Morgunblaðið - 23.04.2002, Qupperneq 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. APRÍL 2002 43
komendur hans færu vestur á Hall-
steinsnes og gætu notið friðsældar í
náttúrunni á þessum fallega stað.
Þegar leið að vori var hugað að
vesturferð og í ár var þar engin und-
antekning.
Þóroddur S. Skaptason.
Tengdafaðir minn Þorbergur
Ólafsson fæddist og ólst upp á Hall-
steinsnesi í Reykhólasveit. Ólst
hann þar upp ásamt bróður sínum
Ólafi og foreldrum sínum, á þeim ár-
um þegar engar vélar voru til að
létta bústörfin, og þurfti að nota
handafl við flest þau störf sem inna
þurfti af hendi. Slegið með orfi og
ljá, handafl notað til að rista torf og
slétta tún. Glöggt auga móður hans
var fljótt að nema handlagni Þor-
bergs, enda var hann notaður til ým-
issa starfa sem handlagni þurfti við.
Snemma hneigðist hugur hans til
skipasmíða, og veturinn eftir ferm-
ingu fór hann til náms hjá Valdimar
Ólafssyni í Látrum. Var hann þar
einn vetur við nám. 17 ára smíðaði
hann sinn fyrsta bát sem kallaður
var „Hallsteinsnesbáturinn“ en
hann er nú varðveittur á Sjóminja-
safninu í Hafnarfirði, ásamt mörg-
um þeim verkfærum er notuð voru
við smíðina, en þau gaf hann til
safnsins. En hugur hans hneigðist til
frekara náms og fór hann bæði til
náms hjá Guðmundi lækni á Reyk-
hólum og í Reykjaskóla. Fékk hann
síðan inni í Flensborgarskóla, en þar
sem kaupfélagið vildi ekki taka reið-
hest móður hans sem tryggingu fyr-
ir láni, þá varð ekki af námi hans þar.
Í janúar 1940 fór hann í Iðnskólann
til að læra skipateikningar og stund-
aði bæði dag- og kvöldskóla og lauk
öllum fjórum bekkjunum þá um vor-
ið, og fékk sveinsbréf ári seinna. Ár-
ið 1950 fékk hann síðan meistarabréf
í skipasmíði. Eftir námið í Iðnskól-
anum fór hann að vinna hjá Slipp-
félaginu í Reykjavík, og skipasmíða-
stöðinni Dröfn í Hafnarfirði. Í
framhaldi af því stofnaði hann við
þriðja mann Bátasmíðastöð Breið-
firðinga í Hafnarfirði, en jafnramt
smíðunum sá hann um að teikna
báta, fjármálin og bókhaldið. Starf-
aði hún í nokkur ár undir því nafni,
en var því síðan breytt í Bátalón hf.
og starfsemin flutt niður að Hvaleyr-
arlóni. Hófst nú mikið uppbygging-
artímabil. Þorbergur hætti að smíða,
en tók að sér framkvæmdastjórn
fyrirtækisins og teiknaði flesta þá
báta sem þar voru smíðaðir. Smíð-
aðir voru skálar yfir starfsemina og
sett upp dráttarbraut. En sam-
keppnin var mikil í þessari grein, þó
mest við innflutning, og er sagt að
Íslendingar hafi að stórum hluta
haldið uppi skipaiðnaði Norðmanna
um árabil. Árið 1970 hófst smíði Ind-
landsbátanna svonefndu, en það
voru tveir togarar sem smíðaðir
voru fyrir Indverja. Reyndust þeir
strax mjög vel, og komu óskir um
fleiri báta en ekki varð af frekari út-
flutningi, þar sem stuðning ríkis-
valdsins vantaði og urðu það Þor-
bergi mikil vonbrigði, því fleiri
íslensk fyrirtæki hefðu tekið þátt í
því verkefni. Unnu á milli 60 og 70
manns á þessum árum hjá Bátalóni
hf. Voru nýsmíðar hjá fyrirtækinu
470 bæði úr stáli og tré á 40 ára
tímabili. Árið 1973 fór Þorbergur að
beiðni Kristjáns Eldjárns þáverandi
forseta til Hróarskeldu í Danmörku
að kynna sér víkingaskip er þar
hafði fundist. Var hugmyndin sú að
smíða víkingaskip er sigla skyldi á
þjóðhátíðinni 1974. Ekki varð þó úr
smíðinni því eftir að heim var komið,
komu boð frá safninu um að ekki
fengist leyfi til að smíða skip hér á
landi eftir uppplýsingum sem hann
fékk frá þeim. Var því hringnótabáti,
sem var um 10 metrar á lengd,
breytt í víkingaskip eftir teikningu
Þorbergs, og var því skipi siglt á
Vatnsfjarðarvatni 1974. Er skipið nú
varðveitt á byggðasafninu á Hnjóti
við Patreksfjörð. Árið 1986 ákvað
hann að draga sig í hlé frá rekstri
fyrirtækisins, og var þá fyrirtækið
selt. Áfram var þó skipaiðnaðurinn
honum hugleikinn, en ekki var hann
ánægður með stöðu hans. Þótti hon-
um að Íslendingar ættu sjálfir að
sinna þjónustu við fiskiskipaflotann.
Ég hef stiklað hér á stóru um ævi-
feril Þorbergs, en kynni mín af hon-
um hófust árið 1986 er ég kynntist
dóttur hans Guðrúnu Ólöfu. Var mér
strax vel tekið af þeim hjónum Þor-
bergi og Olgu. Höfðum við gaman af
að ræða um hin ýmsu þjóðfélagsmál,
og kom þá strax í ljós hin mikla ást
Þorbergs á landi sínu og gæðum
þess. Vildi hann að Íslendingar lifðu
af sinni eigin framleiðslu, og hugs-
uðu ekki um innflutning á s.s. land-
búnaðarvörum, því að þjóð í eigin
landi þyrfti að lifa á því sem landið
gæfi af sér. Einn staður var honum
þó hjartfólgnari en aðrir, en það er
Hallsteinsnes, æskustöðvar hans. Á
ég margar góðar minningar þaðan
með honum, en þau hjónin fóru
þangað með fjölskyldunni minni á
hverju sumri í mörg ár. Var hann
óþreytandi við að fræða um örnefn-
in, ábúendur og æðarfuglinn, en á
yngri árum hafði hann unnið við æð-
arvarpið, sem á þeim tíma var nokk-
uð mikið. Nutu dætur mínar sam-
vistanna við afa sinn þar, enda var
gaman að fara með afa niður í fjöru,
eða niður að „ranhúsi“. Upp á „ran-
húsið“ klifruðu þær síðan og sungu
út yfir fjörðinn, en afi stóð hjá og
hvatti þær áfram í söngnum enda
hafði hann gaman af. Fyrir fjórum
árum eignuðumst við hjónin son sem
skírður var eftir afa sínum. Tók
hann miklu ástfóstri við afa sinn, og
er vináttusamband það er tókst á
milli þeirra ógleymanlegt. Er afi
kom í heimsókn sat hann oft löngum
stundum hjá nafna sínum, skoðuðu
þeir saman myndir, eða þá töluðu
saman, reyndar talaði sá yngri, en
afi hlustaði.
Ég kveð hér stórbrotinn mann,
mikið ljúfmenni sem vildi öllum vel,
mann sem var trúr sínum hugsjón-
um. Þorbergur var jafnaðarmaður
mikill, og vildi að jöfnuður milli
manna væri sem mestur. Ég kveð
þig með þeim orðum sem þú kvaddir
alltaf með! „Drottinn blessi þig og
láti þér líða vel.“
Þorvaldur Steinsson.
Elsku afi okkar hefur nú kvatt
okkur, þessi ljúfi og góði maður sem
vildi öllum vel. Það eru svo margar
góðar minningar sem streyma fram í
hugann þegar hugsað er um svo góð-
an mann. Við systkinin vorum svo
heppin því við ólumst að miklu leyti
upp hjá ömmu og afa „á holtinu“,
bæði bjuggum við í nokkur ár í
næsta húsi við þau og svo um tíma
bjuggum við hjá þeim, svo tengslin
voru mikil. Það var alltaf gott að
koma til þeirra því alltaf var tekið
vel á móti manni. Við fórum í mörg
ferðalög með ömmu og afa en þó oft-
ast vestur á Hallsteinsnes þar sem
afi ólst upp en þar er nú sumarbú-
staður. Afa fannst alltaf gott að
koma í kyrrðina fyrir vestan og
ganga út hlíðina, tína ber á haustin,
horfa á sjóinn og fallega útsýnið sem
þar er. Við munum halda áfram að
fara á þennan notalega stað og gleðj-
ast því afi er þar. Elsku afi, við þökk-
um þér fyrir allar þær góðu minn-
ingar sem þú hefur gefið okkur. Við
kveðjum þig með sorg í hjarta. Við
biðjum góðan Guð að styrkja ömmu
okkar í sorginni.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Guð geymi þig og varðveiti elsku
besti afi.
