Vísir - 29.05.1980, Blaðsíða 13

12
„Min skoðun er að eina framtiðarlausnin i samgöngumálum okkar ólafs-
firðinga sé jarðgöng i gegn um ólafsfjarðarmúla. Ef núverandi vegur á
hins vegar að vera til frambúðar, þá tel ég rétt að setja vegsvalir á Brikar-
gil, þvi þar er snjóflóðahættan mest og aðstaðan best til að koma slikum
svölum við. Þar er lika eini staðurinn þar sem koma snjóflóð eftir að snjór
er horfinn úr byggð, jafnvel fram eftir öllu sumri”, sagði Valdimar Stein-
grimsson, umsjónarmaður vegarins um ólafsfjarðarmúla, í samtali við
Visi.

Valdimar ætti aB vita hvað
hann er að segja, þvi óhætt er að
fullyrða að hann þekki aðstæður á
Múlavegi manna best. Hann hef-
ur unnið við veginn allt frá þvi
hann var opnaöur og einnig vann
hann tvö síðustu árin við lagningu
hans.
Vegurinn um Ólafsfjarðarmúla
er einn sá glæfralegasti hérlend-
is. Þar hafa þó orðið ótrúlega fá
óhöpp. Stundum hefur þó legið
nærri, t.d. vegna snjóflóða i Brik-
argili. Fyrir skömmu féll þar eitt
stærsta flóö sem þar hefur komið
á þessum árstima og sagt var frá
i Visi. Það flóð kom ofan úr brún
Múlans, enda nær allur snjór
horfinn i kring um vegarstæðið.
Þar skiptu minútur sköpum.
Skömmu eftir að flóðið féll dreif
að bila með fárra minútna milli-
bili. Meöal þeirra var áætlunar-
billinn frá Akureyri, fullskipaður
fólki. Þegar blaðamaður Visis
sendi inn fréttina af umræddu
snjóflóði sagði Ellert Schram, rit-
stjóri: „Þvi gastu ekki lent i
sjálfu flóðinu maður, þá hefði
þetta orðið miklu betri frétt”!!!
En i alvöru: Þarf að verða mann-
skaði á þessum stað til að eitt-
hvað verði gert?

T e x t i o g
myndir: Gisli
Sigurgeirs-
son, Akureyri
Valdimar Steingrimsson ætti aö þekkja Múlaveginn manna best
Þaft er oft glannalegt aft sjá tii snjóruftningstækjanna I Ólafsfjarftarmúla, því oft er ekki annaft undir framhjólunum en snjórinn. Hér er verift aft ryftja veginn eftir snjóflóðift á dögunum og Valdimar fylgist meö ef annaft skyldi koma
engum togum að flóöið tók bilinn
með sér og hafa ekki farið sögur
af honum siöan. A einhvern
óskiljanlegan hátt komst Valdi-
mar út úr bilnum á miðri leið og
slapp með skrámur og smá
eymsli i fingri. Þó var þetta i
stórgrýtis urð.
í annaö skipti féll snjóflóð á fé-
laga Valdimars, Gunnólf Arna-
son, þar sem hann var að vinna
með jarðýtu i Brikargili. Valdi-
mar kom að og byrjaði að moka
Gunnólf upp. Þá sá hann hvar
annað flóð var á leiðinni. „Gunn-
ólfur var eins og steyptur i gifs i
ýtunni, þannig að ég átti ekki
annan kost en að forða mér og
skilja hann eftir”, sagði Valdi-
mar. Þegar seinna flóðið var
gengið tókst að ná Gunnólfi upp
köldum og þjökuðum, en að öðru
leyti ómeiddum. Hresstist hann
fljótt, enda maðurinn hraustur.
Grjóthrunið ekki siður
hættulegt
Grjóthrun er alltaf til staðar i
Múlanum og ekki siður hættulegt
en snjóflóðin. Mest er það þó við
miklar hitabreytingar, vatnsveð-
ur og hvassviðri. Steinarnir eru
misstórir og takið nú eftir — það
er hættuminnst að aka sem næst
vegbrúninni vegna grjóthrunsins
— og Valdimar vildi eindregið
ráðleggja vegfarendum að leggja
bilum sinum á útskotum, en ekki
við innri vegkantinn. Þar væri
bæði bill og fólk i hættu.
Það er mikil vinna við eftirlit og
viðhald meö Múlavegi árið um
kring. Hætturnar leynast viða
eins og hér hefur komið fram, en
er hægt að gera eitthvað til að
draga úr slysahættunni og um leið
lækka viðhaldskostnaðinn?
„Ég held að það sé að kasta
Vegsvalir gera sitt gagn
Ef þarna heföu veriö vegsvalir,
sem Valdimar minntist á, þá
heföu þær lyft snjóflóðinu yfir
veginn. Gerö sllkra svala hefur
verið til umræðu og þá viðar en i
Brfkargili. Valdimar taldi þær
hins vegar ekki koma að gangi i
öörum gilum. Fé hefur verið veitt
á fjárlögum til hönnunar á sliku
mannvirki en aldrei meir. Hvers
vegna?
Samkvæmt upplýsingum Lárus
ar Jónssonar, alþingismanns,
hefur náðst samstaða um það
meðal þingmanna kjördæmisins,
að láta gera könnun á hvernig
vegasamband við ólafsfjörð
verður best tryggt Yrðu þá allir
möguleikar kannaðir, þar á með-
al jarðgöng. Þegar niðurstöður
lægju fyrir væri hægt að taka
stefnumarkandi ákvarðanir i
þessu máli, „i staö þess aö tala út
og suöur eins og mönnum hættir
til núna”, sagði Lárus.

