Morgunblaðið - 20.04.2002, Síða 58

MINNINGAR
58 LAUGARDAGUR 20. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Fjóla Jóhanns-dóttir fædd á Ás-
unnarstöðum í Breið-
dal 10. apríl 1953.
Hún lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað 12. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar eru hjónin
Jóhann Aðalbert Pét-
ursson, f. 17.2. 1915,
d. 27.10. 1996, og
Hólmfríður Reimars-
dóttir, f. 21. 1. 1933,
nú búsett á Egilsstöð-
um. Fjóla var þriðja
elst af átta systkin-
um. Hin eru: Borgþór, f. 18.9.
1950, Stefanía Rósa, f. 17.1. 1952,
Lilja, f. 9.3. 1955, Dóra, f. 21.1.
1958, Hilmar, f. 29.1. 1961, d. 21.1.
1989, Sóley Dögg, f. 10.9. 1966, og
Guðlaugur Smári, f. 24.3. 1970.
Fjóla bjó í foreldrahúsum fram
á unglingsár og gekk í skóla að
Staðarborg en fór strax á ung-
lingsárum að vinna fyrir sér úti á
Breiðdalsvík.
Árið 1972 flutti Fjóla til Egils-
staða og þaðan í Fellabæ nokkru
síðar og bjó þar eftir
það, síðustu 15 árin í
sambúð með Hall-
grími Hrafni Gísla-
syni, f. 14.5. 1958.
Þau eiga eina dóttur,
Auðdísi Tinnu, f. 3.2.
1988.
Áður var Fjóla gift
Jósef Marinóssyni, f.
23.7. 1949, en þau
skildu. Börn þeirra
eru: 1) Agnes, f.
10.11. 1973, búsett á
Akureyri, sambýlis-
maður Gunnar Óli
Halldórsson, f. 14.5.
1979. 2) Eyþór Máni, f. 13.2. 1979,
búsettur á Akureyri, sambýlis-
kona Ragnhildur Jónasdóttir, f.
30.3. 1980. 3) Kári Hlíðar, f. 4.7.
1983, búsettur í Fellabæ. Barna-
börn Fjólu eru fimm, Fjóla Mar-
grét, Hilmar Jósef, Sigrún Sól og
Guðrún María, börn Agnesar, og
Sebastían Freyr, sonur Eyþórs
Mána.
Útför Fjólu fer fram frá Hey-
dalakirkju í Breiðdal í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.30.
Elsku mamma. Nú er óréttlætið
orðið algjört, hugsum við og skiljum
ekkert í því af hverju einhver sem við
elskum af öllu hjarta er tekinn frá
okkur svo skyndilega. En það verður
seint hægt að skýra Guðs vilja og við
trúum því að þörf hafi verið á hjarta-
hlýju þinni á stað þar sem hún er í
meiri metum en í þessum heimi. Því
öll vitum við að það var vandfundið
fólk með jafnhlýtt og -stórt hjarta og
mamma. Og eftirsjáin og söknuður-
inn er mikill, en jafnframt er mér
huggun í því að nú ert þú í góðum fé-
lagsskap Jóhanns afa og Hilmars
frænda sem við vitum að þú saknaðir
svo mikið. Þrátt fyrir að tími þinn
með okkur hafi verið styttur mikið,
fengum við að njóta þess allra besta
sem þú hafðir upp á að bjóða og meira
en það. Það var alltaf hægt að rifja
upp góða tíma með þér og allt mundir
þú það eins og gerst hefði í gær.
Þú gast setið klukkutímunum sam-
an í fanginu á mömmu og hlustað á
plötur með henni, var hún vön að
segja við mig ef talið barst að tónlist,
og strax hugsaði ég að þaðan kæmi
þessi gífurlegi tónlistaráhugi hjá okk-
ur systkinunum og brosti á meðan þú
rifjaðir upp misjafnlega gáfulegar
sögur af okkur.
