Vísir - 24.07.1980, Blaðsíða 13
„Það var nú raunar Þórður
Pétursson, veiðivörður, sem
setti i laxinn”, sagði Lilja i
spjalli við Visi. „Ég tók siöan
við og þreytti og landaði, en
Þórður stjórnaði aögerðum.
Veitti raunar ekki af, þar sem
ég hef ekki rennt fyrir lax fyrr.
Sást það best á leikni minni við
að kasta, en þá munaði litlu að
ég festi fluguna I óæðri endan-
um á sjálfri mér. En þaö er ekki
aö vita nema ég hafi fengið bak-
teriuna og verði hér viö veiöar
næsta sumar, i stað þess að vera
i eldhúsinu eins og tvö undan-
farin sumur”, sagði Lilja i lok
samtalsins.
A sunnudaginn voru komnir
um 740 laxar á iand úr Laxá 1
Aöaldal. En þó að litið veiðist er
gaman að vera við Laxá.
Umhverfið er fallegt við ána,
sérstaklega þegar vel viðrar —
og góðviörisdagar eru algengir
þar nyröra. Þaö stakk hins
vegar i augu að sjá alls konar
drasl meö ánni og i henni, sem
auösjáanlega var komið frá
veiöimönnum, eða kannski
réttara sagt, frá þeim sem verið
hafa að veiöa viö ána. Mest bar
á girnisdræsum, matarumbúö-
um, bjórflöskum og jafnvel
brennivinsflösku, hvernig sem
nú á þvi stendur. Það eru ekki
margir sem ganga svona um, en
nógu margir til aö setja blett á
alla heildina.
Feögarnir Jóhannes Kristjánsson og Haukur Jóhannesson, með 10
laxa, sem þeir komu með af neðsta svæðinu eftir einn seinnipart i
fyrra. Þá voru þeir búnir aö fylia kvótann.
við Laxá var veiðin dræm. Jafn-
vel þeir fisknustu fengu litiö eða
ekkert. Einn seinnipartinn kom
t.d. ekki nema einn 9 punda lax
af þeim veiðisvæðum, sem veitt
er á frá Vökuholti. Það var
Gunnar Ragnars sem setti i
þann lax og var hann mikiö
öfundaður það kvöldiö, þó ekki
væri fiskurinn stór. En Helga
Halldórsdóttir, ráðskona átti
ráð viö þessu. Hún hafði bara
lax i kvöldmatinn, þannig aö
allir fengu lax að lokum.
Um kvöldið sátu menn yfir
kaffibollum, og ef til vill örlitlu
wisky tári, og röbbuöu saman,
kannski örlitið snyeptir vegna
aflabrests. Einn sagði: „Hvað
skyldi Laxá i Aöaldal lifa lengi á
fornri frægð? Hér sitjum viö ár
eftir ár niðurbrotnir eftir léleg-
an veiðidag en alltaf komum við
aftur.”
Nokkrir tóku undir þetta
sjónarmið, en aðrir bentu á aö
hvergi væri laxinn fallegri og
vænni en i Laxá og fyrir eitt-
hvað kæmu menn alltaf aftur og
aftur. Ýmsar ástæður voru
fundnar fyrir aflaleysinu. Ain
væri orðin of heit, veðrið hefði
verið lengi meö sama hætti,
bjart og kyrrt. og fleira var
nefnt. Þeir spökustu sögðu að
ekki þyrfti annað en að vindátt
breyttist, þá færi ’ann að taka.
Aðrir óskuðu eftir migandi rign-
ingu, þá væri hægt aö moka
’onum upp. Þegar leið á sam-
ræðurnar uröu menn hýrari og
um leiö bjartsýnni á veiðihorfur
daginn eftir. Fór svo að áður en
gengiö var til náða sáu menn
fyrir sér landburö af laxi i
dögum.
Menn eru misjafnlega
fisknir
Það fer ekki milli mála, aö
menn eru misjafnlega fisknir.
Það er ekki nóg, að kaupa góðar
„græjur”, það þarf lika að gera
sér einhverja grein fyrir þanka-
gangi og venjum þeirra fiska,
sem á aö veiöa. Það þarf llka að
þekkja árnar. Þaö er ekki sama
hvar er kastað né hvernig er
farið að þvl. Það þarf að setja
mátulega þungar sökkur meö
maöknum, þannig að hann sé I
réttri hæð frá botni, huga að
veðri svo nokkuö sé nefnt.
