Vísir - 14.07.1980, Blaðsíða 22

VlSIR
Mánudagur 14. júli 1980.
22
A aö leggja niður
Islenska knalt-
spyrnulandsilöið?
Gamall fótboltajaxl hringdi:
„Ég hef veriö að velta þvl fyrir
mér að undanförnu hvort að ekki
væri rétt, að forysta Knatt-
spymusambands Islands legði
formlega niður Islenska lands-
liðiö I knattspyrnu. Það er sama
hverjir mótherjarnir eru, liðið
verður áér alltaf til skammar og
maöur læðist með veggjum heim
til sin eftir hvern einasta leik.
Wales-bUar komu hingað og
burstuöu landann 0-4. Finnar
komu hingað með skrapliðið sitt
og islensku atvinnumennirnir
mátt þakka fyrir jafntefli 0-0. 1
þriggja landa keppninni um dag-
inn möröu lslendingarnir sigur
yfir Færeyingum 2-1 og unnu
siðan Grænlendinga óverðskuldað
4-1. Ég þori varla að hugsa til
þess hverskonar útreið þessi liö-
leysa fær á móti Norömönnum og
Svlum I næstu viku.
Nei, það er vist óhætt að taka
undir með Helga Danielssyni
þegar hann segir I VIsi að „Græn-
lendingar og Færeyingar eru
verðugir andstæðingar”. íslend-
ingar eru að minnsta kosti ekki
verðugir andstæðingar neinna
annarra þjóða á vesturhveli
jarðar”.
„Það er sama hverjir mótherjarnir eru, liöið veröur sér alltaf til
skammar”, segir bréfritari um Islenska knattspyrnulandsiiöiö.
Húmorsiaus Svarthðföi
Þormóöur Kristinsson hringdi:
„Svarthöfði hefur lengst af
verið með skemmtilegri pennum
J sem skrifa i Islensk blöö, en nú
bregður svo við, að hann er orðinn
nánast ólesandi.
Upp á siðkastiö hefur hann ekki
látið frá sér fara annaö en
húmorslausar nöldurgreinar um
„kommúnista” I verkalýðs-
hreyfingunni eða svæfandi lof-
rullur um Albert Guðmundsson.
Ef sálartetur Svarthöfða er orðið
svo þreytt, að ekki bara vitið
heldur lika húmorinn hafa hafa
yfirgefiö hann, finnst mér tlma-
bært að hann taki áer gott sumar-
leyfi og reyni að endurheimta
eitthvað af þessu aftur. Það er
ekki að vita nema langur lax-
veiöitúr yrði bæði Svarthöfða
sjálfum og lesendum hans til
blessunar”.
LIFSHÆTTULEG
SKILTI A HELLISHEIÐI
Ég fer u.þ.b. einu sinni I viku
austur yfir Hellisheiöi og til baka
— oftast á nóttunni, þegar
skyggnið er verst. Tvær akreinar
upp á heiðina eru þakkar verðar,
eða væru þaö a.m.k. ef öllum öku-
mönnum væri ljóst að hægri um-
ferð á að vera I landinu og vinstri
„Tartakóver” viil islenska stafsetningu á nöfr sovésku skáksnillinganna.
*
„KARPOF, PETROSJAN OG POLUGAEVSKIJ.

„Tartakóver” hringdi:
Stundum les ég skákþætti Vísis
mér til upplyftingar og fæ ekki
betur séö en þeir séu yfirleitt
heldur gdðir. Mig langar þó að
gera eina athugasemd við skák-
þátt sföasta föstudags.
Mér hefur virst sem þaö vefjist
mjög fyrir Jóhanni Erni Sigur-
jónssyni, höfundi þáttanna,
hvernig stafsftja á nöfn sovéskra
skákmanna. Það er reyndar út-
breiddur misskilningur að sovésk
nöfn eigi að rita á enska máta hér
á Islandi I stað þess að hljóðrita
þau. J.O.S. skrifar þannig
„Kochiev” I staðinn fyrir hrein-
lega „Kótséf”. Ég fæ heldur ekki
betur séö en að I staö: „Balasov,
Holmov, Romanishin, Petrosian,
Karpov, Polugayevsky og
Tseskovsky” eigi að koma:
„Balasjof, Holmoff, Rómanisjin,
Petrdsjan, Karpof, Pólúgaévsklj
og Tseskovsklj”, sem jafnvel
mætti skrifa „Téskovsklj.”
Og fyrst ég er byrjaður: sá
maöur sem J.Ö.S. segir að heiti
„Josup” og hafi teflt á öðru boröi
fyrir sigursveit sovésku sveita-
keppninnar, er ekki til. Hann
heitir „Júsúpof” og er einn af
efnilegri skákmönnum Rússa.
akgrein þvi ætluð framúrakstri
eða hraðskreiðum bifreiðum. Þá
þyrfti maður ekki slfellt að vera
að brjóta lög með þvi að fara
fram úr hægra megin. Hinn
kosturinn er að silast á eftir
þungaflutningabllum, sem halda
sig á vinstri akgrein eða hanga I
kjölfari þeirra sem misskilja
merkingarnar og halda að aðeins
þungaflutningabllar eigi að vera
hægra megin. vonandi lærum við
Islendingar einhvern timann á
hægri akstur.
