Morgunblaðið - 02.04.2002, Síða 23

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. APRÍL 2002 23
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
S. 555 4477
555 4424
Erfisdrykkjur
Sími 562 0200
Erfisdrykkjurvið Nýbýlaveg, Kópavogi
Evrópu, Norður-Ameríku og Mið-
Austurlönd – og hvar sem hann kom
hafði hann vakandi auga fyrir um-
hverfi sínu. Sérstakan áhuga sýndi
hann öllu, sem viðkom póst- og síma-
málum, hvort sem það voru útibú á
landsbyggðinni eða söfn og minjar er-
lendis. Þessi áhugi nýttist honum vel í
starfi við að hlúa að minjasafni á veg-
um Pósts og síma hér á landi.
Þótt Þorgeir vildi stöðugt kanna
nýjar lendur hafa sennilega fáir staðir
verið honum kærari en Klofsteinn,
sumarbústaður hans og Elínar í landi
Langholts í Flóa. Þar virðist gróður
vaxa hraðar en annars staðar á Ís-
landi og er þar nú vin með háum
trjám, sem sést langt að í flatlendinu í
Flóanum. Þorgeir og Elín hafa verið
ötul við að gróðursetja tré, skraut-
jurtir og grænmeti, iðulega með hjálp
barnabarnanna, sem í sumarbústaðn-
um eiga sína sérstöku veröld.
Fjölskyldan var Þorgeiri mjög kær
og hann lagði mikið upp úr samveru-
stundum með henni. Hann notaði
hvert tækifæri til að safna dætrum
sínum og fjölskyldum þeirra kringum
sig og njóta með þeim matar og
drykkjar, samræðna og samveru.
Fáum auðnast að byggja upp svo
sterkt hjónaband sem Þorgeiri og El-
ínu. Þau reistu sér kastala, sem var
stærri og öflugri en nokkurt mann-
virki. Þau eignuðust þrjár dætur,
Hjördísi, Sigrúnu og Stefaníu. Ætla
mætti að Þorgeir hafi átt á brattann
að sækja í viðureigninni við hinar
viljasterku dætur sínar, en í þeim efn-
um er ekki spurt um einstakar við-
ureignir heldur þegar upp er staðið.
Þorgeir stýrði með mildri hendi og
hann hlýtur oft að hafa hugsað með
stolti til þess hvernig dætrum hans
hefur farnast í lífinu.
Þorgeir var maður hár og mynd-
arlegur og hafði yfir sér mikla reisn.
Á gömlum myndum minnir hann
frekar á franska kvikmyndastjörnu
en sveitastrák af ströndum. Þessari
reisn hélt hann til leiðarloka. Sagt er
að þeir deyi ungir, sem guðirnir elska.
Þorgeir varð sjötugur á liðnu ári, en
hann var ungur enn og átti mikið eft-
ir. Um það er hins vegar ekki alltaf
spurt. Þorgeir fékk illvígan sjúkdóm
og þótt hann hafi leitað allra vopna í
viðureigninni við hann og beitt öllum
sínum viljastyrk fékk hann ekki við
ofureflið ráðið. Það er missir að mæt-
um manni, en hann skilur eftir sig
fjársjóð. Þótt hann sé genginn situr
eftir sterk minning og nærvera og að
því býr ekki síst Elín á þessum erfiða
tíma.
Á kveðjustundinni þökkum við
Stefanía, Þorgeir og Margrét sam-
verustundirnar.
Karl Blöndal.
Þorgeir K. Þorgeirsson lést 22.
mars sl. eftir nokkurra vikna hetju-
lega baráttu við bráðahvítblæði. Þor-
geir, tengdafaðir minn, var að eðlis-
fari bjartsýnn og hughraustur maður
og lét engan finna annað en að hann
ætlaði sér að fara með sigur af hólmi í
þessari orrustu enda þótt sjá mætti
hve læknavísindin mega sín lítils gegn
þessum skæða sjúkdómi.
Þorgeir var sérlega grandvar, sam-
viskusamur og vinnusamur maður og
fóru þeir kostir saman við greind
hans og frábært minni. Það var Póst-
og símamálastofnun – síðast Lands-
síminn – sem átti því láni að fagna að
njóta starfskrafta Þorgeirs alla
starfsævi hans, til 1999. Þorgeir var
bæði í orði og verki einstaklega trúr
og hollur vinnustað sínum og sam-
starfsfólki. Hann var sannarlega fyr-
irmyndarfulltrúi þeirrar kynslóðar
sem byggði upp nútímasamfélag hér
á landi á síðari hluta nýliðinnar aldar.
