Alþýðublaðið - 24.03.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Athugið. Fermingarföt saumuð fyrir 35 kr. Föt á fullorðna saumuð fyr- ir 50 kr. Margir notaðir klæðn- aðir og einnig nýir til sölu mjög ódýrt. Tekið mál og sniðið fyrir herra, dömur og börn. O. Rydelsborg-. Laufásveg 25. Sími 510. Kvöldskemtun verður haldin í Bárunni suanudaginn 26. þessa mán. kl. 8Va e. m. Til skemtunar verðujfs Söagflokkuriíin Freyja. — Nýjar gatnanvísur, Gunnþóruna Halidórsdóttir. — Söngflokkurinn Freyja. — Gamanleikur. — Daas. — Aðgöngamiðsr seldir { Bárunni sama dag frá kl. 1 og við iassganginn. — Skemtinefndin.
Leikfélag Keyk avfkur.
Ait nikkeierað ' og koparhúðað t Fáltcanum. ímyndunarveikin. Leikln í kvöld kl 8.
Á U&ugaveg 24 C er tekid á móti taui til að straua — Sama þótt tauið sé óþvegið.
Styrkur veiður veittur úr mi&ningarsjóði Sigríðar Thoroddsen, veikum, fá- tækum stúlkubömum. Umsóknir ásamt læknisvottorði sendist á Bazar Thorvaldsensfélagsins íyrir 1. apríl næstkomaodi. — Stjörnln*
Handsápur eru ódýrastar og bðztar í Kaupfélaginu. Laugav 22 og Pósthússtræti 9.
Aiþbl. er blafi sllrar alþýðu. Alþbl. kostar 1 kr. á mánuði.
K aupið Aiþýðubladið!
Ritntjóri og ábyrgöarmabur: Ólafur Friðriksson. Prentamiðjan Gutenberg.
Edgar Rice Burrougks: Tarzan^
hendina sem Tarzan hélt nm og tók henni utan nm
hann.
Kerchak dró Tarzan fast að sér og reyndi að blta
hann á barkann, en fingur Tarzans luktu um háls ap-
ans áður en tennur óvættarins gátu gert honum skaða.
Þannig streyttust þeir við um stund. Annar reyndi
að drepa með tönnunum, en hinn reyndi að kreista
svo saman barka andstæðingsins, að hann kafnaði.
Apinn var miklu sterkari, en máttur hans þvarr óð-
um, tennur Kerchaks voru komnar fast að hálsi Tarzans,
nú sukku þær á kaf — ónei, það fór titringur um tröllið,
það stirnaði upp og valt til jarðar.
Kerchak var dauður.
Tarzan dró hnlfinn sinn góða úr sárinu; hnífinn, sem
svo oft var búinn að bjarga honum frá bráðura bana.
Hann sté fætinum á háls óvinar síns, og rak upp hið
ógurlega siguröskur sitt.
Þannig varð lávarðurinn af Graystoke konungur ap*
anna.
XII. KAFLL
Tit mannsins.
Einn var sá í flokki Tarzans, sem var í vafa um vald
hans. Það var Terkoz sonur Tublat. En hann var svo
hræddur við hntfinn og örvar hins nýa konungs, að
hann lét óánægju sína að eins í ljósi með óhlýðni og
1 ýmsum yfirgangi. En Tarzan vissi, að hann beið að
eins eftir tækifæri til þess, að hrifsa völdin 1 sínar
hendur, með svikum. Hann var því ætíð á verði.
Mánuðum saman liíði flokkurinn tilbreytingarlitlu
Kfi. En vegna yfirburða og vits Tarzans hafði hann
meira að éta, en nokkurntfma áður. Flokkurinn var
því yfirleitt ánægður með nýa konunginn.
Á næturnar fór Tarzan með flokkinn til akurs svert-
ingjanna, og hélt hann vörð, meðan þeir nærðu sig.
Aldrei eyðilögðu þeir þó meira en þeir átu, eins og
var siður Manu, litlu apanna, og flestra annara apa.
Svertingjarnir voru gramir yfir skemdunum á akrin-
um, en ekki gáfust þeir þó upp við að rækta landið.
En það hefðu þeir eflaust gert, ef Tarzan hefði leyft
þegnum sínum að gereyða akurinn.
Á þessum tíma kom Tarzan oft til þorpsins á nátt-
arþeli og fékk sér nýan forða af örvum. Hann tók
bráðlega eftir matnum, sem settur var við rætur trésins,
og leið ekki á löngu unz hann hirti alt ætilegt, sem
þar var látið.
Þegar svertingjarnir sáu, að maturinn hvarf á næt-
urnar, fyltust þeir ótta og skelfingar. Því það var sitt
hvað, að bera fram mat til þess að blfðka guð eða
djöful, og að andinn kæmi beralínis inn í þorpið og
æti matinn. Slíkt og þvíllkt hafði aldrei heyrst áður,
og jók stórum á ótta þeirra við þenna ósýnilega vætL
Og þetta var ekki alt saman. Örvar hurfu hvað eftir
annað og allskonar hrekkjabrögð voru framin af ósýni-
legum höndum mitt á meðal þeirra-, það er þvl ekki
ofsögum sagt, að æfi þeirra í þessu nýa heimkynni var
orðin þeim byrgði. Enda hafði Monga ráðgast um við
helstu menn sfna, og niðurstaðan orðið sú, að réttast
væri að leita hælis lengra inn í skóginum.
Svörtu hermennirnir fóru að leita lengra og lengra
suður á við, þegar þeir voru á veiðum, til þess að huga
eftir stað til nýrrar þorpsbyggingar.
Flokkur Tarzans var nú oftar ónáðaður af þessum
flökkuraönnum. Þögn skógarins var nú rofin af nýu
. . 'H ' 'J-