En það var nú annað, sem ég
ætlaði að fjasa út af, nefnilega
þvl, hvernig „Vegur þrengist” —
skiltiö er staðsett, þegar svo þar
að kemur að þessar tvær akreinar
verða að einni. Aldeilis er þaö
makalaust að enginn skuli enn
hafa drepið sig á þeim stað.
Skiltiö er fyrir það fyrsta allt of
nálægt þrengingunni, þannig aö
ökumaöur sem er vinstri akrein-
inni, samhliða öðrum á þeirri
hægri, sér alls ekki merkiö og
verður að fara yfir á vinstri
vegarkant til að bjarga lffi slnu,
sem hann týnir þó ef annar,
kemur á móti. 1 öðru lagi er
skiltiö allt of lltið og sést illa I
riSíkri eða dimmviðri. E.t.v. er
fólki ætlaö að stansa og gá út um
gluggann — ha?
Sífellt er talað um hve hraöur
akstur er ' hættulegur og honum
kennt um háa tlðni slysa I um-
ferðinni. Kunnáttuleysi þorra
ökumanna um meðferð akreina,
röng eða engin notkun stefnuljósa
o.fl. o.fl. hlýtur þó að hafa sitt að
segja I þeim efnum. Og þegar
ofan á bætist, að ekki viröist vera
hægt að merkja vegi með fyrir-
vara og þannig að merkingarnar
komi að gagni, þá er varla von á
góðu. Kona á ferð og flugi
Lélegt
Við erum nokkrir hér sem erum
Utiö hrifnir af tónlistarefni út-
varpsins. Það eru eilífar sym-
fónlur og ekkert annað sem
maður heyrir ef maöur opnar
fyrir útvarpið. Gott ráð til að
losna við ketti úr nágrenninu er
að setja útvarpstæki út I glugga
og kveikja á þvl. Hættan er bara
sú að gróöurinn visni af óhugnaði.
Okkur finnst það skitt að allar
„sjdræningjastöövar” sem
stofnaðareruskuliundireins vera
miöaöarút og tækin gerð upptæk.
Svo að lokum viljum viö biðja
um að I framtlöinni verði meira
um létta tónlist I útvarpinu og þvi
minna um symfónlur.
L449—9724
3510—1470
116—6385
sandkorn
Sæmundur
Guðvinsson
skrifar:
l*
Gerð al tveim
snorum”
Fyrir borgarráöi liggur nú
ný tillaga að deiliskipulagi
fyrir Grjótaþorp og er hún
samin af arkitekt og þjóð-
háttafræðingi. Timinn segir
frá þessari tillögu og I frétt
blaösins er eflaust stuðst við
orðalag hennar, en fréttin er
illskiljanleg á köflum. Hver
skilur tii dæmis eftirfarandi
kafla I fréttinni:
„Gert er ráð fyrir aö allar
götur á svæðinu verði stein-
lagðar i fullri breidd. Efni
þeirra og aðferö miðist við að
akandiumferð verðimjög hæg
og umferð gangandi veg-
farenda verði sem auðveldust
og öryggi þeirra sem mest.
Akbrautin verði mjó, gérö af
tveim sporum með opinni
rennu á milli. Sporin verða
gerð úr grófum steinum, til-
höggnum eða steinsteyptum
og rennan á miili þeirra úr
steinsteyptum einingum.”
•
Leningrad-
kvartettlnn
Og svo er það þessi frá Austur-
Berlln:
— Veist þú hvað Leningrad-
kvartettinn er?
— Nei.
— Sinfóniuhljómsveit Lenin-
grad eftir hljómleikaför til
Bandarfkjanna!
Grátlð
án gamans
t nýjasta hefti Iðnaöar-
blaðsins er i gamansömum tón
spurt hvort Daviö Scheving
Thorsteinsson sé iagstur I
dvala því ekki hafi veriö
minnst á málefni iðnaöarins á
slðum dagblaðanna i langan
tlma, eða slðan hann hafi
komið bjórnum hálfa leið i
gegnum kerfið.
Ekki hafði Iðnaðarblaðiö
fyrr verið boriö út en Morgun-
blaðið sld upp mikiu viðtali við
Davið og birti helstu atriöi
þess I fréttaformi á baksiðu.
Davlð er ómyrkur I máli að
venju og telur allt á ieiðinni
norður og niður. „Ég er oft
kallaður grátkelling þegar ég
tala I þessa veru, en við skul-
um vera þess minnug að hér
er ekkert gamanmál á ferð-
inni” segir Davið.
Aðvðrunl
Timinn greindi á dögunum
frá mikilli aukningu bana-
slysa I umferðinni. Eftir að
hafa minnt á hina miklu
ábyrgð sem hvllir á ökumönn-
um, segir I frétt biaðsins:
„ökumenn verða þvl seint
nógsamlega varaöir við að
sýna aðgæslu I umferöinni.”