Vísir - 25.04.1980, Blaðsíða 8

8
vtsm
Föstudagur 25. april 1980
Utgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvæmdastjóri: Davið Guðmundsson
Ritstjórar: úlafur Ragnarsson
Ellert B. Schram
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Elias Snæland Jónsson. Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson.
Fréttastjóri erlendra frétta: Guðmundur G. Pétursson. Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson.
Blaðamenn: Axel Ammendrup, Friða Astvaldsdóttir, Gisli Sigurgeirsson, Hannes
Sigurðsson, Halldór Reynisson, lllugi Jökulsson, Jónina Michaelsdóttir, Auglýsingar og skrifstofur:
Páll Magnússon, Sæmundur Guðvinsson. Siðumúla 8. Slmar 86611 og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4, simi 86611.
Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson. Ritstjórn: Siðumúla 14, sími 86611 7 línur.
Ljósmyndir: Bragi Guðmundsson, Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson.
Utlit og hönnun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson, Magnús Olafsson.
Askrift er kr. 4.800 á mánuöi.
innan-
Verð i lausasölu
240 kr. eintakið.
Prentun Blaðaprent h/f.
ISLENDINGAR FAGNA SUMRI
Þrátt fyrir óvissu i kjaramálum og öngþveiti I efnahagsmálum, fagna islendingar
sumri af sömu ákefö og gleöi og ávallt áftur. Sumariö á aö minna okkur á þau forrétt-
indi, sem fylgja þvl aö vera islendingur. Þaö er ævintýri út af fyrir sig.
Sumarið er gengið í garð — í
það minnsta samkvæmt alman-
akinu. Sennilega er hvergi í
veröldinni sumarmálum fagnað
jafn innilega og almennt sem hér
á íslandi. Þaðer eðlilegt. Langur
vetur, myrkur og misjöfn veður
eru þau skilyrði, sem búa verður
við hér á norðurhjara veraldar.
Þess vegna kunnum við betur að
meta þá fáu sólardaga, sem gef-
ast og fögnum sumri og sunnan-
vindum af meiri ákefð en ella.
Og vorið ber það með sér, að
nýr árstími er runninn upp,
náttúran springur út, svo að ekki
sé minnst á yndislegar blómarós-
ir um torg og stræti. Skapið verð-
ur léttara og lundin Ijúfari hjá
öllum þeim, sem hafa einhvern
snefil af lífsþorsta í sér.
Það er vel, því að vorið má ekki
aðeins vera á ytra borðinu.
Hversu skémmtilegra er að lifa
og léttara að starfa, ef sumarið
nær til hjartans og birta færist í
brosið. Vorið á að vekja okkur til
vitundar um þá gæfu, sem því
fylgir að búa á þessu landi
náttúrufegurðar og velsældar.
Við eigum að hrósa happi að
njóta þeirra forréttinda að vera
Islendingar. Þaðer ævintýri útaf
fyrir sig.
Sumarið á að minna okkur á
björtu hliðarnar á tilverunni,
vera hvatning til stórra verka,
sem eru framundan, í stað bar-
lóms um það, sem miður hefur
farið í fortíðinni.
Því er ekki að leyna að óvissa í
kaup- og kjaramálum og hruna-
dans verðbólgunnar varpa
skugga á sumargleðina.
íslenskir stjórnmálamenn hafa
ekki reynst þeim vanda vaxnir að
stýra þjóðarskútunni framhjá
brimi og boðum efnahagsöng-
þveitis, og þjóðin hefur heldur
ekki haldið þeim ýkja mikið við
efnið. Ef til vill á hún ekki betri
stjórnmálaforystu skilið. Nú-
verandi ríkisstjórn virðist ekki
vera Ifkleg til mikilla afreka
frekar en fyrirrennarar hennar.
Köllum við þó ekki allt ömmu
okkar í þeim efnum.
