Morgunblaðið - 11.05.2002, Qupperneq 70

FÓLK Í FRÉTTUM
70 LAUGARDAGUR 11. MAÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
ÞAÐ hefur verið mikið um aðvera undanfarið á Lauga-vegi 11 – verið er að opna
veitingastaðinn Ítalíu að nýju eftir
gagngera endurnýjun, en staðurinn
brann 4. febrúar sl.
Þegar inn er komið er ekki að sjá
miklar breytingar á fyrirkomulagi
eða híbýlaskrauti enda var að sögn
Tino Nardini, sem er einn þrigga
eigenda Ítalíu, haft að leiðarljósi að
gera staðinn sem líkastan því sem
hann var fyrir brunann.
„Það þurfti að fjarlægja allt eftir
brunann því það sem ekki brann
skemmdist af reyk,“ sagði Tino.
Ítalía er með starfsemi sína á
fyrstu og annarri hæð hússins og er
þar nú allt komið í glæsilegt horf.
„Fyrir lágu gamlar teikningar af
staðnum sem hægt var að vinna eft-
ir við endurnýjunina – og nú er Ítalía
orðin sem ný.
Hægt var að kaupa á meðan á við-
gerðum stóð allt skraut frá Fen-
eyjum og víðar á Ítalíu, m.a. grímur
og brúður. Ég er sjálfur frá Fen-
eyjum og fékk kunningja minn þar
til þessa að annast kaupin og senda
gripina hingað.“
Tino var alinn upp í Feneyjum til
tíu ára aldurs, þá hóf faðir hans veit-
ingarekstur á Lignano. Á þeirri
frægu sólarströnd kynntist Tino
konu sinni, Ragnhildi Valsdóttur,
sem starfaði þar fyrir Ingólf Guð-
brandsson. Þau Tino og Ragnhildur
hófu sambúð 1978 og ráku um nokk-
urt skeið veitingastað á Lignano sem
Íslendingar sóttu mikið.
„Þar gátu þeir fengið pylsur með
steiktum lauk og hamborgara að ís-
lenskum sið og það var mikið að
gera hjá okkur, ekki síst á sumrin,“
segir Tino.
Hann kom hingað fyrst 1979 og
fannst Ísland vera hrein paradís –
allt svo ómengað – og ekkert stress.
Þessi skoðun breyttist þó nokkuð
fljótlega eftir að þau hjón fluttu til
Íslands 1985, „síðan hefur svo mikið
verið byggt og margt hefur breyst,“
segir Tino.
Hann fór að reka veitingastaðinn
Ítalíu ásamt Fabio Patrizi og Salv-
atore Torrini. „Ég er sem sagt frá
Feneyjum, Salvatore frá Napólí og
Fabio frá Rómaborg. Matseðilinn ber
þessa merki, við steypum öllu saman
eins og Garibaldi gerði á sínum tíma
við Ítalíu,“ segir Tino og hlær.
Ekta ítalskar kökur
Fabio var að sögn Tino afkasta-
mikill bakari í Róm og á næstunni
geta gestir Ítalíu fengið, auk brauð-
anna hans Fabios, ekta ítalskar kök-
ur sem þeir félagar flytja hingað inn
frá sínu sólríka heimalandi.
Um leið og blaðamaður kveður og
fer litast hann um á hinum nýend-
urgerða veitingastað og það er ekki
ofsögum sagt að þar ráði ítalskur
smekkur ríkjum, þar eru freskur á
veggjum sem einnig eru skreyttir
blómamynstri, feneyskum grímum
og fleiri góðum gripum. Nýr og
glæsilegur pitsuofn er á staðnum og
eldhúsið úr glampandi stáli – og ís-
vagninn er á sínum stað við útidyrn-
ar, sá gamli brann en hinn nýi er
smíðaður með hann að fyrirmynd.
Fyrir utan er svo gosbrunnur við
dyrnar. Þess má geta að allt að 50
gestir geta nú setið að snæðingi í
einu á Ítalíu ef leyfi til þess fæst.
Þeir sem unna ítölskum mat geta
nú farið að gleðja bragðlaukana á
ný á Ítalíu á Laugavegi 11.
