Vísir - 25.04.1980, Blaðsíða 18

VISIR Föstudagur 25. april 1980
22
Strœtisvagnastjórar veröa aö kunna almenna kurteisi segir bréfritari en ekki láta skap sitt bitna á unglingum eins og I þvi tilviki sem
hér greinir frá.
LEIBINLEG UPPÁKOMA í STRÆTISVAGHI
Strætisvagnafarþegi
hringdi:
„Ég varö vitni aö heldur leiö-
inlegum atburöi nií fyrir
skömmu þar sem strætisvagna-
stjtíri beitti ungling hinu versta
misrétti.
Atvik málsins voru þau, aö viö
Hagasktílann I Reykjavik er
biöstöö fyrir strætisvagna, en
ekkert skyii. Þegar veöur er
slæmt biöa menn þvi gjarnan I
skjtíli viö Hagaskóla og hlaupa
svo af staö þegar strætisvagn-
inn kemur.
Ég sat i vagninum þegar hann
stansaöi viö Hagaskólann og sá
þá nokkra unglinga koma
hlaupandi frá skólanum. Aöur
en sá siöasti komst alla leiö ttík
hins vegar vagnstjórinn af staö
án þess aö biöa eftir honum. Fé-
lagi hans sem kominn var inn i
vagninn spuröi vagnstjórann þá
kurteisislega hvort ekki mætti
biöa eftir hinum, en hann neit-
aði þvi' fremur hortugur og
sagöi aö unglingarnir ættu ekki
aö tefja vagninn meö þvi aö
biöa viö Hagaskólann.
Unglingurinn sneri þá aftur i
vagninn og sagöi um leið
„étt’ann”. Viö þetta stansaöi
vagnstjórinn strætisvagninn,
gekk aftur I og skipaöi unglingn-
um aö fara út. Hann sagöist þvi
aöeins gera þaö ef hann fengi
miðann sinn endurgreiddan, en
vagnstjtírinn sinnti því engu og
henti honum út. Síðan tók hann
aftur á staö meö þvílíkum rykk
aö gamall maöur sem var aö
ganga til sætis, datt kylliflatur á
gólfiö.
Þarna var unglingurinn, aö
minu mati, beittur hinum arg-
asta órtítti. Þaö er reyndar
furöulegt hvaö fulloröiö fólk
leyfir sér oft gagnvart ungling-
um bara vegna þess aö þeir eru
unglingar. Auk þess finnst mér,
aö menn sem gegna almennum
þjónustustörfum eins og stræt-
isvagnastjórar, veröi aö kunna
almenna kurteisi, en láta ekki
skapiö hlaupa svona meö sig i
gönur. Þeir geta beinlinis veriö
hættulegir ef þeir aka I þessu
hugarástandi”.
Þorsteinn
styður Vigúisí
með skrifum
sínum
Einar Jónsson hringdi:
„Heldur þóttu mér skrif Þor-
steins Sæmundssonar stjarn-
fræöings missa marks, þau er
fjölluöu um ptílitlskan feril Vig-
dlsar Finnbogadóttur.
Raunar virkuöu þau þannig á
mig aö ég er jafnvel aö hugsa
um aö styöja hana og held ég aö
þannig hugsi eflaust fleiri.
Égheldnefnilega aö skrif af þvl
tagi sem áöur getur, verki þver-.
öfugt á viö þaö sem þeim er ætl-
aö”.
r* Skipti um skoðun'
Sigurður Einarsson hringdi: I
Ég er nú ekki hneykslunar-1
l gjarn maður, en þegar ég las greinl
\ Þorsteins Sæmúildssonarí Mbl.l
f um forsetaframbjóðandanir^Vig-1
I dísi Finnbogadóttur gekk algjör-l
llega yfir mig, mér fannst allt íj
| greininni fremur langsótt. I
Ég var búin að ákveða að styðjal
1 annan frambjóðenda en Vigdísi ogl
| meira að segja farin að vinna fyrirl
[ hann. Greinarskrifin urðu til þessl
L að ég hefi skipt um skoðun og munI
Ikjósa Vigdísi til þess þó ekki væril
Lnema að grein Þorsteins bæril
leinhvern árangur.
