Vísir - 17.07.1980, Blaðsíða 22

- og veigra sér þvi við að fara i söngnám. - rætt við Guðrúnu fl. Simonar og nemendur hennar
„Söngvarar, sem fást viö
flutning sigildrar tónlistar eru
oft mjög fordómafullir gagnvart
dægurlaga- og visnasöngvurum,
og hinir siöarnefndu sömuleiöis
gagnvart hinum fyrrnefndu.
Meölimum hvors hópsins fyrir
sig finnst tónlistin, sem hinir
fiytja, varla geta kallast tónlist,
eöa allavega vera óþolandi leiö-
inleg og litils viröi. Fordómarn-
ir hafa þó veriö á hægu undan-
haldi á siöustu árum, og ég vil
leggja mitt lóö á vogarskálina
til aö þeir hverfi meö öllu”.
Vlsir brá sér nýlega á fund i
Söngskólanum, sem Guörún A.
Simonar, söngvari, hélt meö
nokkrum nemendum á söng-
námskeiöi fyrir dægurlaga-,
visna og kórsöngvara. Guörún
efndi til námskeiösins, og veröa
þarkennd frumatriöi i söng, svo ’
sem öndun, raddbeiting og
framsögn. Fimmtán söngvarar
hafa innritast á námskeiöiö, og
veröa þeir teknir I einkatima
einu sinni til tvisvar I viku.
Námskeiöiö er þegar hafiö, og
stendur I tiu vikur. Guörún
sagöi okkur fyrst, hvernig henni
kom til hugar aö halda þetta
námskeiö.
Margar raddir fara til
spillis
„Fordómarnir, sem ég drap á
áöan, standa tónlistarlifi á Is-
landi mjög fyrir þrifum”, sagöi
Guörún. „Enda þótt ég sé ekki
aö leggja til, aö söngvari ætti aö
flytja bæöi dægurlög og sigild
lög jöfnum höndum, finnst mér
aö þaö yröi til mikilla bóta, ef
allir sýndu báöum tegundum
tónlistar viröingu, læröu aö
njóta þeirra og ynnu I samein-
ingu aö eflingu beggja. Dægur-
lagasöngvarar hafa oft leyft
röddum sinum aö fara til spillis,
vegna þess aö þeir hafa látiö
undir höfuö leggjast aö veröa
sér úti um raddþjálfun. Jafnvel
góö rödd þolir ekki áreynsluna,
sem stafar af þvi aö syngja
kunnáttulaust. Nú langar mig
aö gera bragarbót á, og miöla
ólæröum söngvurum af minni
þekkingu”.
óttast að mæta fyrirlitn-
ingu söngkennara
„Ég ákvaö aö hafa námskeiö-
iö svona stutt, til aö þaö yröi aö-
gengilegra fyrir fólk, eins og
„instant” kaffi. Hætt er viö, aö
fólk yröi of hrætt, ef ég veifaöi
þeirri staöreynd um of, aö söng-
námi lýkur raunverulega
aldrei. Tiu vikna námskeiö er þó
ágætt til aö byrja meö, og siöan
geta nemendurnir haldiö áfram
aö koma I tima upp á sitt ein-
dæmi, hafi þeir ekki misst áhug-
ann”.
Nemendurnir, sem mættir
voru á fundinn, voru allir sam-
mála Guörúnu um þetta. Þeir
sögöust margir hafa veriö aö
velta þvi fyrir sér lengi aö fá
einhverja raddþjálfun, og hug-
mynd Guörúnar um söngnám-
skeiöiö heföi oröiö til þess, aö
þeir drifu sig i nám. Aö þeirra
sögn veigra dægurlagasöngvar-
ar sér almennt viö aö sækja um
tima hjá söngkennurum, meöal
annars af ótta viö, aö kennar-
arnir muni ekki taka þá alvar-
lega, heldur koma fram viö þá
af fyrirlitningu.
Þriðja röddin í katta-
dúettinum
Samkoman I Söngskólanum
var fjörleg meö besta móti,
enda brá Guörún oft á glens viö
nýju nemendurna og naut til
þess fulltingis hundsins Pushk-
ins, sem er sænskur I aöra ætt-
ina og rússneskur I hina —
sklröur I höfuöiö á rússneska
ljóöskáldinu Alexander
Pushkin. „Honum kippir sér-
staklega i rússneska kyniö”,
sagöi Guörún. „Hann heldur
alltaf aö hann sé einn I heimin-
um. Pushkin er mjög frambæri-
legur söngvari, og hefur sér-
stakt dálæti á aö syngja þriöju
rödd I kattadúettinum”.
Söngvarar Echo og Aríu
Söngvarinn i hljómsveitinni
Ariu var meöal viöstaddra.
Hann sagöist hafa veriö farinn
aö fá áhyggjur af þvi, hve oft
hann varö hás eftir aö syngja á
samkomum um helgar. „Ég
verö ógurlega þreyttur i hálsin-
um af þvi aö syngja, og grunar
mig aö þaö sé vegna þess, aö ég
kann ekki rétta öndun og radd-
beitingu. Aldrei hefur oröiö úr
hjá mér aö leita eftir tilsögn
söngkennara. Hins vegar varö
ég stórhrifinn þegar ég sá nám-
skeiöiö auglýst, og ákvaö aö
drifa mig meö þaö sama. Mig
langar ekkert til aö veröa
óperusöngvari, en ekki vil ég
heldur missa röddina fyrir ald-
ur fram”.