Morgunblaðið/Jim Smart
Séð yfir salinn á neðri hæðinni. F.v. Luciano og Tino.
Ítalía orðin sem ný
Verið er að opna veit-
ingastaðinn Ítalíu á
Laugavegi 11 á ný eftir
endurnýjun í kjölfar
bruna í vetur. Guðrún
Guðlaugsdóttir skoðaði
hinn endurnýjaða veit-
ingastað og ræddi við
Tino Nardini, einn eig-
enda hans.
UPPVAKNINGAR, blóð,skrímsli, sviti og aðgangs-kóðar að tölvukerfum. Það
gengur mikið á í myndinni Resident
Evil en hún byggir á samnefndum
tölvuleik, þar sem meginmarkmiðið
er að lifa af árás blóðþyrstra upp-
vakninga. Undanfarin ár hafa verið
gerðar nokkrar tilraunir til að laga
vinsæla tölvuleiki að kvikmyndum,
og oftar en ekki er útkoman brokk-
geng. Super Mario Brothers, Tomb-
raider og Final Fantasy eru prýði-
leg dæmi um þetta.
Með þetta í huga bjóst greinar-
höfundur ekki við miklu af Resident
Evil. En annað kom í ljós. Vissulega
eru uppvakningarnir nokk skondnir
að sjá en uppbygging myndarinnar;
spennan, klippingarnar og kvik-
myndatakan, er í framsæknara lagi
svo ekki sé meira sagt. Myndin er þá
skreytt með atriðum, sem taka
mann aftur í tímann, og eru þau afar
listræn – og sömuleiðis vel heppnuð.
Það kemur líka í ljós að leikstjór-
inn, Paul Anderson, er hugsandi
maður og sér glöggt kímnina sem
fylgt getur kvikmyndagerð. Auk
þess er hann með báða fætur kirfi-
lega á jörðinni og sýnilega með heil-
brigðan og góðan metnað fyrir starfi
sínu.
Ferill Pauls Andersons III er
nefnilega um margt merkilegur, þó
stuttur sé. Fyrsta myndin hans er
hin kröftuga Shopping frá 1994 en
árið eftir gerði hann Mortal
Kombat, og því ekki óvanur miðla-
yfirfærslum eins og hann fæst við í
Resident Evil. Næstu tvær myndir
eru þá nokkuð athyglisverðar, hver
á sinn hátt. Event Horizon frá 1997
er vísindaskáldsöguhryllir, uppfull-
ur af miklum spennu- og viðbjóðsæf-
ingum og árið eftir kom hin ótrúlega
Soldier; mynd sem erfitt er að átta
sig á – er hún helbert og heiðarleg
grín eða helber heimska? Í ljósi þess
hver leikstýrir hallast maður að hinu
fyrrnefnda. Hvað sem öllu þessu líð-
ur er það klárt að Paul Anderson
forðast í hvívetna margtroðna stíga.
Minna er meira
Anderson er staddur í L.A. þegar
ég heyri í honum og hann er meira
en til í spjallið, þótt stírurnar séu
enn á sínum stað.
„Okkur langaði ekki til að gera
hryllingsmynd af gamla skólanum,“
segir Anderson, er ég spyr hann út í
„listrænu fortíðaratriðin“.
„Ég er mjög ánægður með þessi
atriði sem þú talar um. Mér finnst
þau ofursvöl og við eyddum miklum
tíma í þau, nostruðum við þau til
hægri og vinstri.“
Að hve miklu leyti byggir þú
myndina á upprunalega leiknum?
„Hugmyndin var sú að myndin
væri einhvers konar forveri leikj-
anna. Nú eru fimm leikir á mark-
aðinum sem eiga sér stóran aðdá-
endahóp – mig þar á meðal. Í
leikjunum er fullt af atriðum sem
eru óútskýrð og í myndinni er leitast
við að útskýra forsöguna. Kosturinn
er líka sá að ég þarf ekki að styðjast
við persónur úr leiknum en það hefði
njörvað mig dálítið niður.“
Fylgir því ekki álag að gera kvik-
mynd um eitthvað sem þegar er orð-
ið rótgróið á öðrum vettvangi?
