Vísir - 09.08.1980, Blaðsíða 25

Laugardagur 9. ágúst 1980

stakk hnifnum i beltið sitt, skipaöi
Amy aö hita te og settist svo meö
hjónunum inn i stofu. „Segiö mér
frá Gill dóttur ykkar”, sagöi hann
til að fitja upp á samræöum.
Beðið eftir Söru
Gill og Richard höföu eins og
vanalega snætt saman árbit þá
um morguninn. Richard talaöi
um viðskiptaferö til Birmingham,
sem stóö fyrir dyrum þann dag-
inn. Um klukkan átta kvöddust
þau meö kossi fyrir framan htlsiö
og stigu inn i sinnhvorn bilinn.
Gill þurfti ekki langt aö aka, hún
var ritari á endurskoöunarskrif-
stofu i Chesterfield frá niu til
þrjú. Það hentaði henni vel, Sara
gat oröiö henni samferða i skól-
ann á morgnana og hún var kom-
in heim aftur, áður en Sara kom
úr skólanum um kaffileytiö.
Klukkan rúmlega þrjú var Gill
Moran á leiöinni heim i Hillman
Avenger bilnum sinum. Hún vissi
ekki af leitinni aö Billy Hughes,
sem hrundiö haföi veriö af staö
litt skipulagöri, eftir aö tveir illa
særöir fangaveröir og skelkaöur
leigubilstjóri höfðu fundist viö
veg austan Chesterfield. Leigu-
bfllinn, sem Hughes stal hafði
hins vegar fundist klesstur viö
steinvegg á Beeley heiöinni.
Gill Moran hafði hvorki hlustaö
á útvarpiö i vinnunni né litiö i
blööin. En hún haföi sé þrjá lög-
reglubila skammt frá heimili sinu
og það haföi vakiö hjá henni ótta-
tilinningu skamma stund.
Þessi óttatilfinning kom aftur
yfir hana, er hún ók upp aö
Pottery Cottage. Garöhliöiö stóö
opiö. Það var óvanalegt, þvi
heimilisfólkiö gætti þess, aö
hundarnir Emma og Willie kæm-
ust ekki út á veginn. Hún lagöi
bilnum og gekk aftur fyrir húsiö
aö eldhúshuröinni, sem ætiö var
ólæst. En Gill til furöu kom hún
nú aö henni læstri. Hún var aö
leita aö lyklunum i tösku sinni,
þegar móöir hennar kom til dyra.
Gill tók. eftir spennu I andliti
hennar. „Sýndu stillingu, Gill!”
sagöi gamla konan lágt.
Dóttir hennar stirðnaöi upp.
„Hvaö er aö?” Hún hélt i fyrstu,
aö eitthvaö heföi hent fööur henn-
ar. Móöir hennar endurtók setn-
inguna, sem Hughes haföi skipaö
henni aö segja, en bætti nú viö.
„Þaö er maöur hérna hjá okkur.
Hann er aö fela sig fyrir lögregl-
unni. Hann er meö hnif, en hann
ætlar ekki aö meiða okkur. Hann
er meö pabba inni I stofu.... en
þaö veröur allt i lagi, Gill”.
A sömu stundu kom Billy
Hughes inn i eldhúsiö meö kjöt-
hnifinn i hendi. Hægt bros færöist
yfir andlit hans. „Halló Gill! Ég
ætla ekki að meiöa þig”.
Hann lét hana ganga inn i stof-
una, þar sá hún fööur sinn. Hann
var greinilega sár yfir gagnleysi
sinu. Billy Hughes skýröi frá þvi,
aö hann hefði ráöist á tvo fanga-
veröi. „En ég drap þá ekki. Ég
heföi getaö drepiö þá, en ég geröi
þaö ekki. Ég get drepiö ef ég
þarf”. Orö Billys höföu þau áhrif,
sem hann ætlaöist til. Veriö gæti,
aö lögreglan gengi i hús, hélt
hann áfram, en þeir væru ekki
sérlega skarpir. Fyrirlitningin
leyndi sér ekki.
„Ef þeir koma, vil ég aö þú”,
hann horföi á Gill, „farir meö
mér upp i baöherbergiö og skrúfir
frá vatninu,.... en þú”, hann sneri
sér aö Amy Minton, „.... ferö til
dyra og segir, aö hún sé i baöi og
geti ekki komið niður”.
Gill Moran var ekki aö hlusta.
Hún hafði áhyggjur af Söru.
Hennar var von á hverri stundu.
Sara var fjörugt barn og ómögu-
legt aö gera sér grein fyrir viö-
brögöum hennar.
Hún fékk skyndilega hugmynd.
Pottery Cottage var á háheiöinni,

