Morgunblaðið - 11.05.2002, Blaðsíða 60
MINNINGAR
60 LAUGARDAGUR 11. MAÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku Hjördís mín, ég sakna þín
svo rosalega mikið. Það eru ekki til
nógu sterk orð til þess að lýsa því
hversu sárt ég sakna þín og hversu
stórt gat hefur myndast í líf mitt
eftir að þú fórst. Ég get ekki trúað
þessu, ég er alltaf að bíða eftir að
þú komir hlaupandi til mín, faðmir
mig og segir mér frá bókinni sem
þú varst að klára. Þú varst svo mik-
ill lestrarhestur, varst búin að lesa
margfalt fleiri bækur en ég, þótt ég
væri helmingi eldri en þú. Við átt-
um eftir að gera svo rosalega
margt og mikið saman en það verð-
ur að bíða þar til við hittumst aftur.
Ég hef alla tíð verið stoltur af þér
alveg síðan ég kom upp á sjúkrahús
klukkustund eftir að þú fæddist.
Ég var búinn að eignast yndislega
og fallega litla systur.
Þegar þú byrjaðir í körfubolta
gerðirðu mig rosalega stoltan og
ánægðan, við áttum sameiginlegt
áhugamál. Þú hafðir svo mikið
keppnisskap, þótt þú hafir verið
yngst og lágvaxin þá gafstu aldrei
eftir. Þú varst lítill barráttujaxl
sem gafst aldrei upp.
Það var alltaf svo gaman þegar
þú komst í heimsókn. Manstu þeg-
ar ég og Rakel vorum búin að lofa
að fara með þig á Legally Blond og
við fórum í vitlaust bíó. Þú varst
pínusár en þegar við tókum spólu í
staðinn og keyptum fullt af nammi
og gosi lagaðist allt saman og þá
fannst þér gaman.
Mér fannst alltaf svo gaman þeg-
ar þú varst búin að vera í heim-
sókn, þú skildir alltaf eftir mynd
eða einhver skilaboð á tölvuborðinu
mínu. Þegar þú varst síðast í heim-
sókn þá lá miði á borðinu, ,,mér
þykir vænt um þig, Óli“, og skrif-
aðir undir Hjördís.
Ég hlakkaði svo til þegar þú ætl-
aðir að koma og fara á Hard Rock
og fá þér að borða á 10 ára afmæl-
isdaginn þinn. Þá væri ég búinn í
prófum og við hefðum gert eitthvað
skemmtilegt saman eins og alltaf.
Mér þykir líka vænt um þig,
Hjördís mín, og ég á eftir að geyma
allar góðu minningarnar um þig
dýpst í hjarta mínu. Ég sakna þín
rosalega sárt en ég veit að þú ert í
góðum höndum og reyni ég að
hugga mig við það. Svandísi og
Narfa þykir rosalega vænt um þig
og sakna þín voða sárt. Megi engl-
arnir vaka yfir þér, ástin mín.
Þinn bróðir,
Ólafur Hrafn.
Hjördís Lára, vinkona, nemandi
og bekkjarsystir okkar, er dáin.
Við getum bara ekki trúað því.
Elsku Hjördís okkar, það var
erfiður dagur í skólanum á mánu-
daginn var. Stóllinn þinn var auður
og á borðinu þínu var mynd af þér,
kerti og englapóstkassi. Okkur líð-
ur eins og þú hafir bara skroppið í
frí og komir bráðum aftur til okkar,
en raunveruleikinn er sá að við
fáum þig ekki aftur til okkar, þú ert
farin að eilífu á annan stað. Von-
HJÖRDÍS LÁRA
HJARTARDÓTTIR
✝ Hjördís LáraHjartardóttir
fæddist á Patreksfirði
15. maí 1992. Hún lést
af slysförum á heimili
sínu 3. maí síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar eru Hjörtur Sig-
urðarson, f. 7.7. 1956,
og Sigríður Ólafs-
dóttir, f. 14.9. 1964.
Systkini Hjördísar
eru Ólafur Hrafn, f.
15.3. 1982, Svandís
Helga, f. 10.11. 1995,
og Narfi, f. 8.10. 1997.
Föðurforeldrar eru
Sigurður Sigurðarson og Ingveld-
ur Ásta Hjartardóttir. Móðurfor-
eldrar eru Ólafur Þórður Ágústs-
son og Hrafnhildur Ásbjörnsdóttir.
Hjördís Lára var nemandi í Grunn-
skólanum á Patreksfirði.
