjendur, því þeir munu
huggaðir verða.
Sigrún Sigurðardóttir.

 
 
 
   
   
    

   

  
  
  

 
 


  


   !"

 #$ %" 
&"' (  )" 

*+ ,)" 
&"   ,- 

 .  
. '*, * )" 

/ /0 , *,  *011'/0 ,



 
   

    








 
   
! " # $ % & $ ! '( $$ )#"*

+, 
  
 
    
 
" - " ,./.##  ' $$/. 0 #,!

 " ,. 1  #/.## 
'.$&(  " .%  " ,./.##  . " $ "
2  2) $ )&&"2) 0

 



 


      
     
  
!
  
   
 
   !"
 " #$
$ 

 $
$ 
%" 

 &