„Jú, pressan er mjög mikil. Það er
t.d. búið að fylgjast grannt með okk-
ur á hinum og þessum vefsíðum sem
tileinkaðar eru leikjunum. Menn
hafa verið að velta því fyrir sér
hvernig við munum klúðra þessu!
En við höfum prófað myndina á ein-
örðum aðdáendum og það hefur
glatt mig ósegjanlega að viðbrögðin
hafa verið mjög jákvæð.“
En hvað finnst þér almennt um
myndir, sem soðnar eru upp úr vin-
sælum tölvuleikjum?
„Ja … tökum til dæmis Super
Mario Brothers. Það var ljóst að það
yrði erfitt að gera mynd upp úr þeim
leik þar sem að upprunalegi leikur-
inn hafði ekki upp á það mikið að
bjóða; þá út frá persónum, sögu
o.s.frv. Það var nægt rými til að
klúðra og það tókst aðstandendum
myndarinnar svo sannarlega. Í dag
eru leikirnir hins vegar orðnir mun
raunverulegri og það mætti segja að
þeir lagi sig betur að kvikmynda-
forminu. En það er alltaf hægt að
klúðra – eins og raunin varð t.d. með
Final Fantasy. Og mesta hættan er
sú að ef þú nærð ekki til hinna hörðu
aðdáenda þá ert þú búinn að vera.
Því þeir ganga frá þér um leið og
breiða álit sitt út á meðal fólksins.
Og þetta er auk þess fólkið sem
mætir í tonnavís á frumsýningarnar
– og það hefur mikið að segja um að-
sóknina í framhaldinu.“
Reynið þið að forðast tölvutækni
eins og þið getið þegar þið reynið að
gera tölvuleik raunverulegan? Öfugt
þá við „hefðbundnar“ myndir þar
sem tölvutæknin er nýtt til að gera
hluti raunverulegri?
„Humm … já … tölvubrellur eiga
það til að líta hálfafkáralega út sann-
ast sagna. Í Resident Evil reyndum
við að forðast slíkar brellur eins og
hægt er – fela þær. Snilldin við
fyrstu Alien myndina felst t.d. í því
hversu sjaldan þú sérð skrímslið. Og
þá ertu alltaf að ímynda þér hvernig
skrímslið er – og það verður ógn-
vænlegra en ella í huganum. Í seinni
Alien-myndunum sérðu skrímslið
betur og oftar. Að mínu viti vinnur
þetta gegn hryllingnum. Þú sérð
skrímslið og hugsar „Ó, svona lítur
skrímslið þá út. Það er ekki eins og
hræðilegt og ég hélt að það væri.“
Við reyndum því að nýta okkur vink-
ilinn sem tekinn var í fyrstu Alien-
myndunum í Resident Evil.“
Þannig að kvikmyndasagan hefur
spilað þónokkra rullu í að móta
þessa mynd?
„Já, ég er t.d. mikill aðdáandi
gamalla vísindaskáldsaga. Uppruna-
legu Apaplánetumyndirnar eru t.d.
flottar og að vissu leyti er ég að leika
mér með áferðina sem er að finna í
myndum frá áttunda áratugnum í
Resident Evil. Hafa þetta svolítið
hráslagalegt og dularfullt.“
Ding! Viðtalstíminn úti og ég kveð
með kurt. Þess má að lokum geta að
Anderson vinnur nú hörðum hönd-
um að framhaldinu … haldið ykkur
því fast. Ógn og skelfing herra And-
ersons er rétt að byrja.
Hið illa og hið
margbrotna
Síðastliðinn fimmtudag var kvikmyndin
Resident Evil frumsýnd, en hún er byggð á
samnefndum og afar vinsælum tölvuleik.
Arnar Eggert Thoroddsen ræddi við leik-
stjórann Paul Anderson um þrautina sem
liggur á bakvið hina vel heppnuðu miðla-
yfirfærslu sem myndin sannarlega er.
Það er mikill dauði og djöfulgangur í Resident Evil. Hér er leikkonan
knáa Milla Jovovich við það að láta skot ríða af.
Paul Anderson er leikstjóri Resident Evil
arnart@mbl.is
Paul Anderson III, hér við tökur
á Event Horizon (’97).