Gunnar Páll og Alda Björk.
Elsku besti afi í heimi. Nú ertu
farinn svo snögglega en vonandi líð-
ur þér vel. Okkur er minnisstætt
þegar við krakkarnir komum heim
til ykkar á Móabarð 18b og þú og
amma tókuð ávallt á móti okkur með
opnum örmum og miklum hlýhug.
Holtið var okkar annað heimili og við
vissum að við gátum alltaf leitað til
ykkar. Þú, elsku afi, kenndir okkur
öllum að tefla, gekkst með okkur
niður í Bátalón og sýndir okkur
bátana sem þú smíðaðir og teiknaðir,
þú varst besti afi sem við gátum átt.
Þú varst alltaf brosandi og vildir líta
vel út.
Ógleymanlegar eru allar ferðirnar
vestur á Hallsteinsnes og það var oft
slegist um að fá að vera í bílnum með
ömmu og afa. Afi sá um að fræða
okkur um alla staðina á leiðinni og
ekki skemmdi góðgætið sem amma
lumaði á.
Við endum þessi orð okkar á þín-
um orðum:
„Drottinn blessi þig og láti þér líða
vel.“
Við kveðjum þig með söknuði og
þú lifir ávallt í minningu okkar.
Við elskum þig.
Helena Björk, Skapti
og Þórbergur Óli.
Elsku afi! Það er erfitt að trúa því
að þú sért farinn frá okkur. Þú varst
mjög duglegur og góður afi. Þú
hjálpaðir okkur og studdir þegar
eitthvað bjátaði á. Þú fræddir okkur
um margt og mikið sem á eftir að
hjálpa okkur í lífinu. Við eigum svo
margar góðar minningar um þig, og
við gleymum þér aldrei.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt,
hafðu þar sess og sæti,
signaður Jesú mæti.
(Hallgr. Pét.)
Guð blessi þig og geymi elsku afi
og láttu þér líða vel.
Olga Dís og Anna Dís.
Elsku besti afi! Það er erfitt að
skilja að þú komir ekki oftar í heim-
sókn til mín. Ég á eftir að sakna þín
mikið. Ég skal passa Olgu ömmu, og
stafinn þinn. Bless elsku afi minn.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sigurður Kr. Pétursson.)
Þinn afastrákur,
Þorbergur Steinn.
Elsku langafi, nú ertu kominn upp
til Guðs og líður vonandi vel. Þú
varst alltaf svo góður við okkur
barnabörnin, faðmaðir okkur og
kysstir. Við eigum eftir að sakna þín
mikið. Við vonum að Guð og engl-
arnir varðveiti þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Saknaðarkveðjur
Anna Valgerður
og Steinar Ingi.
þessari hlið á þér svo vel í gær. Alltaf
svo ánægður þó svo fyrirhöfnin væri
lítil. Einkennandi fyrir þig, vinur.
Um það leyti sem mér bárust frétt-
ir af andláti þínu var engu nær en að
veðurguðirnir hefðu eitthvað ruglast í
ríminu. Það var sól, snjókoma, rign-
ing og slydda sitt á hvað eða allt í
senn. Ólöf hafði rétt fyrir sér. Það
gekk á með skini og skúrum eins og
hjá þér. Ég hugga mig við þá tilhugs-
un að nú líður þér vel á öðrum stað. Í
mínum huga ert þú kominn í betri
stofuna.
Það er við hæfi að enda kveðjuna
með því að greina frá tilurð hennar.