Útför Hjördísar verður gerð frá
Patreksfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
andi er sá staður jafn
fallegur og skemmti-
legur og Kirsuberja-
dalurinn í Nangijala.
Við eigum svo
margar góðar minn-
ingar um þig Hjördís
og þú varst alltaf svo
kát og skemmtileg. Þú
hafðir líka svo fjörugt
ímyndunarafl, það var
alltaf svo auðvelt hjá
þér að finna upp á
einhverju skemmti-
legu að gera. Við
söknum þín og mun-
um aldrei gleyma þér,
Hjördís okkar.
Sofðu lengi, sofðu rótt.
Seint mun best að vakna.
Mæðan kenna mun þér fljótt
meðan hallar degi skjótt,
að mennirnir elska, missa, gráta og
sakna.
Ástarkveðja,
þínir bekkjarfélagar:
Alfreð, Ágústa, Björg, Davíð,
Eyjólfur, Guðmundur, Guð-
rún, Halldór, Hildur, Jórunn,
Pálmi, Rannveig, Rut, Saga,
Sara, Ylfa og kennarinn þinn
Rakel Fjeldsted.
Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska. Þessi orð eiga svo sannar-
lega vel við núna því að elskuleg
frænka okkar er dáin svo skyndi-
lega aðeins 9 ára gömul. Á svona
stundum streyma minningarnar
endalaust í hugann, og við systurn-
ar erum svo heppnar að eiga alveg
helling af yndislegum minningum
sem þú gafst okkur. Það var okkur
alltaf mikið tilhlökkunarefni að
komast á Patró til ykkar systkin-
anna, ömmu, afa og Frosta, því þar
var alltaf líf og fjör og ýmislegt
brallað. Þar sem við erum eiginlega
öll jafngömul höfðu allir alltaf ein-
hvern. Þú varst svo fjörmikil að það
var alltaf mikið um að vera þegar
við vorum öll saman, þú leiddir alla
með þér í allskyns leiðangra um
bæinn, upp í fjall eða út í skúr til
afa. Við munum líka vel allar góðu
stundirnar í vetur þegar þú komst í
bæinn með Herði til að keppa í
körfubolta, alveg eins og stóri
bróðir þinn hann Óli Hrafn. Þó að
þú hafir verið yngst í liðinu þá
varstu samt best, það sannar best
hvað þú varst alltaf mikill fjörkálf-
ur.
Elsku Hjördís okkar, engin orð
geta nokkurntíma lýst því hversu
sárt við söknum þín, stórt skarð
hefur verið höggvið í frændsystk-
inahópinn litla, en við viljum þakka
þér fyrir þann yndislega tíma sem
við áttum með þér allar þrjár og
eftir hjá okkur sitja allar góðu
stundirnar í huganum. Við biðjum
þig, góði guð, að passa vel hana
Hjördísi okkar. Minningin um þig
mun ávallt vera í hjarta okkar,
elsku Hjördís Lára.
Elsku Hjörtur, Sigga, Óli Hrafn,
Svandís Helga, Narfi, amma, afi og
þið öll hin, okkar innilegustu ástar-
og samúðarkveðjur.
Inga Ásta, Sigurrós,
og Agnes Freyja.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði þín.
(Kahil Gibran.)
Elsku litla Hjördís mín, ég veit
að þú ert nú hjá Guði og englum
hans. Þó svo að ég sjái þig ekki né
heyri í þér veit ég að þú ert að
fylgjast með okkur öllum hérna
niðri. Þú varst og munt alltaf vera
littla krúttið mitt sem gafst mér
svo innilegt og gott faðmlag í hvert
skipti er við hittumst. Öll þessi
skipti sá ég aldrei annað en sól-
skinsbros og gleði í andliti þínu.
Það þurfti ekki mikið til að
gleðja þig, snúllan mín, eins og
þegar ég, Óli stóri bróðir, þú og
Svandís fórum á frumsýninguna á
Harry Potter. Manstu hvað það var
gaman! Og þegar við komum heim
gastu þulið upp í smáatriðum
myndina fyrir foreldrum þínum.
Ég lofa að klára að lesa allar Pott-
er-bækurnar og segja þér frá þeim,
músin mín.
Ég vildi aðeins segja þér að þú
veittir mér mikla gleði og ég er
þakklát Guði fyrir að hafa kynnst
svona yndislegri stelpu. Megi góð-
ur guð styrkja fjölskyldu Hjördísar
í sorg sinni, missir hennar er mikill.
Rakel McMahon.
Ég veit um lind sem ljóðar
svo ljúft að raunir sofna
um lyf sem læknar sárin
og lætur sviðann dofna.
