Morgunblaðið - 11.05.2002, Blaðsíða 64

64 LAUGARDAGUR 11. MAÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 


 

 


 


  





 ! BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
NÚ Í kosningabaráttunni er mikið
talað um hnignum miðbæjarins og
hverjum það er að kenna. Ég er svo-
kölluð miðbæjarrotta
þ.e. fyrir mér er hinn
eina og sanna anda
Reykjavíkur að finna í
miðbænum. Í miðbæn-
um getum við þefað af
sögunni og menningu
fyrri alda, þar eru
byggingar frá 18.öld og
fram til okkar daga.
Það hefur ekki áður
verið svo mikil gróska í
viðhaldi og endurgerð
gamalla timburhúsa,
borgin skartar sínu
fegursta og gamli og
nýi tíminn lifa orðið í æ
meiri sátt. Kvosin sem
er elsti hluti Reykja-
víkur hefur tekið
stakkaskiptum undan-
farin ár, borgin hefur m.a. tekið upp
styrkveitingar fyrir eigendur gam-
alla timburhúsa í þeim tilgangi að
endurvekja byggingararfinn. Sjálf-
stæðisflokkurinn er hinsvegar enn
einu sinni farinn af stað með áróður
til að losna við þennan sama bygg-
ingararf. Í stjórnartíð Sjálfstæðis-
flokksins hafa sögufrægar bygging-
ar verið rifnar. Það var í borgar-
stjóratíð Davíðs Oddssonar sem
Fjalakötturinn við Aðalstræti 8 var
rifinn. Aðalstræti 8 samanstóð af
fleiri en einni byggingu sem teygðu
sig upp Bröttugötu. Upprunalega
húsið var frá aldamótunum 1800,
Walgarð Ólafsson smiður og at-
hafnamaður eignaðist húsið um 1880
og fór að byggja við það. Í Fjalakett-
inum var leikhús og bíó
ásamt einhverskonar
yfirbyggðri verslunar-
götu sem gerði húsið að
einhverri merkustu
byggingu borgarinnar.
Ég treysti R-listanum
mun betur fyrir skipu-
lagsmálum borgarinn-
ar heldur en Sjálfstæð-
isflokknum. Niðurrif á
byggingararfleiðinni
og seinagangur í
stefnumótun og skipu-
lagsmálum frá 7., 8. og
9. áratugnum lék borg-
ina grátt. Það verður
að skoða miðbæinn í
sögulegu samhengi en
jafnframt að horfa til
framtíðar. Ákvarðanir
þurfa að vera vandlega yfirvegaðar
en ekki háðar stundarfyrirbærum og
kosningabrellum.
Miðbær Reykjavíkur er engum
öðrum líkur og ég skora á ykkur les-
endur góðir að fara, næst þegar þið
ætlið að gera eitthvað skemmtilegt
með fjölskyldunni, og kynna ykkur
miðbæinn, bakhúsin og undirgöngin
og allt það sem ekki sést ef ekið er í
bíl.
DÓRA HANSEN,
Drápuhlíð 11, Reykjavík.
Miðbærinn
Frá Dóru Hansen:
Séð upp Bröttugötu,
Fjalakötturinn var á
hægri hönd.
ÞAÐ linnir ekki þeim ógnum sem af
áfengi og öðrum vímuefnum stafa.
Það eru ætíð fleiri og fleiri sem lenda í
þessu geigvænlega flóði og liggja flat-
ir fyrir Bakkusi. Drykkjuskapur
eykst með hverju ári sem líður og eft-
ir því sem lífsgæðin aukast, vex
neysla áfengra drykkja og jafnvel svo
að flestum hugsandi mönnum blöskr-
ar. Það er komið þannig að drykkjan
er komin niður í grunnskóla landsins
og íþróttahreyfingin á í vök að verj-
ast. Fleiri og fleiri sem ánetjast vímu-
efnunum sjá enga leið út úr þessu, en
svipta sig lífi og sjá ekki fram á neina
björgun. Þrátt fyrir svona augljósar
staðreyndir flýtur þjóðin að feigðar-
ósi í þessum efnum.
Það alvarlegasta er samt að þing-
menn og ráðamenn þjóðarinnar sjá
engin úrræði önnur en að auka áfeng-
isneyslu eftir megni, ryðja öllum
skorðum úr vegi til að koma fleirum í
vímu.
Ég hef alltaf talið að ísmeygileg-
asta vímuefnið sé áfengið og það
sannast með hverjum deginum sem
líður að það er staðreynd.
Þegar bannlögin voru afnumin
voru rökin þau að smygl og brugg
væri svo mikið, að nauðsyn krefðist að
fá banninu aflétt, þá myndi smyglið
og bruggið hverfa. En hefur það
gerst? Því miður ekki. Næst var grip-
ið til þess, til að minnka bölið, að setja
áfengisútsölur út um allt land, og
hver stofnun sem hafði veitingaþjón-
ustu varð að fá leyfi til vínveitinga,
annars færi allt á hausinn hjá þeim og
svona hefur þetta gengið og ástand
þessara mála alltaf versnað með
hverri tilslökun. Og enn er það til
bjargar talið af þingliði að leyfa öllur
matvörubúðum að hafa áfengi til sölu
og það er rökstutt með því sama og
áður, að sú ráðstöfun verði til að
kenna mönnum betur að umgangast
áfengið. Sem sagt alltaf að færa þetta
böl nær fólkinu. Þetta heitir á máli Al-
þingis Forvarnir. Þ.e.a.s. þeirra sem í
fararbroddi standa að þessu „þjóð-
þrifamáli“. Meira að segja er svo
komið að háværar raddir eru um að
öll fíkniefni verði gefin frjáls!! Ég
man að í uppvexti mínum voru framá-
menn íþróttamála sammála og sam-
stiga í því að áfengi og íþróttir ættu
enga samleið og í þeim anda óx hreyf-
ingin hér á landi. Heilbrigð sál í
hraustun líkama var kjörorðið þá. Nú
sér maður hvergi þetta heilræði með-
al íþrótta, því miður og alltaf fjölgar
ólánsmönnum þjóðfélagsins með auk-
inni áfengisnotkun.
Það er fyrir löngu kominn tími til
að þjóðin átti sig á þessari öfugþróun
og snúi sér að virkilegum áfengis-
vörnum, noti skólana og heimilin í
baráttunni móti þessari vá. Ef ekki nú
strax, þá má búast við holskeflu þess-
ara efna og hún getur haft það í för
með sér að siðferði og manndómur
verði þurrkuð út úr móðurmálinu, og
hvar stöndum við þá? Er ekki þjóðin
búin að færa Bakkusi nægar fórnir?
ÁRNI HELGASON,
Stykkishólmi.
Snúum þróuninni við
Frá Árna Helgasyni: