Vísir - 08.08.1980, Blaðsíða 4
* 4 ' \ ♦ »
4 ; \ < a
vísrn Föstudagur
8. ágúst 1980
4
hannyrðavörur
í fjölbreyttu úrvali
Nýkomnir regnga/lar og
háskólabolir á börn
Einnig úrval
sængurgjafa
Opiö i dag tii k/.
og tii hádegis
á iaugardögum
VERSLUNIN SIGRÚN
Álfheimum 4. Simi 35920.
Verkfræðingar —
Tæknifræðingar
Selfossbær óskar að ráða
byggingaverkfræðing eða
byggingatæknifræðing í starf
forstöðumanna tæknideildar
bæjarins
Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og
fyrri störf sendist undirrituðum, sem veitir
upplýsingar um starfið í sfma 99-1187.
Umsóknarfrestur er til 15 ágúst n.k.
Selfossi7. ágúst 1980
Bæjarritarinn á Selfossi.
!f| HEILSUVERNDAR-
,|F STÓÐ
REYKJAVÍKUR
óskar að ráða:
hjúkrunarfræðinga
við barnadeild, heilsugæslu
í skólum, kynfræðsludeild
( nokkrar klst. í viku)
°g berklunapróf í skólum
(nokkra mánuði).
Umsóknir berist hjúkrunarforstjóra, sem
jafnframt gefur nánari upplýsingar í sima
22400.
Heilbrigðisráð Reykjavíkurborgar.
'ŒE
Göngum
ávallt vinstra
megin
á móti akandi
umferð..
aæ
UMFERÐAR
O
Að sníDa
alliroi-
unum
refsingui
Á hlýju vorkvöldi fyrir
ári síðan drap Alan Cole
tíu vini sína. Cole sem er
19 ára gamall Banda-
rikjamaður bauð vinum
sinum í bíltúr, tróð þeim
öllum inn í Fordinn sinn
og ók af stað — undir
áhrifum áfengis og
marijuana. Cole ók á
miklum hraða, missti af
beygju og ók á tré, með
þeim afleiðingum, að all-
ir sem í bílnum voru lét-
ust — nema hann.
Cole var dæmdur fyrir mann-
dráp, en hann var aldrei settur I
fangelsi. Þess i stað sendi
dómarinn hann til eiturlyfja- og
áfengisráðgjafa, sálfræöings,
og til að stunda sjálfboðaliðs-
vinnu I þrjú ár á slysadeild
Baltimore-sjúkrahússins.
Mál Alan Coles stangast að
nokkru leyti á viö almennings-
álitið, þvi margir lærðir menn,
leikmenn — svo og yfirvöld,
krefjast strangari dóma al-
mennt til að stemma stigu við
glæpum. En á sama tima fjölg-
ar þeim afbrotafræðingum, sem
fresta vilja eða skilorðsbinda
betrunarhúsavistun þeirra
manna, sem ekki eru liklegir til
aö fremja alvarleg afbrot.
Þessir hvatamenn „valdóma”
benda á aö bæöi sé fangavist
þjóöfélaginu mjög dýr (26.000$ á
Alan Cole á leið til réttarsalarins ásamt foreldrum sinum
ári fyrir hvern fanga eöa um
það bil 13 milljónir króna) og
auk þess séu fangelsi langt þvi
frá að vera mannbætandi.
Þegar refsingin er sniðin að
glæpnum, þá getur hún orðið
bæði afbrotamanninum og þjóð-
félaginu til góða. Hér eru nokk-
ur dæmi:
Chicagóbúi, kallaöur „Af-
brigöilegi Harold”, var ákærður
fyrir að dreifa klámbókmennt-
um. Hann var dæmdur til að
gefa bókasafni rikisfangelsins
þrjú þúsund vandaöar bækur.
Hvitur maöur var ákærður
fyrir að ráöst að lituöum hjón-
um i Flórida og valda þeim
óþægindum. Hann var dæmdur
til aö þrifa kirkjur blökku-
manna allar helgar.