Þetta er því sorglegra, þegar
litiðertil þess hversu vandamál-
in eru ólikt auðveldari viðfangs
heldur en þjóðin hefur í gengum
aldirnar þurft að glíma við í
erfiðum raunum náttúruham-
fara og móðuharðinda. Einmitt
á okkar tímum, þega öll ytri skil-
yrði eru til þess að tryggja lands-
mönnum góða afkomu, velferð
og hamingju,þá er landið stjórn-
laust, rekur undan verðbólgu,
upplausn og kröfugerð eins og
rekald á hafi úti.
Loks þegar nýjar kynslóðir öðl-
ast menntun og velmegun í upp-
vexti og þjóðin nýtur sjálfstæðis
og virðingar, þá koðnum við
niður við karp um keisarans
skegg og innbyrðis fánýtar deil-
ur. Allt er þetta sjálfskaparvíti
og til lítils sóma.
Arfurinn frá metnaði forfeðra
okkar og þrautseigja fyrri kyn-
slóða stoða lítið- og sjálfstæðið
verður haldlaust, ef við reyn-
umst ekki menn til að koma ef na-
hag þjóðar og einstaklinga á rétt-
an kjöl.
Við stöndum frammi fyrir
þeirri aivariegu staðreynd, að
ungt fólk flýr land í þeirri trú, að
lífsviðurværi þess og framtíð séu
betur tryggð meðal erlendra
þjóða.
Við höfum erft þetta land og
við höfum skyldum að gegna
gagnvart hinni ungu kynslóð og
eftirkomendum okkar. Héðan á
enginn að þurfa flýja vegna
rýrra kosta eða átroðslu annarra,
aðeins ef við kunnum fótum okk-
ar forráð. Hér er allt hægt að
gera, sem hugurinn girnist og
eftirsóknarvert getur talist í nú-
tímaþjóðfélagi. Við megum ekki
gefast upp, þótt landstjórnin sé
lánlaus og á móti blási um
stundarsakir.
íslendingar fagna sumri eins
og þeir hafa gert um aldir, bjart-
sýnir á framtíð lands og þjóðar.
r‘BARNÍÐ mTÍÖG HEF EKKÍ""eFNÍ A AÐ :
KAIIPA PABBA HANDA ÞÉR”
Fyrir þingi er biliö aö liggja I
mörg herrans ár fruinvarp þess
lútandi aö Noröurlönd búi sér
samkomulag varöandi m.a.
barnsfaöernismál, þ.e. ef faöir-
inn er erlendur rikisborgari en
móöir Islensk og ef ekki er sam-
komulag þeirra I milli hver faö-
irinn sé, megi reka máliö fyrir
dómstólum i þvi landi sem móö-
irin býr. En i dag eru svona mál
rekin viö bæjardyr fööur. Þessi
breyting á lögum myndu tákna
mikla breytingu i' fari réttlætis
gagnvart móöur og bami.
Þó aö hlutskipti mæöra sem
standa I þeirri löngu, höröu bar-
áttu aö feöra barn af islenskum
toga sé siöur en svo öfundsverö,
er þaö enn öröugara aö þurfa aö
standa i millilandadeilum. Sam-
fara þvi aö feöra barn þurfa
blóörannsóknir og fjöldinn allur
af skýrslum aö fljúga landa á
milli. Þetta þýöir auövitaö mik-
iö amstur og hlaup fyrir móöur
meö ungabarn á armi, fyrir ut-
an þaö aö á meöan börn á is-
landi eru ófeöruö fara þau var-
hluta af allri meölagsgreiöslu.
Manninum auðveldað
að neita
Samkvæmt þvi sem lögin nú
standa, viröist sem flest sé gert
til aö auövelda manninum aö
neita faöemi barns sins og á
hinn bóginn gerir móöur hér um
bil ókleyft aö sanna aö svo sé.