Jóhannes Kristjánsson, bif-
vélavirki á Akureyri, er með
fisknari mönnum. Raunar
virðist það ganga f ættir, þvi
synir hans eru fast á hæla
Jóhannesar í veiðinni. Um dag-
HAMPIÐJAN HF
gera, þegar þeir fara fyrir
festur og sllta þannig úr sér.
Þessir stóru eru eldri og reynd-
ari, taka þvi rólegar fyrst eftir
að þeir taka, heldur en smærri
laxinn gerir. Þeir eru oft fljótari
aö hugsa, en veiðimaöurinn er
að svara hugsuninni hjá þeim,
ég hef svo marg rekið mig á
þetta”, sagði Jóhannes i lok
samtalsins.
Áin full af fiski
En þó veiðin væri treg úr
Laxá þegar blaðamaður VIsis
var þar á ferð, þá hefur hún
heldur betur glæðst. Sam-
kvæmt upplýsingum sem Helga
Halldórsdóttir ráðskona i Vöku-
holti, haföi eftir Þórði Péturs-
syni, veiðiverði, þá er áin full af
laxi og veiöin góð.
Fyrir helgina fór 24 manna
holl frá Reykjavik til sins heima
með 108 væna og fallega laxa i
farangrinum og þeir veiddu vel i
ánni á sunnudaginn, þegar Visir
hafði samband við veiði-
heimilið.
Unnur Sæmundsdóttir og
Lilja Sigurðardóttir, eru starfs-
stúlkur I veiðiheimilinu. Þær
halda sig nú yfirleitt við inni-
verkin blessaöar, en á sunnu-
daginn var þeim boðið að renna
fyrir lax. Lilja reyndist fiskin og
náði einum, sem reyndist 21
pund.
afturlax. Fyrst voru rædd ævin-
týri dagsins, en siðan tekið tii
við að rifja upp gamlar veiöi-
sögur. Sumar þeirra höfðu
fengið á sig þjóösagnablæ i gegn
um timanna rás:, laxarnir
höfðu stækkað mann af manni.
Þeir voru stórir sem komust á
land, stærri voru þeir sem bitu
á, en sluppu, og allra stærstir
voru þeir sem sáust á sveimi, en
höfðu vit á að bita ekki á.
Sá allrastærsti
Eftirfarandi veiðisaga var
sögö I veiöiheimilinu og ég sel
hana ekki dýrara en ég keypti:
Einn ágætur ónefndur veiði-
maður setti eitt sinn i ógurlega
stóran lax á svo nefndu Stiflu-
svæði. Hann þreytti laxinn lengi
dags við erfiöar aðstæður, þar
sem hann var á báti úti I miöri
á. Hreyfingar laxins voru hægar
og þungar. Það var ekki um að
villast. Þetta var sá allra
stærsti sem sögur höföu farið af.
Veiöimaðurinn lagði sig allan
fram og sá fyrir sér risafyrir-
sagnir og myndir i dagblöðun-
um. Sá sem sat undir árum réri
af öllum lifs og sálarkröftum,
svo bogaði af honum svitinn og
hann var farinn að finna fyrir
sárindum i lófunum. Eftir
margra klukkustunda baráttu
tókst aö komast að landi, en þar
hafði safnast saman múgur og
margmenni. Veiðimaðurinn
notaði siðustu kraftana til að
koma „stórhvelinu” á land og
róörarmaöurinn var orðinn
skinniaus i lófunum og að niöur-
lotum kominn. En báðum brá
jafn mikið þegar þeir sáu fisk-
inn. Það reyndist vera garðgaff-
all, sem bar þess merki að hafa
legið I ánni um áraraðir. Hann
veiddist á spún.og til sanninda
merkis um þessa sögu, má sjá
bæöi gaffalinn og spuninn 1 dag-
stofu veiðiheimilisins.
Misjöfn
veiði—misjafnir
veiðimenn
Þegar blaðamaður VIsis var
Gunnar Gunnarsson og Sigmundur ófeigsson gátu verið ánsgðir
með veiðina, 5 væna laxa eftir morgunstund á neðsta svæöinu.
U HB BB M. Hb UU ■
Hampiðjan framleiðir nú drenrör fyrir
jarðvatnslagnir, auk röra fyrir regnvatnslagnir
og skolp.