„Ég held, aö dægurlaga-
söngvarar hafi yfirleitt ekki
gert sér grein fyrir þvi hingaö
til, aö þeir þurfi aö vita eitthvað
um söng, ef þeir ætla ekki aö
eyöileggja röddina á fáeinum
árum”, bætti við Jón Gústafs-
son, söngvari hljómsveitarinnar
Echo. „Nú er sú meinlokan óö-
um aö hverfa, og er þaö meöal
annars áeggjan og framtaki
Guörúnar aö þakka. Hún hefur
hjálpaö til aö brúa biliö, sem
veriö hefur milli flytjenda dæg-
urlaga annars vegar og sigildr-
ar tónlistar hins vegar”.
Jón hefur sungiö meö hljóm-
sveitum i eitt og hálft ár, fyrst
Gaulverjum, sem meöal annars
komu fram á Kjarvalsstööum,
og siöan Echo. „1 vetur byrjaöi
ég svo aö auki I skólakór M.R.,
þar sem ég fékk dálitla tilsögn,
og varö þá ljóst, hversu mikils
viröi hún er. Mér fannst röddin
styrkjast á skömmum tima, og
söngurinn veröa betri. Héðan I
frá vil ég notfæra mér þá náms-
möguleika, sem völ er á, án þess
þó aö leggja út i margra ára
klassiskt söngnám”.
,/Vil verða kórhæfur aft-
ur"
Alda Ingibergsdóttir og
Karolina Söebeck syngja báöar
meö skólakórum, önnur i Hafn-
arfiröi en hin I Garðabæ. Þær
sögöu, aö I kórunum væri ekki
veitt nein teljandi tilsögn um
öndun eöa raddbeitingu, og
þeim haföi þótt sjálfsagt aö nota
skólafriið til aö afla sér dálitiil-
ar þjálfunar á námskeiöinu.
Grétar Oddsson söng meö
kirkjukór og karlakór Bolung-
arvikur i mörg ár, en hóf söng-
feril sinn I dægurlaga hljóm-
sveit þar fyrir vestan. „Hljóm-
sveitin var uppi á þessum
„sentimental” dögum áöur en
rokkiö kom til sögunnar”, sagöi
Grétar. „Þá var sungiö um
ágústkvöld, og annaö gamalt og
gott af þvi taginu. Ég hef ekkert
sungiö undanfariö, hvortheldur
er I hljómsveitum eöa kórum.
Til þess er ég kominn til Guö-
rúnar, aö veröa kórhæfur aft-
ur”.
„Syng með sjálfri mér"
Guölaug Helga Ingadóttir
heitir einn þátttakenda f nám-
skeiöinu, og sækir hún tima frá
Selfossi. „Ég hef veriö i söng-
námi i vetur, og vildi enganveg-
inn taka mér fri frá söngnum i
sumar, úr þvi ég þurfti þess
ekki”, sagöi Guölaug. „Ahuginn
hefur beinst sifellt meira að si-
gildri tónlist siöan ég byrjaði i
náminu. Samt heg ég enn mjög
gaman af dægurlögum. Um siö-
ustu helgi fór ég i Þórsmörk og
tók þar þátt I hressilegum sam-
söng. Ekki voru ariur á dagskrá
viö þaö tækifæri, en námiö i vet-
ur kom þó aö góöu gagni, þvi aö
daginn eftir voru allir þegjandi
hásir nema ég”.
„Ég er mjög söngelsk, og mig
langar til aö fá tilsögn i söng,
enda þótt ég ætli mér ekki aö
fara aö troöa neins staöar upp”,
sagöi Hjördis Egilsdóttir, sem
kemur til meö aö stunda námiö
jafnhliöa störfum sinum i frysti-
húsi. „Ég var i kór hér fyrr á ár-
um, en ætla nú bara aö syngja
meö sjálfri mér 1 bili”.
Illkvittnir draugar á ell-
efta slaginu
„Eruö þiö nokkuö hræddir viö
drauga, góðir hálsar?” spuröi
Guörún allt I einu upp úr þurru,
þegar hún var aö ljúka viö skrá-
setningu stundatöflunnar. „Ég
er nefnilega flutt i nýja Ibúö, og
draugarnir þar bjóöa ekki af sér
tiltakanlega góöan þokka. A
hverju kvöldi klukkan ellefu
veröur stemmningin i stofunni
eitthvaö illkvittin og helst þann-
ig fram á nótt. Um daginn fór ég
meö Faðirvoriö yfir draugun-
um, en grun hef ég um, aö þeir
hafi látiö þaö eins og vind um
eyru þjóta. Ég lét þó ekki finna
á mér neinn bilbug, og lýsti þvi
yfir I heyranda hljóöi, aö þeir
skyldu ekki halda aö þeir fengju
aö ráöskast neitt meö mig.
Heldur vondauf er ég um, aö
ádrepan beri tilætlaöan árang-
ur, úr þvi aö Faöirvoriö dugöi
ekki til. Þið þurfið þó sennilega
ekki aö hafa af þessu stórar
áhyggjur, þvi að söngtimarnir
veröa allir um eftirmiðdaginn”.
—AHO