Þorgeir hafði gaman af að safna
hinu og þessu og meðal annars bók-
um, ekki síst ljóðabókum sem hann
las mikið í. Hann kunni utan að tals-
vert af eldri kveðskap og mátti þar
skynja áhrif frá þeirri íslensku al-
þýðuhámenningu sem hann ólst upp
við í föðurhúsum.
Þegar tóm gafst til fóru þau Þor-
geir og Elín gjarna í ferðalög innan-
lands sem utan. Þorgeir var sérlega
áhugasamur um sögu, myndlist og
byggingarlist og lagði sig ávallt eftir
að fræðast sem mest um þá staði sem
hann ferðaðist til. Á ferðum innan-
lands hafði hann mikinn áhuga á að
þræða helst hinar fáfarnari leiðir og
hann þekkti orðið flesta afkima vega-
kerfisins í sveitum Íslands.
Eftir að Þorgeir lét af störfum
hafði hann meiri tíma en áður til að
sinna ýmsum framkvæmdum við
sumarbústað þeirra hjóna austur í
Flóa. Þar hefur fjölskyldan átt marga
góða stund.
Ég minnist þess með þakklæti í
huga hve vel Þorgeir og Elín reynd-
ust mér þegar yngsti sonur minn
missti óvænt dagvistarplássið sitt í
tvo mánuði fyrir um tveimur árum.
Þá taldi Þorgeir ekki eftir sér að
binda sig heima við alla morgna og
sinna drengnum inni og úti við þang-
að til úr rættist.
Barnabörn Þorgeirs kveðja nú afa
sem var þeim örlátur á fleira en
áþreifanlegar gjafir. Hann gladdist
yfir hverju þroskaskrefi þeirra, sótti
ófáa nemendatónleika og þar fram
eftir götunum og sýndi börnunum í
einu og öllu mikinn og einlægan
áhuga. Söknuður þeirra er sár í dag
sem vonlegt er.
Ég er þakklátur fyrir að hafa feng-
ið að kynnast þessum öndvegismanni.
Ari Páll Kristinsson.
Ég kynntist Þorgeiri K. Þorgeirs-
syni um það leyti sem ég kvæntist
systur hans, Jónínu Þorgeirsdóttur,
fyrir 45 árum. Svo vill til að ég kveð
þau bæði á sama tíma því að hún and-
aðist þremur dögum á undan bróður
sínum, hinn 19. mars sl. Gangur lífs-
ins er stundum óvæntur.
Kynni okkar hófust hjá tengdafor-
eldrum mínum, foreldrum hans,
sæmdarhjónunum Stefaníu Guðrúnu
Jónsdóttur og Þorgeiri Þorgeirssyni,
sem lengi bjuggu á Hrófá í Stein-
grímsfirði, en voru nýflutt til Reykja-
víkur um það leyti. Þorgeir eldri var
mikill bóndi í sér og hefði helst kosið
að sonurinn tæki við jörðinni eftir sig.
En hann hafði aðrar hugmyndir og
kaus að ganga menntaveginn og
brautskráðist sem viðskiptafræðing-
ur frá Háskóla Íslands 1958. Fáa hef
ég vitað lifa betur en Þorgeir tengda-
föður minn eftir þeirri gullnu reglu
Hávamála að „glaður og reifur skyldi
guma hver uns sinn bíður bana“. Þor-
geir yngri erfði þennan ómetanlega
eiginleika föður síns og var ávallt
glaður í lund og hlýr í viðmóti. Og af
miklu æðruleysi tók hann því að hann
greindist með krabbamein fyrir sjö
árum og bráðahvítblæði snemma á
þessu ári.
Kynni okkar héldust gegnum árin,
einkum í fjölskylduboðum, því að leið-
ir okkar lágu ekki mikið saman í
störfum eða tómstundasýsli. Góðar
endurminningar á ég um öll þau
kynni og minnist þeirra með þakklæti
til hans og fjölskyldu hans nú á
kveðjustund.
