Vísir - 23.08.1980, Blaðsíða 12

vísnt
Laugardagur 23. ágúst 1980
helgarpopp
Saxon og
Iron Maiden
Tvær unoar
oq hunoar!
Þungarokkinu eða ,,hard-
rokkinu" hefur svo sann-
arlega aftur vaxið fiskur
um hrygg og þungarokks-
hljómsveitir njóta nú meiri
vinsælda bæði i Bandaríkj-
unum og Bretlandi en
þekkst hefur um langt ára-
bil. i Bandaríkjunum hafa
hljómsveitir eins og Van
Halen, Chepa Trick og
Journey setið hátt á vin-
sældalistum með breið-
skífur sínar og í Bretlandi
hafa Rainbow, Rush,
AC / DC. Whitesnake, Judas
Priest UFOog Black Sabb-
ath verið afar vinsælar síð-
ustu mánuði. Og svo
hljómsveitirnar tvær, sem
hér verða til umfjöllunar,
en þær eru Saxon og Iron
Maiden, hvort tveggja
ungar og þungar.
Iron Maiden
Saxon:
,,Vildum vera
háværastir”
„Viö myndum gjarnan vilja
vera háværasta hljómsveitin f
veröldinni, þó ég imyndi mér aö
herra Nugent hafi nokkur orö um
þessa yfirlýsingu aö segja! 1
alvöru talaö, þá viljum viö vera
háværasta og skýrasta hljóm-
sveitin og geta notaö bestu hljóm-
flutningstæki heimsins. Krakk-
arnir vilja mikinn styrk, eöa eins
og Ted Nugent segir réttilega:
,,Ef styrkurinn er of mikill, ert þú
of gamall”,
Þessi eru orö söngvara bresku
hljómsveitarinnar Saxon sem
gegnir nafninu Bif og þykir fynd-
inn náungi. I hljómsveitinni eru
fimm ungir Bretar Ur Yorkshire-
héraöi og þeir hafa á undanföm-
um vikum fariö um Bretland
þvert og endilangt i kjölfar mik-
illa vinsælda plötu þeirra,—
„Wheels Of Steel” en bæöi stóra
platanog samnefnd 2ja laga plata
fengu afburöamóttökur hjá
breskum þungarokksaödáendum.
Hljómsveitin fór i aöra yfirgrips-
mikla hljómleikaför fyrr i sumar
og þaö er því nóg aö gera á þeim
rokkbænum. „Viö hötum frí-
daga”, segir Bif nýlega í viötali
viö Melody Maker, „og viö höfum
sagt umboösmanninum okkar, aö
hann fái pokann sinn ef einhver
frldagur kemur á daginn”.
Nafn hljómsveitarinnar er
ungt, en sjálf hljómsveitin hefur
veriö starfandi um tveggja ára
skeiö. Þaö var ekki fyrr en hljóm-
plötusamningur var undirritaöur
aö Saxon nafniö var ákveöiö.
Aöur haföi hljómsveitin kallaö sig
„Son Of A Bitch” sem á islensku
hefur einatt veriö þýtt sem „Tik-
arsonur” og er skondiö nafn. En
Bif og félagar töldu erfiöleikum
bundiö aö þýöa nafniö á önnur
tungumál svo þaö var lagt til hliö-
ar.
Blm. Melody Maker varö tlö-
rætt um hávaöa hljómsveitarinn-
ar. Þeir hlógu aö honum, sögöu
m.a. aöhann heföiþá átt aö heyra
I þeim fyrr á tfmum og nefndu til
sögunnar lagiö „Freeway” sem
þeir töldu aö gæti mölbrotiö
hvaöa myndavélalinsu sem væri!
Fyrsta plata Saxon kom út fy rri
hluta árs 1979 og setti ekki
heiminn á aidann. Þaö var ekki
fyrr en sl. haust er hljómsveitin
fygldi Motorhead um Bretland á
hljómleikaferö, aö hjólin fóru aö
snúast þeim i' hag. Og platan
þeirra sl. vor hefur slegiö i gegn,
— en skyldu strákarnir I Saxon
nokkurn tlma hafa áhyggjur af
eyrum aðdáendanna?
Bif svarar: „Hafa þeir ein-
hvern tima áhyggjur af okkar
eyrum?”
Iron Maiden:
,,A sama aldri
og aðdáendur’
„Astæöan fyrir velgengni okkar
er sú, aö viö byggjum á réttum
grunni, viö erum á sama aldri og
aödáendur okkar, viö erum úr
verkamannastétt eins og þeir og
þeir geta treyst okkur”.
Þaö er Steve Harris I Iron
Maiden sem hefur oröiö. Þaö
mættiorða þaö svo aö Saxon heföi
haft nokkurt forskot á Iron
Maiden, en þessi hljómsveit hefur
a.m.k. jafnaö metin núna. Liös-
menn hennar eru frá austurhluta
Lundúnarborgar og plata þeirra,
sem aöeins var skírö I höfuö
hljómsveitarinnar, fór rakleitt I
fjóröa sæti breska breiöskifu-
listans og þaö er ekki amaleg
byrjun.
