Vísir - 27.08.1980, Blaðsíða 12

vism
Mibvikudagur 27. ágúst 1980
TEITUR
Þetta er okkar
giröing. Slepptu
v henni eöa..„^
Phillipe... ég hef heyrt aö
dúfur væru skotnar....
en ekki aö
skotiö væri
meö
dúfuml ,
Teitur... eruö
þiö Trölli gegnir
af vitinu? Þetta
er mikils-
verö.... milljón
ára gömul
risahauskúpal
AGCI
7 ^ Góöan daginn? skólastjóri, skólanefndin biöur þig um aö taka aö þér... _ oh, fyrirgeföu ég vissi ekki aö þú hefðir svona mikiö aö
vc ^^lgeras |ÍÍjv^Í: Y / /
O King Fealures Syndicate, Inc . 1978 Worid
ó? Aggl, hvernig'y Mérersama
lArctn aá kuí aA il.'.i_

/
r
12
VÍSIR
Miövikudagur 27. ágúst 1980
,,Það var Laug.. eitthvað, ég man ekki, hvern fjand-
ann það heitir, allavega var það rétt hjá sjoppu”, sagði
litil hnáta, aðspurð hvert hún hefði farið i sumarfri.
Samræður þessar urðu i Skólagörðum Kópavogs, en i
blíðviðrinu fyrir skömmu, litu Visismenn þar við á ferð
sinni um Kópavoginn.
Sindri var aö viöra Petru Björtu Einarsdóttur.
Mynd EP.
F.v. Dagrún, Kolbrún, Arndis og Auöur voru aö leika sér viö hundinn
Twiggý á Rútstúni. Mynd EP
Þessar voru Ióöa önn aö taka upp grænmeti I Skólagöröunum.
Mynd EP
„Langskemmtiiegast
að taka upp”
ISkólagöröunum var llf og fjör,
eins og viö var aö búast, enda
ungu garðyrkjubændurnir i óða
önn aö taka upp. „Mér finnst
langskemmtilegast aötaka upp,”
sagöi Bryndis, 6 ára, um leiö og
hún tók upp kálhausana meö
miklum tilþrifum, eins og hún
hefði aldrei gert annaö.
„Viö þurfum ekkert grænmeti
aö kaupa heima,” sagði ein litil,
sem varla stóð út úr hnefa, „ég sé
alveg fyrir þvi,” bætti hún viö um
leiö og hún strauk hárlokk frá
enninu og rétti úr sér, „og ég get
sagt þér þaö, aö radisurnar eru
hvergi betri.”
„Leynifélagið Rauða
höndin”
Næst lá leiöin yfir á Rútstún.
Þar var margt um manninn. Fólk
aö vinna og fólk aö leik. Við rák-
umst á hóp af krökkum, sem virt-
ust eitthvað vera að bralla, enda
kom i ljós, aö þaö var aðalfundur
hjá „Rauöu hendinni”, leyni-
félaginu þeirra. Þau sögöu, aö
aöalstarfsvettvangur þeirra væri
aö njósna um bíla, og væri fólki
velkomið aö leita aðstoðar þeirra
i hvaöa njósna máli, sem væri.
Þarna skammt frá hittum viö
Sindra, sem var i golfi meö hund-
inum sinum, henni Perlu Björtu
Einarsdóttur. Hann var aö
munda golfkylfu og var þvi
spuröur, hvort hann stundaði
golf. „Nei, ég geri nú litið af þvi,”
svaraöi hann, „ég er aöallega i
karate, já, og svo sel ég Visi.”
Aö Þinghólsbraut 18 er gróöurhús, sem tengir húsiö og garöinn saman. Myndin er tekin úr gróöurhúsinu,
en til hægri á myndinni sést, hvar gengiö er út i garöinn. Mynd EP.
„Númer eitt að hafa
snyrtilegt”
„Fyrir tveimur árum hófum
viö endurbætur á húsinu, og i
raun vissum viö ekki, hvaö viö
vorum aö fara út i,” sagöi Guörún
Samúelsdóttir, sem býr ásamt
eiginmanni sinum Garðari
Ingólfssyni að Þinghólsbraut 14.
Þau hjón fengu nýverið viöur-
kenningu frá Kópavogsbæ fyrir
endurbætur á eldra húsi og góöan
heildarsvip.
„Viö byggöum þetta hús fyrir 22
árum,” sagöi Guörún, „og þegar
viö fluttum inn i þaö, var þaö bæöi
glugga- og hurðalaust. En svona
litur þaö út sem sagt i dag.”
Guörún var spurö, hvort þau
hjón eyddu miklum tima i garö-
inn. „Nei, ekki get ég nú sagt
þaö,” sagöi hún, „viö vinnum
bæöi úti, svo i raun höfum viö ekki
mikinn tima aflögu, þannig aö
númer eitt hjá okkur er aö halda
snyrtilegu.”
„Auðvitað er þetta
vinna, en það er
skemmtileg vinna”
Viö sömu götu stendur annaö
verölaunahús. Þaö er númer 18 og
fengu eigendur þess heiöursverö-
laun fyrir fegursta garö Kópa-
vogsbæjar.
„Viö höfum gaman af þessu og
þessvegna erþetta svona,” sagöi
Aslaug Pétursdóttir, en hún og
maður hennar Jón Haukur Jóels-
son eru eigendur umrædds húss.
„Viðbyggðum þetta árið 1956,”
sagöi Aslaug, „og þá höföum viö
ekki mikinn áhuga á garörækt, en
þegar húsiö var frá, fórum við
smám saman aö dútla i garöin-
um, byrjuöum á aö setja tré, svo
viö fengjum skjól og siðan kom
þetta eitt af ööru. Nú má segja aö
varla liöi sá dagur, aö viö förum
ekki út I garö.”
Garðurinn aö Þinghólsbraut 18
er mjög faiiegur og I raun eins og
skrúögaröur. ,,Jú,”sagöi Aslaug,
aðspurð, hvort væri ekki mikii
vinna að halda viö slikum garöi,
„auövitaö er þetta vinna, en hún
er svo skemmtileg, aö maöur tel-
ur hana ekki eftir sér.”
Aö svo mæltu þökkuöum við
fyrirokkur, kvöddum Aslaugu og
þar meö Kópavog, allavega i bili.
—KÞ
Texti: Kristin
Þorsteins-
dóttir.
Myndir:
Einar Péturs-
son.
Baka til I garöinum aö Þinghólsbraut 14, hefur þessari setustofu veriö komiö upp. Mynd EP
„Númer eitt að
hafa snyrttiegt”
- segip eigandi verölaunahúss