Um lítið blóm sem brosir
svo blítt að allir gleðjast.
Um rödd sem vekur vonir,
þá daprir vinir kveðjast.
Ég þekki gleði góða
sem græðir allt með varma
og sælu er svíkur aldrei,
en sefar alla harma.
Ég veit um stjörnu er vakir
þó vetrarmyrkur ríki,
um ást sem er á verði
þó ástir heimsins svíki.
Það allt sem ég hef talið
er eitt og sama: barnið,
sú guðsmynd björt er gæfan
og græðir jafnvel hjarnið.
Á meðan lífið lifir
það ljós mun aldrei deyja.
Og mannsins björg og blessun
er barnsins stjörnu að eygja.
(Hulda.)
Með þessu fallega ljóði viljum við
kveðja nemanda okkar, Hjördísi
Láru.
Hjördís var nemandi í 4. bekk í
Patreksskóla, rétt að hefja skóla-
göngu sína og átti allt lífið fram-
undan.
Sjaldan er návist dauðans jafn
óvelkomin og illskiljanleg og við
dauðaslys á börnum. Þegar litlu
börnin koma inn í skólann 6 ára
gömul finnst okkur skólamönnum
það jafn sjálfsagt og lífið sjálft að
þau yfirgefi skólann 10 árum
seinna og fari út í lífið, tilbúin að
takast á við það sem þeim er ætl-
að.
Þegar barn að leik er fyrirvara-
laust kallað brott úr þessu lífi veld-
ur það líkum tilfinningum og að
eitthvert lögmál hafi verið brotið.
Hjördís var falleg og fjörmikil
stúlka sem lífið brosti við og engan
gat órað fyrir því að hún hyrfi okk-
ur svo skjótt. Hve erfitt er stund-
um að skilja tilgang lífsins. Hennar
er sárt saknað.
Við sendum aðstandendum inni-
legar samúðarkveðjur og biðjum
góðan guð að hugga þau í sorginni
og veita þeim styrk.
Fyrir hönd Patreksskóla,
Ragnhildur Einarsdóttir,
Nanna Sjöfn Pétursdóttir.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Úr furutré, sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
Í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjörn,
og sumir verða alltaf lítil börn.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð
og sameinar með töfrum loft og jörð.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt,
um varpann leikur draumsins perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson.)
Mig langar með örfáum orðum
að þakka samfylgdina með lítilli,
ljóshærðri og hýreygri stúlku. Allt
leiftraði af gleði, jákvæðni og dugn-
aði í kring um hana. Ef spurt var
um eitthvað, var svarið hjá henni
alltaf: „Já“, með þessu geislandi
brosi og leiftrandi glettnu augum –
maður gat ekki annað en smitast og
glaðst við, fundist dagurinn aðeins
betri fyrir vikið. Ótrúlegur dugn-
aður, elja og jákvæðni einkenndi
Hjördísi í allri hennar framkomu,
hvort sem var í skólanum, í hlut-
verki Maríu meyjar í jólaleikritinu,
í sunnudagaskólanum, eða að leik
við vini sína. Í litlu þorpi skiptir
hver og einn svo óendanlega miklu
máli. Höggvið hefur verið svöðusár
í lítilli byggð, það svíður og skarðið
sem þessi litla stúlka skilur eftir
sig er stórt. Allir standa sem einn,
hugga, græða og vona. Minningin
um Hjördísi verður ljósið á leiðinni
sem framundan er.
Það er með sárum söknuði sem
ég og fjölskylda mín kveðjum þessa
glaðværu stúlku, minningin um
hana er okkur dýrmæt og mun lifa í
hjarta okkar.
Okkar dýpstu samúðarkveðjur
til Siggu, Hjartar, stóra bróður og
lítilla systkina, einnig til Ingu og
Sigga, ömmu hennar og afa, svo og
til bekkjarins hennar og ættingja.
Megi algóður Guð vera með ykkur
og styrkja í ykkar mikla missi. Við
erum hjá ykkur í huganum.
Elva, Hannes,
Ragnhildur, Jónína
og Þuríður.
✝ Sigrún Bjart-marsdóttir var
fædd á Húsavík
23.desember 1941.
Hún lést 28. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Bjart-
mar Baldvinsson,
bóndi á Sandhólum á
Tjörnesi, f. 8.7. 1912,
d. 29.6. 1982, og
Guðný Ingibjörg Sig-
valdadóttir, f. 15.10
1911, d. 21.11. 1988.