Það var líka hægt að treysta á það
að ef eitthvert okkar vantaði eitthvað,
þá varst þú komin í málið því ekkert
mátti börnin þín skorta. Þú varst allt-
af skjólið okkar fyrir raunum lífsins.
Það var nú samt þannig að oftast vild-
um við bara fá eitt virkilega gott
mömmufaðmlag og það er svo sárt að
hugsa til þess að geta ekki fengið
þetta innilega faðmlag og heyra fal-
legu orðin sem þú hafðir að segja við
okkur.
Þær voru margar yndislegu stund-
irnar með þér, mamma mín, og mest
af öllu í heiminum vildi ég að þær
yrðu fleiri. Þegar við bökuðum eða
elduðum saman, hin einu og sönnu
mömmujól, ég veit að ekkert kætti
okkur og þig meira en yndislegu sam-
verustundirnar bæði í hátíðarundir-
búningi og yfir sjálf jólin. Það hefur
vart verið til stórkostlegra jólabarn
en einmitt þú, mamma mín. Ferðirn-
ar í Breiðdalinn og öll samtölin um
allt milli himins og jarðar. Það var
ekkert sem var ekki hægt að tala um
við mömmu. Og að sjálfsögðu þegar
við settumst niður og hlustuðum á
tónlist saman.
Það grætir mig að Sebastían skyldi
ekki fá að njóta fleiri stunda með þér
því að ég veit að ykkur hefði orðið vel
til vina eins og sást strax frá fyrsta
degi þegar hann kúrði sig í ömmu
sína eins og þar væri hans staður. Og
sama má segja um Ragnhildi mína
sem þú tókst strax opnum örmum
eins og þér einni var lagið.
Þessi áhrif hafðir þú á börn og fólk
bara almennt. Það elskuðu þig allir
og dáðu fyrir hlýjuna og góðsemina
sem þú gast gefið svo endalaust af og
oft fékkst þú, elsku mamma, ekki
nógu mikið til baka. En þannig er víst
bara lífið allt of oft, að þeir sem mest
hafa að gefa, fá minnst til baka. Ég
veit að hjá Guði er alltaf staður fyrir
einstakar manneskjur eins og þig,
hetju sem barðist alltaf fyrir að allir í
kringum hana gætu átt gott líf, jafn-
framt því að vera að berjast við allar
þær líkamlegu þjáningar sem þig
hrjáðu. Þú varst alltaf og verður allt-
af hetjan okkar. Hin fullkomna
mamma.
Ég sakna þín svo sárt hverja stund
en veit líka að þú ert hvíldinni fegin
og nú eru himins englar að fagna
komu þinni hástöfum og hlakka til að
leyfa þér að njóta alls sem Guðsríki
hefur upp á að bjóða.
Takk fyrir yndislega tíma, elsku
mamma.
Máni.
Mig langar að minnast æskuvin-
konu minnar, hennar Fjólu Jóhanns-
dóttur, með nokkrum orðum. Minn-
ingarnar hrannast upp í huga mér.
Frá því að við byrjuðum í barnaskól-
anum í Staðarborg í Breiðdal höfum
við verið vinkonur. Við höfum alltaf
fylgst vel hvor með annarri, þó við
hittumst ekki oft eftir að við fórum að
búa, hún á Egilsstöðum og ég í Kefla-
vík. Við hittumst samt alltaf einu
sinni til tvisvar á ári. En símtölin voru
fleiri og þegar við hringdum í hvor
aðra þurftum við að hafa góðan tíma,
því við töluðum oftast á annan
klukkutíma. Við gátum endalaust tal-
að um börnin okkar og fjölskyldur
þeirra, hvernig þau hefðu það og ef
barnabarn kom í heiminn vorum við
fljótar að senda myndir hvor til ann-
arrar.
Þegar Fjóla mín eignaðist yngstu
dóttur sína, Auðdísi Tinnu, vildi hún
fæða hana hér á Keflavíkurspítala.
