Vísir - 05.05.1980, Blaðsíða 22

22
VÍSIR
Mánudagur 5. maí 1980
l
„Ekkert getur réttlætt grimmdarfullar drápsaöferöir á veiöidýrum”, segir bréfritari og hvetur grásleppukalla til aö deyöa grásleppuna á
hreinlegan hátt.
SÝNIÐ MANNÚÐ VIÐ GRtiSLEPPUVEKIAR
IHrognkelsaveiöar standa nú
yfir, svo sem jafnan áöur á
þessum árstlma. Miklar hags-
bætur færa þær þeim, sem þær
stunda og þjóöinni I heild bættan
efnahag.
Ekki væri margt aö segja á
móti þessum veiöum, væru þær
stundaöar á mannilöíegan hátt.
En þaö mun vera ööru nær, en
aö svo sé i öllum tilvikum.
Venjulegasta aöferöin hefur
• veriö só, aö sögn þeirra, sem
best þekkja til, aö rista grá-
sleppuna á kviö lifandi, rifa
hrogin Ur henni meö snöggu
handtaki, þvl ekkert annaö er
hirt, en flygja henni svo aftur
útbyröis, þar sem hennar blöur
langt og kvalafullt dauöastriö.
Þetta eru sannkallaöar fantaaö-
feröir og mundu aldrei liönar
vera, ef um einhver húsdýr væri
aö ræöa, sem betur fer. Þaö hef-
ur oft viljaö brenna viö, aö dýr-
um og þá ekki slst sjávardýrum,
hefur veriö sýnt algjört tilfinn-
ingaleysi, og þeim misþyrmt á
hroöalegasta hátt, aö þarflausu.
Á grásleppuveiöum viröist oft
ekki vera hugsaö um annaö, en
aö ná þeim litla hluta, hrognun-
um, sem hiröa á úr dýrinu, meö
eins lítilli fyrirhöfn og unnt er,
og fleygja þvl svo lifandi og
sundurflakandi I sjóinn aftur.
Ekki væri þó svo mjög fyrir-
hafnarsamt aö deyöa gráslepp-
una á hreinlegan hátt. Hægt
væri aö snlöa af henni hausinn
meösnöggu hnlfsbragöi áöur en
húh væri rist á kviö, og þar meö
væri úr sögunni þjáningarfullt
dauöastrlö hennar. Þá gæti
veiöimaöurinn fært feng sinn aö
landi meö hreinni samvisku. Þá
mundi hann finna I sálu sinni
gleöina yfir þvl, aö hafa deytt
veiöidýr sin á eins hreinlegan
hátt og unnt var, I staö þess aö
valda þeim þarflausum þján-
ingun.
Ekkert getur réttlætt
grimmdarfullar drápsaöferöir á
veiöidýrum.
Ef einhverjir skyldu halda, aö
dýr eins og fiskar, meö köldu
blóöi, hafi ekki sársaukaskin, þá
vaöa þeir I algjörri villu. Ekki
þarf lengi aö athuga viöbrögö
fiska, til aö sjá, aö þeir hafa ein-
mitt næma tilfinningu, þótt ekki
geti þeir rekiö upp kvalaóp, eins
og mörg landdýr geta.
Grásleppuveiöimenn! Hug-
leiöiö þetta mál! Ég vil gera ráö
fyrir, aö flestir séuö þiö vel inn-
rættir og viljiö ekki öörum mein
gera af ásettu ráöi, hvorki
manni eöa dýri, og aö hér sé þvl
um einhverskonar illa venju eöa
hugsunarleysi aö ræöa fremur
en beimlnis illmennsku. Gefiö
ykkur svolltinn tlma tilaö deyöa
grásleppuna á hreinlegan hátt,
áöur en þiö kastiö henni aftur I
sjóinn. Losiö ykkur þannig viö
samviskubit, sem annars mun
einhverntlma aö ykkur sækja.
Samviskan skyldi öllum vera
leiöarljós, enda er hún rödd
hinnar æöstu veru I brjósti
hvers manns.
Ingvar Agnarsson
GYLFI Þ.
HAFDI RETT
FYRIR SÉR
„Hvernig væri aö forráöamenn aöalhljómleikahúss landsins sæju sóma sinn f aö bjóöa gestum númeruö
sæti?”
ósómi að bjóða lólki upp á ónúmeruð sæti
Þá eru Þingeyingar búnir aö
eignast búnaöarmálastjóra og
mátti vart seinna vera.
Hinum nýja búnaöarmála-
stjóra fylgja innilegar heilla-
óskir I starfi meö þeirri
„praktlsku” ósk einnig, aö hann
komi einhverjum böndum á
dugnaö bændanna. Svo þjóöin
geti nú torgaö framleiöslu
þeirra, eöa fari allavega ekki á
hausinn viö aö koma henni I
verö.