Þar aö auki hagnast maöurinn á
þvi aö draga þetta sem mest á
langinn, þar sem móöriin fær
ekki greitt meölag aö fullu aftur
I tlmann.
Barnfaöernismál eru rekin
hjá Sakadómi. Sérstök nefnd
ætti aö vera skipuö I þetta sæti,
annaö hvort hjá Félagsmála-
eöa Tryggingastofnun rikisins.
Þessi nefnd gæti þar meö veitt
þessum stúlkum alla þá aöstoö,
sem þær eiga heimtingu á, séö
frá samfélagslegu sjónarmiöi.
Eöa er þaö kannski álitiö glæp-
samlegt athæfi aö eignast barn
utan hjónabands? Þetta er
nefnilega nokkuö stór hópur.
Rikið loks að spara?
1 fyrra var Sakadómi til ama
og leiöinda tilkynnt aö vegna
sparnaöarráöstöfunar rikisins
væri lagaleg aöstoö þar meö
tekin frá þeim mæörum, sem
þyrftu aö láta dæma i þessum
málum á erlendri grund, þ.e.
Noröurlöndum. Sem sagt, nú
má móöirin gjöra svo vel og
punga út lögfræöikostnaöi sjálf,
ef hún vill feöra bam sitt.
Er þá rikiö loks fariö aö
spara? Og þaö flott sparnaöar-
neðanmals
Lilja Krist jánsdóttir
Möller skrifar
ráöstöfun þaö! Rikiö sparar
kannski llka á þvl aö gefa sér-
stökum hópum innan kerfisins
afsláttarkort á ótollaö áfengi?
Nei, nei, skáliö bara á meöan
einstæöar mæöur hafa ekki efni
á aö feöra bömin sín! Og njótiö
þess aö keyra á rikisstyrktu
bensi'ni á eyöslufrekum drossl-
um á meöan viö borgum helm-
ing okkar strits I skatta og ölum
upp fleiri litla skattgreiöendur,
ófeöraöa aö vlsu, en hvaö gerir
þaö til á meöan þaö diki bitnar
á kassanum.
Þá, sem sjá um aö lögin veröi
sett, munar kannski ekki um
42.000 á mán., en hvaö um smá-
fuglana? Þeir sem llta framhjá
þessu frumvarpi eiga eflaust sln
eigin þök og neyöast þá ekki til
aö ganga aö skilmálum harö-
lyndra húsaleiguokrara. A ann-
aö hundraö þúsund fyrir litla
holu til aö búa í! Hvar eru
mörkin sett? En hver vill ræöa
um þaö I svona rfkjandi eigin-
hagsmunarþjóöfélagi?
Börnin iögð til hliðar
Nú, og Ut frá þessu skapast
löng og hörö brauöstritsbarátta.
A meöan veröa börnin lögö til
hliöar á eitthvert dagheimiliö —
ef þaö gefst.
Þaö er sannaö mál, aö bamiö
nýtur góös af mikiUi umgengni
viö foreldri, á hinn bóginn
hneygist jafnvel til árásargirni
ef þvl er ekki nægilega sinnt. Af-
leiöingarnar bitna slöar meir á
þjóöfélaginu. Og hverjum má
svo um kenna? Hinu aöþrengda
foreldri, sem sjaldnast gafst
timi, peningarné þrótt aflögu til
eflingar barnsins? Og hverju á
aö svara þegar barniö spyr:
„Mamma af hverju á ég ekki
pabba einsogJóna Jóns”? „Ja,
þaö er nú bara þannig elskan
mln, aö ég hef ekki efni á aö
kaupa pabba handa þér”.
Þar sem þjóöfélagiö ætti aö
stuöla aö samtryggingu allra
þegna þess, en ekki bara ein-
stakra hópa, eiga þá sparnaðar-
ráöstafanir rfkisins aö beinast i
fyrstu lotu aö því aö hætta aö-
stoö viö þessa aöila?
J