Auðvitað var hún hér á Háteignum
hjá okkur í um mánaðartíma. Kári,
litli sonur hennar, var með henni, in-
dæll lítill snáði með glóbjart hár, þá
fjögurra ára. Eðvald og Svava
Sandra söknuðu hans mikið þegar
hann fór, þeim fannst hann vera eins
og litli bróðir. Ég fékk að vera við-
stödd þegar litla dóttirin kom í heim-
inn. Þetta var erfið fæðing, en Fjóla
mín stóð sig vel. Ég man hvað ég var
stolt af þeim mæðgum þegar sú litla
lét loks heyra í sér. Nú eru liðin 14 ár
síðan.
Fjóla mín átti 4 börn og 5 barna-
börn sem hún unni svo mjög. Hún var
góð og elskuleg móðir. Hún tók oft
utan um börnin og barnabörnin sín
og sagði falleg orð við þau. Hún kall-
aði kannski allt í einu í þau og sagði:
„Nú skulum við eiga smá kelistund.“
Hún gaf þeim alltaf mikið af sér. Hún
var alltaf svo ljúf og góð öll árin sem
ég þekkti hana. Ég verð að minnast á
garðinn hennar sem var einstaklega
fallegur. Hún ræktaði blómin sjálf,
bæði úti og inni. Ég hef aldrei, eins og
ég sagði oft við hana, séð eins falleg
blóm. Ég á margar myndir af blóm-
unum hennar sem hún sendi mér.
Hún hafði gaman af ljósmyndum.
Það er gaman að koma á heimilið
hennar, veggirnir eru hlaðnir falleg-
um myndum af börnunum hennar,
barnabörnum og fólkinu hennar sem
henni þótti svo vænt um.
Fjóla mín. Ekki datt mér í hug að
þetta væri í síðasta skiptið sem við
hittumst þegar að þú lagðir það á þig
að koma sárlasin í ferminguna til
Stefáns Karls sonar míns, 24. mars sl.
En þú sagðir við mig: „Ella ég beit
það í mig að koma, og hér er ég.“
Þakka þér fyrir þessa stund sem við
áttum saman í veislunni. Tinna var
svo dugleg að hjálpa þér. Tíminn var
fljótur að líða, það var komið að
kveðjustund og ég horfði á eftir ykk-
ur út í bíl. Þið voruð á leiðinni til Ak-
ureyrar til Agnesar dóttur þinnar.
Svo töluðum við saman kl. tvö daginn
eftir, það var í síðasta skiptið sem ég
heyrði í þér, elsku vinkona.
Nú þegar þú ert farin í þína hinstu
ferð sé ég þig ekki lengur, en ég á
margar góðar minningar um þig sem
lifa með mér. Pabbi þinn og Hilmar
taka á móti þér. Fjóla mín, viltu skila
kveðju til litlu systur Kalla og
mömmu, þau verða örugglega líka í
móttökunefndinni.
Elsku Grímur, Agnes, Máni, Kári,
Tinna, tengdabörn og barnabörn. Ég
votta ykkur samúð mína og bið Guð
um að leiða ykkur í gegnum sorgina.
Elsku Fjóla, ég þakka þér sam-
fylgdina. Minningin um góða vinkonu
mun lifa í hjarta mínu.
Ellen.
FJÓLA
JÓHANNSDÓTTIR
Elsku afi, nú ertu far-
inn frá okkur, farinn yf-
ir móðuna miklu. Eftir sitja allar góðu
minningarnar og sælustundirnar sem
við áttum með þér. Á svona stundu
koma svo margar minningar upp í
hugann, hver annarri ljúfari.
Þær voru ófáar stundirnar sem við
áttum saman sitjandi inni í eldhúsi,
hjá þér og ömmu, spjallandi um mál-
efni líðandi stundar og skoðanir okk-
ar á öllu mögulegu og alltaf var stutt í
hlátur þar sem við gerðum óspart
góðlátlegt grín hvert að öðru.