Þar með geta menn nú lagt fiestar tegundir
frárennslis með plaströrum frá Hampiðjunni.
Efnisþykkt og mál drenröranna eru þau sömu
og á 110 mm skolprörum, tengi- og
breytistykki fyrir allar tegundirnar eru hin
sömu.
Því er vandalaust að ná endum saman, beygja
upp, beygja niður, út og suður að vild.
Drenrörin eru úr hörðu Polyvinylchlorid (PVC)
án mýki- og fyliiefna og götuð (sbr. mynd).
„Lax, lax, lax og aftur lax.
Þaö eina sem þú hugsar um er
bara la-a-ax”, er viðlagið i laxa-
söng Guðmundar Jónssonar,
sem átti vinsældum að fagna i
óskalagaþáttum útvarpsins á
árunum. Þar eru eiginkonunni
lögð þessi orð I munn, en eigin-
manninum lýst með óiæknandi
veiðidellu. En eru laxveiöimenn
jafn miklir „dellukarlar” og
fram kemur I söng Guðmundar?
Blaðamaður Visis skrapp aust-
ur að Laxá i Aðaldal á dögunum
til að komast i kynni við laxinn.
Ekki vildu þó þeir giæstu fiskar
I þeirri frómu á gerast laxmenn
blaöamannsins, þvi hann fór
með „öngulinn I rassinum ”
heim, en slikt er það nefnt á
„fagmáli”, þegar enginn fiskur-
inn fæst.
Það var fátt annaö rætt á veiði-
heimilinu Vökuholti en lax og
Gunnar Ragnars með eina laxinn, sem
veiddist I Laxá frá Vökuholti, einn seinni-
partinn. Daginn eftir setti Gunnar i þann
stóra, 26 punda lax.
Þær sjá um aö öllum liöi vel i
veiöiheimilinu, f.v. Unnur
Sæmundsdóttir. Helga Hall-
dórsdóttir ráöskona, og Lilja
Sigurðardóttir.
inn kom Jóhannes með 30 laxa
eftir 3 daga úr Laxá, á meöan
aörir fengu 1 eftir jafn langan
tima á sömu veiðisvæöum. Voru
það þó engir aukvisar. Jóhannes
var spurður hvaða galdur væri
fólginn I þvi að vera fiskinn?
„Það er aö nota réttu veiðar-
færin við réttar aöstæður, ég
held aö það sé nú ekki annað”,
svaraði Jóhannes. „Ég fékk 20
af þessum 30löxum á efri svæö-
unum á flugu, en veöriö var
bjart og gott þessa daga sem ég
vari ánni. Hins vegar tekur lax-
inn fluguna illa þegar hann er að
koma beint úr sjónum og á
neðsta svæðinu fékk ég 7 laxa á
maök. Þá þrjá sem upp á vantar
fékk ég á spún á efri svæöunum.
Flestir voru laxarnir mið-
lungsstórir, sá stærsti 18 pund,
Arni Jónsson hefur veitt mikið I Laxá, en
ildrei áður fariö laxlaus af neðsta svæö-
nu. t sárabætur fékk hann þennan lax,
ánaðan hjá Sigmundi, til myndatöku.
SB QP BBI BB BEB WU BB WU BBB IBB BB
Þessi rör má jafnframt nota í sameiginlega
Dren- og regnvatnslögn, þar sem
jarðvatnslögnin er eingöngu notuð til að ræsa
fram og þurrka lóð.
Drenrörin frá Hampiðjunni eru framleidd í 1
m, 2 m, og 5 metra lengdum. Þau eru
endingargóð og auðvelt er að leggja þau.
Drenrörin frá Hampiðjunni eru íslensk
gæðavara sem fæst í byggingavöruverslunum
víða um land. Á sölustöðunum tiggja frammi
upplýsingabæklingar, sem segja nákvæmlega
til um eiginleika röranna og hvernig beri að
ganga frá þeim í jörð.
en ekki nema 2 smáláxar irinan
við 10 pund. Ég setti i stærri
fiska, en var einn og réði ekki
við þá og þeir slitu. Fiskifræð-
ingar segja að laxinn hugsi ekki,
en þeir erú snúnir þessir stóru,
og vita alveg hvað þeir eru að
■B BH HB BH ■■ Bi BUB BHIBBnBBBUiWBiBBIMBBB