Alþýðublaðið - 24.03.1922, Blaðsíða 2

J
s
málinu. hann sektaðan fyrir óþsrfa
málsýfingu og dæmdan til að
greiða sér alLn málskostnað að
skaðlausu.
Kröfur sínar i málinu rökstyður
stefndur með því, að þar sem ís
land&banki sé önnur aðalpeninga
stofnun iandsins, er hafi seðiaút
gáfurétt og ávaxti inntánsfé lands
manna, þá séu fjármálaráðstafanir
bankastjórnarinnar og umræður
um þær þjóðmái. Sé það réttur
og skylda ekki sfzt blaðamanna
/ að vera þar á verði og vfta það
sem aðfinsluvert þyki Sé eitlhvað
ranghermt i greinum blaðanna um
þéssi mál, taki þau leiðiéttingar
á þvi, en þess hafi stefnandi ekki
farið á leit við »Alþýðublaðið*
heldur höfðað 5 mál gegn rit-
stjóranum.
Þá hefir stefndur og bent á
það, að önnur blöð hafi fundið
að aðgerðum stefnanda og hafi
blaðagreinar veikt traust tslands
banka og bakað honum fjárhags
Iegt tjón, þá eigi fleiri sök á því
en stefndur einn.
Ummælin i fyrirsögn hinnar
umstefndu greinar og undir fyrir
sögninni vill stefndur réttlæta með
þvi, að blaðamenn noti oít éggj
andi og ginnandi yflrskriftir yflr
greinum sínum til að fá sem
flesta til að lesa þær. Það sé ekki
létt áð ummælunum 'um ráðþrot
og að flotið sé sofandi að feigð
arósi sé beint til stefnanda heldur
sé þeim beint til landsstjórnarinn
ar. 1 undirfyrirsögninni sé aðeins
varpað fram þeirri spurningu hvorfc
Islandsbanki sé að fara á höfuðið
og ti! þess hafi verið ástæða þar
sem bankinn hafi stórtapað á út-
lánum, sérstaklega tll .Piskihrings-
ins" og sé því hin átalda i roáls
grein sannleikanum samkvæm ó-
saknæm. Loks telur stefndur það
fjarstæðu, að greinar sfnar hafi»
skaðað bankann erlendis og að sú
ráðstöfun bankastjórnarinnár, er
hún lét hætta að leysa inn scðla
bankaas erlendis, réttlæti ummæl-
in í hinni sfðustu af hinum átöldu
klausum. (Frh.)
Sjúkragamlag Reykjarfkar.
Skoðunarlæknir próf. Sæm. Bjara-
héðinsson, Laugaveg II, kl. 9—3
8. h.; gjaldkeri ísleifur skólastjóri
Jónsson, Bergstaðastræti 3, sam-
lagstimi kl. 6—t e. h.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Hvað sl í skjölunum?
Eg sagði frá þvi í gær hér i
blaðinu, að forsætisráðherra Sig
Eggerz helði beðið konu mína
um að finna sig séinna í vikunni,
viðvikjandi máli drengsins Fried
mann.
Á laugardaginn fór hún svo að
hitta hann. Sagði hann þa að fyr
verándi stjórn hefði útkljáð málið
en spurði hvort hún vildi ekki
sjá skjöl málsins. Leitaði hann þá
á skrifborði sfnu, en sagði síðan
að hann væri ekki búin að fá
þau, þau væru enn hjá skrifstofu
stjóra, en tilnefndi hvenær húa
gæti komið aftur og skoðað þau.
Kónan mfn vildi heldur að eg
færi og sæi þau og ætlaði eg að
hitta Sigurð Eggeiz í þinginu, en
hitti hann fyrir utan þinghúsið.
Var það þá aftalað að eg kæmi
til hans mánudag, og sæi skjölin.
' Á tilteknum tima á mánudag
kom eg til þess að sjá skjölin.