Gest ber aö gardl I Pottery Cottage — 1. hluti
-*> " i |
fÍHBlla:

íwí,:,
•••::-v-.

Sérstæd sakamál — Byggt á frásögn Gill Moran
Gesturinn Billy Hughes:
„Ég meiði ykkur ekki ef
þið verðið samvinnuþýð".
og fyrir Jcom, aö bilar biluðu þar
og bflstjórarnir bönkuöu upp á til
aö fá aö nota símann og þæöu svo
kaffibolla, meöan þeir biöu aö-
stoöar. Gill vildi láta sem svo
stæöi á nú og skýröi Billy Hughes
frá þvi. Hann samþykkti meö
þögninni. Viö þaö slaknaöi svolít-
iö á spennunni.
Amy Minton fór fram i eldhús,
tók axirnar, sem Hughes hafði
skiliö eftir, þegar hann fann hnif-
inn og faldi þær undir þvottinum,
ekki fyrir Hughes heldur Söru.
Gill var staöráöin i aö sýnast af-
slöppuö og eölileg, svo barniö yröi
einskis vart. Enda haföi Hughes
heitiö þvl aö meiöa þau ekki, ef
þau reyndust samvinnuþýö. Þaö
var eina vonin og I hana ætlaði
Gill aö halda.
Síminn hringir
Þegar skólablllinn stöövaöi viö
Pottery Cottage og Sara kom
hlaupandi inn, tók Gill Moran á
móti henni eins og venjulega.
„Sæl elskan”, sagöi hún. „Þaö er
gestur hjá okkur”, bætti hún viö
um leiö og hún gekk inn I stofuna.
„Bfllinn, sem þessi herramaöur
á, bilaöi. Finnst þér hann ekki
óheppinn? Hann er aö biöa eftir,
aö þaö komi einhver og geri viö
hann”.
Sara Moran leit á Billy Hughes,
hann brosti til hennar og hún
svaraði I sömu mynt. „Halló!”
sagöi hann. „Hvaö heitiröu?”
Móöir hennar tók af henni ómak-
iö: „Þetta er Sara”.
Litla stúlkan virtist ekki veröa
vör viö spennuna, sem rikti meöal
fulloröna fólksins, heldur sótti
saumadótiö sitt og settist meöal
þess. Gesturinn stóö upp og gekk
brosandi aö henni. Enginn nema
hann haföi tekið eftir þvl, aö hún
átti I vandræðum meö aö þræöa
saumnálina. Aörir voru of upp
teknir af gestinum.
„Sara mln, ég skal gera þetta
fyrir þig. Ég er vanur nálum”,
sagöi hann bliðlega, og litla stúlk-
an horföi á hann þræöa nálina i
fyrstu tilraun. „Andrúmsloftiö
var nákvæmlega eins og þegar
óheppnir bilstjórar heimsóttu
okkur I r?un og veru”, sagöi Gill
síöar. „Skyndilega fann ég ekki
til neins ótta”.
Kyrröin hélst áfram. Sara fór
fram I eldhús aö fá sér aö drekka,
ýtti viö þvottinum og fann þá ax-
irnar. „Hvaö er þetta?” kallaöi
hún og móöir hennar, sem birtist I
dyrunum svaraði: „Afi var eitt-
hvaö aö nota þær”.
En nú byrjaöi spennan aö auk-
ast á ný. Hughes fór aö ráfa um
húsiö oröalaust. Hann var aö at-
huga dyr, gluggajárn og skúffur I
leit aö einhverju, sem mætti
veröa aö gagni. Söru fannst þetta
undarlegt og hvíslaöi: „Hann er
góöur maður, mamma. En af
hverju er hann aö þessu rápi út
D
MMU OG PABBA”