Þorgeir starfaði lengi hjá Pósti og
síma eins og það fyrirtæki, eða stofn-
un, hét þá. Póstur og sími á stærstan
hlut að því að fjarskiptamál eru á
heimsmælikvarða hér hjá okkur. Sú
staða er árangur af metnaðarfullri
viðleitni starfsmanna stofnunarinnar
um marga áratugi á síðari hluta tutt-
ugustu aldar. Þar átti Þorgeir góðan
hlut að, en hann gegndi lengi starfi
framkvæmdastjóra umsýsludeildar
Pósts og síma af miklum dugnaði og
samviskusemi.
Þorgeir var gæfumaður í einkalífi.
Hann var kvæntur mikilli ágætis-
konu, Elínu Ingólfsdóttur frá Sel-
fossi, sem lifir mann sinn. Þau eign-
uðust þrjár dætur sem allar hafa lokið
háskólanámi, og mannvænleg barna-
börn. Elínu, dætrum þeirra, tengda-
sonum og barnabörnum vottum við,
ég og fjölskylda mín, innilega samúð.
Blessuð sé minning Þorgeirs K.
Þorgeirssonar.
Jakob Björnsson.
Þorgeir lést í nótt, þessa fregn
færði Sigrún dóttir hans mér í morg-
un. Það voru ekki alveg óvænt tíðindi,
þar sem ég hafði fyrir stuttu frétt um
alvarleg veikindi hans. En við verðum
alltaf jafnundrandi þegar okkur berst
andlátsfregn. Fyrsta hugsun mín var:
Góður drengur er genginn.
Mér verða minnisstæð fyrstu
kynni okkar Þorgeirs þegar við Elín
fórum á stúdentasamkomu, svokallað
Garðsball, fyrir margt löngu. Hávax-
inn, grannur, dökkhærður ungur
maður kom þá fram á sjónarsviðið og
samleið Elínar og hans átti eftir að
verða löng og farsæl. Þorgeir var þá í
námi í viðskiptafræði í Háskólanum
og Elín í heimspekideild. Þau stofn-
uðu bú og bjuggu fyrstu árin á Skóla-
vörðustíg 35 og þar fæddust dæturn-
ar þrjár, Hjördís, Sigrún og Stefanía.
Á Skólavörðustígnum var oft gest-
kvæmt og gott að koma enda Elín og
Þorgeir einstaklega gestrisin og
traustir vinir.
Minningar hrannast upp um vin-
áttu Þorgeirs og Elínar gegnum árin.
Við Elín vorum samstúdentar frá
Menntaskólanum í Reykjavík en Þor-
geir var norðanmaður eins og við
sögðum. Strandamaður af góðum
stofni. Fyrstu hjúskaparár þeirra El-
ínar og Þorgeirs og okkar Sigurðar
var mikill samgangur milli heimila
okkar, börnin okkar voru á líkum
aldri og afmælisveislurnar þegar allt
liðið var klætt upp og haldið í afmæli
voru gleðistundir sem gott er að
minnast eins og allar samvistir við
þau. Þorgeir alltaf mikill höfðingi,
færandi blómvendi, jafnt á tyllidögum
sem og í sjúkraheimsókn, alltaf jafn-
rausnarlegur.
Minningar úr Grikklandsferð með
Elínu og Þorgeiri. Við Sigurður með
tvö yngstu börn okkar. Var mikið
ánægjulegt að skoða merkisstaði
Grikklands með þeim og kvöldverðir í
litla bænum Glifada. Heitu grísku
kvöldin eða sigling á Eyjahafi með
viðkomu á grísku eyjunum Eginu og
Hydru er ógleymanleg. Já, það er
margs að minnast.
Fyrir allnokkrum árum hélt hópur
samstúdenta okkar Elínar í ferð til
Austurríkis, til Vínarborgar þar sem
bekkjarsystkini okkar voru heimsótt,
og í framhaldi af þeirri ferð tóku Elín
og Þorgeir og við Sigurður saman bíl
og ókum suður Júgóslavíu. Var þetta
einstaklega ánægjuleg og viðburðarík
ferð um fallegt land, eru margar
minningar bundnar henni. Ein var í
Sarajevo þegar við Þorgeir vorum
send út á götu að reyna að taka fólk
tali, sem ekki var alveg auðvelt, til að
finna hótel, þetta gekk ótrúlega vel
þótt tungumál væri ekki notað heldur
fengum við elskulegan Júgóslava í bíl-
inn sem leiðbeindi okkur af mikilli
vinsemd. Þetta var greinilega loka-
skóladagur unglinga í borginni og
okkur tveimur kennurum norðan frá
Íslandi fannst gaman að sjá hvað þau
skemmtu sér prúðmannlega.