Eruheitu pottarnir ákjósanlegustu fundarstaöirnir sem menn geta hugsað sér?
Landlnn fundaglaður
Einar skrifar.
Islendingar eru ábyggilega
fundaglaöasta þjóö I heimi.
Enginn er maöur meö mönnum,
nema hann I tlma og títlma sé
smalandi saklausum meöborg-
urum sinum á alls konar fundi,
ráöstefnur málþing og vinnu-
hópa, eöa hvaö þaö nú heitir
sem þessir forkar kjtísa aö kalla
þaö.
Svo sitja menn hallandi undir
flatt, ihyggnir meö gáfusvip,
meöan einhver snillingurinn
hóstandi af andgift þrusar út úr
sér fagnaöarboöskap dagsins.
Ekki losna svo háttvirtir til-
eyrendur fyrr en eftir lagnga
mæöu, steikarát og „coktail”,
þá venjulega orönir tárvotir af
sigarettureyk, heyrnalausir af
hávaða og óglatt af ofáti.
I sjtínvarpinu um daginn var
kastljós um framleiöni Alþingis.
Nú ætti næsta Kástljós aö fjalla
um framleiöni funda. Mætti
bregöa upp svipmynd af and-
rúmsloftinu, mjög gáfulegir
menn rynandi gegnum reykjar-
mökk á nóturnar slnar, skotr-
andi augum á nærstadda, mill-
um þess aö þeir senda málshafa
bænarauga aö hætta nú þessu
blaðri.
Siöan mætti bregöa upp ann-
arri svipmynd, gjarna úr heita-
potti sundlauganna, þar sem
menn njóta baðsins, anda aö sér
útiloftinu og eru einfaldlega
sammála um allt milli himins
og jarðar.
Ég er ekki I vafa um aö heiti
potturinn hefur margfalda
framleiðni framfyrir fundar-
herbergiö.
Forðumst slys við Rauðavatn
Hestakall skrifar:
Ég er alveg sammála J.R. i
VIsi á föstudaginn, aö ástandiö
hjá Rauöavatni, þar sem reiö-
leiöin liggur yfir Suöurlands-
veginn er mjög slæmt. Ég vil
Itreka þau orö hans, ef þaö litur
út fyrir aö vera heimtufrekja
hjá okkur hestamönnum aö
biöja um göng þarna undir veg-
inn, aö þessi framkvæmd yröi
ekkert siöur til öryggis umferö-
inni, sem er á sjálfum veginum.
Þarna er gifurleg umferö á
aöal þjóöbraut landsins og
beygja á veginum, þannig að
stórslys getur hlotist af, ef
hemla þarf snögglega t.d. i
hálku.
Þaö var lik þörf ábending hjá
J.R. aö hestamennirnir rlöi ekki
á veginum I Viöidal.Þaö er auö-
vitaö jafnmikil áþján fyrir
blessaöar skepnurnar eins og
þaö er hættulegt. Satt er þó aö
þaö vantar reiðbraut fyrir neð-
an áhorfendasvæöiö. Þetta þarf
aö lagfæra.
Þaö má víöa loka veginum um
helgar þar sem hestaumferö er
eins og t.d. á Vatnsveituvegin-
um, en vissulega orkar þaö tvi-
mælis, þvl þannig er veriö að
benda á grjótharöa bilvegina
sem einhverja ákjtísanlega
reiðvegi. Máliö er auövitað þaö,
aö umferö bilaoghesta fer alls
ekki saman. Báöir þurfa sér
vegi. Hestarnir sinar mjúku
slóðir, þar sem þeim er hvorki
hætt viö beinhimnubólgu eöa 9
helti. Hestamenn eiga aö leggja
áhersluá slika vegi, sjálfum sér ■
og skepnunum til farsældar.
sandkorn
Sæmundur
Guðvinsson
blaöamaöur
skrifar:
NIARGT ER
SKRÍTTB í...
