Vísir - 24.09.1980, Blaðsíða 14

14
vtsnt
Miðvikudagur 24. september 1980.
Skrýtin lykt af Flugleiöum
Ferðalangur skrifar:
Mér finnst nú dálitið skritin
lykt af þessu Flugleiöamáli öllu
saman. Ég skil ekki hvernig
mennirnir geta verið að barma
sér og kvarta um að hafa ekki
nógaðgera, þegar þeireru bún-
ir að hneppa alla Islendinga i
átthagafjötra, nema þá sem eru
i skemmtiferðum. Ég átti erindi
til Kaupmannahafnar um dag-
inn og varö að bíða svo lengi
eftir fari út aö ég hélt að
eitthvað væri að skilrikjunum
hjá mér. En það tökst nú fyrir
rest.
Þegar ég ætlaði svo að koma
heim tók ekki betra við. Ég varð
aðbiða þrjá daga í Kaupmanna-
höfh eftir fari heim og það kost-
ar hreint ekki svo litið. Aö end-
ingu var hópurinn svo fluttur til
Luxemburg til að komast I flug
þaðan hingaö heim.
Ég spyr nú bara, geta Flug-
leiðir ekki reynt að sinna sæmi-
lega þeim leiðum sem nóg er að
gera á, heldur en að vera
stöðugt að rella útaf þessu
Atlantshafsflugi?
Góð hug-
mvnd!
5 barna móðir
skrifar:
Mér líst bráðvel á þessa hug-
myd hjá „klikkaðri móður,”
(sem getur nú varla talist mjög
klikkuö) i Visi 19. september
siðasliðinn um skiptiverslun
fyrir ungar piur. Ansi held ég að
mörg heimili eigi viö þetta
vandamál að striöa. Ég á þrjár
dætur á þessum aldri, 14—19 ára
og það er ekkert spaug, þegar
fatakaup eru annars vegar. Um
daginn fékk sú i miöiö mig út
með sér að kaupa buxur, hún
mátar einar, ber þær undir mig,
sem segi, að mér finnist þær allt
of þröngar, hún kaupir þær
samt, ég er svo klikkuð og
gamaldags. Siðan er hún hin
ánægöasta i þeim til kvölds.
Daginn eftir er ekki farið i þær.
Svo kemur laugardagur og nú
skal farið út að skemmta sér.
Þá er ekkert til að fara i. En
buxurnar, sem þú keyptir i
fyrradag? Buxurnar? - ég er
ekkert nema rassinn i þeim, þú
sagðir þaðsjálf.
Þvi miður eru umræddar bux
ur of litlar á allar minar dætur.
Þaö merkilega er, að ekki
bara mér einni, heldur öllum
stelpunum leist jafnvel á hug-
myndina að koma upp einhvers-
konar skiptiverslun fyrir ungar
piur.
Enskur texti
á Línu og
Gelra
Útvarpshlustandi
hringdi:
Ég heyrði i útvarpinu fyrir
örfáum dögum einstaklega fal-
legt lag. Það var lagiö Lina og
Geiri, nema hvaö það var sung-
iö á ensku. Nú langar mig
óskaplega mikið til þess að þessi
texti verði birtur. Með fyrir-
fram þökk.
SNIÐUGT AÐ SKIPTAST A FÖTUM
Systa (bráðum 17 ára):
Gasalega fannst mér þetta
sniðugt hjá kéllingunni i Visi um
daginn, að stelpur gætu skipt á
fötum sin á milli. Ekki bara við
vinkonur sinar, það er svo
lummó, heldur lika ókunnugar,
sem maður er aldrei með.Nú er
skólinn byrjaður og ekkert kaup
framundan og maður á ekkert
til að fara i. Ég segi fyrir mig og
minar vinkonur: Við komumst
varla i skólann fyrir fataleysi,
hvað þá út að skemmta okkur.
Svo er þetta eilifa pip heima, að
allir skápar séu að springa og
pabbi heldur að hann sé eitthvað
fyndinn og ætlar að smiða hillu
fyrir 80 pör af skóm, áður en
hann hálsbrotnar.
STUDENTAR SAMEINIST
Stúdent skrifar:
Ég varð stórhrifinn, þegar ég
sá greinina i Visi á laugardag-
inn um ljósritunaratiö. Ég er i
Háskólanum og þarf oft að ljós-
rita ýmis gögn og þá meö ærn-
um tilkostnaöi og fyrirhöfn. Nú
séég fram á auövelda leið til aö
sleppa viö þennan kostnaöarlið
allan. Þaö væri til dæmis mjög
þægilegt aö skreppa i Búnaöar-
bankann á Sögu eöa Lands-
bankann i Háskólabiói. Sjálf-
sagt væri best aö skipta alltaf
viö sömu stofnunina. Ég er þess
fullviss, aö þetta veröur auö-
velt, þvi aö ég er alltaf mjög
borgaralega klæddur og geng
með haröa svarta skjalatösku
(eins og Gylfi) og svo er háriö
farið að þynnast, en þaö er nú
önnur saga. Starfsfólkiö álitur
auðvitað strax að hér sé heiðar-
legur maöur á ferð, sem er rétt
eins og fulltrúi hjá aöalbankan-
um, sem er rangt en þarf aldrei
aö komast upp. Ég vil að lokum
þakka blaðamanninum kærlega
fyrir þessa mjög svo þarflegu
grein.
sandkorn
Sigurjón Valdi-
marsson skrif-
ar.
Allur
munurlnn
— Hvað ertu gamall?
— Þaö veit ég ekki.
— Ertu sex eöa ertu sjö?
— Hva, é veit þakki.
— Ertu skotinn i stelpu?
— Nohoj, ég er sko ekki
skotinn i steipu.
— Þú ert bara sex ára.vinur.
Ég er sjö.
Getur bað
verið?
Enn eru ungu sjálfstæöis-
mennirnir aö deila um ráön-
ingu framkvæmdastjóra
flokksins sins og rökræöa hin-
ar ýmsu hliöar málsins. Einar
K. Guöfinnsson upplýsir
eftirfarandi í Mogganum:
„Mér myndi til dæmis ekki
detta i hug, aö ólafur Ragnar
Grimsson eöa Steingrimur
Hermannsson yröu ráönir
framkvæmdastjórar Sjálf-
stæöisflokksins. Þeir eru þó
báöir duglegirmenn og röskir,
en aldeilis óhæfir menn til
starfans af pólitiskum ástæö-
um.”
Þaö skyidi þó ekki hafa
vcrið þetta, sem vakti fyrir
Ólafi Ragnari um daginn,
þegar hann bauð Moggarit-
stjórunum samfélag sitt.
Það sem
við bráðum
örn Erlendsson brá sér til
sólarstranda og sendi vini sin-
um heima kort meö eftir-
farandi texta, þegar hann
haföi skoöaö sig um.
Hér er sól á heitum
sandi,
hér er margur fölur landi,
hvitur, eins og
hundaskitur,
hvert sem maður fer
og litur.
Hér er gott aö dufla
og dansa,
drekka, éta, aldrei stansa.
Fyrir henni er gott
aöfalla,
freistingunni, er sækir alla.
Fara héöan sæll og snauður,
saddur, fullur, brúnn
og rauöur.