Rakari hafði stolið peningum
úr söfnunarbaukum Hjálp-
ræðishersins i Tucson i Arizona.
Hann var dæmdur til að vinna i
endurhæfingarmiðstöð Hjálp-
ræðishersins I fjóra laugardaga
og snyrta hár vistmanna án
endurgreiðslu.
Dómarinn, sem dæmdi Alan
Cole, sem frá var sagt hér á
undan, John McAuliffe, sagöi:
„Ég held að hvorki Cole né þjóð-
félagið hefðu orðið nokkru bætt-
ari, þó hann hefði farið i fang-
elsi. Við höfum þegar misst tiu
lif. Við heföum getað misst það
ellefta. Við vitum, hvað fangelsi
geta gert mönnum”.
Aö sögn hvatamanna
„sniðinna refsinga”, geta slikir
dómar verið þungir en um leið
uppbyggjandi.
í fyrra voru til dæmis tveir
unglingar i Virginiu kæröir fyrir
aö kveikja I skólanum sinum. Af
brunanum hlaust tjón, sem nam
rúmum tveimur milljörðum
króna.
Hvor ákærða um sig var
dæmdur i árs skilorðsbundiö
fangelsi — og auk þess áttu þeir
að vinna i þrjú þúsund klukku-
stundir á elliheimili án endur-
greiðslu.auk þess sem þeir áttu
að borga tiu þúsund dollara i
skaðabætur, og máttu þeir
borga skuldina á tiu árum.
Ungar stúlkur i Deadwood, klæddar viöeigandi fatnaöi, mótmæla lokun gleöihúsanna I Deadwood.
GLEÐIHÚSIN TEKJU-
LIND BÆJARFÉLAGSINS
- en ekki lengur
Það hljómar ef til vill kaldhæðnislega, en
Deadwood i S-Dakóta i Bandarikjunum hefur um
langan aldur verið mjög liflegt þorp. 1 meira en
heila öld hafa þorpsbúar, sem eru tæplega tvö
þúsund, getað gortað af einhverjum „vönduð-
ustu” gleðihúsum á vesturströndinni. Rekstur
þeirra hefur keppt við námugröft og ferða-
mannaiðnað sem helsta tekjulind bæjarfélagsins.
En ekki lengur. Húsunum
hefur verið lokað og langt frá
þvi að allir bæjarbúar eru
ánægðir meö það.
„Fremsta viglina Pamelu,
„Munaöarhús Dixie”, „Gleði-
reiturinn” og „Þægilega her-
bergiö” var lokað, þegar Al-
rikislögreglan, rannsóknarlög-
regla S-Dakóta og fulltrúi sak-
sóknarans gerðu húsrannsókn.
Akæra var lögö fram á hendur
eigenda hóruhúsanna og 27
stúlkur og þrir kjölturakkar
voru sett i gæsluvarðhald. Þeim
var fljótlega sleppt og hafa ekki
sést i Deadwood siðan.
Skoðanakönnun dagblaðs
sýndi, að 42% bæjarbúar voru
fylgjandi þvi að leyfa rekstur
gleðihúsanna, en 35% á móti.
Bentu menn á, að starfsstúlk-
urnar hefðu haldið sig i húsun-
um og farið reglulega i læknis-
skoðun.
Þá héldu ibúarnir þvi fram,
að sennilega yrði þetta lélegt
veiðitimabil, þvi margir þeirra
veiðimanna, sem hópuðust til
Deadwood og sögðu fjölskyldum
sinum að þeir hefðu farið á veið-
ar, hefðu eytt meiri tima i gleði-
húsunum en i veiðilöndunum.
Þeir menn kæmu ekki aftur eftir
að húsunum hefði verið lokað.
Halda margir Ibúar Dead-
wood þvi fram, að innan
skamms muni þorpið sannar-
lega standa undir nafni.