Tíminn birti þá frétt I vik-
unni að mjólkurskortur væri
fyrirsjáanlegur I Reykjavik
næsta vetur ef ekki yröi dregiö
stórlega úr framleiöslunni I
sumar.
Þetta hljómar eins og þver-
sögn, aö þaö veröi skortur á
mjólk nema þvl aöeins aö
dregið veröi úr mjólkurfram-
leiöslu, en er engu að siöur
satt og rétt.
Mjólkurframleiðslan hefur
haldið áfram aö aukast þaö
sem af er árinu og þó mest hjá
Mjólkurbúi Flóamanna þar
sem aukning er 5,8%. Haidi
fram sem horfir veröa sunn-
lenskir bændur búnir aö fram-
leiöa upp i kvóta sinn i haust
og mikiil samdráttur þá
myndi hafa mjólkurskort I för
meö sér næsta vetur.
ÍSLENSKAR
KVIKMYNDIR
Mikiil áhugi er nú fyrir efi-
ingu innlendrar kvikmynda-
gerðar eftir að almenningur
hefur fengiö aö sjá mjög vel
gerðar islenskar kvikmyndir
aö undanförnu.
Kvikmyndasjóöur er hins
vegar hvergi nærri öflugur til
aö geta stutt viö kvikmynda-
gerö aö nokkru marki. Vil-
mundur Gylfason hefur flutt
um þaö tillögu á Alþingi aö
tekinn veröi 50 kall af veröi
hvers aögöngumiöa aö kvik-
myndahúsum i þrjú ár og féö
látið renna i kvikmyndasjóö.
Þetta myndi tryggja verulegt
framlag i sjóöinn.
Kvikmyndageröarmenn
munu mjög hlynntir þessari
tillögu en vilja þó frekar aö
um ákveöna prósenttölu yröi
aö ræöa af hverjum miöa
heldur en krónutölu og væri
eflaut hægt að koma þvi viö.
Aöalatriöiö er aö nota nú þann
meöbyr sem islensk kvik-
myndagerö hefur til aö efla
hana eftir mætti.
•
Þrjótur við
konu sína
Skagfiröingabók, rit Sögu-
félags Skagfirðinga er nýkom-
in út og kennir þar margra
grasa aö venju. Meöal efnis
eru stuttar frásagnir Hannes-
ar Péturssonar af ýmsum
þekktum Skagfiröingum fyrri
tima og viö grlpum eina
traustataki:
„Ólafur ólafsson og Sólveig
Sighvatsdóttir nefndust hjón,
sem bjuggu I Villinganesi 1826-
51. Ólafur var maöur haröleik-
inn. Hann átti bróöur, sem
Vigfús hét og var aumingi til
vitsmuna, en ólafur notaöi
hann samt óspart, lét hann
meöal annars flytja taö á tún-
iö: batt kláf á bak honum,
gekk svo meö og hleypti niður
úr.
ólafur var þrjótur viö konu
sina. Einu sinni voru þau aö
heyja I flóasundi fyrir neöan
túniö, og var Sólveig þá komin
aö falli. Ólafur haföi á henni
strangar gætur, að hún liti
ekki upp frá rakstrinum, en þó
kom þar, aö hann sneri viö
henni baki smástund, og var
hún þá ekki sein á sér, tók til
fótanna og var komin upp I
varpann, þegar hann sá til
hennar. Hann tók sprettinn
heim á cftir henni og inn i bæ.
Þá var Sólveig lögst upp i rúm
og byrjuö aö hljóöa. ólafur
mælti af þjósti: „Ja, nú heföi
ég bariö þig, ef svona heföi
ekki staðiö á.”