Sagði Sfgurður Eggerz mér þá
að Jón Magnússon hefði .eftir
ráði læknanna" neitað því að
drengurinn fengi að kotna aftur,
af Því að veikin kynni að taka
sig upp afturl Sagði hann að nú-
verandi stjórn væri ekki búin að
taka neina afstöðu I þessu máli,
en að hún mundi ekki geta leyft
að drengurinn kæmi meðan að
Guðm. Hannesson réði frá því,
að þáð yrði gertl Þó viitist hann
ekki vera frá því, að það væri
reynandi að lí vottorð útlendra
sérfróðra lækna um að drengurinn
smitaði ekki, og svo mætti yfir
vega hvers orð bæri að meta
meira.
Eg bað nú um að fá að sjá
skjölin viðvikjandi þessu, því til
þess var eg kominn upp f stjórn-
arráð. En mér til mikillar undrun-
ar þá neitaði hann mér um að
sýna mér þau. I viðræðunni kom
f Ijós að hann hafði ekki sjálfur
verið búinn að sjá skjölin á laug
ardaginn þcgar hann bauð konu
minni, og seinna mér, að koma
að sjá þau. Að hann ékki vildi
sýna mér þau nú, eftir að hann
hafði Iesið þau gat ekki verið af
öðru en þvf, að f þeim væri eitt-
hvað sem kæmi iila upp um Jón
Magnússon, sennilega eitt eða
fleiri atriði sem sýndu varmenzku
hans þessa .hægláta góðmennis*,.
I máli rússneska drengsins
Hélt Sigurður Eggers þvf nú
fram, að mér væri nóg að vita
þann úrskurð, sem Jón Magnús-
son hefði gefið, en mér væru
skjölin óviðkoaaandi. Eg hélt þvf
aftur á móti fram, sem bersýni-
legt er hvetjum manni að rétt er,
að þeim sem dæmdur er, er ekki
nóg að vita hvaða dómur sé kveð-
inn upp yfir honuro, bann verður
að fá að vita ailar ástæður, og
gildir sama hvort um dóm eða
úrskurð er að ræða. Loksins iét
S. É. tilleiðást að iesa fyrir mér
eftirrit af bréfi þvf er Jón Magn-
ússon hifði skrifað Sveini Björns-
syni. Bið eg þá um að mega fá
eftirrit af bréfinu, en þvf var
neitað. Þá bað eg um að mega
iita f bréfið, tii þess að sjá hvort
það væri ekki rétt hermt hjá tr ér,
að orðið »þar sem dregurinn verði
aibata eftir 2—3 vikur* stæðu
þar, en þau orð hafði eg hripað
niður á biað hjá mér, en hann
neitaði mér einnig um það Þá
bað eg að fá að vita hvecær
bréfið væri dagsett og fékk að
vita að það væri dags. aI/s, en
mundi eiga að vera ai/*
Ianihaid þessa bréfsjóns Mign
ússonar tii Sveins Bjcrnssonar
var eitthvað á þessa leið:
Þér skrifið áð Chr. Christensett
ritstjóri, f umboði Ólafs Friðnks-
sonar geri fyrirspurn um það,
hvort rússneski drengurinn N ithan
Friedmann sem verði aibata eftir
tvær tii þrjár vikur íái að koma
aftur til tslands, og hann þurfi að
fá að vita það, þar eð dómsmála-
ráðherrana danski vilji ekki veita
honum dvalarleyfi í Danmörku
fyr en hann heyri hvort hanc
fái að koma aftur til íslands.
Þar eð það er skoðun íslenskra
lækna að veikin geti teklð sig
upp aítur, verður ekki hægt að
leyfa drengnum að koma tii ís
lands aftur.
Eitthvað á þeisa leið var bréfið.
Eg bað um að fá að sjá bréfið
frá Sveini Björnssyni, sem þetta
bréf var svar upp á, en við það
var ekki komandi. Sagði Sigurður
ioks að það væri „confidielt" at-
riði (trúnaðarmái) f þvf og þess
vegna gæti hann ekki sýnt mér
það. Hvað það trúnaðarmál er,
má vita fyrirfram. Það er eitthvað
um það, hvað Sveinn hefir, eftir