Vísir - 28.06.1980, Blaðsíða 20

VÍSIR
Laugardagur 28. júnl 1980.
hœ krctkkar!
20
Umajdn: Anna
Brynjúlfsdóttir
Skrýtlur
Gott meöal.
Gestur: Hvaða meðal er í
þessari flösku?
Lyfsali: Það er meðal,
sem hefir bjargað lífi
margra manna.
Gestur: Hvernig þá?
Lyfsali: Það er þetta,
sem við sendum sjúkling-
unum, þegar við getum
ekki lesið lyfseðla lækn-
anna.
I dómsalnum.
Dómari: Nú ætla ég að
lesa upp nöfn allra
þeirra, sem vitni eiga að
bera í þessu máli. Þeir,
sem hér eru staddir, segi
já, en hinir, sem ekki
hafa komið, segi nei.
Tveir vegir.
Bína: Hann Bjössi bróðir
minn segistætla að ganga
menntaveginn, þegar
hann verður stór. En
hvaða veg á ég að ganga?
Pabbinn: Ég veit það
ekki. Hvað vilt þú?
Bína: Ég held ég vilji
helst ganga — Laugaveg-
inn.
Uppfinning.
A. : Ég hefi heyrt, að þú
hafir fundið upp hring-
ingaráhald til þess að
koma upp um þjófa. Viltu
lofa mér að líta á það?
B. : Nei, það get ég ekki —
því var stolið frá mér í
nótt.
I búðinni.
Kaupandi: Það var ekki
rétt, sem þér gáfuð mér
til baka áðan.
Kaupmaður: Það áttuð
þér að segja strax. Nú er
orðið of seint að leiðrétta
það.
Kaupandi: Það var
ágætt, því að ég fékk 1000
krónum of mikið.
I sveitinni.
Borgarbarn, ( sem aldrei
hafði séð kú, er á ferð
með pabba sínum uppi \
sveit): Hvaða dýr er
þetta, pabbi? (Bendir á
kú).
Pabbi: Þetta dýr heitir nú
kýr.
Barnið: Og hvað hefir
hún á höfðinu?
Pabbi: Það eru horn, sem
vaxa út úr því.
Barnið (heyrir kúna
baula): Heyrðu nú,
pabbi, kýrin er farin að
blása í hornin.
Imba litla (við móður
sína): Af hverju léstu
mig heita Ingibjörgu og
hana systur mína Þor-
björgu? Viltu ekki eiga
annað ein eintómar
Bjargir, mamma mín?
Mamma: Nei, ég vil
ekki annað. Manstu eftir
nokkrum fleiri þess kon-
ar nöfnum, sem ég get
notað, ef ég eignast f leiri
dætur?
Imba (hugsar sig um):
Næsta stúlka getur heitið
Sigurbjörg, svo Guð-
björg, Ástbjörg, Finn-
björg og — og — Fingur-
björg.
Mamma: Nei, hættu
1 nú, góða mín.
Krakkar I leikskóla. (Mynd Anna).
Dísa I leikskólanum
— saga eftir Ingibjörgu, 10 ára
Dísa var alltaf í pössun
hjá konu, sem heitir Olöf.
Hún var ein með barnið.
Dísu leiddist hjá henni.
Mamma Dísu og pabbi
vorualltaf aðvinna. Dísa
var bara 4 ára gömul og
átti afmæli í desember.
Mamma hennar Dísu
kom heim úr vinnunni kl.
15.30 og pabbi hennar
kom kl. 16.20.
Dísu leiddist svo mikið,
að hún var næstum því
farin að háskæla.
Eitt kvöldið, þegar
mamma var inni í stofu
að lesa undir próf, þá
kom Dísa inn i stofu og
sagði: „Mamma, mér
leiðist hjá ölöfu." Mig
langar með þér eða
pabba."'
,,Ha leiðist þér hjá
Ólöfu? Það var skrýtið.
Hvar viltu þá vera, Dísa
mín?"
„Hjá Helgu".
„Nei, mamma hennar
er að vinna eins og ég.
Jæja, farðu upp í rúm að
sofa. Góða nótt."
Næsta dag, þegar pabbi
var að lesa blaðið, þá sá
hann eitthvað. Hann
kallará mömmu og Dísu.
Þær hrukku við og komu.
„Hvað gengur á?"
„Hér stendur að það sé
laust leikskólapláss. Dísa
mín, viltu fara á leik-
skóla?"
„Jú, á daginn."
„Hann byrjar eftir
viku."
„Gaman, gaman að
leika sér saman. Eftir
viku, eftir viku" endurtók
Dísa alltaf.
Nú var liðin vika og
Disa átti að fara í leik-
skólann. Mamma fór með
hana. Dísa var feimin.
En svo kom stelpa til
hennar og sagði: „Viltu
leika við mig.?„Já",
sagði Dísa. Þær urðu
bestu vinkonur. Svo kom
mamma að sækja Disu.
„Bless", sagði Dísa við
konuna.
Þegar Dísa kom heim,
sagði hún mömmu, að
hún væri búin að eignast
vinkonu, sem héti Ásta.
Hún var líka 4 ára gömul.
Svo fór Dísa að borða.
Hún talaði mikið um það,
sem gerðist í
leikskólanum. Pabbi og
mamma hlustuðu á.
„Jæja, borðaðu matinn
þinn, sagði pabbi.
„Já, já, ég skal borða
matinn og tala á eftir",
sagði Dísa. Svo f ór hún að
sofa. Góða nótt.
Næsta dag átti Dísa að
fara í leikskólann. Hún
borðaði morgunmatinn
sinn. Svo fór hún í leik-
skólann. Þar hitti hún
Ástu, sem var að bíða
eftir henni í glugganum á
leikskólanum.
Dísa og Ásta fóru að
róla sér og renna, moka,
vega og margt, margt
fleira. Og svo kom
rigning. Þær fóru inn í
hús til hinna krakkanna,
sem voru að leika sér í
búðarleik. Dísa og Ásta
ætluðu líka að vera með í
búðarleiknum. Aðal-
heiður og Dísa voru
búðarkonur og allir hinir
komu að kaupa.
Konurnar, sem voru að
passa krakkana voru að
búa til matinn handa
krökkunum að borða á
eftir. Það átti að vera
súpa og brauð í matinn.
Krakkarnir voru enn í
búðarleik. Nú var súpu-
pakkinn tómur og
krakkarnir fengu hann í
búðina.Það var mikið af
vörum í búðinni.
Nú var kallað á
krakkana. Þau áttu að
koma að borða heita
súpu. Ollum krökkunum
finnst hún mjög góð.
Seinna um daginn fóru
allir krakkarnir heim til
sín
Ingibjörg Þorsteinsdóttir,
10 ára,
Lundarbrekku 6.
Maria
og
Jósep
Þessa mynd gerði
Guðrún M., sem var i
sjö ára bekk i Kópa-
vogsskóla sl. vetur.