Ég get þó ekki látiö hjá lföa aö
benda á, aö allur þessi landbún-
aöarvandi heföi aldrei oröiö til
ef „aristokratliö” I sveitunum
heföi látiö svo lltiö aö hlusta á
einn I okkar rööum krata, Gylfa
Þ. Glslason.
Heföi landbúnaöurinn bara
tekiö miö af markaöinum inn-
anlands, eins og Gylfi boöaöi, og
veriö hæstíngöur aö metta Is-
lensku þjóöina, sem er auövitaö
stórverkefni útaf fyrir sig, þá
heföu þeir aldrei lent 1 þessum
vanda og fengju fullt verö fyrir
vinnu sina, eins og þeim auövit-
aö ber.
Krati.
Tónlistaraðdáandi
skrifar.
Færri en vildu fengu miöa á
tónleika Ivan Rebroff, sem
haldnir voru I Háskólabiói s.l.
laugardagskvöld kl. 23.15, þrátt
fyrir þaö aö hver miöi kostar kr.
8.500.
Mér haföi tekist aö fá miöa á
þessa hljómleika, en tók þá eftir
þvl, aö miöar voru ónúmeraöir.
Þegar ég kom svo á staöinn kl.
22.40, var anddyri blóhússins
troöfullt af fólki sem beiö eftir
aö salurinn yröi opnaöur. Þeir
sem fyrstir komu hafa lagt á sig
aö standa þarna I u.þ.b. 1 1/2
klst. til aö fá góö sæti. Loksins
þegar fólki var hleypt inn I sal-
inn, 5 mln. fyrir tónleikana, sog-
aöist fólk inn, eins og vatns-
straumur I gegnum holræsi.
Mér varö hugsaö til eldra
fólks, bæklaös fólks og barna.
Salurinn fylltist á augabrgöi.
Þeir sem slöastir komu fengu
aöeins stök sæti, hjón uröu aö
sitja langt frá hvort ööru. Fjöl-
skyldur uröu viöskila. Hjón meö
tvö ung börn fengu stök sæti.
Eftir þennan leiöinlega forleik
voru margir komnir I vont skap
og nutuekki sem skyldi þessara
annars ágætu tónleika.
Hvers vegna er fólki boöiö upp
á sllkan ósóma. Eru lslendingar
virkilega svo kröfulitlir aö þaö
séhægt aö bjóöa þeim hvaö sem
er. Hvernig haldiö þiö aö sllkt
kerfi myndi reynast I Þjóöleik-
húsinu.
Ekki veit ég hvar sökin liggur,
en þeir sem sóttu þessa tónleika
eiga heimtingu á aö vera beönir
afsökunar á þessum mistökum.
Hvernig væri aö forráöamenn
aöal hljómleikahúss landsins
sæju sóma sinn I aö bjóöa gest-
um númeruö sæti.
sandkom
Á afmæli
Þjóðieikhúss
Þjóöleikhúsiö á þrjátiu ára
afmælium þessar mundir eins
og flestum mun kunnugt.
Jónas Guðmundsson rithöf-
undur, málari og gagnrýnandi
sat aö spjalli I kunningjahóp á
dögunum og barst afmæli leik-
hússins I tal.
Jónas haföi ýmislegt viö
starfsemi Þjóöleikhússins að.
athuga, en hældi sumu eins og
gengur.
— En hvaö finnst þér verst
viö Þjóöleikhúsið Jónas,
spuröi einn viöstaddra.
— Aö þaö skuli vera holt ab
innan, svaraöi Jónas aö
bragöi.
Augljost mál
— Veistu hvaö Eskfiröingar
og Múhameöstrúarmenn eiga
sameiginlegt?
— Nei.
— Báöir tilbiöja Alla
úlvarp
slnfónía
Enn bólar lltiö á breytingum
á tónlistarvali útvarpsins.
Hlustendur skulu fá sinn
skammt af þungri klassískri
tónlist beint af fóninum dag
hvern.
Hlustendakannanir hafa
sýnt aö fáir leggja eyrun viö
þessum hljómleikum. For-
ráöamenn útvarpsins segja aö
ekkert sé aö marka kannan-
irnar og ef eitthvaö væri aö
marka þær þá sýndu þær bara
nauðsyn þess aö efla tónlistar-
smekk landsmanna. Hvaö
þykist útvarpiö hafa veriö aö
gera meö sifelldum „sinfónfu-
tónleikum” I 50 ár? Og hver er
árangurinn?
Vörn fyrir
falsara
Peningafalsari var fyrir
rétti á dögunum vestur I
Bandarlkjunum. Falsarinn
haföi oröiö sér úti um frægan
lögmann sem verjanda og þeir
sem voru viðstaddir réttar-
höldin voru sammála um aö
verjandinn hefbi veriö
ógleymanlegur.
Sérstakiega var mönnum
minnisstætt þegar lögmaöur-
inn I iok ræöu sinnar kraföist
sýknunar meö tilvisun til lag-
anna um prentfrelsi.