Alveg eins og hjá Saxon hefur
Iron Maiden náð þetta langt með
þrotlausri vinnu. Hljómsveitin
hefur farið hverja hljómleika-
feröina á fætur annarri og unnið
tónlistarunnendur á sitt band
hverja á fætur öðrum.
Iron Maiden er ung hljómsveit,
ef núverandi liösskipan ein er
höfö til viömiöunar, þvi manna-
breytingar uröu um slöustu ára-
mót. Steve Harris segir hljóm-
sveitina í raun hafa starfaö um
tveggja ára skeiö og hluti hennar
hafi unniö saman i fjögur ár. Á
hinn bóginn átti Iron Maiden viö
sama vandamál og margar aörar
óþekktar hljómsveitir að þær
fengu aöeins aö koma fram I sinu
bæjarhverfi. „Þess vegna”, segir
Steve , „ákváöum viö aö gera
prufuupptökur af lögum okkar.”
Þaö var siöla árs 1978 sem sú
framkvæmd hófst. Plötusnúöi voru
fengin segulböndin og I kjölfarið
fylgdi aukinn eftirspurn eftir
hljómsveitinni. Þá voru þessi lög,
fjögur talsins, einnig gefin út á
plötu I takmörkuöu upplagi, sem
er uppuriö hjá útgefanda. Full-
trúar EMI útgáfunnar heyröu
seinna i þessum þungarokks-
mönnum og skrifaö var undir
samning. Umboösmaöur Judas
Priest heyröi einnig I þeim á
hljómleikum og bauö Iron Maiden
aö koma I hljómleikaför meö
sinni hljómsveit. Þaö endaöi þó
allt meö ósköpum því söngvari
Iron Maiden haföi I brlaríi látiö
þau orö falla aö þeir myndu
„blása Priest út af sviöinu” — og
þar meö fór samstarfiö út um
þúfur og engin afsökunarbeiöni
tekin til greina.
„Þaö er á margan hátt
áhyggjuefni hjá okkur aö hafa
náö svona langt meö fyrstu
plötuna,” segir Steve Harris,
„þvl næsta plata veröur þá að
vera enn betri.”
Peter Gabriel— Peter
Gabriel
Charisma CDS 4019
Genesis hafa alla tíö veriö
ein af þeim hljómsveitum
breskum sem ég hef haft hvaö
minnstdálæti á, en þaö breytir
þvi þó ekki aö fyrrum söng-
vari þeirra og ein aöalvíta-
mlnsprautan, Peter Gabriel,
hefuroft sent frá sér bærilega
tónlist. Hér er Peter Gabriel
mættur meö sina þriöju sóló-
plötu og aö flestra áliti þá
bestu á slnum ferli. Undir þá
skoðun tek ég.
Svuntuþeysar og önnur
hljómborö eru I hávegum höfö
hjá Gabriel eins og vænta
mátti, tónlistin er þvl fremur
kaldranaleg, en oft bregöur
fyrir ljómandi köflum og
sláandi hugmyndum. Ég nefni
sérstaklega lögin hans,
„Games Without Frontiers”
og „No Self Control” sem
grlpandi en þau hafa bæöi
notiö mikilla vinsælda. A hin
þarf aö hlusta betur á, en því
meir sem hlustaö er á þessa
plötu, þvl betri veröur hún. Og
þaö er einmitt slíkar plötur
sem ekki ryka I plötjsafninu.
8.0 4.0
Chris De Burgh —
Eastern Wind
A & M AMLH 64815
Chris De Burgh er ekki
kunnuglegt nafn I tónlistar-
heiminum, en þó mun hann
hafa verið nokkuö iöinn viö
kolann sent frá sér allmargar
plötur á undanförnum árum,
sem flestar munu hafa hafnaö
á útsölum hér heima. Hvort
hann á sllkt skiliö skal ég ekki
um segja, en altént skortir
hann mikiö á aö geta kallast
meö betri tónlistarmönnum
okkar tlma. Chris De Burgh er
Breti og tónlist hans er mjög
einföld og áferöarfalleg, en
ristir ekki djúpt og orömargir
textar hans eru ekki aö sama
skapi djúpvitrir. Rödd hans er
sérstök, nokkuð skerandi og
nokkuö langt þvl frá aö vera
aölaöandi aö mínu áliti.
Raunar er þaö eitt lag
þessarar plötu hans sem ég
fyllilega sætti mig viö, — og þó
er þaö nú ekki af perlukyni, —
en þaö er lagiö „The
Traveller” sem er býsna gott
lag. En Chris De Burg er ekki
maöur aö minu skapi.
—Gsd