Vísir - 08.09.1980, Blaðsíða 6

Mánudagur 8. september 1980
i f I
6
Unglingarnir á hringferöinni
Ólæti í miðbæ ReyKjavíkur aðfaranótt laugardags:
Lögreglan I brösum meö aö koma unglingi inn i lögreglubil.
I hug, aB þeir væru aöeins aö
sinna skyldustörfum.
„Ráðumst á
lögguna”
Um tvöleytiö fækkaöi mjög i
miöbænum en þá fóru vafalaust
margir i partý. Þaö var að
heyra á unglingunum, aö mikiö
væri um slikar veislur i heima-
húsum, þvi þau mál voru mikið
rædd. Voru margir meö annan
fótinn i partýi einhvers staöar
úti i bæ og hinn á planinu. Var
greinilegt hjá unglingunum aö
ekki mátti missa af neinu, sem
gæti gerst i bænum.
Þegar halla fór i hálf þrjú
söfnuöust unglingarnir enn á ný
i miöbænum og nú fyrir utan
Miöbæjarmarkaöinn, en þar
áttu mestu ólæti næturinnar
eftir aö gerast næsta hálftim-
ann. Unglingaf jöldinn var
oröinn slikur, aö kallaöar voru
út aukavaktir og varaliö hjá
lögreglunni, og kom skipun um
aö dreifa fólkinu. En þá keyröi
fyrst um þverbak. Blaöamanni
virtist, sem þetta hæfist meö
þvi, aö flösku væri kastaö aö
lögreglubil. Sá, sem þar átti hlut
aö máli, var umsvifalaust settur
inn i lögreglubil. Viö þetta gat
félagi hans einn ekki sætt sig viö
og ýtti við húfu eins lögreglu-
þjóns. Sá var einnig settur inn.
Nú fór unglingafjöldinn nokkuö
aö ókyrrast og einn kallaöi:
Ráöumst á lögguna.” Þaö var
nóg. Einnig hann var settur inn.
Enn mögnuöust ólætin, og nú
voru unglingarnir settir inn i
lögreglubilana i kippum ,
stundum fyrir litlar eöa engar
sakir, og hverjum farminum á
fætur öörum var ekið á lög-
reglustööina. Blaðamaöur
horföi til dæmis á dreng ganga
aö öörum meö brennivinsflösku,
og bjóöa honum sjúss. Sá siöar-
nefndi, algerlega ódrukkinn og
ekki meö nein læti, hristi aðeins
höfuðiö og snerti ekki flöskuna.
Lögreglumenn komu aðvifandi
og fariö var meö báöa inn i lög-
reglubila.
Þó lögreglan væri einungis
þarna til aö sinna slnum skyldu-
störfum, var ekki laust viö aö
blaðamanni fyndist þeir full
aðgangsharöir á stundum og
taka unglingana aö tilefnis-
lausu. En greinilegt var, að
unglingunum fannst þeir of
áberandi og réyndu þvi að mót-
mæla.
Punkturinn yfir i-ið?
„Man ékki eftir ööru eins,”
sagði Þorsteinn Sigfússon, lög-
regluvaröstjóri, i samtali við
blaöamann, sem fór i heimsókn
I Hverfistein milli kl. 3 og 4
þessa nótt. „Viö erum meö
helmingi fleiri á vakt nú en
venja er,” sagði Þorsteinn, „og
samt nægir þaö varla. Viö
höfum tekiö um 50 til 100 ung-
linga og heilt niður úr um 80
flöskum.”
Þótt blaðamaöur fengi ekki að
fara inn, var hægt að fylgjast
meö utan frá. Að innan barst
söngur og þeir, sem komiö var
meö neöan úr bæ, voru með bros
á vör. Þaö var þvi ekki að
undra, aö hvarflaöi aö blaða-
manni, aö unglingunum fyndist
þetta sem punkturinn yfir i-ið á
velheppnaöri helgi. kþ
Skyldi þessum þykja helgin hafa veriö vel heppnuö?
Visismyndir EP/—KÞ
Rólegt framan af
Þegar blaðamaður kom i miö-
bæinn um miönætti var allt meö
kyrrum kjörum. Þeir fáu ung-
lingar, sem þá voru þar, röltu
um og ekki var að sjá vin á
nokkrum manni, nema helst á
þeim, sem voru á leiö inn á vin-
veitingahúsin i grenndinni.
Fljótlega fór þó unglingunum aö
fjölga og um eittleytið er liklegt,
aö um 3 þúsund manns hafi
veriö I miöbænum, aöallega
unglingar. Einstaka fulloröinn
mátti þó sjá og virtust þeir
komnir fyrir forvitnissakir.
Unglingarnir héidu sig á
Hallærisplaninu, kringum
Miöbæjarmarkaöinn, Austur-
velli og Austurstræti. Krakk-
arnir virtust ekkert hafa annaö
fyrir stafni en ganga hring eftir
hring á þessu svæöi I smá-
hópum. Sumir höföu þó veriö
svo forsjálir aö taka meö sér
segulbandstæki, og aörir höföu
hitt kærastann eöa kærustuna,
enda var duflaö og daöraö I
hverju skúmaskoti á svæöinu.
Nokkrir ungiinganna höföu
komist yfir áfengisflöskur og
veifuöu þeim óspart og virtist
blaðamanni þaö fremur stafa af
mannalátum, en aö viökomandi
væri ölóöur.
Mikill viðbúnaður
lögreglu
Lögreglan var viö öllu búin
þessa nótt og hvert sem litiö var.
voru lögreglubHar meö ljós-
kastara og lögregluþjónar
gengu á milli unglinganna,
leituöu á þeim og helltu niöur
þvi vini, sem þeir fundu. Þeir,
sem voru meö múöur, voru
umsvifalaust teknir I vörslu iög-
reglunnar og þeim síöan ekiö á
lögreglustöðina eöa heim til sin.
„Gemmér einn”
..Gemmér einn”. Geröu þaö,”
sagöi 14—15 ára piltur viö félaga
sinn á Hallærisplaninu þessa
nótt krjúpandi á hnjánum.
„Ef þú gefur mér einn um
næstu helgi. Lofaröu þvi?
Lofarðu þvi?” sagöi félaginn og
hinn jánkaöi og þar meö var
björninn unninn.
Þrátt fyrir þetta virtist mikill
minni hluti unglinganna undir
áhrifum áfengis, en aftur á móti
var glfurlegur hávaði, hróp og
köll og einstaka stimpingar áttu
sér staö. Þaö virtist þó ekkert
frekar stafa af áfengisdrykkju.
Krökkunum fannst sér greini-
lega mjög misboöiö vegna þess-
arar „rassiu” lögreglunnar,
sem þau kölluöu svo, og voru þvi
aö láta álit sitt i ljós með
þessum hætti. Margir lögreglu-
þjónarnir fengu þaö þvi óþvegiö
frá þeim, og engum virtist detta
Gemmer e inn
„Löggan æsti liðið upp,” sagði unglingur i samtali
aðfaranótt laugardags, við blaðamann sem staddur
var i miðbænum þessa nótt. Mikill viðbúnaður
lögreglu var á svæðinu fram eftir nóttu til að sagan
frá helginni áður endurtæki sig ekki, þegar miklar
gróðurskemmdir og spjöll voru unnin á Austurvelli
og i Grjótaþorpi, eins og mönnum er vafalaust enn i
fersku minni. Má segja að nokkurs konar um-
sátursástand hafi einkennt lifið i miðbænum þessa
nótt.