Vísir - 19.07.1980, Blaðsíða 4

vtsm
r...
i
i
■ 9
Laugardagur 19. lúll 1980
,Komdu ég skal j
dansa við þig” j
— Boðið upp í dans á Siglufirði I
Hann var ábúðarfullur á svip Hötel Höfn á Siglufirðí og
þegar hann snaraði sér út af skálmaöi út Lækjargötuna i
„Og nú syngja allir meo”
„Nei takk, ekki núna en ég skal dansa við þig á ballinu 1 kvöld..”
átt að Ráðhústorginu.
Harmonikkuleikarinn fylgdi i
humátt á eftir og þaö var greini-
legt aö eitthvað stöð til.
Þetta var um eftirmiðdag á
föstudegi og bærinn fullur af
fólki en torgið sjálft var autt.
Þar staðnæmdust þeir félagar
og nikkarinn hóf að leika eld-
fjörugan vals en sá rónalegi
með sixpensarann söng með.
Krakkarnir komu hlaupandi og
fengu sér sæti i kringum þá fé-
laga en enginn fékkst þó til aö
Myndir
texti:
Sveinn
jónsson
og
Guö-
syngja með þrátt fyrir fortölur
forsöngvarans.
A götunum i kringum torgið
haföi fólk tekið sér stöðu og
skaut saman nefjum um uppá-
tæki þetta. Ýmsar athugasemd-
ir féllu og þar á meöal, að hér
væri eflaust um fulla aökomu-
menn að ræöa.
Þegar söngvaranum varð
ljóst hversu dræmar undirtektir
söngur hans fékk tók hann að
leita sér fanga um dansfélaga.
Hann gekk að bil sem hafði
staðnæmst við torgið og spurði
dömu i framsætinu hvort hún
vildi dansa við sig. Ekki var hún
alveg á þvi og bar við að hún
kynni ekki gömlu dansana.
Nú voru góð ráð dýr og þeir
félagar ákváöu að blanda sér i
hópinn sem hafði safnast saman
á Aöalgötunni á móts við torgið.
Þar voru gerðar nokkrar til-
raunir til aö bjóöa upp siglfirsk-
um blómarósum en þær báru
ekki árangur fyrr en ein úr
hópnum kallaði: „Svona
komdu, ég skal dansa við þig.”
— Hún kvaðst heita Bylgja og
dönsuðu þau saman fjörugan
vals.
Fleiri gáfu ekki kost á sér i
dansinn en flestar lofuðu þvi að
dansa við manninn á ballinu
sem halda átti á hótelinu þá um
kvöldið. Mönnum var þá enda
orðið ljóst, að hér voru á ferð
þeir Magnús ölafsson og Þor-
geir Astvaldsson, sem nú ferð-
ast um landið meö Sumargleð-
inni en tiu ára afmæli hennar
var einmitt haldið hátiðlegt á
Siglufirði þetta kvöld.
— Sv.G.
„Þetta var góð sveifla..”
Af uppboðsmálum:
Einleikur á skjalatösku
Það var fremur kalt i
veðri er menn hópuðust
á byggingasvæði Sigur-
móta i Garðabæ. Upp-
boð átti að fara fram á
eignum fyrirtækisins,
svona eins og gengur
þegar verðbólgan leik-
ur lausum hala hjá
fyrirtækjum.
16 einingar skal bjóða
upp
Hlööver Kjartansson fulltrúi
fógeta i Hafnarfirði var upp-
boðshaldarinn og mættur með
— í 16 þáttum
allt sem þarf, litinn tréhamar og
skjalatösku sem kom að góðum
notum. Skiptastjórinn Benedikt
Blöndalhrl. var einnig mættur á
staöinn og horfði athugulum
augum yfir fjölmennan hóp við-
staddra.
Drifið var i aðgerðum og
menn tóku að kalla tölur I grið
og erg. Þannig hækkuöu ólikleg-
ustu járnastaflar I veröi og
spennan jókst. Uppboöshaldar-
inn tók nú að lemja hamrinum i
skjalatöskuna og lét nokkur orð
falla eftir þriðja höggið. Þannig
endurtók sagan sig marg-sinnis
og hæstbjóðandi vörunnar fékk
nafn sitt skráð á blaö, ásamt
'rsta annaö og....” segir Hlööver. Þaö dylst vlst ekki hver er I
nn veginn að hreppa góssið.
Hæstbjóðandi ris upp úr skurðinum.
næsthæstbjóðanda til öryggis ef
eitthvað skyldi ganga úrskeiðis
hjá þeim fyrrnefnda.
„Lofttjakkar, slegnir á 300
þúsund. Ég vil biöja hæstbjóð-
anda og næsthæstbjóðanda að
gefa upp nöfn sin” segir upp-
boöshaldarinn og hæstbjóðandi,
einn úr hópnum hóf göngu sina I
átt til ritarans. Skyndilega
hvarf hæstbjóðandi sýnum af
skurðarbarminum þar sem
menn stóöu en aðeins heyrðist
ámátlegt vein einhvers er rann
niður ójöfnu.
„Það er þá ljóst að næsthæst-
bjóðandi fær þennan hlut”
heyrðist kallaö úr hópnum en
kyngimögnuð orð úr skurðinum
gáfu til kynna aö hæstbjóöandi
væri ekki sáttur við þá niður-
stööu.
Og áfram sló Hlööver i skjala-
töskuna. Menn þuldu talnarunur
og skiptu þvi samviskusamlega
á milli sin.
„Þrettán hundruð og fimm-
tiuþúsund, býður einhver bet-
ur?” — „Já,” „fjórtánhundruö
þúsund — hvaö er verið að bjóða
i?” Sá sem siðast bauö taldi sig
sýnilega vera að missa af ein-
hverju og gat ekki setiö á sér að
bjóða i þótt honum væri ekki
fullljóst i hvað 1400 þúsundir
hans væru settar. Málið skýrðist
og sá kappsami virtist ánægöur.
Kuldinn jókst og skjalatöskur
staöarins voru orðnar iskaldar,
nema taska Hlöðvers, heit og
marin af barsmiðum. — AS