Ég byrjaði að skrifa þetta bréf til þín
á staðnum, sem ég, þú, Gummi og
Siggi höfum sótt til að horfa á boltann
saman. Þú veist hvaða staður þetta
er. Með penna og blað á borðinu lét ég
hugann reika. Mig langaði svo að
minnast þín í orðum, þótt fátækleg
yrðu. Það var óvænt en mjög svo við-
eigandi, að skyndilega hljómaði
Knocking On Heavens Door með Bob
Dylan í hátölurunum. Ég efast ekki
um að það hefur verið tekið vel á móti
þér hinum megin við dyrnar. Strax á
eftir kom Are You Lonesome Tonight
með Elvis Presley og Beautiful Boy
með Lennon. Tónlistarmennirnir að
þínu skapi og lögin táknræn. Ég var
djúpt snortinn.
Mér finnst sárt að segja það og enn
erfiðara að viðurkenna en það er kom-
ið að kveðjustund, Dóri minn.
Ég votta ættingjum og vinum mína
dýpstu samúð.
Við sjáumst síðar, kæri vinur, á
betri stað.
Geir Þór.
Elsku Dóri, ekki áttum við von á
því að þú myndir kveðja svona fljótt,
við héldum að við myndum hafa allan
tímann í heiminum til þess að spjalla
við þig eins og við gerðum svo mikið
af í MS. Þegar við fréttum af andláti
þínu var það mikið áfall, við héldum
að við ættum eftir að hittast aftur á
elliheimilinu til að rifja upp gamla
tíma og gera allt vitlaust.
Við eigum svo góðar minningar um
þig, þar sem við vorum öll saman
hangandi á göngunum eða að gera
eitthvað álíka gáfulegt.
Það var gott að tala við þig, tíminn
var fljótur að líða í návist þinni, hvort
sem um var að ræða í skólanum eða á
löngum vöktum í vinnunni.
Þú varst alltaf svo brosmildur og
hlýr, við erum þakklát fyrir að hafa
kynnst þér, við erum ríkari á eftir.
„Vinur er sá sem gefur þér kjark til
þess að vera þú sjálfur þegar þú ert
með honum.“ (Pam Brown.)
Guð geymi þig.
Þínir vinir,
Daði, Jenný Dögg,
María og Þórhildur.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgr. Hallgr.)
Minningarnar og góðu stundirnar
eru svo margar Dóri minn, en mig
langar að geyma þær í hjartanu og
eiga þær með þér.
Þinn vinur,
Guðmundur Óskar.
Um Halldór vin okkar væri hægt
að skrifa heila bók. Einlægnin,
glampinn í augunum og fallega brosið
mun aldrei gleymast. Ljúfmennska
einkenndi hann og aldrei féll illt orð
um nokkurn mann. Ef honum fannst
á einhvern halla tók hann iðulega upp
hanskann fyrir viðkomandi. Hann gat
einnig setið löngum stundum og
spjallað við þá sem minna mega sín.
Þannig glöddust mörg lítil hjörtu.
Dóri var fordómalaus gagnvart öllu
sem bar á góma og var þannig öðrum
til eftirbreytni. Hann vann að því að
gera heiminn betri, hugsjónirnar
voru fallegar og ýmis sjónarmið kom-
ust að sem aðrir leiddu ekki hugann
að. Dóri var líka einstaklega vel lesinn
og skarpgreindur sem gerði hann að
ótvíræðum sigurvegara í nær öllum
spilum sem við vinirnir tókum okkur
fyrir hendur. Þau voru ófá kvöldin
sem við sátum og spiluðum og spjöll-
uðum fram á nótt.
Á sínum tíma hjálpaði Dóri okkur
Gumma við að standsetja íbúðina,
málaði og hellulagði eins og ber-
serkur þrátt fyrir handleggsbrot.
Hann var mjög listrænn og gott var
að fá ráð frá honum varðandi litaval
enda liggja eftir hann mörg falleg
málverk. Í gegnum tíðina var margt
brallað og minningar um ljúfar
skemmtilegar stundir geymum við í
hjartanu.
Elsku Dóri. Orðin eru fátækleg
fyrir svona stórkostlegan mann. Á
bak við bjarta brosið var sál sem leið
ekki nógu vel. Ég vildi óska að þú
hefðir náð þér af veikindunum. Mér
fannst þér líða betur undanfarnar vik-
ur. Sunnudagskvöldið síðasta var
yndislegt fyrir okkur öll sem vorum
hér heima. Missirinn er mikill, verkur
í hjartanu og sár í sálinni.