Undir lok ferðarinnar komum við
til borgarinnar Bled í Króatíu. Þar
var það sama upp á teningnum, við
Þorgeir tókum að okkur að finna góða
gistingu í heimahúsi. Fengum við þar
innsýn í kjör aldraðra hjóna sem
greinilega höfðu verið vel efnum búin,
áttu stórt og fallegt hús sem nú var
nýtt sem gististaður. Fræddumst við
af húsbóndanum um breytt kjör fólks
þar eftir seinni heimsstyrjöld. Verður
þessi gisting í þeirri fallegu borg Bled
okkur minnisstæð.
Heimsókn til þeirra Elínar í sum-
arbústaðinn fyrir austan, Þorgeir víg-
reifur við grillið, framleiðandi dýrind-
iskvöldverð sem teygðist fram á
morgunstund með sólarupprás yfir
austurfjöllum.
Það er margs að minnast af langri
leið og minningarnar um Þorgeir eru
fjölskyldu minni dýrmætar. Elínu,
Hjördísi, Sigrúnu, Stefaníu og allri
fjölskyldunni sendum við innilegustu
samúðarkveðjur. Góður drengur er
genginn, hafðu þökk fyrir.
Sigrún Magnúsdóttir
og fjölskylda.
Árið 1961 réðst ég til starfa hjá
Pósti og síma. Ég var að miklu leyti
ókunnugur þeirri fjölþættu starfsemi
sem þar fór fram. Ég treysti á það að
hitta fyrir gott fólk sem leiðbeindi
mér fyrstu sporin. Sú von brást ekki.
Það kom fljótt í ljós að ég var kom-
inn í hóp góðs fólks sem lagði metnað
sinn í að leysa störf sín vel og sam-
viskusamlega af hendi. Í hópi þessa
fólks var Þorgeir K. Þorgeirsson við-
skiptafræðingur. Hann var frá fyrsta
degi einn minn nánasti samstarfs-
maður. Í 20 ár eða þar til ég lét af
starfi vegna aldurs áttum við Þorgeir
náið og gott samstarf. Hann var einn
þeirra ágætu manna sem miðlaði mér
af þekkingu sinni um margt með
skýrum og glöggum hætti. Það er
ómetanlegt að njóta samstarfs við
slíka menn.
Þorgeir var alltaf sami öðlingurinn,
hógvær og prúður. Samstarfið við
hann var mjög gott. Þorgeir var gjör-
hugull og vandaði vel til allra verka.
Hann gerði sér góða grein fyrir mál-
um og var með afbrigðum vandvirk-
ur.
Þorgeir gegndi ýmsum veigamikl-
um störfum hjá Pósti og síma. Hann
var yfirmaður skýrslu- og hagræðing-
ardeildar, aðalendurskoðandi og for-
stöðumaður Póstgíróstofunnar þegar
gírókerfið tók til starfa enda manna
fróðastur í þeim málum. Þorgeir varð
framkvæmdastjóri umsýsludeildar 1.
ágúst 1976 og gegndi þeirri stöðu til
starfsloka.
Á öllum þessum sviðum sýndi Þor-
geir dugnað, árvekni og trúmennsku í
starfi.
Það er ómetanlegt að eiga góðan
vinnustað þar sem samhugur og sam-
hjálp setur svip sinn á hvern dag. Með
því næst betri árangur en ella og fólki
líður betur.
Samstilltum starfshópi póst- og
símafólks tókst að ná gífurlega góð-
um árangri í að efla fyrirtækið og
gera Póst og síma að einu virtasta og
öflugasta fyrirtæki á sínu sviði bæði
tæknilega og þjónustulega. Póstur og
sími hefur átt merkan þátt í framfara-
sögu þjóðarinnar. Slíkur árangur
næst ekki nema með festu og fram-
sýni góðs fólks. Þar lá hlutur Þorgeirs
ekki eftir. Hann var í forystusveit
rúma fjóra áratugi.
Þorgeir var mikið valmenni. Hann
bar mikinn hlýhug til starfsfólks og
vildi búa því sem best vinnuskilyrði.