Systkyni Sigrúnar
eru Sigvaldi Heiðar
Árnason, f. 4.9. 1933,
d. 10.1 1979, Baldur Aðalgeir, f.
12.2. 1940, og Margrét, f. 27.1.
1952. Sigrún giftist 31.12. 1966
Sigurjóni Ingimarssyni, frá Holts-
koti í Skagafirði, f. 23.12. 1943.
Börn þeirra eru
Guðný f. 21.2. 1965,
dóttir hennar Íris
Eva Ómarsdóttir, f.
29.4. 1984, Bjart-
mar, f. 30.9. 1966,
Guðrún, f. 7.11.
1970, unnusti henn-
ar Hlynur Jökulsson,
f. 13.9.1971, Inga
Margrét, f. 30.4.
1976, unnusti henn-
ar Ingi Freyr
Ágústsson, f. 29.5.
1975, og Dagný
Bryndís, f. 21.6.
1982, sonur hennar
Bjartmar Máni Hallgrímsson, f.
18.3. 2000.
Útför Sigrúnar verður gerð frá
Glaumbæjarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Kæra Sigrún frænka. Hve und-
arlegt það er að þurfa að kveðja þig
svo óvænt. Þú varst alltaf hress og
tilbúin til að spjalla og fræðast um
hagi okkar systranna. Ein af þeim
manneskjum sem maður bjóst allt-
af við að væru til staðar. En vegir
Guðs eru órannsakalegir.
Þegar til baka er litið er fullt af
minningum þar sem við systurnar
komum í heimsókn í Holtskot
ásamt foreldrum okkar, eða þá að
þú og fjölskylda þín komu í Sand-
hóla. Alltaf var eitthvað skemmti-
legt og eftirminnilegt brallað, s.s.
farið í fjöruferðir, sofið í tjöldum í
ýmsum veðrum o.fl. Hinsvegar
þegar við krakkarnir stækkuðum
urðu samverustundirnar því miður
færri. En undanfarin ár þegar þið
mamma hafið hist og spjallað ró-
lega um daginn og veginn hefur
verið gaman að fá að vera með í
umræðunum, því þá voru oft rifjuð
upp skemmtileg atvik úr bernsku
ykkar systkinanna.
Þetta voru góðir dagar.
Ljóshærð og litfríð
og létt undir brún,
handsmá og hýreyg
og heitir Sigrún.
(Jón Thoroddsen.)
Elsku Sigurjón, Guðný, Bjart-
mar, Guðrún, Inga Margrét, Dagný
Byndís, Íris Eva, Bjartmar Máni,
Hlynur og Ingi Freyr, megi Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Hvíl í friði, elsku frænka.
Þínar frænkur,
Guðlaug, Kolbrún,
Sigrún Heiða og Ágústa.
Kæra vinkona. Skjótt skipast
veður í lofti. Síminn hringir. Sorg-
arfregn. Sem flytur fregnina um að
þú hafir orðið bráðkvödd. Getur
þetta verið. Þú sem nokkrum dög-
um áður varst svo glöð og hress.
Hugurinn hvarflar 40 ár aftur í
tímann, þegar við þrjár leigðum all-
ar í sama húsi og allt var skemmti-
legt og áhyggjulaust. Oft áttum við
eftir að rifja upp atburði þessara
ára. Síðan skildu leiðir, en alltaf
fylgdumst við hver með annarri og
heimsóttum hver aðra nokkrum
sinnum á ári. Vinátta okkar var
alltaf jafn traust. Sérstaklega vill
önnur okkar þakka þér fyrir miklar
og góðar samverustundir undan-
farin ár. Síðasta ár fór heilsu þinni
mjög hrakandi. Sökum þessa
heilsubrests þurftir þú að hætta að
vinna. Auðséð var að ástandið var
orðið mjög alvarlegt. En þú áttir
alltaf von um bata.
Við þökkum þér fyrir trausta og
góða vináttu og hlýju sem var svo
rík í þínu fari. Við kveðjum þig með
söknuði og þessu vísubroti.
Sofðu, mín Sigrún,
og sofðu nú rótt;
guð faðir gefi
góða þér nótt!
(Jón Thoroddsen.)
Guð blessi minningu þína.
Við sendum Sigurjóni, börnum
og öðrum ástvinum samúðarkveðj-
ur og biðjum Guð að leiða þau í
gegnum sorgina.
Björg og Oddný.
SIGRÚN
BJARTMARSDÓTTIR
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, – eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá eru
ritvinnslukerfin Word og Wordperfect auðveld í úrvinnslu.
Birting minningargreina