Vísir - 16.09.1980, Blaðsíða 12

vtsnt
Þriðjudagur
16. september 1980.
12
vfsm
ÞriOjudagur 16. september 1980.
13

-. .

„Þetta er alveg æöisiegt,”
sagöi ung stúlka viö blaöamenn
Visis, er þeir heimsóttu Hjóla-
skautahöllina I Kópavogi á
dögunum, ,,enda kem ég hingaö á
hverju kvöldi,” bætti hún viö og
var um leiö þotin af staö.
Hjólaskautahöllin er alveg ný
af nálinni, en hún var opnuö fyrir
fjórum vikum. Til aö athuga nán-
ar, hvaöa fyrirbæri þetta væri,
ákváöu Vfsismenn aö bregöa und-
ir sig betri fætinum, heimsækja
staöinn og ef til vill fara á skauta,
ef svo bæri undir.
Menn ótrúlega fimir
Þegar viÖ komum inn i salinn,
var þar margt manna, aöallega
unglingar, og dynjandi diskótón-
list, auk blikkandi ljósa.
Krakkarnir skautuöu i hringi á
miklum hraöa og voru flestir
vægast sagt ótrúlega fimir, þegar
haft er i huga, að aöeins fjórar
vikur eru siöan höllin var opnuö
og margir þá aö stiga srn fyrstu
spor á slikum skautum. Þaö sem
einna mesta aödáun vakti, var,
ja, nánast listsýning, nokkurra
stráka, sem þarna voru. Þeir
sýndu þar ótrúlega tilburöi. A
gólfinu miöju var heljarstórt
dekk, og yfir þaö hoppuöu þeir og
dönsuöu, meö slikri fimi, aö
undirrituö tók andköf. Þeir skaut-
uöu jafnvel meö hver annan á
öxlunum. Þeir hoppuöu upp og
fóru hringi i loftinu áöur en þeir
komu niöur aftur, og aldrei brást
þeim bogalistin.
„Margir koma dag eftir
dag.”
„Þetta hefur verið sæmilega
vel sótt,” sagöi Hafsteinn Hjalta-
son, eigandi Hjólaskautahallar-
innar, er hann var spuröur,
hvernig starfsemin gengi, „og
margir koma hingað dag eftir
dag.”
Hann sagöi, aö húsnæöiö væri
um 600 fermetrar og rúmaöi um
250manns i einu. Húsiö væri opiö
daglega og á kvöldin væri 14 ára
aldurstakmark.
„Viö leigjum út skauta og höf-
um til þess milli 60 og 70 pör,”
sagöi Hafsteinn, „þaöer þó engan
veginn nóg og viö erum þvi aö fá
fleiri i viöbót alveg næstu daga.”
Hann sagöi, aö þeir væru meö
kennslu á hjólaskautum á sunnu-
Texti: Kristin
Þorsteinsdóttir.
Myndir:
Kristján Ari
Einarsson.
dögum og heföi þaö mælst vel fyr-
ir. Hann benti á, aö þetta væri
mjög megrandi iþrótt, auk þess
sem þetta væri gott fyrir þá, sem
stunduöu skauta eða skiöi yfir
vetrartimann, þvi þarna gætu
þeir haldiö sér viö.
„Lagði skóna á hill-
una.”
„Ég veit um einn, sem lagði
fótboltaskóna á hilluna til þess aö
snúa sér alfarið aö hjólaskautun-
um,” sagöi einn viömælenda Vis-
is, ,,og ekki lái ég honum þaö,”
bætti hann viö og renndi sér fim-
lega út á gólfið.
Það virtist einstaklega
skemmtilegur andi svifa yfir
vötnunum þarna i Skautahöllinni.
Þaö var margt um manninn I Hjólaskautahöllinni og allir skemmtu
sér konunglega.
Sumir skautuöu meö félagann á öxlunum
A vegg einum héngu reglur húss-
ins, og var ekki annaö aö sjá, en
þeim væri fylgt út i ystu æsar, og
virtustallir skemmta sér konung-
lega.
Þaö er þvi mjög skiljanlegt,
þrátt fyrir stutta viðkynningu, aö
Skautahöllin hefur þegar eignast
sina föstu vibskiptavini.
— KÞ
Menn sýndu ótrúiega leikni, stukku I loft upp ...

... fóru á handahlaupum.ýmist einir sér ...
... eba meö aöstoö kunningjanna ...
Fyrstu sporln á hjúlaskautum:
Blaöamaöur hálfaumur eftir aö hafa stigiö sin fyrstu spor á gólfinu.en gestir horfa vorkunnaraugum á.
„Salíbunan” end-
aöi með ósköpum
Þegar undirrituð hafði fylgst stutta stund með
gestum Hjólaskautahallarinnar og fjölbreyttum
tilburðum þeirra var það með blendnum huga, að
hún lét tilleiðast að prófa og ekki laus við þá til-
hugsun, að ferðin myndi enda uppi á Slysavarð-
stofu. En samt . . .
Þegar ég haföi bundiö á mig
skautana, andaöi ég nokkrum
sinnum djúpt til aö telja I mig
kjark. Reyndar haföi ég fengið
einkakennara, eiganda Hjóla-
skautahallarinnar þótti þaö
mun tryggara þar sem um al-
geran byrjanda var aö ræöa. Nú
ég lagöi af staö út á gólfið og
huggaði mig viö það, aö eins
ástatt væri um félaga minn,
ljósmyndarann. Þegar út á góif-
iö kom leist mér ekkert á blik-
una. Krakkarnir geystust fram-
úr mér hraöar en auga á festi,
og ég mátti hafa mig alla viö svo
mér yröi ekki skellt i gólfið. En
nú kom ég auga á ljósmyndar-
ann og hann var greinilega eng-
inn byrjandi i faginu. Þá var
mér eiginlega allri lokiö, ég
varaði mig ekki og þaö næsta,
sem ég vissi var, aö ég lá kylli-
flöt á gólfinu. Með aöstoö góöra
manna komst ég þó á fætur aft-
ur, og lét huggast, er einn hvisl-
aöi i eyra mér gamla máls-
hættinum: „Æfingin skapar
meistarann.”
— KÞ

Nýjar gerðir af
SÓFASETTUM
Gott verð,g6ðir greiðsluskilmálar
Gjörið svo vol
09 litið inn

Laugavegi 166
ar 22229 og 22222