Alþýðublaðið - 25.03.1922, Blaðsíða 1

1922
Verkakaupið.
Það er sem stendur i kr. og
20 aurar um klukkustundi&a.
Sé nú reiknað að verkamenn
bafí að meðaltaii, þegar eftirvinn*
an er taiin með, eftir árið, eins
og eftir 200 tíu stunda vinnudaga.
þá verður árskaup verkamannsins
2400 krónur á ári.
Ett þetta k&up þykir atvinnu-
rekendum vera of hatt. Þeir vilja
láta kaupið fara niður í eina
krónu um kl. tfmann; þeir vilja
íæra árskaup verkamannslns aiður
4 2000 kr.
Hvað ber tii? Geta atvinnurek-
endur' látið vinna meira ef kaupið
er 1 kr. heldur en ef það er 1
kr. og 20 aurar? Nei, vinnan
verður alveg sú sama.
Orsökina til þess að þeir vilja
lækka kaupið, er að finna f neyð
og fátækt almennings, sem stafar
aí undanförnu atvinnuleysi.
Útgerðarmenn létu binda togar*
-ana við hafargarðinn, af þvf þeir
þóttust ekki græða á því að iáta
þá ganga. A( þvf stafaði atvinnu-
leysið í sumar. Af þvf stafaði
aulturinn i vetur. Það eru mörg
hundruð fjölskyldur, sem máske
Seiti daga f röð, haía ýmiat ekki
haft neitt að borða, eða enga
steinotíu. Það eru mörghundruð
fjöiskyidur, sem hafa kynst þvf
að vita ekki hvað þær áttu að
hafa til matar næsta dag. At-
vinnurekendurnir eru orsök neyð-
arinnar og suitarins. Og nú ætla
þeir að nota sér neyðina, sem
þeir sjilfir hafa skapað, til þess
að lækka árskanp verkamanna uui
400 kr.l
Eg skora á atvinnurekendur að
sýna fram á að meðalverkamanna-
íjölskylda geti liíað sæmilegu lífi
a 2400 kr. ásetekjum, hvað þá
heítíur á þvf sem minna er.
Kaupið þyríti að hækka.
Að Iækka þ»ð er glæpsamlegt |
athæfi,5 eins og á tæður alrnetm-
ings e u nú, Ólafur Fridriksson.
Laugardaginn 25 marz.
Tvöföld laun.
Eitir Skjöldung.
(NI)
4- Ofgoldið árið 1922, kr.
Samkv. IV. 1. 900,00
— — 2. 7296,80
— — 3. 2000,00
— — 4- 3500 00
— — 5- 1500,00
— — 6. 500,00
— — 7. 300,00
— — 8. 20000
— — 9- 420000
— — 10. 1000,00
— — 11. 1500,00
— — 12. 2600,00
__ — *3- 2000,00
— — 14. 4596,80
!— — 15- 2000,00
— — 16. 1800,00
— — l7‘ 7700 00
— — 18. 2910,00
— — 19. 970,00
— — 20. 6790,00
— — 21. 97000
, — — 22. 1200,00
— — 23. 1245,31
— — 24. 2793.40
— — 25. I9S5.52
— — 26. 3640.64
— — 27. 1422 66
— — 28. 1998,20
— — 29. 3000 co
— — 30. 3396 80
— — 3*. 5C63.47
— — 32. 4400 00
— — 33. 2793,60
Samtals kr. 88143 20
Gjaldabáikur fjl., er þetta ár,
að upphæð kr. 9,369,822,37; þar
frá dragast kr. 928,949.03, sem
eru afborganir af lánum, og fram-
lag til Landsbankans; eftir verða
þá kr. 8,440,873,34, sem eru
eyðslufé, og eru ofgoidnu iauuin
rúmi. i°/o af þeirri upphæð.
VII.
Niðnriag.
Hér með er þá æflunarverki
þessarar greinar lokið, en það var
að beada á,.,hva mikið hefði mátt
með skynsamlegri löggjöf og stjóra
71 töiublað
spara fé landsins síðustu 5 árin
á þessu eina sviðí — hinu svo-
kallaða ,bit!inga* sViði — án þess
að þjóðfélagið biði nokkurn halla
við, og áa þess sóma þess væri
á nokkurn hátt misboðíð, heldur
bann þvert á móti aukinn með þvf,
að koma að einhverju leyti ( veg
fyrir þi stjórnmábspillingu, sem
allar bitlingaveitingar hafa f för
með sér, og með þvi, að minka
það ranglæti, sem bitlingarnir hafa
í för með sér gagnvart öðrum em-
bættismönnum landsins og iands-
lýð öilum. .
Mér er það nú Ijóst, að upp-
hæðir þær, sem hér eru tilfærðar
ofgoidnar, eru mikils til of Iagar.
Stafar það af sumu leyti af ónóg-
um gögnum, en að sumu leyti af
ónógrl þekkingu á þeim embætta-
og launagreiðsluflækjum, sem er
að finna f þeim opinberum skjöl-
um, er almenningur á aðgang að.
Hefi eg þvf fremur kosið að sleppa
upphæðum, en að taka þær mefl
án þess, aö geta rökstutt orð mfn.
Nokkurar upphæðir hefi eg þó
áætlað, en jafnframt gefið lesend-
um kost á, að dæma sjálfstætt
um, hvort þær áætlanir geta ataðist.
Hefi eg yfirleitt viljað vera sem
réttorðastur, og sfzt halla á em-
bættismenn. Hvervetna þar, er
svo kann að hafa orðið, er það af
ókunnugleika eða ónógum göguum,
en ekki af tilhneigingu tii, að halla
á embættismannastéttina, né neinn
einstakling hennar. Til þess hefi
eg enga ástæðn.
Að lokum nokkur orðtii Alþingis.
Fjárv.nefnd hefir haft við orð,
að ef frv. um frestun barnafræðslu
yrfli drepið, þá myndi sparnaður
þingsins verða að koma að mestu
leyti niður á verklegum fyrirtækj-
um. En — hvi ekki að spara nú
bitlingana? Væri ekki ráð að skera
þá alla niður nú, og einnig að
samþykkja nú að eins hæfilegan
þingferðakostnað? Eg veit, að svar
að verðnr, að sumt af því, sem
að eg hefi bent á, sé lögbundaar
grciðslur, sem ekki verði spaiaðar,