peningunum i ekki neitt að setja
vegsvalir á fleiri gil en Brikar-
gil”, sagði Valdimar. „Við losn-
um aldrei við þetta nema með
jarðgöngum i gegn um Múlann.
Þar þyrfti um 5,2 km löng göng,
en þá gæti verið greiðfært til
Akureyrar jafnvel þó snjóaði dög
um saman. Þetta hefur þó litið
verið skoðað, t.d. er ekki mikið
vitað um berglög. Þó finst mér
ekki ósennilegt að þau geti verið
heillegri heldur en t.d. I Stráka-
göngum, þar sem þetta yrði innar
og áhrifa veðrunar ætti ekki að
gæta eins mikið.
En hvað kæmu svona jarðgöng
til meö aö kosta?
„Svona eins og eina Borgar-
fjarðarbrú, ekki meira”, svaraði
Valdimar i lok samtalsins.
G.S. Akureyri.
Harðnar við hverja raun
Mörgum finnst nóg um að fara
Ólafsfjarðamúla einu sinni, þó
ekki þurfi þeir að fara hann oft á
dag viö misjafnar aðstæður.
Valdimar var næst spurður hvort
Múlinn væri ekki að „taka hann á
taugum”?
„Ætli þaö, ég heföi þá gefist upp
strax”, svaraöi Valdimar. „Ég
viöurkenni þó að hafa orðiö svo-
litiö smeikur stundum, en það
hafði góð áhrif á mig hvað ég
slapp vel út úr snjóflóðinu um ár-
ið”, sagði Valdimar.
Einhver heföi nú lagt árar i bát
eftir þá llfsreynslu. Valdimar var
á eftirlitsferð um Múlann á jeppa
sinum þegar hann lenti i snjóflóði
isvonefndu Drangsgili. Skipti það
Hér hjálpar Valdimar fólki frá Ólafsfirfti, sem var aft koma úr kaup^
staftarferft frá Akureyri, yfir snjóflóftift.
Hér má glöggt sjá umfang snjóflóftsins, sem er þaft stærsta sem komift hefur á þessum árstima
SpjaiiaO viö
valdímar
Steingríms-
son. eftlrllts-
mann með
veglnum
um ólafs-
fjarðarmúla
VÍSIR
Fimmtudagur 29. mai 1980. 12 WSffl Fimmtudagur 29. mai 1980._____________________________________________________________________________________ 13