Öll sumrin sem við systurnar átt-
um hjá ykkur ömmu þegar við vorum
yngri. Við hlökkuðum alltaf svo mikið
til að fara í Þorlákshöfn til ömmu og
afa og vera hjá ykkur, hvert sumarið
var öðru skemmtilegra. Alltaf höfðum
við eitthvað fyrir stafni hvort sem það
var bíltúr út á bryggju og sand, eitt-
hvert brask í bílskúrnum hjá þér, þar
sem við vorum að þykjast hjálpa þér,
hvernig svo sem sú hjálp var. Eða úti-
legan sem við fórum þegar við vorum
litlar, með ykkur ömmu norður í V-
Húnavatnssýslu, þaðan sem þú varst,
þá var mikið hlegið og núna enn þann
dag í dag kitlar þessi útilega hlátur-
taugarnar, hvað þetta var allt spenn-
andi fyrir litlu stelpurnar úr sveitinni.
Þú og amma fóruð nú þangað á
hverju sumri, um leið og veður gaf til-
efni til voruð þið á leið þangað því þar
fannst þér gott að vera. Þið voruð allt-
JÓHANN ÞOR-
STEINN KARLSSON
✝ Jóhann Þor-steinn Karlsson
fæddist á Selási í
Línakradal í V-
Húnavatnssýslu 3.
febrúar 1930 og ólst
upp á Fossi í Vestur-
Hópi. Hann lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands á Selfossi 21.
mars síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Þorlákskirkju 27.
mars.
af á ferðalagi um landið
á sumrin og eru þeir
ófáir staðirnir sem þú
og amma hafið komið
til, þú hafðir yndi af því
að ferðast um landið.
Lengst framan af
ferðuðust þið um á rúss-
anum, sem heillaði
mann alltaf því þar
leyndist alltaf eitthvert
góðgæti sem maður
vildi ólmur komast í. Í
seinni tíð urðu það svo
strákarnir sem vildu
ólmir kanna leyndarmál
rússans.
Síðan á haustin komst þú til okkar
og hjálpaðir mömmu og pabba í kart-
öfluupptökunni. Þá fórum við til
ömmu, á meðan við vorum yngri.
Þegar við vorum orðnar eldri vorum
við með þér á vélinni að taka upp og
var mjög gott og gaman að vinna með
þér, þú varst alltaf með húmorinn í
lagi.
Svo nú síðastliðin ár höfum við
fengið að vera hjá ykkur ömmu á
meðan við höfum verið í fjölbraut. Þar
höfum við átt góðar og ógleymanleg-
ar stundir hjá ykkur á Heinaberginu.
Elsku afi, þú varst góður maður,
hlýr, skemmtilegur, traustur, góður
félagi og áreiðanlegur og stóðst við
þín orð. Þú varst alltaf til í að hlusta
og reyna að leggja hönd á plóginn ef
þú mögulega gast. Þú stóðst fast á
þínu og hikaðir aldrei.
Við kveðjum þig með söknuð í
hjarta og vonum að þér líði vel þar
sem þú ert núna. Við munum aldrei
gleyma þér.
Lifðu sæll í heimi hljóma
himneska áttu leyndardóma,
falda í sál og fingrum þér.
Oft svalað hafa sálu minni
samhljómar frá hendi þinni,
Guð launi allt er gafstu mér.
(Geirrún Ívarsdóttir)
Jóna Katrín og María Berg.
Ég vil þakka þér fyrir
öll okkar góðu kynni í
þau 30 ár sem við höfum
þekkst meira og minna,
þó með hléum væri.
Fyrst á Höfn í Horna-
firði þegar ég kom úr
sveitinni og fór stundum á rúntinn
með þér og þú sýndir mér lífið og það
sem því fylgdi í frítíma sem ekki var
nú mikill þá, allt fullt af fiski og síld.