Þorgeir var traustur og heilsteyptur
maður og mátti ekki vamm sitt vita.
Hann sómdi sér vel í hópi þess góða
og trúa fólks sem gerði Póst og síma
að framsæknu og traustu fyrirtæki
sem athygli vakti meðal erlendra
póst- og símafyrirtækja.
Við þökkum Þorgeiri farsæla sam-
fylgd. Góður drengur er kvaddur.
Eiginkonu hans, Elínu Ingólfsdóttur,
og fjölskyldu flytjum við innilegar
samúðarkveðjur.
Páll V. Daníelsson.
Kveðja frá fyrrverandi
samstarfsfólki
Látinn er Þorgeir K. Þorgeirsson,
fyrrverandi framkvæmdastjóri hjá
Pósti og síma, sjötugur að aldri, sam-
starfsfélagi okkar til margra ára.
Starfsferill Þorgeirs hjá Póst- og
símamálastofnun, Pósti og síma hf. og
Landssíma Íslands hf. spannar fjöru-
tíu ár en hann hóf störf í júní 1958.
Hann kom til Pósts og síma frá próf-
borði, sem viðskiptafræðingur, þá
þegar kominn með fjölskyldu og
starfaði óslitið þar til hann lét af störf-
um vegna aldurs. Þorgeir hóf störf
sem viðskiptafræðingur í hagdeild en
varð fljótlega deildarstjóri skýrslu-
deildar innan sömu deildar. Í desem-
ber 1967 var Þorgeir skipaður aðal-
endurskoðandi og sinnti því starfi í
tæp fjögur ár er hann var skipaður
forstöðumaður Póstgíróstofunnar.
Hafði Þorgeir áður stjórnað undir-
búningi að stofnun Póstgíróstofunn-
ar. Í ágúst 1976 var Þorgeir skipaður
framkvæmdastjóri umsýslusviðs en
undir það svið féllu starfsmannamál,
fasteignamál, frum- og endurmennt-
unarmál auk tölvu- og upplýsinga-
mála. Þorgeir var framkvæmdastjóri
í 22 ár en lét af störfum vegna aldurs í
mars 1999.
Stjórnunarstörf hans voru því ær-
in, allan starfsferilinn og mörg trún-
aðarmálin komu á hans borð. Heið-
arleiki er orð sem lýsir vel persónu
Þorgeirs. Í störfum sínum öllum
sýndi Þorgeir afburða nákvæmni og
snyrtimennsku, gerði miklar kröfur
til samstarfsmanna um að rita rétt
mál og tileinka sér nákvæmni. Hann
var virðulegur og formfastur, en
traustur og gott til hans að leita. Þor-
geir galt traust með trausti og var
gott að starfa undir hans stjórn.
Þeir sem áttu þess kost að ferðast
með Þorgeiri innanlands, en ferðalög
voru ærin vegna starfsins, urðu þess
varir hversu fróður hann var um land
sitt og þjóð. Á erlendri grundu var
hann góður fulltrúi lands síns og lagði
sig verulega fram um að kynna Ísland
á skemmtilegan máta.
Þorgeir var maður stundarinnar og
hefðanna. Hann naut þess að gera
slíkar stundir eftirminnilegar og var
gaman að vera með honum við slík
tækifæri. Þorgeir var höfðingi heim
að sækja og kom það oft í hans hlut að
undirbúa og stýra samnorrænum
ráðstefnum og fundum hér á landi.
Þar lagði hann sig allan fram um að
taka vel á móti gestum og gerði það
ávallt á eftirminnilegan hátt. Það sem
þó sýndi mest gestrisni Þorgeirs var
fyrir nokkrum árum að hann bauð er-
lendum gestum í sumarbústað sinn
þar sem kona hans og dóttir báru
fram veitingar. Það hafði ekki tíðkast
á slíkum fundum erlendis og var mikil
ánægja meðal gestanna með þetta
óvænta frávik frá hefðbundnum fund-
arstörfum.
Við samstarfsmenn Þorgeirs þökk-
um honum samfylgdina. Elínu konu
hans, dætrum, tengdasonum og
barnabörnum sendum við okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Inga Svava Ingólfsdóttir,
Guðjón Jónsson,
Valdimar Jónsson.

 

  
 
 

       
   

 !    "#! 
$%&'( )* !