Hljóðnað er, borg, á breiðum strætum
þínum,
bláhvítur snjór við vota steina sefur,
draumsilki rakið dimma nóttin hefur
deginum fegra upp úr silfurskrínum.
Vökunnar logi er enn í augum mínum,
órói dagsins bleika spurning grefur
djúpt í mitt hjarta, er kemur seinna og
krefur
kyrrðina um svar, við lausn á gátum sínum.
(Jóhann Sigurjónsson.)
Ég votta fjölskyldu Halldórs og öll-
um vinum mína dýpstu samúð. Megið
þið finna styrk til að takast á við sorg-
ina.
Ólöf.
Nú er horfinn frá okkur góður vin-
ur og vinnufélagi, Halldór Gíslason.
Við kynntumst Dóra fyrir einu og
hálfu ári, þegar hann byrjaði að vinna
með okkur í Lálandi.
Hann var hæglátur maður og
næmur og ætíð var stutt í hlýlegt
brosið. Dóri kom ávallt fram við íbúa
af mikilli virðingu og hlýju. Hann var
sannur vinur, traustur og ábyrgur.
Það var alltaf gott að koma í Láland
þegar Dóri hafði verið þar, því allt var
svo rólegt og öll verk vel af hendi
leyst.
Hann hafði það hlutverk að fara
með þremur íbúum í sund og hlökk-
uðu þeir félagar ávallt til sundferð-
anna með Dóra, sem yfirleitt gengu út
á það að sitja og spjalla í heitu pott-
unum. Í fyrrasumar áttu íbúar góðar
stundir með Dóra í sumarbústað í
Skorradal sem seint munu gleymast.
Við vottum öllum aðstandendum
og vinum innilega samúð. Minningin
um góðan dreng lifir í hjörtum okkar.
Íbúar og starfsfólk
Lálandi 23.
Elsku frændi og vinur! Það er erfitt
að trúa því að þú sért farinn í ferðina
löngu og óbærilega sárt að kveðja þig.
Þú varst alltaf stórt númer í okkar lífi
og við dáðum þig og dýrkuðum frá
fyrstu tíð. Svo flinkur í öllu, teiknaðir
svo vel, duglegur í fótbolta, fékkst svo
góðar einkunnir og það sem mest var
um vert – varst svo gegnumgóður.
Þegar við vorum lítil og komum í
bæinn, hvort sem var frá Akranesi,
Hornafirði eða Svíþjóð áttum við vís-
an samastað heima hjá þér og þú
sýndir okkur villingunum óendanlegt
umburðarlyndi og örlæti. Alltaf tilbú-
inn að leika við okkur, lána okkur lit-
ina þína sem voru þér þó dýrmætir og
gefa okkur af dótinu þínu. Þegar þú
komst í heimsókn til okkar til Svíþjóð-
ar þá öfunduðu krakkarnir þar okkur
af þessum fallega frænda okkar og við
vorum ekkert smá montin af þér. Á
seinni árum höfum við líka átt margar
góðar stundir með þér, til dæmis í
spilamennsku hjá ömmu og afa að
ógleymdum Trivial Pursuit keppnun-
um. Þar var nú gott að vera með þér í
liði því þú varst svo vel lesinn og vissir
alla skapaða hluti. Nú er stórt skarð
höggvið í frændgarðinn þegar þú ert
á braut og við sitjum eftir með hug-
ann fullan af minningum um þig. Fal-
legum minningum og hlýjum. Þú
gafst svo mikið af þér þótt þér liði
ekki alltaf nógu vel sjálfum og við
þökkum þér fyrir allar samveru-
stundirnar, skilninginn og hvatning-
arorðin. Þótt við söknum þín sárt er
missirinn mestur hjá mömmu þinni
og pabba, Fjalari og Önnu Betu,
ömmu og afa. Guð blessi þau og styrki
í sorginni og veiti þér ljós og frið á
þínum nýju leiðum.
Þín frændsystkini,
Guðrún Beta, Gunnar Steinn og
Fjalarr Páll Mánabörn.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.