Þá var ég óharðnaður unglingur og
fljótlega fluttuð þið fjölskyldan og þú
Valur minn aftur til Reykjavíkur
þannig að sambandið varð minna, en
1985 fórum við svo að búa saman og
eignuðumst drenginn okkar 1987 sem
við skírðum Arnar Val í höfuðið á þér.
Síðan eignuðumst við stúlku ’89, Kol-
brúnu Rósu, sem við skírðum í höf-
uðið á mér meðal annars. En börnin
okkar fóru í tímabundið fóstur vegna
sambúðarörðugleika okkar jafnt og
minna erfiðleika. Ég vil sérstaklega
þakka þér, elsku Valur minn, hvernig
þú gekkst Sigfúsi syni mínum í föð-
urstað og varst alltaf pabbi hans til
síðasta dags. Hjartans þakkir fyrir
allar þær stundir sem þú eyddir bæði
í sambúðinni og eftir að henni lauk, já
allt til síðasta dags, fyrir mig og með
mér í erfiðleikunum gagnvart fóstur-
syni þínum og eins gagnvart mér.
Það lýsir þér best, þú máttir aldrei
neitt aumt sjá, þú gerðir aldrei nein-
um illt – það var ekki til í þér. Ég
gleymi því seint þegar þú komst í
heimsókn í Fagrahvamm sl. sumar
með Bjössa og vinnufélaga á leið á
Neskaupstað í vinnu. Þú varst svo
kátur og hress og faðmaðir mig svo
VALUR ARNAR
MAGNÚSSON
✝ Valur ArnarMagnússon
fæddist í Reykjavík
21. janúar 1944.
Hann lést laugardag-
inn 9. mars síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Kópavogs-
kirkju 18. mars.
innilega í kveðjuskyni.
Ég sá að þér leið vel,
Valur minn, með félög-
unum og ég samgladd-
ist þér.
Kæri vinur! Það hell-
ast yfir mig svo margar
minningar, sem von er,
þar sem við þekktum
hvert bein hvort í öðru.
Alltaf höfum við haldið
vinskapnum í gegnum
súrt og sætt og gert
hvort fyrir annað það
sem við höfum getað af
veikum mætti, allt til
síðasta dags. Það var
svo sjálfsagt að aðstoða þig þegar ég
bara gat og þú varst alltaf svo þakk-
látur og glaður. En það er svo margt í
þessum heimi sem er óréttlátt og
sárt.
Mig var búið að dreyma og mér var
sýnt hvað í vændum var, en ég fékk
litlu áorkað, það var lagt út sem af-
brýði- og afskiptasemi.
Já, þú hefur alltaf verið ósvikull
vinur þótt þú hafir fengið þér snafs
annað slagið, svolítið hávaðasamur
þá, en allt meinlaust. Þú lokaðir aldrei
á mig hurð né ég á þig, og þú og þitt
fólk hafið alltaf verið mér sem mín
önnur fjölskylda.
Elsku Valur minn. Ég sakna þess
sárt að heyra ekki í þér lengur svo
kátum og hressum. Megi algóður Guð
geyma þig og varðveita, og ef það er
líf eftir þetta hitti ég þig líka þar. Ég
enda svo þessi fátæklegu orð með
versi eftir Hallgrím Pétursson.
Menn vaða í villu og svíma
veit enginn neitt um það,
hvernig á hverjum tíma
eða hvar hann kemur að.
Einn veginn öllum greiðir
inngang í heimsins rann,
margbreyttar líst mér leiðir
liggi þó út þaðan.
Saknaðarkveðjur frá fyrrverandi
sambýliskonu og vini og fóstursyni.
Rósa Guðmundsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að síma-
númer höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða
2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Við birtingu
afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar greinar um fólk
sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir ásamt
mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tví-
verknað.
Birting afmælis-
og minningargreina